Διανύουμε αναμφιβόλως μια περίοδο εξαιρετικώς κρίσιμη για την Ελλάδα, τόσο στο επίπεδο της εσωτερικής πολιτικής καταστάσεως όσο και στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων. Οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σημαντικές και τα γεγονότα, οι ζυμώσεις και οι διαδικασίες που εκτυλίσσονται καθημερινώς (των οποίων οι παρενέργειες είναι απρόβλεπτης δυναμικής) τόσο πυκνά, ώστε μετά βίας καταφέρνει να τα παρακολουθεί ακόμα και ένας οξυδερκής και υποψιασμένος παρατηρητής. Πολύ περισσότερο μοιάζει αδύνατον να μπορέσει να αντιληφθεί την σημασία και τις επιπτώσεις τους ο απλός λαός, ο οποίος διατηρείται σε μόνιμη κατάσταση αποχαυνώσεως, υπό την επίδραση των αναισθητικών που του παρέχονται σε μόνιμη βάση από τα αμαρτωλά καθεστωτικά μ.μ.ε.
Στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων της χώρας, που ατυχώς επισκιάζονται από τα πρωτοφανή τεκταινόμενα της εσωτερικής πολιτικής σκηνής, συντελούνται εθνικές προδοσίες ολκής. Αθέατα, στα μουλωχτά, όλα τα εθνικά θέματα οδηγούνται σε επονείδιστες διευθετήσεις.{…}
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Μια είδηση με εντυπωσιακό συμβολισμό: μεταδίδεται από τα μ.μ.ε. ότι τελευταίως το γνωστό νεοκλασικό κτήριο που στεγάζει την Βουλή έχει κατακλειστεί από τρωκτικά και ότι αναζητούνται τρόποι αντιμετωπίσεως του προβλήματος! Πώς άραγε να εκλάβει κανείς σήμερα μια τέτοια είδηση; Προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία ο εύλογος συνειρμός: «όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Από το 1974 και μετά, το ολέθριο εθνοπροδοτικό καθεστώς της μεταπολιτεύσεως που λεηλάτησε και κατέστρεψε την χώρα, μόνο ως εσμός αδηφάγων τρωκτικών τα οποία συστηματικώς και εξακολουθητικώς κατασπαράσσουν -επί δεκαετίες- το σώμα του δύσμοιρου ελληνικού έθνους, μπορεί να εκληφθεί! Καιρός για απολύμανση…
Τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας, τόσο σε σχέση με το ζήτημα της ασυδοσίας των (όπως όλα δείχνουν) κατευθυνόμενων από το Σύστημα και τις υπηρεσίες του, αναρχοαριστεριστών τρομοκρατών, όσο και σε σχέση με το ζήτημα της εκ μέρους της κυβερνήσεως ευθείας χειραγωγήσεως της Δικαιοσύνης με προφανή σκοπό την απηνή καταδίωξη κάθε εκφράσεως εθνικού φρονήματος, είναι πράγματι εντυπωσιακά. Είναι εντυπωσιακά όχι μόνον επειδή αποκαλύπτουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ανθελληνικού Συστήματος εξουσίας που κρύπτεται πίσω από το απατηλό προσωπείο της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας», αλλά διότι ο τρόπος με τον οποίο αυτή η αποκάλυψη προβάλλει είναι τόσο χονδροκομμένος και τόσο οφθαλμοφανής, ώστε ακόμα και οι πλήρως εξηλιθιωμένες από το πολυετές οπτικοακουστικό σφυροκόπημα ψευδολογίας, μάζες τηλεθεατών, ακροατών και αναγνωστών των μ.μ.ε., είναι εύκολο να την διαπιστώσουν!
Όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες (και τα πολλά περισσότερα που σταδιακώς γίνονται γνωστά) με αφορμή την κατ’ ουσίαν αποφυλάκιση του αναρχοκομμουνιστή αρχιδολοφόνου-τρομοκράτη Χριστόδουλου Ξηρού, υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσαν απλώς πρόσθετες αποδείξεις της απολύτου διαλύσεως ενός κράτους-οπερέτας (όπως το άθλιο Γραικυλιστάν), του οποίου οι διάφορες υπηρεσίες έχουν πλήρως αποδιοργανωθεί. Υπό το φως όμως όσων συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν, με την αγωνία του κλυδωνιζόμενου Συστήματος να διατηρήσει πάση θυσία την ετοιμόρροπη εξουσία του, εξαπολύοντας την πρωτοφανή επικοινωνιακή καταιγίδα και το αδυσώπητο κυνήγι μαγισσών
68 χρόνια έχουν περάσει από την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, 45 χρόνια από τον Μάη του ’68 και 40 από την επιβολή στην Ελλάδα της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» και, καθώς φαίνεται, οι δυνάμεις που επεκράτησαν και διαμόρφωσαν το υπάρχον Σύστημα εξουσίας έχουν οδηγήσει στην διαμόρφωση ενός ιδιάζοντος (μεταμοντέρνου) καπιταλισμού στον οποίο, ενώ η καθεστωτική πολιτική εξουσία ασκείται κυρίως από την «Δεξιά», στην «Αριστερά» έχει «ανατεθεί» να ασκεί μια ιδιότυπη πολιτιστική δικτατορία. Το Σύστημα είναι πράγματι δικέφαλο!
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Παρατηρώντας τα ελληνόφωνα φαρσοκωμικά ανδρείκελα της σημερινής πολιτικής σκηνής του τόπου, και καθώς αρκετοί εξ αυτών, «εθνικίζοντες», επικαλούνται με στόμφο και τους αρχαίους προγόνους (…εδώ γελάνε!) εν είδει πατριωτικού καθήκοντος, ας δούμε λίγο πως διέγραψε τον τύπο του ιδεώδους πολιτικού ανδρός ο Πλάτων – και ας τον συγκρίνουμε με τους συγχρόνους Χατζηαβάτηδες του θεάτρου σκιών «Ελληνική δημοκρατία». Η αφετηρία και η πρωταρχική προϋπόθεση του νέου τύπου πολιτικού ανδρός του «φιλοσόφου-πολιτικού» είναι τόσον η καθολική και φιλοσοφική γνώση όσο και η ηθική του διάστασις, η αρετή. Ο Πλάτων μορφώνει ήθος προτού μορφώση πολιτικήν, σε αντίθεση προς τους δοξομανείς νέους της αριστεράς των Αθηνών, οι οποίοι εκπροσωπούνται διά του Καλλικλέους εις τον «Γοργία» και οι οποίοι προσέρχονται εις την πολιτική απαράσκευοι και απροετοίμαστοι.
Η ανθελληνική πνευματική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατοχή της Ελλάδος ρίχνει πλέον και τις τελευταίες της μάσκες.
Οι όποιοι μη μηδίσαντες και ακόμη ανθιστάμενοι Έλληνες τίθενται υπό διωγμόν από τα μονοκρατορικά ιερατεία του ποικιλωνύμου ραγιαδισμού, πλέον δε αντιμετωπίζοντες και φυσική εξόντωση. Μετά τις τσιριχτές και μεταξύ τους σε θεατρινικότητα κι εμετικότητα ανταγωνιστικές κραυγάζουσες προτροπές του τύπου «να μη μείνει κανένας φασίστας» έρχεται και η πράξη, ως εκπλήρωσις της Ύβρεως… Όπως κάποτε τ’ αφιονισμένα μπολσεβικόσκυλα δολοφονούσαν ως «φασίστα», υπό την καθοδήγηση των ινστρουχτόρων της πλέριας δημοκρατίας, οποιονδήποτε αρνούνταν να γίνει εξομότης της ελληνικής ψυχής και χαρακτήρος, προσχωρώντας στις τάξεις του εν όπλοις Ιουδαϊσμού κατ’ ουσίαν, ήτοι του αξέστου μπολσεβικισμού, κι αιματοκύλισαν δεινότατα το Έθνος μας, έτσι και τώρα, τα ανδρείκελα της δουλικής πολιτικής ορθότητος του λιμπεραλομαρξιστοειδούς ραγιαδισμού, αντί να βάλουν την ουράν υπό τα σκέλη και ν΄ αναζητήσουν διεθνές καταφύγιο προ της αχανούς κι αδιεξόδου δυστυχίας στην οποίαν έχουν περιαγάγει την Πατρίδα μας, εν τούτοις εντείνουν λυσσαλέως την επίθεσή τους σ΄ όλα τα μέτωπα κατά των ανθισταμένων Ελλήνων…
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ενώ πλησιάζει η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνος, η επέτειος δηλαδή της ενόπλου αντιστάσεως του ελληνισμού της Μακεδονίας, στις αρχές του 20ου αιώνος, οπότε αντιμετώπισε ηρωικώς τις τρομοκρατικές επιθέσεις των βουλγάρων κομιτατζήδων οι οποίοι προσπαθούσαν να επιτύχουν τον βίαιο εκβουλγαρισμό του πληθυσμού της τουρκοκρατούμενης τότε Μακεδονίας, έντονες διεργασίες λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα στο κράτος-φάντασμα των απογόνων των Βουλγαροκομιτατζήδων, το οποίο επισκέπτεται και έχει πυρετώδεις συνομιλίες με την εκεί πολιτική ηγεσία ο γνωστός αμερικανοεβραίος διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Σκοπός των επισκέψεών του υποτίθεται ότι είναι η εξεύρεση τελικής λύσεως στο χρονίζον πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων. «Λύση» που καθώς φαίνεται έχει βρεθεί, αφού, όπως δήλωσε προσφάτως ο ίδιος ο Νίμιτς:
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Παρακολουθούμε επί σειρά ημερών να εκτυλίσσεται – και χθες τα ξημερώματα να κορυφώνεται – μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία πολιτικής διώξεως, η οποία από μόνη της ξεσκεπάζει με απροκάλυπτο πια τρόπο την κολοσσιαίων διαστάσεων Απάτη που συμπυκνώνεται στον ψευδεπίγραφο τίτλο: «Ελληνική Δημοκρατία», οι υποκριτικές διακηρύξεις των σάπιων θιασωτών της οποίας (περί ελευθερίας της εκφράσεως, περί ανεκτικότητας στην αντίθετη άποψη, περί πλουραλισμού, κ.λπ.) αποδεικνύονται γελοία φενάκη, που νομοτελειακώς και απροκαλύπτως αυτοαναιρείται οσάκις γίνεται αντιληπτό ότι κινδυνεύει η σαθρή παντοκρατορία της «δημοκρατίας». Τότε είναι που ο κοινοβουλευτικός θίασος, τα χθαμαλά φερέφωνα και οι αφανείς σκοτεινοί σπόνσορές του βγάζουν το οικτρά μακιγιαρισμένο προσωπείο της «δημοκρατίας», αποκαλύπτοντας το αποκρουστικό τους πρόσωπο, αυτό των δολίων και υπό ενός διεθνούς σκοτεινού Συστήματος συμφερόντων εντεταλμένων και συντονιζομένων τυράννων.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Πολλές φορές βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να τονίσουμε ότι η παρούσα κρίση είναι πρωτίστως πολιτιστική κρίση, προϊόν πνευματικής καταπτώσεως και μετέπειτα οτιδήποτε άλλο. Έχουμε επίσης επισημάνει ότι για την δημιουργηθείσα κατάσταση ευθύνονται αποκλειστικώς η αστική δεξιά και η προλεταριακή αριστερά οι οποίες εκυβέρνησαν και συνεχίζουν να κυβερνούν την πατρίδα μας από το 1974 και δώθε. Μία απλή καταγραφή των γεγονότων που έχουν μεσολαβήσει αρκεί για να αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κυρίως όμως είναι εύκολο, μέσα από την παράθεση απλών αληθειών, να φανεί ότι η αστική δεξιά και η προλεταριακή αριστερά δεν είναι παρά σιαμαία αδελφάκια, παιδιά του κοινού «άρχοντος» του αιώνος μας.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ένα από τα ειδοποιά χαρακτηριστικά της μετακαρτεσιανής κοινωνικής φιλοσοφίας είναι η εισαγωγή της έννοιας του «κοινωνικού συμβολαίου». Σύμφωνα με την αντίληψη περί του «κοινωνικού συμβολαίου», θεωρείται ότι υφίσταται, εντός των κοινωνιών, μία άτυπη αλλά ισχυρή πολιτική συμφωνία ανάμεσα σε άρχοντες και αρχομένους. Η συμφωνία αυτή κατ΄ αρχήν αναφέρεται στην ίδρυση κράτους. Οι άνθρωποι φέρονται να εκχωρούν δικαιώματα και υποχρεώσεις στους ασκούντες την πολιτική εξουσία προκειμένου αυτοί με τη σειρά τους να τους παράσχουν ζωή ευδαίμονα, ασφαλή και ευτυχισμένη.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Διανύουμε αναμφιβόλως μια περίοδο εξαιρετικώς κρίσιμη για την Ελλάδα, τόσο στο επίπεδο της εσωτερικής πολιτικής καταστάσεως όσο και στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων. Οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σημαντικές και τα γεγονότα, οι ζυμώσεις και οι διαδικασίες που εκτυλίσσονται καθημερινώς (των οποίων οι παρενέργειες είναι απρόβλεπτης δυναμικής) τόσο πυκνά, ώστε μετά βίας καταφέρνει να τα παρακολουθεί ακόμα και ένας οξυδερκής και υποψιασμένος παρατηρητής. Πολύ περισσότερο μοιάζει αδύνατον να μπορέσει να αντιληφθεί την σημασία και τις επιπτώσεις τους ο απλός λαός, ο οποίος διατηρείται σε μόνιμη κατάσταση αποχαυνώσεως, υπό την επίδραση των αναισθητικών που του παρέχονται σε μόνιμη βάση από τα αμαρτωλά καθεστωτικά μ.μ.ε.
