Δύο αυγουστιάτικες ειδήσεις που αποκαλύπτουν ακραία πολιτική και κοινωνική σήψη.
Είναι γνωστό από παλιά στους δημοσιογραφικούς κύκλους το κλισέ ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου ελλείμματος, τα δημοσιογραφικά αντίμετρα προσέλκυσης του κοινού παρέπεμπαν συνήθως στην θεματολογική σταθερά που συνοψίζεται στο εγγυημένο τρίπτυχο εντυπωσιασμού: «αίμα, σπέρμα, στέμμα»…
Κάτι όμως έχει αλλάξει, καθώς φαίνεται, διότι τα όσα συμβαίνουν ήδη κατά το πρώτο 10ημερό αυτού του Αυγούστου εμφανίζουν όχι ένα έλλειμμα αλλά, απεναντίας, έναν καταιγισμό ειδήσεων (με ρυθμό πολυβόλου!). Οι πλείστες εξ αυτών παραμένουν, βεβαίως, ενταγμένες στον προαναφερθέντα θεματολογικό άξονα: «αίμα» (βλέπε δολοφονίες), «σπέρμα» (βλέπε σεξουαλικά εγκλήματα κι σκάνδαλα), «στέμμα» (βλέπε ίντριγκες και σκάνδαλα της εξουσίας). [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η διαβόητη «Μεγάλη Επανεκκίνησις» (Great Reset) είναι ένας όρος που ακούγεται και συζητείται όλο και συχνότερα στους εθνικιστικούς (και όχι μόνο) κύκλους τα τελευταία χρόνια. Αν και τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ επιμελώς αποκρύπτουν σχεδόν κάθε είδηση σχετικά με την «Μεγάλη Επανεκκίνηση» και όταν σπανίως αναφέρονται σε αυτήν την αντιμετωπίζουν απαξιωτικώς, ως αντικείμενο «θεωριών συνωμοσίας» ακροδεξιών κύκλων, η διαδικασία μεταβάσεως προς την «Μεγάλη Επανεκκίνηση» έχει ήδη ξεκινήσει διότι μια μεγάλη επανεκκίνηση προαπαιτεί μια μεγάλη κατάρρευση, και η μεγάλη κατάρρευσις, με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος κόσμος την κατάρρευση, συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας.
Σε προηγουμένη 
Απεβίωσε ο Χρήστος Σαρτζετάκης, τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας (σήμερα, 7.2.2022 τελείται η κηδεία του, με τιμές αρχηγού κράτους), και, καθώς έχει προηγηθεί, λίαν προσφάτως, η αποβίωση ενός άλλου τέως προέδρου, του Καρόλου Παπούλια, είναι εμφανής η υποβάθμιση, σε επικοινωνιακό επίπεδο, της ειδήσεως της απωλείας του Σαρτζετάκη, σε σύγκριση μάλιστα με την προβολή της ειδήσεως της αποβιώσεως του Παπούλια, σε βαθμό που αυτή η διαφοροποίηση είναι δύσκολο να περάσει απαρατήρητη! Γιατί άραγε αυτή η διαφορά; Είναι απλό. Διότι ο Σαρτζετάκης, μετά την αποχώρησή του από τον προεδρικό θώκο, σε σειρά δημοσίων παρεμβάσεών του, με συνεντεύξεις του σε δημοσιογράφους και με σειρά άρθρων του που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες, εμφάνισε ένα πρόσωπο ακραιφνώς πατριωτικό, θα μπορούσαμε να πούμε, σχεδόν εθνικιστικό! Βεβαίως η θερμή ελληνοκεντρική στάση του (συνδυασμένη, όλως αντιφατικώς, με την ακλόνητη πίστη του στην δημοκρατία…) εκδηλώθηκε κάποτε σε σημείο υπερβολής, φθάνοντας να εκστομίσει τη παροιμιώδη (όσο και άκρως αντιεπιστημονική) φράση: “οι Έλληνες, είμεθα έθνος ανάδελφον”!
Peter Boghossian εργαζόταν ως τον περασμένο Σεπτέμβριο ως καθηγητής φιλοσοφίας στο Portland State University, στην πολιτεία του Πόρτλαντ των Η.Π.Α. Κατά την διάρκεια της διδασκαλικής του σταδιοδρομίας αντελήφθη ότι η ολοένα και αυξανόμενη υιοθέτηση εννοιών όπως η «διαφορετικότητα», η «ενσωμάτωση» και η «ισοδίκαιη αντιμετώπιση» αντί να οδηγούν σε μία κουλτούρα ανεκτικότητος και ελεύθερης διακινήσεως και εξετάσεως ιδεών εντός του πανεπιστημιακού συστήματος, είχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Ένα κλίμα ανελευθερίας άρχισε να καλλιεργείται σιγά-σιγά και φοιτητές ή καθηγητές που εξέταζαν κριτικώς τις προαναφερθείσες έννοιες ή εξέφραζαν σκεπτικισμό για αυτήν την νέα μορφή ορθοδοξίας που άρχιζε να επικρατεί στο πανεπιστήμιο, στοχοποιούντο και στιγματίζοντo.
Η απάτη είναι συνυφασμένη με την ιστορία του ανθρώπου και κυρίως με την ιστορία ορισμένων φυλών στων οποίων τα βιολογικά χαρακτηριστικά, όπως αυτά διαμορφώθηκαν διά μέσου χιλιετιών εξελίξεως, έχει αποτυπωθεί η ροπή προς την εξαπάτηση. Διόλου τυχαίως, η εμφάνιση της απάτης ως πράξεως στον δυτικό πολιτισμό, είτε στο επίπεδο του ατομικού μικροκόσμου είτε στο επίπεδο ολοκλήρων κοινωνιών, απαντάται όλο και συχνότερα καθώς απομακρυνόμαστε χρονικώς από την εποχή της μεγάλης ακμής της Δύσεως, (πολύ) προ της ελεύσεως του Χριστιανισμού, εξαιρώντας κάποιες ιστορικές περιόδους αναλαμπής. Μάλιστα στην σύγχρονη εποχή, ιδίως μεταπολεμικώς, η πνευματική αλλά και βιολογική καταβαράθρωση της Δύσεως είναι τόσο ραγδαία ώστε δεν θα αποτελούσε υπερβολή η θεώρηση όλου του κατασκευασμένου προσωπείου της «πραγματικότητος» ως μιας κολοσσιαίων διαστάσεων ΑΠΑΤΗΣ. 
Ισότης μεταξύ ανδρών και γυναικών, μεταξύ λευκών και νέγρων, μεταξύ φυσιολογικών και ανωμάλων, μεταξύ ευγενών και πληβείων, μεταξύ ικανών και ανικάνων, μεταξύ γενναίων και δειλών. Ισότης μεταξύ των πάντων! Αυτό είναι το «απαράβατο» σύγχρονο δόγμα που καθοδηγεί όλες τις μαρξιστικού τύπου ψευδο-θρησκείες που έχουν κυριαρχήσει στον δυτικό κόσμο.
Liberté, égalité, fraternité (ελευθερία, ισότης, αδελφότης). Τι «σπουδαίες» λέξεις! Αποτελούν τις θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αξίες (υποτίθεται). Αποτελούν «απαράβατα δικαιώματα» πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η σύγχρονη Ευρώπη. Αποτελούν τον δογματικό πυρήνα των νέων θρησκειών. Τόσο εντυπωσιακές λέξεις … αλλά και τόσο μα τόσο απατηλές!