Μία αναπόφευκτη σύγκριση δύο φαινομενικώς ασχέτων μύθων.
Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από το ελλαδικό ανθελληνικό κράτος τριήμερος εορτασμός της μνήμης του “Πολυτεχνείου”, της γνωστής φαιδράς ιστορίας που υποτίθεται πως “έριξε την χούντα”, δηλ. τὸ στρατιωτικὸ καθεστώς, ενώ ήδη τα ηνία της χώρας είχε η πολιτικὴ κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Δεν θα σχολιάσουμε όμως εδώ τα γνωστά στους περισσοτέρους γεγονότα της ημέρας εκείνης, ούτε τις εξωτερικὲς πολιτικὲς συγκυρίες ποὺ υποκρύπτονται την συγκεκριμένη περίοδο ως ειδικό κίνητρο και αφορμή για τον ξένο παράγοντα και υπηρεσίες που τα σχεδίασαν και χρησιμοποίησαν, μα θα επικεντρωθούμε ιδιαιτέρως σε μιαν ειδική πτυχή της όλης ιστορίας, συμβάλλοντας έτσι στην ειδολογική της ταξινόμηση και κατανόηση, στα πλαίσια μιας ευρύτερης και βαθύτερης κατανοήσεως της Ιστορίας.
Φέτος για ακόμη μία χρονιά θα ακούσουμε και θα δούμε αφιερώματα και επετειακές εκδηλώσεις αφιερωμένες στα προ 40 ετών διαδραματισθέντα, ὴ μάλλον κυρίως στα εντέχνως προβαλλόμενα ως διαδραματισθέντα, στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω και της παρούσης δυσπραγίας του και της βαθμιαίας αποφθοράς της δυναμικής του ολεθρίου και τρισαθλίου κοινοβουλευτικού θιάσου, του οποίου το «Πολυτεχνείο» προπαγανδίζεται ως ο … «ηρωικός προάγγελος», η ένταση της προπαγάνδας θα είναι μειωμένη εν σχέσει προς παλαιότερα χρόνια, ενώ αδιάφορη θα είναι πιθανότατα και η στάση της πλειονότητος των πολιτών.
«The 6-million-gas-chambers myth is an arithmetic and technical nonsense. As a matter of fact the howling, snivelling, Shoah business, 50 years after the war, is disgusting, debasing: it is a disgraceful shame.»
Εύχομαι η ειλικρίνειά σας να είναι ανταξία του πολύ μεγάλου ταλέντου σας. Σας είδα στην τηλεόραση στην Γαλλία. Δηλώσατε πως θα διασπείρετε προπαγάνδα για το Shoa (ολοκαύτωμα) στα γερμανικά σχολεία. Αναφέρατε πως οι αποδέκτες θα πεισθούν πλήρως εις ό,τι αφορά στην πραγματικότητα του Shoa (6.000.000 νεκροί στους θαλάμους αερίων). Θεωρώ καθήκον μου ως Εβραίος, και κατόπιν 20 ετών ερεύνης του ιστορικού προβλήματος του «ολοκαυτώματος», να επιστήσω την προσοχή σας στα γεγονότα.
Τα γεγονότα είναι εξαιρετικώς άκαμπτα και, καθώς κανείς δεν μπορεί να τα μεταβάλει με λόγια, οι ομόφυλοί μας έχουν εξωθηθεί να οδηγήσουν γλοιώδεις πολιτικούς στο να εφαρμόσουν σταλινο-οργουελιανούς νόμους, που απαγορεύουν οποιανδήποτε κριτικὴ αναφορά στο δόγμα των “έξι εκατομυρρίων νεκρών στους θαλάμους αερίων”, το οποίον δόγμα έτσι οριστικώς μεταπίπτει σε ανακυκλουμένη θρησκευτική λατρεία αυτής της αλχημείας αριθμών.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Με πλήρη ευθύνη των «λαοπροβλήτων δημοκρατικών» κυβερνήσεων, άνω των 3 εκατομμυρίων αλλοφύλων λαθρομεταναστών έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια, εκτοξεύοντας στα ύψη βαρειά εγκληματικότητα, ναρκωτικά, πορνεία, ανεργία κ.λπ. – και, προ παντός, δυναμιτίζοντας την επιβίωσή μας ως Ελληνικού Έθνους.
Η εισβολή ορδών από Ασία και Αφρική συνεχίζεται κι εντείνεται περαιτέρω, δυνάμει εγκληματικών παρεμβάσεων των σιωνιστοδούλων δυτικών κυβερνήσεων, που μάλιστα οδήγησαν στην ανασύσταση του Χαλιφάτου, εξ υπανθρώπων που καθημερινώς απάγουν και σφάζουν εν ψυχρώ αμάχους, γυναίκες και μικρά παιδιά! Για να το επεκτείνουν και στην Ευρώπη: να την καθυποτάξουν στο Ισλάμ, έργο που η σάπια «ανθρωπιστική» πολιτική και μαζική πλύση εγκεφάλων υπό των «προοδευτικών» και «φιλελευθέρων» ανδραπόδων ανά την Ευρώπη έχει μεθοδικώς και δογματικώς προλειάνει και θεμελιώσει!
Άνω των 2 εκατομμυρίων αναμένουν, ήδη στοιβαγμένοι στις μικρασιατικές ακτές, ευκαιρία να εισβάλουν κι αυτοί στην Πατρίδα μας, μέσῳ Τούρκων και υπό τις ευλογίες του τουρκικού κράτους: διότι η κατάπνιξη της Ελλάδος από εκατομμύρια αλλοφύλων και δη μουσουλμάνων εισβολέων αποτελεί στρατηγική τους επιλογή, προς το μακρινό όνειρο ανασυστάσεως της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, χωρίς κἂν χρείαν πολεμικής τους αναμετρήσεως με την Ελλάδα – αφού η Ελλάς καταρρέει και πληθυσμιακώς. Της οποίας πληθυσμιακής/στρατηγικής υποκύψεως έχει μακράν προηγηθεί (και προλειάνει το έδαφος) η πλήρης εκ των ένδον κατάπτωση κάθε αυθεντικού της ελληνικού χαρακτήρος και δυνάμεως αντιστάσεως! Όμως οι Τούρκοι στρατηγοί δεν είναι μόνοι τους:
ΔΙΟΤΙ επίσης η προδοτική «πολιτική» των εδώ υποτακτικών της ΝΠΤΠ και του διεθνούς τοκογλυφικού συστήματος δουλεύει προς την ίδια κατεύθυνση: όμως αποτελεσματικότερα, εκ των ένδον και κατέχουσα τα ηνία, με την ΑΙΣΧΡΑΝ ανοχή, στήριξη και συνέργεια του μακαρίως υπνωτισμένου λαού – ή, μάλλον, ψηφαγέλης!!!
Ας μη λησμονεί δε κανείς ότι στην Ελλάδα, δυνάμει της «ευημερίας και προκοπής» της Προδοτικής Μεταπολιτεύσεως, ο δείκτης γεννήσεων είναι μικρότερος του 1,3. Έτσι, εντός ολίγων ετών οι Έλληνες θα αποτελούν μειονότητα στην ίδια τους την χώρα και οι ξένοι μουσουλμάνοι άποικοι (Ασιάτες και Αφρικανοί) την πλειονότητα!!!
Πρόκειται για κανονική μαζική εισβολή αλλοφύλων – πραγματικό κατακλυσμό – που δεν έχει προηγούμενο στην νεώτερη ευρωπαϊκή ιστορία, υπό την σκέπη μιας σάπιας αυτοκτονικής ψευδο-«ηθικής» και ενός άκρως προδοτικού κατεστημένου! Οι λαθροέποικοι εισβάλλουν καθημερινώς κατά εκατοντάδες – αλλά κανείς δεν τους φράσσει τον δρόμο!
Τρίζουν τα κόκκαλα των αντρειωμένων αγωνιστών που πολέμησαν και πότισαν με το αίμα τους την Ιερή Ελληνική Γη, ώστε να απωθηθεί η Τουρκιά (και η συστρατευμένη της Αραπιά)!
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Πραγματοποιήθηκε (και) στο Βελιγράδι, όπως ως γνωστόν συμβαίνει εδώ και χρόνια και σε σειρά άλλων ευρωπαϊκών πόλεων (της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης μη εξαιρουμένων… φευ!) η λεγόμενη «παρέλαση υπερηφάνειας» …των ομοφυλόφιλων (pride parade)! Αντιπαρερχόμεθα το μέγεθος της διαστροφικής ανωμαλίας που υπογραμμίζεται ήδη από τον εμετικά πομπώδη τίτλο της αισχρής κιναιδικής συνάξεως, για να θυμίσουμε ότι πέρσι στο Βελιγράδι, σε ανάλογη απόπειρα διά παρελάσεως επιδείξεως του κιναιδισμού, τα επεισόδια που προκλήθηκαν από αγανακτισμένους πολίτες (αναφερομένους από τα διεθνή μ.μ.ε. ως “ακροδεξιούς”) ήταν εκτεταμένα και οδήγησαν στην διάλυση της αισχρής φιέστας. Φέτος υπήρξαν επίσης κάποιες αντιδράσεις και επεισόδια (αποδιδόμενα και πάλι σε «ακροδεξιούς»), ωστόσο, αυτή τη φορά ήταν περιορισμένα και δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την παρέλαση των κιναίδων, αφού η παρουσία της αστυνομίας για την προστασία τους ήταν πολύ ισχυρή. Αναρωτιέστε μήπως γιατί; Εδώ έγκειται η σημασία της ειδήσεως!
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ενώ τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας επιδιώκουν την εξεύρεση λύσεως για την αντιμετώπιση της “διεθνούς οικονομικής κρίσεως”,ή τουλάχιστον παριστάνουν ότι έτσι πράττουν, στην πραγματικότητα ο πλανήτης γη μαστίζεται από μίαν άλλη,πολύ σοβαρότερη και τραγικώς εξελισσόμενη κρίση, αυτήν του περιβαλλοντικού παρασιτισμού από τους «δίποδους» κατοίκους του, που μόνο κατ’εικόνα πλέον θυμίζουν ανθρώπους – στην καλλίτερη περίπτωση…
Ταυτοχρόνως τα ίδια κέντρα, με προμετωπίδα τον δόλιο Ο.Η.Ε., παριστάνουν πως «σκέπτονται» και συσκέπτονται, όπως σήμερα καλή ώρα στην Ν. Υόρκη, για το πῶς θα αντιμετωπίσουν τα περιβαλλοντικά αυτά προβλήματα.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή οι κοινοβουλευτικές εκλογές στην Σουηδία, την πιό “ανοικτή” και “ανεκτική” δημοκρατία του κόσμου, με τα αποτελέσματα να είναι σχετικώς αναμενόμενα, καθώς συνάδουν με τις γενικότερες πολιτικές τάσεις που τείνουν να επικρατήσουν τα τελευταία χρόνια στον δυτικό κόσμο. Ουδεμία έκπληξις αλλά και ουδεμία ελπίς από τον ταλαιπωρημένο βορρά, που αγωνιά υπο την απειλή μίας πρωτόγνωρης φυλετικής καταστροφής λόγω της μαζικής μεταναστεύσεως και εγκαταστάσεως αλλοφύλων, που σύντομα θα αλλοιώσει ριζικώς τον έως πρόσφατα συμπαγή σουηδικό πληθυσμό σε μία πολυφυλετική μάζα, οδηγώντας σε μή αναστρέψιμο εθνοφυλετικό αφανισμό. Όμως τελεί υπό πλήρη νάρκωση και υπό το κράτος μιας τεχνητής πραγματικότητος, σκηνοθετημένης υπό τα δόλια προσχήματα μιας πομπώδους αυτοκτονικής «ηθικής»…
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η εν μέσω θέρους δρομολόγηση της ψήφισης του αθλίου αυτού αντεθνικού νομοθετήματος, που ουσιαστικά επισημοποιεί την θεσμοθέτηση αδικημάτων γνώμης, έχει ως προφανή σκοπό να προλάβει πιθανές λαϊκές αντιδράσεις αφού, ως γνωστόν, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και δη του Αυγούστου, οπότε τα «μπάνια του λαού» βρίσκονται στο ζενίθ, η απόλυτη παραλυσία της κοινής γνώμης μπορεί να θεωρείται δεδομένη μια και τα κοινωνικά αντανακλαστικά βρίσκονται στο ναδίρ…
Τα ρουσφέτια και τα ‘’βολέματα’’ δεν έχουν τέλος στην Χ.Α. 'Ολοι όσοι κατάφεραν και εκλέχτηκαν, διόρισαν άτομα του συγγενικού τους κύκλου, και όχι μόνο σε γραφεία βουλευτών.Το περίεργο είναι πως πρίν απο την εκλογή τους, έλεγαν συνεχώς πως θα πατάξουν την διαφθορά του συστύματος.Τώρα φαίνεται πως οι δηλώσεις αυτές δεν αφορούσαν τους ιδίους.Μέχρι και ο νέος Ευρωβουλευτής της Χ.Α. Γιώργος Επιτήδειος, ‘’επέλεξε’’ την Ουρανία Μιχαλολιάκου, κόρη του Ιωάννη Μιχαλολιάκου, για επιστημονική συνεργάτιδά του.Αυτή είναι η ανιψιά του αρχηγού Νίκου Μιχαλολιάκου και γι' αυτό έχει το ίδιο ονοματεπώνυμο με την κόρη του. Αν και άγνωστος στο ευρύ κοινό, ο αδελφός του αρχηγού της ΧΑ είναι επίσης απόστρατος στρατιωτικός.Παράλληλα, η κόρη του Γ. Επιτήδειου διορίστηκε στον συνάδελφό του Λάμπρο Φουντούλη και η κόρη του Συναδινού διορίστηκε στο γραφείο του Επιτήδειου.Δηλαδή με λίγα λόγια οι διορισμοί είναι ‘’αλυσιδωτοί’’ στην Χ.Α. Άλλο ένα παράδοξο είναι η αποσιώπηση αυτών των ‘’ρουσφετιών’’ απο τα Μ.Μ.Ε. και η ερώτηση που μπορεί να ακολουθήσει σίγουρα έγκειται στο γεγονός, ό,τι απλά δεν αναφέρονται οι διορισμοί διότι τότε αυτομάτως θα βγούν στην επιφάνεια κρυφές εσωκομματικές διαπραγματεύσεις περασμένων δεκαετιών, των λοιπών κομμάτων της κλεπτοκρατίας.
Συμπληρώνονται σήμερα 40 χρόνια από την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο η οποία οδήγησε στην απώλεια του 40% των εδαφών της μεγαλονήσου, προκάλεσε τον θάνατο και την εξαφάνιση χιλιάδων Ελλήνων (Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών) και έδωσε την κατάλληλη ευκαιρία στους αυτοεξόριστους πολιτικάντηδες να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να εδραιώσουν την μεταπολιτευτική αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία (βλέπε φαυλοκρατία) που επί τέσσερις δεκαετίες υπονομεύει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και διαλύει την ίδια την εθνική υπόσταση προκαλώντας ζημίες ανυπολογίστου μεγέθους, οι επιπτώσεις των οποίων μόνον με αυτές τις οθωμανικής κατοχής θα μπορούσαν να συγκριθούν!
Το μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας απέδωσε ολόκληρο το βάρος της ευθύνης για τα γεγονότα της Κύπρου στην κυβέρνηση των συνταγματαρχών, πράγμα που ήταν πολύ «βολικό» αφού άλλωστε δεν υπήρχε καμία δυνατότης αντιλόγου από τους φυλακισθέντες ιθύνοντες του στρατιωτικού καθεστώτος, αν και, όπως είναι γνωστό, οι πολιτικοί είχαν ήδη αναλάβει τα ηνία της διακυβερνήσεως της χώρας προτού εξαπολύσει ο τουρκικός στρατός την δεύτερη και πιο καθοριστική φάση της εισβολής – τον Ατίλα ΙΙ – που οδήγησε στην απώλεια του 40% του Κυπριακού εδάφους ενώ κατά την πρώτη φάση της εισβολής – τον Αττίλα Ι – δηλαδή προ της ελεύσεως των πολιτικών στην διακυβέρνηση της Ελλάδος, οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις ήταν περιορισμένες σε έναν μικρό θύλακα κυπριακού εδάφους όχι μεγαλύτερου του 3%.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Τείνει να εξελιχθεί σε ρουτίνα που σχεδόν παύει πλέον να προκαλεί έκπληξη ακόμα και σε όσους, εις πείσμα της γενικευμένα αποβλακωτικής και αποπροσανατολιστικής λειτουργίας του ποδοσφαιρικού θεάματος που, μεσούντος του θέρους, βρίσκεται στο ζενίθ του, επιμένουν να παρακολουθούν τα πολιτικά τεκταινόμενα. Αναφερόμαστε στο κολοσσιαίων διαστάσεων σκάνδαλο, δίπλα στο οποίο τα απειράριθμα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα διαφθοράς του φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος ωχριούν! Πρόκειται για το σκάνδαλο του απολύτου εξευτελισμού του σημαντικότερου πολιτειακού θεσμού, του θεσμού της δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης που άλλοτε εθεωρείτο αδέκαστη και ακεραία – ύστατο καταφύγιο του κάθε αδικουμένου πολίτου απέναντι στην αυθαιρεσία των πολιτικά ή οικονομικά ισχυρών. Αποτελεί βέβαια γεγονός ότι εδώ και χρόνια η ελληνική δικαιοσύνη εμφάνιζε ρωγμές, ότι πολλαπλασιάζονταν τα σημάδια σήψεως (χρηματισμοί, σκοπιμότητες, κυκλώματα, κλπ), σημάδια σήψεως ανάλογα με αυτά που μαστίζουν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία εν συνόλω. Υπήρχε ωστόσο η υποψία, ή μάλλον, η (ψευδ-)αίσθηση ότι, καίτοι η κορυφή της δικαστικής ιεραρχίας διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση (άρα είναι εξ ορισμού ευάλωτη στις όποιες πιέσεις της εκτελεστικής εξουσίας), η συντριπτική πλειονότης των δικαστών ίστατο εν τούτοις στο ύψος του καθήκοντός της, διατηρώντας ένα στοιχειώδες επίπεδο αμεροληψίας, ευσυνειδησίας και ακεραιότητος, όπως επέβαλλε αυτός ο κρίσιμος θεσμικά ρόλος. Τα όσα όμως συνέβησαν τους τελευταίους μήνες – και εξακολουθούν να συμβαίνουν, παρά τις συντριπτικές (ακούσιες) αποκαλύψεις που μεσολάβησαν, δια στόματος του (έως πρό τινος γραμματέως του υπουργικού συμβουλίου και επί δεκαετίες στενού συνεργάτου του θλιβερού πρωθυπουργού) Μπαλτάκου – απέδειξαν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο θεσμός της δικαιοσύνης είναι όχι απλώς ένας ακόμη θεσμός που διέρχεται κρίση, αλλά