Όσα συγκλονιστικά γεγονότα συμβαίνουν καθημερινώς στην πατρίδα μας – τα οποία λόγω της συχνότητάς τους σχεδόν μετά βίας προλαβαίνουμε πια να τα παρακολουθούμε και να τα σχολιάζουμε σε επίπεδο επικαιρότητος – αποκαλύπτουν (τουλάχιστον στην μειονότητα των συμπατριωτών μας που διατηρεί ακόμη κάποια στοιχειώδη αντιληπτική ικανότητα διακρίσεως της πραγματικότητος) ότι στις μέρες μας εκτυλίσσεται, με τρόπο προγραμματισμένο και μεθοδικό, η πιο οξεία φάση ενός σχεδίου που αποσκοπεί στον ολοκληρωτικό αφελληνισμό, ενός σχεδίου του οποίου η διαφαινόμενη κατάληξη ξεπερνά και την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη εθνικού ολέθρου!
1. Ας παραδώσουμε το παρακάτω κείμενο το οποίο θα μπορούσε να είναι – και είναι – διαρκώς επίκαιρο: «Η μετανάστευση είναι το μέσο για τη διαιώνιση της σκλαβιάς. Ο Σοσιαλισμός αντιπαθεί την ελεημοσύνη και την ταπείνωση στην οποία υποβάλλουν τα άτομα που έχουν ανάγκη και γιατί ενσταλάζουνε μέσα τους το μίσος. Και επιπλέον γιατί σε μία χώρα όπου υπάρχει η κοινωνική δικαιοσύνη οι ελεημοσύνες είναι περιττές. Και όσοι αρέσκονται στο ρόλο του καλού Σαμαρείτη σα μην ξεχνούν ότι δεν θα υπήρχαν καλοί Σαμαρείτες εάν δεν υπήρχαν ληστές. Οι σωτήρες και οι ελευθερωτές ίσως είναι λαμπροί για μυθιστορήματα και αγιογραφίες μια όμως που δεν είναι δυνατόν να υπάρχουνε χωρίς αμαρτωλούς και θύματα είναι κακά κοινωνικά συμπτώματα».
Σίγουρα το παραπάνω κείμενο θα μπορούσε να είναι κάποιου “κακού” ανθρώπου με τη συνήθη προσωνυμία του “φασίστα”.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Αποτελεί κοινή παραδοχή στον μεταπολεμικό κόσμο ότι μοναδικός τρόπος εκδηλώσεως της λαϊκής βουλήσεως είναι …η ψήφος. Ο σύγχρονος άνθρωπος αυταπατώμενος νομίζει ότι ελευθερία σημαίνει το να ρίχνει ανά τετραετία την ψήφο του υπέρ υποψηφίων, τους οποίους κάποιοι άλλοι προ-επέλεξαν (για λογαριασμό του) και του υπέδειξαν και οι οποίοι από την επομένη της εκλογής των, κάνουν ό,τι θέλουν δίχως ποτέ να ρωτήσουν τους εκλογείς. Αρκείται λοιπόν ο θεωρούμενος «κυρίαρχος λαός» να είναι κυρίαρχος για λίγα μόνο δευτερόλεπτα (πίσω από το παραβάν της κάλπης) κάθε τρία – τέσσερα χρόνια. Κάπως έτσι οι λαοί, στις περισσότερες χώρες, εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους και δι’ αυτών κυβερνούν. Κυβερνούν όμως στην πραγματικότητα; Και αν κυβερνούν, ποιους άραγε ωφελούν, τους λαούς που τους εκλέγουν ή τους εαυτούς τους, την κάστα τους και τους αφανείς πάτρωνες και χρηματοδότες τους;
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
…Ο άνθρωπος ευνουχίσθηκε ως στόχος και ως υψιπετής οντότητα μιάς και ότι ξεφεύγει προς τα πάνω είναι ρατσιστικό.
Οι αριστεροί δολοφόνοι συνειδήσεων θα πληρώσουν για το έγκλημα αποπροσανατολισμού του Έλληνα.Θα πληρώσουν για το ότι διέβρωσαν και διέλυσαν ένα Έθνος που είναι το λίκνο του παγκοσμίου πολιτισμού.Θα τους εκδικηθεί η Ελλάς όταν ορθοποδήσει,όταν τους ονοματίσει ως Εφιάλτες.Απλά χρειάζεται ο τρίτος Ελληνικός Διαφωτισμός.Μόνον το πνεύμα θα νικήσει το αριστερό σκότος και το ψευτοσύννεφο που έχουν ενσπείρει επάνω από τους ουρανούς της Ελλάδος.
Τις τελευταίες ημέρες μπόρεσαν όλοι να πάρουν μια μικρή πρόγευση του πώς αναμένεται να διαμορφωθεί η κατάσταση σε μια πτωχευμένη Ελλάδα.
Η έλλειψη ρευστότητας η οποία προεκλήθη απλώς και μόνον λόγω του ότι, μετά τις πρόσφατες εκλογές, οι δανειστές πάγωσαν ένα από τα πέντε δις ευρώ τα οποία προέβλεπε η τελευταία δόση της περίφημης δανειακής συμβάσεως, έχει ουσιαστικά οδηγήσει στην κατάρρευση του συστήματος υγείας, όπου κατά κάποιον τρόπο έχει επέλθει άτυπη στάση πληρωμών. Το δημόσιο έχει αναστείλει την εξόφληση δαπανών που αφορούν προμήθεια φαρμάκων και αμοιβές συμβεβλημένων με ασφαλιστικά ταμεία ιδιωτών ιατρών, προκειμένου, προφανώς, να εξοικονομηθούν κάποια χρήματα για την πληρωμή των μισθών και των συντάξεων του επομένου μηνός. Άμεση και πιο ορατή συνέπεια αυτού είναι οι παρατηρούμενες ελλείψεις στην προμήθεια φαρμάκων καθώς οι ξένες φαρμακοβιομηχανίες (μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα φάρμακα είναι εισαγόμενα) έχουν αρχίσει να μην δέχονται πλέον συναλλαγές επί πιστώσει. Ομοίως και οι έμποροι φαρμάκων αρνούνται να χορηγούν επί πιστώσει φάρμακα στα φαρμακεία ή τα νοσοκομεία, οι δε φαρμακοποιοί με τη σειρά τους αρνούνται να χορηγούν επί πιστώσει φάρμακα στους ασφαλισμένους.
Η παγκόσμια δημοκρατική δικτατορία των φαύλων έχει θεσμοθετήσει ως ηθικό άλλοθι για τα εγκλήματά της την ενεργή στήριξη που λαμβάνει από τις μάζες μέσω της ψήφου, εμφανίζοντάς τα ως αποτέλεσμα της «ελεύθερης» «δημοκρατικής» «επιλογής» των μαζών. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως αποτελούν τον «δημοκρατικό» θεσμό μέσα από τον οποίον οι φαύλοι ελέγχουν τις μάζες, ώστε αντί να στρέφονται ενάντια στους δυνάστες τους να μετατρέπονται σε ηθικό άλλοθι και ενεργό στήριγμα της εξουσίας τους.
Η κυριότερη μέθοδος μαζικού ελέγχου είναι η κατασκευή και παρουσίαση από τους φαύλους μιας εναλλακτικής απόλυτα εικονικής «πραγματικότητος». Η δύναμη της ψεύτικης και σκηνοθετημένης τηλεοπτικής εικόνας είναι τέτοια, που έχει την δυνατότητα να παρασύρει τον μαζάνθρωπο τόσο, ώστε να καταλήγει να «ζει» μέσα σε αυτήν θεωρώντας την ως πραγματική, αγνοώντας την πραγματικότητα η οποία υπάρχει γύρω του και μέσα στην οποία πραγματικά ζει. Συντελείται δηλαδή στο μυαλό του μαζανθρώπου μια απόλυτη αντιστροφή μεταξύ του εικονικού και του πραγματικού: το εικονικό θεωρείται πλέον ως αληθινό, ενώ το πραγματικό «δεν μπορεί να είναι αλήθεια», διότι … έτσι είπε η τηλεόραση!
Ένα ακόμη εκλογικό καρναβάλι τελείωσε, αναμφίβολα το πιο ανατρεπτικό της περιόδου της μεταπολιτεύσεως. Για πρώτη φορά, η έκφραση «κατάρρευση του δικομματισμού» που ως τώρα αποτελούσε απλό ευχολόγιο ή σχήμα λόγου κενό περιεχομένου, αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα αποτυπωμένη σαφώς στο εκλογικό αποτέλεσμα.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα δύο ολέθρια, εθνοπροδοτικά κόμματα που επί δεκαετίες λειτούργησαν ως πελατειακοί μηχανισμοί και ως μαντριά στέγασης ενός μείγματος αφελών, καιροσκόπων και κερδοσκόπων, κόμματα που κυριάρχησαν με το ρόλο αυτό στην πολιτική ζωή της χώρας και μονοπώλησαν την εξουσία κατά την περίοδο από το 1974 και έπειτα, συνετρίβησαν χθες με τρόπο εξόχως θεαματικό. Το άθροισμα των ποσοστών τους (κοντά στο 32% !) δεν υπερέβη τα ποσοστά που ελάμβανε το χαμένο από αυτά στις προηγούμενες εκλογικές επιδόσεις τους. Εισπράττουν λοιπόν ευλόγως τα εκλογικά επίχειρα της εξακολουθητικής λεηλασίας της χώρας και της παράδοσής της στα αρπακτικά νύχια των διεθνών τοκογλύφων.
Δυστυχώς, όμως, ο λαός, με την δεδομένη ηλιθιότητα που εκδηλώνει ως «κοινή γνώμη» και εκλογική ψηφομάζα, άργησε πάρα πολύ (καθώς ήταν αναμενόμενο) να συνειδητοποιήσει την φαυλότητα των κομμάτων αυτών ώστε να προλάβει τα χειρότερα όταν ακόμα ήταν ίσως δυνατόν, αν και είχε πολλές αποδείξεις της φαυλότητός τους κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν. Χρειάστηκε όμως να επέλθει η χρεωκοπία και ουσιαστική διάλυση της χώρας και κυρίως η απειλή της διατάραξης του πλασματικού (συντηρούμενου με δανεικά) βιοτικού επιπέδου του, για να αντιληφθεί μερικώς ο «κυρίαρχος λαός», ουσιαστικά κατόπιν εορτής και ενώ η καταστροφή είχε ήδη συντελεσθή, την ευθύνη των μεγάλων κομμάτων στο προηγηθέν εθνικό κακούργημα, του οποίου η προοπτική είχε διαφανή για όσους διέθεταν ελάχιστη οξυδέρκεια από την δεκαετία του ’80, τότε δηλαδή που ο εσχάτως «αγανακτισμένος «κυρίαρχος λαός» ανέμιζε με τέτοιον ηλίθιο και θεότυφλο ενθουσιασμό γαλάζια και πράσινα πλαστικά σημαιάκια…
Το παρόν άρθρο αποτελεί μια καταγραφή της πραγματικής αλήθειας πάνω σε δώδεκα από τα θέματα που μονοπωλούν την διαμορφωμένη από τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα και όλα τους βρίσκονται στο επίκεντρο των αναφορών της υποτιθέμενης «διαμάχης» μεταξύ «μνημονιακών και «αντιμνημονιακών» πολιτικών δυνάμεων. Οι νοήμονες αναγνώστες θα αντιληφθούν ότι τα πολιτικά συμπεράσματα που θα διαβάσουν εδώ βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα όσα έχουν μέχρι στιγμής ακούσει και διαβάσει σε χιλιάδες άρθρα εφημερίδων και ιστοσελίδων , στις εξαγγελίες των επαγγελματιών πολιτικών και των πολιτικών κομμάτων ολόκληρου του πολιτικού φάσματος (από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ μέχρι τους «αντιμνημονιακούς», το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την «ακροδεξιά») και στις συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα. Θα διαπιστώσουν τελικώς ότι έχουν απέναντί τους μια πολυφωνική μονογλωσσία που μοναδικό σκοπό έχει να εγκλωβίσει τον θεατή-καταναλωτή όλου αυτού του «δημοκρατικού» φαύλου θιάσου στον «μονόδρομο» ΜΙΑΣ και μόνο πολιτικής που εκφράζεται από πολλές «πολύχρωμες» διαφορετικές συνιστώσες: Την πολιτική της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων , των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών.
Όχι, δεν πιστεύουν στις εθνικές παρελάσεις! Δεν θέλουν να γίνεται ο,τιδήποτε καλλιεργεί την εθνική μνήμη και τονώνει το εθνικό συναίσθημα! Αυτοί που μας κυβερνούν, ενώ εμφορούνται και διακατέχονται από, ασύμβατες προς την εντρύφηση στην Εθνική Μνήμη, λιμπεραλιστικές/κοσμοπολίτικες ή μαρξιστοδιεθνιστικές πεποιθήσεις, πιστοί δούλοι της απεθνισμένης νέας παγκοσμίου τάξεως πραγμάτων, απλώς «αξιοποιούν» την θέληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού προς διατήρηση του θεσμού των μαθητικών και στρατιωτικών παρελάσεων κατά τις εθνικές επετείους, όχι απλώς αποφεύγοντας το οποιοδήποτε κομματικό-ψηφοσυλλεκτικό κόστος που θα εσήμαινε η κατάργησή τους, αλλ᾿ ευρίσκουν και λαμπράν ευκαιρία να προβάλλουν τους (αθλίους) εαυτούς των και να κορέσουν την ματαιοδοξία τους, απολαύοντες τιμών από τα παρελαύνοντα τμήματα και εν γένει από τον ελληνικό λαό· αυτόν ακριβώς τον υπνοβατούντα χειροκροτητή που τόσον βάναυσα εμπαίζουν, τσαλακώνουν, ξεπουλούν, αφήνουν στο έλεος κάθε εγκληματικού περιτρίμματος της οικουμένης, που άφησαν να εύρη καταφύγιο και παράδεισο στην υπό των ιδίων σε σκουπιδοτενεκέ της υφηλίου μετατραπείσα ελληνική πατρίδα!
Μία προβλεπομένη απ΄αυτούς που δεν έχουν αυταπάτες σκηνή στο – επί δεκαετίες λαμβάνον χώραν στην δύσμοιρον Νεοελλάδα – θέατρον του παραλόγου επαίχθη και έλαβε τέλος τα ξημερώματα της Τρίτης 21/2/2012. Τελικώς, η μεταπολιτευτική Νεοελλάς εσώθη από την χρεωκοπία και την κατάρρευση, εφ΄όσον το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης (Εurogroup) απεφάσισε την έγκριση νέου δανείου προς την Ελλάδα, ύψους 130 δις ευρώ. Προηγουμένως και κατόπιν μαραθωνίων διαπραγματεύσεων, η συντιθεμένη από κόμματα και πολιτικούς της μεταπολιτευτικής λύμης ελλαδική κυβέρνηση, είχε καταλήξει σε συμφωνία με τους ιδιώτες ομολογιούχους κατόχους ελληνικού χρέους, για το «κούρεμα» του χρέους που διακρατούν οι ιδιώτες κατά 53,5% (δηλ. 107 δις ευρώ), με τον καθορισμό του μέσου επιτοκίου των νέων ομολόγων που θα τους δοθούν στο 3,65% και την αποδοχή ότι οι νέοι τίτλοι θα διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο. Κατά τον τρόπο αυτό προβλέπεται να επιτευχθή μείωση του ελληνικού δημοσίου χρέους στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020, ποσοστού δηλαδή αναλόγου εκείνου που υπήρχε κατά την έναρξη της κρίσεως!
Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία ο ρυθμός των πολιτικών γεγονότων ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες καταγραφής και σχολιασμού των, αν όχι ακόμη ακόμη και της απλής παρακολουθήσεώς των ως ειδήσεις τις οποίες ανακυκλώνουν τα μ.μ.ε. του Συστήματος.
Μια νέα κυβέρνηση-τερατούργημα, ετερόκλητη, θνησιγενής και apriori αναποτελεσματική και αντιλειτουργική ανέλαβε εσχάτως την εξουσία κατόπιν ενός διαστήματος πέντε ημερών κατά τις οποίες η χώρα έμενε ουσιαστικώς ακυβέρνητη (αν υποτεθεί ότι προηγουμένως εκυβερνάτο…) με τους πολιτικούς αρχηγούς των ίδιων αυτών κομμάτων που καταστρέφουν επί 37 έτη την Ελλάδα και εκμαυλίζουν τoν λαό της να πελαγοδρομούν διαβουλευόμενοι σε αναζήτηση ενός βολικού, κοινής αποδοχής …αχυρανθρώπου.
Τελικώς, έπειτα από μακρές συνομιλίες και υπόγεια μαγειρέματα, ο ξένος παράγων προώθησε (ή επέβαλε) στον πρωθυπουργικό θώκο έναν δικό του άνθρωπο, έναν άχρωμο και άοσμο τεχνοκράτη με έντονο παρασκηνιακό παρελθόν, έναν άνθρωπο – σύμβολο του τραπεζιτικού κατεστημένου – ιδεώδη επιλογή για την διασφάλιση των συμφερόντων του Συστήματος, ήτοι της αφανούς υπερεθνικής δικτατορίας τραπεζιτών, χρηματιστών και λοιπών τσαρλατάνων χρηματεμπόρων που συστηματικά και κατ’ επάγγελμα κατασπαράσσουν το εν αποσυνθέσει κουφάρι της παρηκμασμένης γηραιάς ηπείρου και των καθημαγμένων και οικτρά εκφυλισμένων λαών της – του ελληνικού μη εξαιρουμένου …
Άλλη μία σκηνή στο θέατρο του παραλόγου της πολιτικής ζωής της χώρας ετελείωσε. Λογικώς η σκηνή αυτή, που ξεκίνησε με την εξαγγελία δημοψηφίσματος από τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γ. Α. Π., δε θα έπρεπε καν να υπάρξη! Αηδιασμένος ο ελληνικός λαός (και φυσικά εξοργισμένος) θα έπρεπε να κατέλθη στους δρόμους, αμέσως μετά την συμφωνία των Βρυξελλών της 26ης – 27ης Οκτωβρίου και να καταλύση το καθεστώς (ναι, έτσι τόσο απλά)! Όμως, αυτό που φαντάζει λογικό σε κάθε εθνοκράτη, θεωρείται παράλογο, αδιανόητο στην εκφυλισμένη μάζα των – όχι μόνον μεταπολιτευτικών, αλλά συνολικώς μεταπολεμικών – Νεοελλήνων! Το ίδιο το μέλλον του ελληνικού έθνους διακυβεύεται και οι γηπεδικές συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων», ακόμη και οι – σε μεγάλο βαθμό υγιείς – βίαιες αντιδράσεις των οργισμένων πολιτών κατά επισήμων (όπως στις 26, 27, 28 Οκτωβρίου 2011) δεν αρκούν!
