Τεκτονικὲς γεωπολιτικὲς ἀλλαγὲς συντελοῦνται στὴν γειτονιὰ τῆς Ἑλλάδος!
Το 1989, παράλληλα με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της πτώσεως των κομμουνιστικών δικτατοριών της ανατολικής Ευρώπης, μέσα σε ένα γενικό κλίμα ευφορίας στην «Δύση», ο (ιαπωνικής καταγωγής) Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος Francis Fukuyama με ένα άρθρο του, το οποίο δημοσιεύθηκε στο The National Interest, περιοδικό της αμερικανικής πολιτικής ελίτ, με τίτλο “The End of History?”και, λίγο αργότερα (1992), με το πασίγνωστο και επιδραστικό βιβλίο του με τίτλο: The End of History and the Last Man (στο οποίο ανέλυε τις βασικές ιδέες του άρθρου), διακήρυξε θριαμβευτικώς το «Τέλος της Ιστορίας», ήτοι, την (θεωρούμενη από τον ίδιο) οριστική και νομοτελειακή επικράτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, του πολιτεύματος της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας και του συναφούς της οικονομικού μοντέλου της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, συνέπεια της οποίας (επικρατήσεως) προέβλεπε ότι θα ήταν μία λίγο-πολύ αδιατάρακτη ειρήνη σε παγκόσμιο επίπεδο, εις το διηνεκές, καθώς τάχα έπαυαν να υπάρχουν οι λόγοι των πολιτικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών, αφού η εξέλιξη των πολιτευμάτων είχε φθάσει στο τέλος της με την καθολική επικράτηση του «βελτίστου» πολιτεύματος…
Τριάντα πέντε χρόνια μετά, καθώς βρισκόμαστε πια στο κατώφλι ενός νέου έτους (2025), στο 1/4 του 21ου αιώνος, οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις του Fukuyama και των ομοϊδεατών του κάθε άλλο παρά επαληθεύονται. Το διεθνές σκηνικό κάθε άλλο παρά ειρηνικό και αδιατάρακτο φαντάζει. Μάλλον επαληθεύονται οι προβλέψεις των τότε επικριτών του Fukuyama με πρώτο και διασημότερο τον κάποτε δάσκαλό του στο Harvard, Samuel Huntington, ο οποίος είχε απαντήσει …
