Ἡ πολυσυζητημένη “σύγκρουση” Δένδια-Τσαβούσολγου: οι προφανείς και οι δυσδιάκριτες πτυχές.
Μεγάλη διάσταση έλαβε στα ελληνικά και τα διεθνή μ.μ.ε. η πρόσφατη δημοσία λεκτική αντιπαράθεση Δένδια – Τσαβούσολγου κατά την διάρκεια της επισκέψεως του Έλληνος Υπουργού των Εξωτερικών στην Τουρκία, στο πλαίσιο των προσφάτων συνομιλιών με την γείτονα χώρα, επίσκεψη η οποία φαίνεται ότι κατέληξε σε ναυάγιο (προσωρινώς τουλάχιστον).
Η συμμετοχή της Ελλάδος σ’ αυτές τις συζητήσεις και διαπραγματεύσεις ήταν ούτως ή άλλως προβληματική εξ αρχής. Φάνταζε δηλαδή αντιφατική η συμμετοχή της Ελλάδος σε συνομιλίες με την Τουρκία το ίδιο διάστημα κατά το οποίο η Τουρκία ουδόλως είχε περιορίσει, ούτε καν για λόγους επιδείξεως στοιχειώδους πνεύματος διπλωματικής αβροφροσύνης, τις συνήθεις, όχι μόνο λεκτικές αλλά και στρατιωτικές εις βάρος της Ελλάδος προκλήσεις (παραβιάσεις του εναερίου χώρου, παραβιάσεις των χωρικών υδάτων, διενεργείας παρανόμων θαλασσίων ερευνών, προωθήσεις μουσουλμάνων μεταναστών-εποίκων, κλπ). Ωστόσο, με δεδομένο ότι οι τουρκικές επιθετικές προκλήσεις κατά το διάστημα των διπλωματικών συνομιλιών, ακόμα και κατά τις παραμονές της επισκέψεως του Έλληνος ΥΠΕΞ στην Τουρκία, αντί να σημειώσουν ύφεση εις ένδειξιν καλής θελήσεως, σημείωσαν απεναντίας κλιμάκωση, η αντίδραση του Δένδια στις δηλώσεις Τσαβούσογλου ήταν απολύτως αυτονόητη και επιβεβλημένη. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος αφ’ ότου (και) η Ελλάδα εισήλθε στην νέα πραγματικότητα ενός επικίνδυνα παρατεινομένου γενικευμένου παραλογισμού, με την επιβολή πρωτοφανών μέτρων περιορισμού της ελευθερίας (που θα ζήλευαν στυγνές δικτατορίες – αν όχι και η ζωηρή φαντασία συγγραφέων δυστοπικών μυθιστορημάτων…). …
Προ ολίγων ημερών γίναμε (τηλε)θεατές της εισβολής ενός οργισμένου «όχλου» εντός του μεγάρου όπου στεγάζεται το αμερικανικό κογκρέσο (Καπιτώλιο) στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, Ουάσιγκτον. Πέρα από τις ατέρμονες ορθοπολιτικές φλυαρίες και τις ανακυκλούμενες κοινοτοπίες που αναπαράγουν τα συστημικά μ.μ.ε., εκφράζοντας την «αγανάκτηση», τον «αποτροπιασμό» και την «ανησυχία» τους για την «ολισθηρή» ατραπό στην οποία εισήλθε η «πρώτη μεγάλη σύγχρονη δημοκρατία» και επί πολλές δεκαετίες κυρίαρχη παγκόσμια υπερδύναμη, θεωρούμενη «υπόδειγμα» πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας, το πράγματι εντυπωσιακό αυτό γεγονός αποκαλύπτει, στους οξυδερκείς παρατηρητές, το βαθύτατο πολλαπλό χάσμα που σοβεί εντός του εθνοτικού, φυλετικού και πολιτισμικού μωσαϊκού, που ονομάζεται «αμερικανική κοινωνία». Η ετερογενής σύσταση του πληθυσμού των ΗΠΑ, η πολυφυής εθνοπολιτισμική υπόσταση και ιδιάζουσα πολιτειακή δομή αυτής της χώρας, επί των οποίων στηρίχθηκε η συγκρότηση και εξέλιξη των πολιτικών θεσμών και η μεγέθυνση της ισχύος της, την οποία προέβαλλε και επεξέτεινε, με διάθεση, μάλιστα, επιβολής, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ιδίως μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, συνιστούν μία πραγματικότητα που μας υποχρεώνει να αναλύσουμε προσεκτικά και να ερμηνεύσουμε εις βάθος τα πρόσφατα γεγονότα, καθώς αποτελούν πιθανότατα το προανάκρουσμα μετασχηματισμών ιστορικών διατάσεων και παγκοσμίου εμβελείας. 
Πριν λίγα χρόνια απολύθηκα από τον στρατό και ευθύς αμέσως άρχισα να αναρωτιέμαι τί, αλήθεια, αποκόμισα από αυτόν. Ήταν η εκπαίδευση και οι ασκήσεις ή μήπως η αναγνώριση μερικών παραγγελμάτων, βαθμών και τυπικών συμπεριφορών; Μετά από πολύ σκέψη κατέληξα ότι το κύριο χαρακτηριστικό που διαπερνά κάθε εκδήλωση της 
Αποτελεί προφανή διαπίστωση πως ένα καθεστώς, ειδικά όταν έχει υπό τον έλεγχό του όλα τα μέσα ασκήσεως οικονομικοπολιτικής εξουσίας και κοινωνικής επιρροής (βλ. Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως, προβεβλημένους δήθεν «πνευματικούς» ανθρώπους κ.λπ.), θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί εις το έπακρον κάθε νέα κατάσταση που θα προκύψει για να προωθήσει τους σχεδιασμούς του. Όσο επικίνδυνη ή απειλητική και αν φαίνεται αρχικώς η κατάσταση αυτή, γρήγορα το σύστημα θα προσαρμοσθεί και θα αποπειραθεί να εξαγάγει απ’αυτήν το μέγιστο δυνατόν όφελος, όπου και όπως τούτο καθίσταται εφικτό. Το αν και κατα πόσον η προσπάθεια αυτή θα είναι επιτυχής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, πρωτίστως δε από την φύση του φαινομένου και την επικρατούσα κοινωνική κατάσταση.
Όλοι αντιλαμβάνονται 
…Και ξαφνικά όλοι ξύπνησαν · και αντελήφθησαν ότι η Τουρκία “διεξάγει υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, εργαλειοποιώντας τους μετανάστες”, για να διαλέξω μίαν από τις πομπώδεις αλλ᾿ επιτηδευμένα εθελοτύφλου “ανθρωπιστικής” αποχρώσεως εκφράσεις που χρησιμοποιούν τις τελευταίες ημέρες οι διάφοροι δημοσιολογούντες αναλυτές, πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι. Μόνο που ό,τι τώρα συμβαίνει στον Έβρο και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου συμβαίνει αδιαλείπτως εδώ και πολλά χρόνια! Όσοι όμως, όπως εμείς, δεν έχουμε πάψει να κραυγάζουμε με κάθε μέσο (μία απλή παρατήρηση της σχετικής συχνότητος των σχετικών με το θέμα αναρτήσεων στην παρούσα ιστοσελίδα από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της το αποδεικνύει) για τον θανάσιμο κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάς – και όλη η Ευρώπη – από το εξ ανατολών αφροασιατικό μεταναστευτικό τσουνάμι, λοιδορούμασταν και χαρακτηριζόμασταν “φασίστες” και “ρατσιστές”, άρα και εξ ορισμού κατά τα κρατούντα συστημικὰ και προδοτικά ΜΜΕ αναξιόπιστοι, κινδυνεύοντας μάλιστα και να διωχθούμε ποινικώς, δυνάμει του καθεστώτος ανελευθερίας και νομικής τρομοκρατίας που καθιερώθηκε κυρίως με την θέσπιση του “αντιρατσιστικού νόμου”.