Την προηγούμενη εβδομάδα ο διάσημος Έλληνας φυσικός Δημήτριος Νανόπουλος παραχώρησε συνέντευξη (http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/518188) όπου ανάμεσα σε διάφορες θέσεις που διατύπωσε, έδωσε δυστυχώς και αυτός το στίγμα της πολιτικώς ορθής προσωπικότητας, εναρμονιζόμενος με τις απαιτήσεις της παρακμιακής μας εποχής. Ο συγκεκριμένος, αναμφισβήτητα κορυφαίος επιστήμονας στον τομέα του, έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν ότι δεν έχει καταφέρει να αντισταθεί στον μεγάλο πειρασμό που αντιμετωπίζουν οι διάσημοι επιστήμονες του χώρου της Φυσικής, και ειδικά όσοι ασχολούνται με την Κοσμολογία. Ποιος είναι αυτός ο πειρασμός; Μα φυσικά να προσπαθήσουν να αποκτήσουν τα εύσημα του στοχαστή, του μοντέρνου φιλοσόφου, του ανθρώπου που ξεπερνά τα όρια της επιστήμης του και γίνεται ένας ερμηνευτής της πραγματικότητας, ένας κοσμικός μύστης.
Με θαυμαστή οξυδέρκεια ο Πλάτων, καθώς και μεγάλη σειρά σοφών διδασκάλων και στοχαστών της αρχαιότητος, είχε εγκαίρως προσδιορίσει και αναλύσει την πρωτογενή, οντολογικής φύσεως, φαυλότητα της δημοκρατίας, ως εννοίας, ως προτύπου και ως αρχής, κατατάσσοντας την δημοκρατία στην εσχάτη βαθμίδα της κατιούσας κλίμακος των ημαρτημένων πολιτευμάτων που περιέγραψε, αντιστοιχούσα στην πλέον εκφυλισμένη και παρακμιακή μορφή κοινωνίας. Είχε μάλιστα ο Πλάτων, τόσο στην μνημειώδη Πολιτεία του όσο και στον, λιγότερο γνωστό, Πολιτικό, στηλιτεύσει με δριμύτητα την δημοκρατία, η οποία βεβαίως, στην εκδοχή του καιρού του, συνιστούσε, ομολογουμένως, υγιέστερη εκδοχή πολιτεύματος […]
Ένα από τα αναρίθμητα παράλογα και αντιφυσικά δόγματα με τα οποία έχει δηλητηριάσει ο πολιτιστικός μαρξισμός τις δυτικές κοινωνίες είναι το διαστροφικό και ιδιαιτέρως επικίνδυνο δόγμα της “ισότητας του αποτελέσματος” (equality of outcome). Το δόγμα αυτό αποτελεί μια ακραία διαστρέβλωση της διαχρονικής απαίτησης του σοσιαλισμού για ισοτιμία και ισότητα ευκαιριών (equality of opportunity) που έχει σχετικά πρόσφατα (τις τελευταίες δεκαετίες) διαμορφωθεί σε κυρίαρχη δοξασία στις δυτικές κοινωνίες. Σύμφωνα με το δόγμα της ισότητας του αποτελέσματος, δεν αρκεί να αποδίδονται ίσες ευκαιρίες για κοινωνική ανέλιξη κι επιτυχία σε όλους ανεξαρτήτως φύλου, φυλετικής προελεύσεως, δείκτη ευφυίας, και οποιουδήποτε άλλου φυσικού παράγοντα διαχωρισμού των ανθρώπων, αλλά πρέπει και το αποτέλεσμα των ίσων ευκαιριών να είναι ανάλογο της αντιπροσώπευσης των διαφόρων ομάδων στον πληθυσμό. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όπως είναι απολύτως φυσιολογικό μια και η Φύση έχει η ίδια διαχωρίσει τους ανθρώπους μέσα από εξελικτικές διαδικασίες εκατοντάδων χιλιάδων ετών, τότε σύμφωνα με το δόγμα, το κοινωνικό κατεστημένο δεν έχει επιτύχει να αποδώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους λόγω “διακρίσεων”, “ρατσισμού”, “αποκλεισμού”, και “προκαταλήψεων”.
Λίαν προσφάτως έχει ξεσπάσει σάλος στο διαδίκτυο και στα Μ.Μ.Ε., κυρίως στις Η.Π.Α. και στη Μ. Βρετανία, σχετικά με την τελευταία διαφήμιση της γνωστής εταιρίας ανδρικών προϊόντων περιποίησης Gillette, μιας εταιρίας που ανήκει στον πολυεθνικό επιχειρηματικό κολοσσό της Procter & Gamble και είχε στο παρελθόν συνδέσει το όνομα της με διαφημίσεις που προωθούν την καλώς ή κακώς εννοούμενη αρρενωπότητα, προσαρμοσμένη στα πρότυπα της εκάστοτε εποχής. Για παράδειγμα, η διαφήμιση της εταιρίας από το όχι τόσο μακρινό 1989 (https://www.youtube.com/watch?v=slcBV38Z4KU) προωθούσε το μοντέλο του επιτυχημένου νεόπλουτου γιάπη της ρηχής, γεμάτης με επίπλαστες ευκαιριακές διασκεδάσεις και ηδονές δεκαετίας του 80. Ερχόμενοι στο σήμερα, 30 χρόνια μετά, η νέα διαφήμιση της Gillette (διαθέσιμη στον σύνδεσμο https://www.youtube.com/watch?v=koPmuEyP3a0) αποτελεί μια γελοιωδέστατη και κατάπτυστη απόπειρα της εταιρίας να εναρμονιστεί με την εποχή της πολιτικής ορθότητας, του διαστροφικού φεμινισμού που εκφράζεται μέσω φαιδρών προχείρως κατασκευασμένων ψευδο-κινημάτων τύπου #MeToo, και της αδυσώπητης προπαγάνδας του συστήματος εναντίον των λευκών ανδρών.
Κατά τρόπον εκπληκτικό, για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο, σε μία μάλιστα εποχή γενικευμένης οικονομικής δυσπραγίας, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ταξίδεψαν, ταλαιπωρήθηκαν (και περαιτέρω εκινδύνευσαν άμεσα, υφιστάμενοι εκτεταμένην επίθεση χημικού πολέμου κατ’ εντολήν του ανθελληνικού καθεστώτος), προσερχόμενοι από πόλεις και χωριά, από κάθε σημείο της Ελλάδος, ακόμα και από το εξωτερικό. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων κατόρθωσαν λοιπόν να συγκεντρωθούν τρεις φορές μέσα σ᾿ έναν χρόνο εἰς ογκωδέστατα συλλαλητήρια, που παρόμοιά τους δεν έχουν ποτέ γίνει στην Ελλάδα τουλάχιστον κατά την τελευταίαν εικοσαετία – πρώτα στην Θεσσαλονίκη, κατόπιν στην Αθήνα και, την περασμένη Κυριακή, ξανά στην Αθήνα, διαδηλώνοντας με πάθος την αφοσίωσή τους στον αγώνα για την Τιμή της Πατρίδος, διατρανώνοντας με δυναμισμό την θέληση και την αποφασιστικότητά τους να αντισταθούν στην συντελουμένη ιστορική ΠΡΟΔΟΣΙΑ!
Και σ’ αυτό το συλλαλητήριο, της 20ης Ιανουαρίου 2019 στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών, τα συγκεντρωμένα πλήθη ήσαν τεράστια, πιθανότατα μεγαλύτερα ακόμα και από τα πλήθη του προηγουμένου συλλαλητηρίου των Αθηνών (οι επίσημες ανακοινώσεις της συριζαϊκής αστυνομίας περί 60.000 ανθρώπων μόνον γέλωτα προκαλούν…) και μάλιστα παρά τις σαφείς προσπάθειες του ανθελληνικού καθεστώτος να παρεμποδίσει την προσέλευση του κόσμου, θέτοντας φραγμούς και προκαλώντας καθυστερήσεις στα λεωφορεία, ακόμη παρά την συνήθη «επιστράτευση» των κουρδισμένων παρακρατικών αναρχο-αλητών και, τελικώς, παρά την πρωτοφανή σε όγκο και διάρκεια ρίψη (ληγμένων!) δακρυγόνων και λοιπών επικινδύνων χημικών ουσιών ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (πρβλ. https://www.protothema.gr/greece/article/857663/sullalitirio-gia-ti-makedonia-epistoli-tis-enosis-ellinon-himikon-pros-ton-tsipra-gia-ti-hrisi-dakrugonon/) εναντίον του λαϊκού πλήθους αδιακρίτως, ακόμα και εναντίον μικρών παιδιών και ηλικιωμένων, προκειμένου πάσῃ δυνάμει να διαλύσουν το συλλαλητήριο! Ωστόσο ειδοποιός διαφορά του τελευταίου συλλαλητηρίου εκ των προηγουμένων ήταν η πολύ μεγαλύτερη οργή, η ενέργεια και το πάθος που εκφράστηκε, αν όχι από το σύνολο, τουλάχιστον από ένα μεγάλο τμήμα του πλήθους, μάλιστα δε εκείνο που ήταν κυρίως συγκεντρωμένο με μέτωπο προς την Βουλή, μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, εκδηλώνοντας αξιοθαύμαστο θάρρος, δυναμισμό και μαχητικότητα.
Εκεί βρέθηκε και η ομάδα του ΑΡΜΑτος, μαχόμενη επί πολλές ώρες στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων μέσα στο μάτι του κυκλώνα, απέναντι από τις δυνάμεις καταστολής και τους πραιτωριανούς του ανθελληνικού καθεστώτος.
Όσο και αν η τελευταία πράξη της αισχρής προδοσίας του Μακεδονικού Ελληνισμού από τους ανθέλληνες της κυβερνώσας νεομαρξιστικής λέπρας, συντελουμένη διά της επικειμένης υπερψηφίσεως της ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ συμφωνίας των Πρεσπών στο κοινοβούλιο, δείχνει πλέον αναπότρεπτη, αφού με πρωτοφανείς μεθοδεύσεις – που τεκμηριώνουν το υφιστάμενο καθεστώς στυγνής κοινοβουλευτικής δικτατορίας – μίας λαομίσητης κυβερνήσεως συγκροτημένης από άθλια κομματικά ρετάλια ψυχωσικώς ιδεοληπτικών οπορτουνιστών και ποικίλης προελεύσεως τυχοδιωκτικών σκοτεινών φαυλοκρατών, με προσχηματικές διαδικασίες που γελοιοποιούν και εξευτελίζουν κάθε έννοια πολιτικών θεσμών, ξεδιάντροπα καταρρακώνοντας κάθε προσχηματική αναφορά στην δήθεν «υψίστη συνταγματική αρχή» της υποτιθεμένης «λαϊκής κυριαρχίας», αφού καθόλου δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν και απεναντίας καταπνίγεται η δυναμικώς εκπεφρασμένη βούληση της συντριπτικής πλειονότητος του ελληνικού λαού, όμως εν τούτοις τα πραγματοποιηθέντα συλλαλητήρια, και ιδίως το τελευταίο, αφήνουν ως παρακαταθήκη για το μέλλον της Ελλάδος την γέννηση ενός ανερχομένου πατριωτικού ρεύματος, που δύναται να αφυπνίσει την έως τώρα ναρκωμένη ελληνική κοινωνία!
Τα συλλαλητήρια αφήνουν επίσης ως παρακαταθήκη την σαφή εικόνα αναδείξεως, εντός αυτού του γενικού πατριωτικού ρεύματος, ενός διακριτού ρεύματος δυναμισμού νεολαίας, το οποίον αποτελεί καινούριο στοιχείο που φανερώνει ότι η δυναμική δράση ενός τύπου που έως τώρα έμοιαζε να αποτελεί αποκλειστικότητα και προνομιακό πεδίο της άκρας αριστεράς, παύει να αποτελεί μονοπώλιό της, καθώς εκδηλώνεται, πλέον, με εθνικό πρόσημο και προσανατολισμό!
Δεν αγνοούμε βεβαίως ότι η δυναμικότητα αυτή δεν αντιστοιχεί στο θυμικό και την μαχητικότητα της πλειονότητος των μετασχόντων – και δεν θα μπορούσε άλλωστε. Και μπορεί μεν τέτοιες κινητοποιήσεις να μη αποτρέπουν την ολοκλήρωση είτε αυτής της επί μέρους είτε κάποιας άλλης από τις κατά συρροήν διαπραττόμενες προδοσίες των εξωνημένων προλεταριακών ανδραπόδων της ΝΠΤΠ. Όμως για πρώτην φοράν τόσον εντόνως διαγράφεται εις τον ορίζοντα η ενδεχομένη προοπτική μιας νέας εθνικής αφυπνίσεως, η οποία, ΕΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘ᾿ ΟΣΟΝ διοχετευθεί, γαλουχηθεί, εμπεδωθεί και ανδρωθεί δεόντως και κατά την προσήκουσαν τάξιν και διάκρισιν, θα δυνηθεί να αποτελέσει το θεμέλιον μιας σωτηρίου αληθούς ανακάμψεως και ανορθώσεως του Έθνους, παραδειγματίζοντας την κλονιζομένην Ευρώπην και οδηγώντας μπροστά προς μίαν φυλετικήν αναγἐννησιν!
Με αφορμή τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας που διεξήχθη στις Η.Π.Α., θα εξετάσουμε την συσχέτιση της ακαδημαϊκής κοινότητας και ειδικά αυτής των “ανθρωπιστικών επιστημών” με τον μαρξισμό και τα παρακλάδια του. Συγκεκριμένα, τρεις ακαδημαϊκοί, οι οποίοι μάλιστα δηλώνουν φιλελεύθεροι με αριστερές τάσεις, υπέβαλαν 20 κατασκευασμένα άρθρα, εμφανώς αντιεπιστημονικά, με περιεχόμενο που εσκεμμένα ξεφεύγει από τα όρια της γελοιότητας, σε “έγκριτα” αμερικανικά επιστημονικά περιοδικά του χώρου της κοινωνιολογίας, και κυρίως τους νεοσύστατου ψευδο-επιστημονικού χώρου της κοινωνικής μελέτης των φύλων (“gender studies”). Έξι από τα άρθρα είχαν ήδη γίνει δεκτά για δημοσίευση ενώ τα υπόλοιπα βρισκόταν στη διαδικασία της κρίσης όταν έγινε γνωστή η φάρσα. Οπότε κανένα δεν έχει απορριφθεί! Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι ένα από τα άρθρα που έγιναν δεκτά συνοψίζει τα αποτελέσματα μια ψευδούς εμπειρικής μελέτης, την οποία κατασκεύασε ένας εκ των τριών ακαδημαϊκών, και σύμφωνα με την οποία τα αρσενικά σκυλιά στα πάρκα επιδεικνύουν σεξιστική συμπεριφορά απέναντι στα θηλυκά, καθιστώντας τα πάρκα χώρους όπου τα θηλυκά σκυλιά κινδυνεύουν από βιασμό μια και έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στα αρσενικά μια “κουλτούρα βιασμού”!
Δυστυχώς το ακαδημαϊκό κατεστημένο, πέραν της ορθοπολιτικής τυραννίας που το καθιστά ευθέως συνένοχο, έχει εκπαιδευθεῖ σε μίαν στάση παραδόξου και πρωτοφανούς παγκοσμίως αγόγγυστης υποταγής στα ήδη από το 1974 τεκταινόμενα τριτοκοσμικά αίσχη, καθώς αυτό εξασφαλίζει την εδραίωση των πανεπιστημιακών στην θέση τους, αφού το χυδαίο κι ασύδοτο ψυχονοητικό μπολσεβικικό προλεταριάτο της ανεστραμμένης «δημοκρατικής» ιεραρχίας μένεται και απαιτεί την κεφαλήν του α΄ ή του β΄ επί πίνακι, αν η κεφαλή αυτή τολμά να μη υποτάσσεται ολοκληρωτικώς στα ερυθρά ινστρουχτοράτα! Τα παραπάνω λοιπόν φαινόμενα δεν αποτελούν παρά μια διόγκωση μιας ήδη εδώ και πολλά χρόνια επικρατούσας παρακμιακής κατάστασης και κατά κανένα τρόπο πρωτοφανή συμπτώματα. Αριστερές και κόκκινες παρατάξεις (και φυσικά όχι μόνο) έχουν εδώ και δεκαετίες επιβάλει την δικιά τους “χούντα” στους διαδρόμους των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, ενώ είναι γνωστό ότι τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα πάντα φιλοξενούσαν και στέκια αναρχικών, για να μη πούμε ότι μάλλον τα Πανεπιστήμια ενίοτε αποτελούν ορμητήριο ή καταφύγιό τους. Όλοι οι παραπάνω έχουν μετατρέψει τους χώρους αυτούς σε “τσιφλίκι” τους, βρωμίζοντας τους τοίχους είτε με σπρέι και μπογιές είτε με αφίσες με τα γραφικά και εμετικά τους συνθήματα, διακόπτοντας τα μαθήματα για ανακοινώσεις, κάνοντας καταλήψεις, διοργανώνοντας παρακμιακά πάρτυ στα οποία το αλκοόλ ρέει άφθονο ενώ γίνεται και ανταλλαγή κάθε είδους ναρκωτικής ουσίας, προπηλακίζοντας ανενόχλητοι κατά τις αποχαλινωμένες τους παρορμήσεις φοιτητές ή ακόμα και καθηγητές που διαφωνούν με τις γελοίες και ουτοπικές απόψεις τους ή απλά δεν εκπληρώνουν τα παρανοϊκά τους αιτήματα, όλα δε τούτα με την ανοχή ή την δειλή, άνευρη και ανεπαρκή αντιμετώπιση υπό των καθηγητών ή των γλυκανάλατων δήθεν πολιτικοϊδεολογικών τους αντιπάλων.
Ζ. Ζάεφ: «Οι προϋποθέσεις όμως είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία.»
Σε νέα κρίσιμη φάση διέρχεται το «Μακεδονικό Ζήτημα» μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος που διεξήχθη στα Σκόπια την περασμένη Κυριακή, με το ερώτημα: «Ναι» ή «Όχι» στην συμφωνία των Πρεσπών με την Ελλάδα ως προϋπόθεση για την ένταξη της χώρας σε Ν.Α.Τ.Ο και Ε.Ε.. Είναι προφανές ότι, με την συμμετοχή να μην έχει ξεπεράσει το 37% του εκλογικού σώματος, το δημοψήφισμα στερείται παντελώς νομιμοποιήσεως, καίτοι εξ αρχής το αποτέλεσμά του δεν εθεωρείτο δεσμευτικό για την κυβέρνηση Ζάεφ. Το αποτέλεσμα αυτό δεν χαροποίησε καθόλου τον αμερικανονατοϊκό παράγοντα, ούτε βεβαίως τους μανδαρίνους της €.€. καθώς και τις κατά τόπους πολιτικές μαριονέτες και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους (για την ακρίβεια τους πάγωσε), δεδομένου ότι, αμφότεροι οι ανωτέρω, επεχείρησαν παντοιοτρόπως να επηρεάσουν, ή μάλλον να πειθαναγκάσουν, τους σκοπιανούς ψηφοφόρους, τασσόμενοι απροκαλύπτως υπέρ του «Ναι», παρεμβαίνοντας έτσι ενεργώς σε εσωτερικό ζήτημα ξένης χώρας, ουδόλως φροντίζοντας να τηρήσουν μία προσχηματική έστω ουδετερότητα, την ίδια ώρα μάλιστα που οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., επιδεικνύοντας παροιμιώδη υποκρισία κατηγόρησαν και εξακολουθούν να κατηγορούν τον ρωσικό παράγοντα για παρασκηνιακές παρεμβάσεις υπέρ του «Όχι»! Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσοι και ποιοί σημαίνοντες παράγοντες δυτικών χωρών (πρωθυπουργοί, νυν και πρώην πρόεδροι, υπουργοί εξωτερικών κλπ,) παρήλασαν από τα Σκόπια ή έκαναν δημόσιες δηλώσεις για το θέμα, λες και τα Σκόπια έγιναν αίφνης το κέντρο του κόσμου! Αυτή από μόνη της η διαπίστωση υποδηλώνει το μέγεθος του διακυβεύματος, ήτοι, την κρίσιμη γεωπολιτική, γεωστρατηγική και γεωοικονομική σημασία της συγκεκριμένης περιοχής για διεθνές σύστημα εξουσίας, στο πλαίσιο των τεραστίων ανακατατάξεων και των παγκοσμίου δυναμικής ανταγωνισμών που τεκταίνονται στον ευρύτερο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και που εξακολουθούν να βρίσκονται εν εξελίξει.
Βιώνοντας και παρατηρώντας την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η δυτική Ευρώπη, ένα βασικό ερώτημα που σίγουρα έχει απασχολήσει τους υγιώς σκεπτόμενους Ευρωπαίους αφορά την προέλευση του απύθμενου μίσους προς τις δυτικές κοινωνίες, τον δυτικό πολιτισμό, τον δυτικό άνθρωπο που επιδεικνύει η διαφόρων αποχρώσεων αριστερά. Είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον μάλιστα το γεγονός ότι το μίσος αυτό είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερο ανάμεσα στα διάφορα ρεύματα της “προοδευτικής” “ανανεωτικής”, γνωστής και ως “ροζ” αριστεράς, καθώς και σε αναρχικού τύπου περιθωριακές ομάδες, συγκριτικά με τα όποια λίγα κόμματα ή μεμονωμένα άτομα είναι προσκολλημένα στον ορθόδοξο μαρξισμό. Το ερώτημα σχετικά με το μίσος της αριστεράς είναι ακόμα πιο φλέγον στην χώρα μας, καθώς η παρακμή του πολιτικού συστήματος που επιταχύνθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έφτασε στο σημείο μηδέν, δηλαδή στην επίσημη παράδοση της εξουσίας στην αριστερά μέσῳ “δημοκρατικών διαδικασιών”.
Όπως συνέβη και στα προηγούμενα μεγάλα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν κατά της ιστορικών διαστάσεων κυβερνητικής προδοσίας στο μακεδονικό ζήτημα, ομάδα του ΑΡΜΑτος ήταν παρούσα και στο τελευταίο επεισοδιακό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη κατά την ημέρα της εκεί πρωθυπουργικής ομιλίας με αφορμή την έναρξη της φετινής Δ.Ε.Θ..
Καθώς έχει πια παρέλθει πάνω από μία εβδομάδα από την ημέρα του συλλαλητηρίου, όπου μάλιστα βρεθήκαμε επί πολλές ώρες στο επίκεντρο του μετώπου των ταραχών, βιώνοντας άμεσα τα όσα συνέβησαν, μπορούμε να καταθέσουμε κάποιες παρατηρήσεις, διαπιστώσεις και σκέψεις πάνω στα όσα διεδραματίσθησαν.
Η αντεθνική κυβερνητική κομπανία έκανε το παν κατά τις ημέρες που προηγήθησαν του συλλαλητηρίου, ώστε να αποθαρρύνει και να τρομοκρατήσει όσους σκόπευαν να παραστούν σ’ αυτό, διαδίδοντας ότι θα γίνουν επεισόδια (ο ορισμός της «αυτοεκπληρουμένης προφητείας», αφού τέτοιες ήταν οι κυβερνητικές εντολές προς την αστυνομία που τα προκάλεσε!), αφήνοντας επίσης να διαρρεύσει το πόσες χιλιάδες αστυνομικών δυνάμεων θα επιστρατεύονταν για την αντιμετώπιση των διαδηλωτών και την προστασία του – «κινηματικού», όπως κάποτε συνήθιζε να αυτοπροσδιορίζεται – Alexis (ο οποίος μάλιστα κάποτε δεσμευόταν πως θα καταργούσε τα ΜΑΤ…) και βέβαια κινητοποιώντας τις γνωστές φίλιές της παρακρατικές ομάδες αναρχοτραμπούκων που, όταν πρόκειται για την προστασία της ροζ κυβερνητικής μαφίας, αποδεικνύονται στην πράξη οι πιο πιστοί πραιτωριανοί του διεφθαρμένου κράτους και στυλοβάτες της ανθελληνικής εξουσίας του.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο διάσημος Έλληνας φυσικός Δημήτριος Νανόπουλος παραχώρησε συνέντευξη (http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/518188) όπου ανάμεσα σε διάφορες θέσεις που διατύπωσε, έδωσε δυστυχώς και αυτός το στίγμα της πολιτικώς ορθής προσωπικότητας, εναρμονιζόμενος με τις απαιτήσεις της παρακμιακής μας εποχής. Ο συγκεκριμένος, αναμφισβήτητα κορυφαίος επιστήμονας στον τομέα του, έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν ότι δεν έχει καταφέρει να αντισταθεί στον μεγάλο πειρασμό που αντιμετωπίζουν οι διάσημοι επιστήμονες του χώρου της Φυσικής, και ειδικά όσοι ασχολούνται με την Κοσμολογία. Ποιος είναι αυτός ο πειρασμός; Μα φυσικά να προσπαθήσουν να αποκτήσουν τα εύσημα του στοχαστή, του μοντέρνου φιλοσόφου, του ανθρώπου που ξεπερνά τα όρια της επιστήμης του και γίνεται ένας ερμηνευτής της πραγματικότητας, ένας κοσμικός μύστης.
