Τρέχουσα Πολιτική

Περὶ ΝΑΤΟ…

Ὅταν κάποιος διὰ τῆς ἀσπονδύλου καὶ δουλοπρεποῦς του στάσεως καὶ συμπεριφορᾶς εἰς ὅλους τοὺς τόνους καὶ δι᾿ ὅλων τῶν μέσων στέλνει παντοῦ τὸ σῆμα/μήνυμα, πὼς εἶναι ἕτοιμος νὰ κάμῃ τὰ πάντα προκειμένου ν᾿ ἀποφύγῃ οὐ μόνον θερμὴν ἀλλ᾿ ἔστω καὶ ψυχρὰν σύγκρουσιν, πὼς εἶναι φοβικὸς καὶ τὸ “καλὸ παιδὶ” τῆς γειτονιᾶς, ὁ ὑπερ“πολιτισμένος” γλυΚούλης ποὺ ὁ καθεὶς μπορεῖ ν᾿ ἀπειλῇ, νὰ προσβάλλῃ, νὰ ἀγνοῇ ἐπιδεικτικῶς χωρὶς οὕτω κἂν νὰ διακινδυνεύῃ τὸ παραμικρὸν ἀπὸ ἕνα τέτοιο “καλὸ παιδί”, τότε ἡ πρώτη καὶ κυρία εὐθύνη διὰ τὴν ἐπὶ ἴσοις ὅροις ἀντιμετώπισιν τῆς ὁλονὲν καὶ αὔθαδέστερον διεκδικούσης Τουρκίας καὶ τοῦ ὑπὸ τῆς δειλίας καὶ τοῦ ἄγχους νὰ εἶναι πάντα τὸ “καλὸ παιδὶ” κατατρυχομένου ὑποψηφίου θύματός της, τοῦ καταϊδρωμένου ἐνδοτικοῦ δειλοῦ Γραικύλου, δὲν εἶναι οὔτε τοῦ ΝΑΤΟ (ἔστω κι ἂν εἰδικῶς τοῦτο ὡς “Συμμαχία” θὰ ὤφειλε βεβαιότατα στοιχειώδη ἀντικειμενικότητα…) οὔτε καὶ κανενὸς ἄλλου τρίτου – ἀλλὰ πρώτιστα τῆς συνόλου συνομοταξίας τῶν τρωκτικῶν πού, κακῇ τῇ μοίρᾳ, ἐκπροσωποῦν τὴν χώραν…

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἡ “φυλὴ τῆς φυγῆς” – καὶ ἡ πλαδαρὰ φυλὴ τῶν “μαμάκηδων”!

Ἀνατομία τῆς ἐρημοποιήσεως…

Ἡ οἵα ἐξωτερικῶς ἐκδηλουμένη ἀρρυθμία, ἀ-ταξία καὶ παθολογία εἶναι πάντα ῥιζωμένη στὰ σωθικὰ μέσα τοῦ ὑπὸ γενικωτάτην ἔννοιαν συνολικοῦ καθεστῶτος, καταστάσεως (status quo) δηλαδή, τόσον τῆς κοινωνίας συνολικῶς ὅσων καὶ τῶν ἐπὶ μέρους ἀτόμων του ἀλλὰ καὶ τοῦ πῶς αὐτὰ διαβαθμίζονται, βάσει τὶ εἴδους κριτηρίων.

Ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχὴ πλήρους Ἀντιστροφῆς. Ἡ παντοειδὴς συνεπῶς καὶ ποικίλων διαβαθμίσεων καὶ μειξοποικιλιῶν Γυφτιὰ καὶ ὁ ἀπὸ πάσης ἀπόψεως βιοψυχικὸς ἀπόπατος καὶ βοῦρκος ἔχουν “βρεῖ τὴν ὑγειά τους” κι αἰσθάνονται ἀχαλίνωτοι κι ἀνεξέλεγκτοι. Αὐτὸς ὁ βιοψυχικὸς Βοῦρκος, συχνὰ πολλῷ χείρων καὶ ἐκείνου τῶν ἤδη νεωστὶ εἰσβαλλουσῶν ἀφρασιατικῶν καὶ ἀραβοσημιτικῶν ὀρδῶν, ἀλλοιώνει πρὸς ἀντίστοιχον οἰκτρότητα καὶ αὐτὸ τὸ γεωγραφικὸν τοπίον.

Ἡ πάλαι ποτὲ ὡραία καὶ θεσπεσία Ἑλλὰς μετατρέπεται οὕτω τάχιστα εἰς ἀπέραντον σκουπιδότοπον, τόσον ἐντὸς τῶν ἐν πολλοῖς τριτοκοσμικοῦ τύπου ἄχαρων καὶ ἀσφυκτικῶς σκυροδετημένων πόλεων ὅσον, ἀλλοίμονον, καὶ κατὰ τὴν μὴ ἀστικὴν περιοχήν. Οἱ Ταμτᾶκοι ποὺ πιὰ ἐγίναν “ἄρχοντες”, περιφέροντες τὴν ἀθλίαν των ἀναξίαν ὕπαρξιν ἀνὰ τὴν χώραν πετοῦν ἀνέτως ὅ,τι πλαστικὸν περιτύλιγμα τῶν καταβροχθισμάτων τους (ἀλλὰ καὶ τῆς βρασμένης μέσα στὶς οἰστρογονοῦχές τους πλαστικὲς φιάλες, ποὺ κατὰ ἑκατομμύρια ἔχουν σκορπίσει σὲ κάθε σπιθαμὴ γῆς, σούπας βακρηριδίων ποὺ οἱ γραικύλοι πίνουν θεωρώντας την “νερό”…) ἀπὸ τὰ παράθυρα τοῦ αὐτοκινήτου των ἢ τοῦ τραίνου, μολὐνοντας τὰ πάντα ὡσὰν τὶς μύγες καὶ χωρὶς ἴχνος διακρίσεως (ἄλλως τε τόσος ἀγὼν διεξάγεται κατὰ τῶν διακρίσεων!), σεβασμοῦ ἢ στοιχειώδους ἀνθρωπίνης αἰδοῦς…

Οὕτω ὁ περιβόητος “ἀνθρωπισμὸς” τάχιστα καὶ ἀνεπιστρεπτὶ ἐγκαθιδρύει παντοῦ καὶ παντὶ τρόπῳ τὸν ὑπανθρωπισμόν… Ὁ δὲ ὑπανθρωπισμὸς ἀλλοιώνει τὸ κοινωνικόν, πολιτιστικόν, πολιτικόν, ἀστικόν, μουσικὸν ἀλλὰ καὶ φυσικὸν περιβάλλον κατὰ τὰ φύσει οἰκεῖά του ἀποκρουστικὰ ἀντι-πρότυπα. Ἀντίστοιχος καὶ ἔτι ἀηδεστέρα εἶναι καὶ ἡ ἀκατάσχετος ἀσυδοσία βοθρικῶν ὑπάρξεων εἰς τὸν διαδικτυακὸν χῶρον…   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Liberté, égalité, fraternité – Ο «μη υποχρεωτικός» εμβολιασμός ως «κοινωνική υποχρέωση» (Μέρος 2ο)

  1. Egalité

Ισότης μεταξύ ανδρών και γυναικών, μεταξύ λευκών και νέγρων, μεταξύ φυσιολογικών και ανωμάλων, μεταξύ ευγενών και πληβείων, μεταξύ ικανών και ανικάνων, μεταξύ γενναίων και δειλών. Ισότης μεταξύ των πάντων! Αυτό είναι το «απαράβατο» σύγχρονο δόγμα που καθοδηγεί όλες τις μαρξιστικού τύπου ψευδο-θρησκείες που έχουν κυριαρχήσει στον δυτικό κόσμο.

Εντός αυτού του φαινομενικώς αρραγούς τείχους ισότητος που έχει εγκλωβίσει τις δυτικές κοινωνίες φανταστείτε τι θα λάμβανε χώρα εάν, επί παραδείγματι, στα πλαίσια της αντιμετωπίσεως της παραβατικότητος κάποιος πολιτικός ή δημοσιογράφος πρότεινε, ψελλίζοντας, να επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση των πάντων σε εμπορικά καταστήματα, εκτός από τους «Ρομά», οι οποίοι θα πρέπει να επιδεικνύουν ταυτότητα κατά την είσοδό τους και να συνοδεύονται από μέλος της ασφαλείας του καταστήματος κατά την παραμονή τους σε αυτό. Αν και, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραβατικά ένστικτα των «Ρομά» και το αδιαμφισβήτητο βαρύ ιστορικό κλοπών και ληστειών από μέλη της συγκεκριμένης φυλής, μια τέτοια πρόταση ακούγεται απολύτως λογική, είναι βέβαιον ότι οι αντιδράσεις από τους ζηλωτές της ισότητος θα ήσαν κάτι παραπάνω από σφοδρές. Παρομοίως φανταστείτε την θύελλα αντιδράσεων που θα ξεσήκωνε μια πρόταση επιτηρήσεως όσων Πακιστανοαφγανών διαμένουν πλησίον σχολείων, δεδομένων των παιδοφιλικών τάσεων των συγκεκριμένων φυλών. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ πολυσυζητημένη “σύγκρουση” Δένδια-Τσαβούσολγου: οι προφανείς και οι δυσδιάκριτες πτυχές.

Μεγάλη διάσταση έλαβε στα ελληνικά και τα διεθνή μ.μ.ε. η πρόσφατη δημοσία λεκτική αντιπαράθεση Δένδια – Τσαβούσολγου κατά την διάρκεια της επισκέψεως του Έλληνος Υπουργού των Εξωτερικών στην Τουρκία, στο πλαίσιο των προσφάτων συνομιλιών με την γείτονα χώρα, επίσκεψη η οποία φαίνεται ότι κατέληξε σε ναυάγιο (προσωρινώς τουλάχιστον).

Η συμμετοχή της Ελλάδος σ’ αυτές τις συζητήσεις και διαπραγματεύσεις ήταν ούτως ή άλλως προβληματική εξ αρχής. Φάνταζε δηλαδή αντιφατική η συμμετοχή της Ελλάδος σε συνομιλίες με την Τουρκία το ίδιο διάστημα κατά το οποίο η Τουρκία ουδόλως είχε περιορίσει, ούτε καν για λόγους επιδείξεως στοιχειώδους πνεύματος διπλωματικής αβροφροσύνης, τις συνήθεις, όχι μόνο λεκτικές αλλά και στρατιωτικές εις βάρος της Ελλάδος προκλήσεις (παραβιάσεις του εναερίου χώρου, παραβιάσεις των χωρικών υδάτων, διενεργείας παρανόμων θαλασσίων ερευνών, προωθήσεις μουσουλμάνων μεταναστών-εποίκων, κλπ). Ωστόσο, με δεδομένο ότι  οι τουρκικές επιθετικές προκλήσεις κατά το διάστημα των διπλωματικών συνομιλιών, ακόμα και κατά τις παραμονές της επισκέψεως του Έλληνος ΥΠΕΞ στην Τουρκία, αντί να σημειώσουν ύφεση εις ένδειξιν καλής θελήσεως, σημείωσαν απεναντίας κλιμάκωση, η αντίδραση του Δένδια στις δηλώσεις Τσαβούσογλου ήταν απολύτως αυτονόητη και επιβεβλημένη. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, τὸ ὀλέθριο ἀδιέξοδο τῶν «μέτρων» καὶ ἡ ἐπιχωριάζουσα λοιμώδης πανδημία τοῦ ἀριστερισμοῦ.

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος αφ’  ότου (και) η Ελλάδα εισήλθε στην νέα πραγματικότητα ενός επικίνδυνα παρατεινομένου γενικευμένου παραλογισμού, με την επιβολή πρωτοφανών μέτρων περιορισμού της ελευθερίας (που θα ζήλευαν στυγνές δικτατορίες – αν όχι και η ζωηρή φαντασία συγγραφέων δυστοπικών μυθιστορημάτων…). …

…

Όμως, τελείως ανομοίως προς τις ευφάνταστες παραμυθολογίες, δικαίως αφ῾ ετέρου αμφισβητείται η σκοπιμότητα των ακραίων υγειονομικών μέτρων ΟΛΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ και απροκαλύπτου ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΥ, που συντονισμένα επεβλήθησαν από τις κυβερνήσεις, μέτρων που σαφώς διαφαίνονται ως όχι μόνο προσχηματικά ως προς την επικαλουμένην αναχαίτιση της εξαπλώσεως της επιδημίας, αλλά κατά βάσιν ως μία χρυσή ευκαιρία/πρόφαση, την οποίαν εκμεταλλεύθηκε το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας και οι κατά τόπους ασπόνδυλοι εντολοδόχοι του προς την κατεύθυνση της επιβολής ασφυκτικού ελέγχου στην ζωή των πολιτών και της παγιώσεως εφιαλτικών μεθόδων παρακολουθήσεως, καθυποτάξεως και αστυνομεύσεως – και στις οποίες μεθόδους υπό το κράτος της καλλιεργουμένης φοβίας/τρομοκρατήσεως και της “προστασίας της δημοσίας υγείας” δυστυχώς τείνουν οι κοινωνίες να εθισθούν!

Περαιτέρω εμβαθύνεται κρισίμως η παγκόσμια εξάρτηση από και υποδούλωση εις τα σκοτεινά χρηματιστηριακά κέντρα του Συστήματος και η ασύλληπτη κρίση χρέους, όπως επανειλημμένως  επεσημάνθη και από τις εκπομπές “Βορεινὰ Σαλπίσματα”…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η ΠΡΟΪΟΥΣΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΙΣ ΗΠΑ

Ρήξη Τουρκίας - ΗΠΑ

(Τὸ παρὸν ἄρθρον ἀποτελεῖ ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὴν ἔγκριτη ἱστοσελίδα istos.net.gr )

Η επιδίωξη των γεωπολιτικών στόχων της Τουρκίας ιστορικά δεν έχει ευθυγραμμιστεί ποτέ με την διατήρηση εταιρικής σχέσης με τις ΗΠΑ. Οι προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας συχνά έχουν συγκρουσθεί με την εξυπηρέτηση των στρατηγικών στόχων της Ουάσιγκτον, αυτές οι συγκρούσεις αποτυπώθηκαν στο παρελθόν πολλάκις στα πραξικοπήματα του τουρκικού στρατού, αλλά και στις διαιρέσεις εντός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων μεταξύ φιλο-αμερικανών εθνικιστών και αυτοαποκαλούμενων αντι-ιμπεριαλιστών αριστερών εθνικιστών (γνωστών ως uluşalcılar στα τουρκικά).

Αυτή η διαίρεση εμφανίστηκε για πρώτη φορά την δεκαετία του 1960, όταν ένα ισχυρό ρεύμα στον στρατό υποστήριξε μεγαλύτερη ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι η εμμονή της Τουρκίας στο δυτικό καπιταλιστικό στρατόπεδο εμπόδιζε την οικονομική της ανάπτυξη. Αυτό το ρεύμα εντός του στρατού ήρθε πολύ κοντά στην εξουσία με το πραξικόπημα του 1971, αλλά την τελευταία στιγμή οι «uluşalcılar» υπερκεράστηκαν από τους φιλο-αμερικανούς.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η εισβολή των «βαρβάρων» στο Καπιτώλιο, η άλλη Αμερική και η πανουργία της Ιστορίας.

Προ ολίγων ημερών γίναμε (τηλε)θεατές της εισβολής ενός οργισμένου «όχλου» εντός του μεγάρου όπου στεγάζεται το αμερικανικό κογκρέσο (Καπιτώλιο) στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, Ουάσιγκτον. Πέρα από τις ατέρμονες ορθοπολιτικές φλυαρίες και τις ανακυκλούμενες κοινοτοπίες που αναπαράγουν τα συστημικά μ.μ.ε., εκφράζοντας την «αγανάκτηση», τον «αποτροπιασμό» και την «ανησυχία» τους για την «ολισθηρή» ατραπό στην οποία εισήλθε η «πρώτη μεγάλη σύγχρονη δημοκρατία» και επί πολλές δεκαετίες κυρίαρχη παγκόσμια υπερδύναμη, θεωρούμενη «υπόδειγμα» πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας, το πράγματι εντυπωσιακό αυτό γεγονός αποκαλύπτει, στους οξυδερκείς παρατηρητές, το βαθύτατο πολλαπλό χάσμα που σοβεί εντός του εθνοτικού, φυλετικού και πολιτισμικού μωσαϊκού, που ονομάζεται «αμερικανική κοινωνία». Η ετερογενής σύσταση του πληθυσμού των ΗΠΑ, η πολυφυής εθνοπολιτισμική υπόσταση και ιδιάζουσα πολιτειακή δομή αυτής της χώρας, επί των οποίων στηρίχθηκε η συγκρότηση και εξέλιξη των πολιτικών θεσμών και η μεγέθυνση της ισχύος της, την οποία προέβαλλε και επεξέτεινε, με διάθεση, μάλιστα, επιβολής, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ιδίως μετά το τέλος του Β’  παγκοσμίου πολέμου, συνιστούν μία πραγματικότητα που μας υποχρεώνει να αναλύσουμε προσεκτικά και να ερμηνεύσουμε εις βάθος τα πρόσφατα γεγονότα, καθώς αποτελούν πιθανότατα το προανάκρουσμα μετασχηματισμών ιστορικών διατάσεων και παγκοσμίου εμβελείας.  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

«Αἰολικὰ πάρκα»: Τὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς ἑλληνικῆς φύσεως συνεχίζεται!

Αιολικό πάρκο

Προ oλίγων ημερών ο υπουργός «Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας» δήλωσε με «θριαμβικό» τόνο ότι η κυβερνητική ενεργειακή πολιτική επιβραβεύεται από την έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής (COMISSION). Η έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής αναφέρθηκε σε πολλά ζητήματα, μεταξύ των οποίων, στις ιδιωτικοποιήσεις στην αγορά ενέργειας, στην λεγόμενη «αποπολιτικοποίηση» και στην συνεχώς αυξανόμενη χρήση ανανεώσιμων (υποτίθεται ) πηγών ενεργείας.

Σε προηγούμενο άρθρο μας σχετικό με το ίδιο θέμα (Η απάτη της κλιματικής αλλαγής και η καταστροφή των ελληνικών ορέων από τα βέβηλα αιολικά πάρκα που ξεφυτρώνουν παντού!), είχε αναπτυχθεί αναλυτικώς η τεράστια απάτη των ανεμογεννητριών. Με αφορμή λοιπόν την συγχαρητήρια ανακοίνωση που εξέδωσε ένα όργανο του διεθνούς συστήματος προς τον εν Ελλάδι εκπρόσωπό του, θα γίνει μία αναφορά στις των τελευταίες εξελίξεις ως προς τα ενεργειακά θέματα, δίνοντας έμφαση στην μάστιγα των ανεμογεννητριών που ξεφυτρώνουν παντού ως μανιτάρια και καταστρέφουν την αισθητική των ελληνικών ορέων.

Ωστόσο, προτού γίνει αναφορά σε αμιγώς ενεργειακά θέματα, πρέπει να υπογραμμισθούν δύο κρίσιμα σημεία: πρώτον, ότι η ακολουθούμενη καταστροφική πολιτική εξυπηρετείται από όλα τα «ανεξάρτητα» (υποτίθεται) κόμματα και, δεύτερον, ότι αποκαλύπτεται η εντελώς μυωπική λογική των δημοκρατικών κομμάτων σε όλα τα πεδία την πολιτικής.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Νέα Ἐποχή…

Αυτό ήταν λοιπόν: η Χρυσή Αυγή κρίθηκε από την μεταπολιτευτική δικαιοσύνη ως “εγκληματική οργάνωση”.

Η απόφαση ελήφθη εν μέσω βαρβαρικών και λυσσασμένων συγκεντρώσεων ανθελληνικών ορδών στους παρακειμένους του δικαστηρίου δρόμους. Μετά την ανακοίνωση της αποφάσεως ένα κύμα πανηγυρισμών σάρωσε τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και τον δημόσιο λόγο.

Σ’ αυτό το σημείο ας επισημανθεί η τραγική συγχρονικότης: Την ίδια στιγμή που οι καλοκουρδισμένοι, από τους ινστρούχτορες ιδεολογικής σαβούρας και νοσηρών ιών που προσβάλλουν την ψυχονοητική λειτουργία, Ελλαδίτες ζητωκραύγαζαν πως η “δημοκρατία νίκησε”, οι Τούρκοι ετοιμάζονταν να ανοίξουν, προς αξιοποίηση του ψευδοκράτους, την Αμμόχωστο, φέρνοντας στον νου τα γεγονότα του 1974 με την θεμελιώδη για την προδοτική Μεταπολίτευση νίκη της “δημοκρατίας”…

Οι αμετροεπείς δηλώσεις, οι οποίες θυμίζουν την ρήση “Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται”, έχουν τελείως δόλιο χαρακτήρα και λειτουργία και επιτείνουν ακόμη περισσότερο την προϊούσα σύγχυση. Έτσι, είναι άκρως εξοργιστικές, όχι επειδή φαινομενικώς βάλλουν κατά της, ήδη από καιρό εσωτερικά νεκρής, Χρυσής Αυγής, αλλά διότι ουσιαστικώς εξ αφορμής της Χρυσής Αυγής βάλλουν, με μια διαβολικά σχεδιασμένη επιχείρηση ψυχολογικού εκβιασμού και συγχύσεως, εναντίον όλων όσων εμφορούνται από εθνικά ιδεώδη: Τα οποία ιδεώδη κακήν-κακώς μαγειρεύουν και υποβάλλουν επιτηδείως και υποσυνειδήτως ως αυτονοήτως (εξ άλλου στην Ελλάδα ως γνωστόν είσαι ό,τι δηλώσεις!) εκπροσωπούμενα υπό των συγκεκριμένων ατόμων και της συγκεκριμένης οργανώσεως, πράγμα που και προφανέστατα βολεύει εξαιρετικά στο σερβίρισμα στο φιλοθεάμον πόπολο της ψευδοανθρωπιστικής κι εθνομηδενιστικής σούπας των μπολσεβίκων αλλά και των φιλελέδων!

Οι οποίοι φιλελέδες έχουν ιδεολογικώς πλήρως ευθυγραμμισθεί και υποταχθεί στον εθνομηδενισμό μπολσεβίκων και αντιφάδων, οι δε μπολσεβίκοι αναχθεί σε παρακρατικό εγκληματικό στρατό προασπίσεως του παγκοσμιοποιητικού καπιταλισμού, από κοινού στρατευμένοι αμφότεροι στην επιχείρηση εκριζώσεως του “νατιβισμού”, ήτοι του εθνισμού, και καθαυτής της υποστάσεως του Έθνους, όπως και εξ αρχής ωμά διεκήρυξε ο πρωθυπουργός, διά του εκτοπισμού των ιθαγενών της Ελλάδος και της Ευρώπης, υπό των φαιών αφροασιατικών μαζών που αφήνουν και μεριμνούν ώστε να κατακλύσουν την Ευρώπη…

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ὁ ἰός, οἱ μᾶζες καὶ οἱ …”ἐπιστήμονες”

Καθώς ο πασίγνωστος πλέον ιός έχει κάνει δυναμικώς την επανεμφάνισή του στην επικαιρότητα, μαζί με την διαρκώς αυξανόμενη παράνοια που τον συνοδεύει και τα διαρκώς πιο σπασμωδικά ακατανόητα μέτρα που οι ασυνάρτητες κυβερνήσεις λαμβάνουν για τον περιορισμό της εξαπλώσεως του, έχει ενδιαφέρον να επαναληφθούν κάποιες παρατηρήσεις σχετικώς με τους τρόπους με τους οποίους αντιδρούν οι μάζες και η επιστημονική κοινότητα απέναντι σ’ όλο αυτό το φαινόμενο.

Οι αντιδράσεις των μαζών μπορούν να διακριθούν σε δύο μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες που, σε γενικές γραμμές, αντικατοπτρίζουν και την κοινωνικοπολιτική στάση του καθενός. Η μεγαλύτερη κατηγορία περιλαμβάνει την πλειονότητα των “δημοκρατικών” πολιτών που ακολουθούν πιστά τις επιταγές των κυβερνώντων, εύκολα πείθονται όταν ομιλούν οι “ειδικοί” και, ακόμη ευκολότερα, χειραγωγούνται από τα ΜΜΕ όταν αυτά χρησιμοποιούν ως εργαλείο τον φόβο. Στην προκειμένη περίπτωση, τα άτομα που ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία είναι πρόθυμα να εφαρμόσουν πιστά κάθε παράλογο μέτρο που ανακοινώνεται, ξεπερνώντας τα όρια της φαιδρότητος, πεπεισμένα ότι οι “επιστήμονες” και οι κυβερνώντες δεν μπορεί να κάνουν λάθος, οπότε θεωρώντας βέβαιο ότι όλοι διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο, αδιαφορώντας για τις διαρκείς κυβιστήσεις και τις απανωτές κραυγαλέες αντιφάσεις στις οποίες οι κυβερνήσεις και οι “ειδικοί” έχουν επανειλημμένως υποπέσει. Η άλλη, μικρότερη αλλά υπολογίσιμη κατηγορία, περιλαμβάνει τους δυσπίστους και τους “αντιδραστικούς”, που μονίμως αμφισβητούν την εγκυρότητα των ειδήσεων που τους σερβίρουν τα ΜΜΕ, προτιμώντας να προσκολληθούν σε κάποια εναλλακτική, συνήθως συνωμοσιολογική, ερμηνεία των γεγονότων. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν κυρίως άτομα του “πατριωτικού”/”εθνικιστικού” χώρου, διάφοροι απολιτικοί ψευδοφιλοσοφημένοι τύποι, καθώς και περιθωριακές τάσεις της αριστεράς. 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ὁ “Sir” Winston Churchill καὶ ἡ διαγραφὴ τῆς ἱστορίας…

Κατά την διάρκεια των κατευθυνομένων αισχρών επεισοδίων, που ακολούθησαν τον θάνατο του νέγρου εγκληματία George Floyd, τα οποία ακόμη συνεχίζονται, στο στόχαστρο του διεστραμμένου “αντιρατσιστικού κινήματος” βρέθηκαν πολλά ιστορικά μνημεία και αγάλματα προσωπικοτήτων του παρελθόντος δυτικού κόσμου, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Αυτές οι εκδηλώσεις του λυσσασμένου όχλου αποτελούν το φυσικό επακόλουθο της μακροχρόνιας εκστρατείας διαστρεβλώσεως και δυσφημήσεως της δυτικής ιστορίας, που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια και προέρχεται από τους κύκλους των νεο-μαρξιστών και λιμπεραλιστών ψευδο-ιστορικών και ψευδο-διανοουμένων, με την αμέριστη αρωγή των εν συνόλῳ περίπου υποτελών και υποχειρίων τους απανταχού ΜΜΕ…

Όμως η τραγικότητα της αυτοκαταστροφικής μανίας των συγχρόνων εκφυλισμένων λευκών της νεο-αριστεράς κρύβει και τις κωμικές της όψεις, όπως π.χ. όταν ανάμεσα στα αγάλματα που στοχοποιήθηκαν ήταν και το άγαλμα του …”Sir” Winston Churchill στην πλατεία Κοινοβουλίου στο Λονδίνο. Η αιτία είναι βεβαίως η ανακάλυψη εκ μέρους των “αντιρατσιστών”, “αντιφασιστών” και “δημοκρατών”, πως ο άνθρωπος που, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της ιστορίας, συνέβαλε τα μέγιστα στην “σωτηρία” της Ευρώπης από τον “ναζισμό”, τον “φασισμό”, άρα δε και τον “ρατσισμό”, ήταν στην πραγματικότητα και ο ίδιος …”ρατσιστής”, οπότε θα πρέπει να αποδομηθεί!      [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Η αριοελληνική σεμνότης/κοσμιότης, η ιουδαιοχριστιανική “ταπεινότης” και ο (υπερτιμημένος) “καθηγητής”…

Πριν λίγα χρόνια απολύθηκα από τον στρατό και ευθύς αμέσως άρχισα να αναρωτιέμαι τί, αλήθεια, αποκόμισα από αυτόν. Ήταν η εκπαίδευση και οι ασκήσεις ή μήπως η αναγνώριση μερικών παραγγελμάτων, βαθμών και τυπικών συμπεριφορών; Μετά από πολύ σκέψη κατέληξα ότι το κύριο χαρακτηριστικό που διαπερνά κάθε εκδήλωση της στρατιωτικότητoς, από τον λακωνικό τρόπο ομιλίας ως τις δωρικές κοφτές κινήσεις, είναι η σεμνότητα και η απλότητα.

Κάποιοι ίσως να διαφωνήσουν με αυτή την διαπίστωση, διότι θα έρθουν στο μυαλό τους εικόνες από την δική τους θητεία με τις γνωστές ορδές των χαζοχαρούμενων-βαρβάρων “φαντάρων”. Η εικόνα αυτή μπορεί να είναι αληθής αλλά η γενικότερη τάση εντός των στρατοπέδων δείχνει, ακόμη και σήμερα, παρά τον εν γένει εκφυλισμό του συγχρόνου στρατού, προς τα ελληνικά στρατιωτικά ανδρικά ιδανικά. Από αισθητικής σκοπιάς, τί περισσότερο ελληνικό, στρατιωτικό και ανδρικό μπορεί να υπάρξει π.χ. από την εικόνα του Εύζωνος σε στάση προσοχής; Αυτή είναι η αισθητική των Ελλήνων. Απλότητα και σεμνότητα στην κίνηση, στην ομιλία και γενικώς στην παράσταση.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]