Τείνει να εξελιχθεί σε ρουτίνα που σχεδόν παύει πλέον να προκαλεί έκπληξη ακόμα και σε όσους, εις πείσμα της γενικευμένα αποβλακωτικής και αποπροσανατολιστικής λειτουργίας του ποδοσφαιρικού θεάματος που, μεσούντος του θέρους, βρίσκεται στο ζενίθ του, επιμένουν να παρακολουθούν τα πολιτικά τεκταινόμενα. Αναφερόμαστε στο κολοσσιαίων διαστάσεων σκάνδαλο, δίπλα στο οποίο τα απειράριθμα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα διαφθοράς του φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος ωχριούν! Πρόκειται για το σκάνδαλο του απολύτου εξευτελισμού του σημαντικότερου πολιτειακού θεσμού, του θεσμού της δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης που άλλοτε εθεωρείτο αδέκαστη και ακεραία – ύστατο καταφύγιο του κάθε αδικουμένου πολίτου απέναντι στην αυθαιρεσία των πολιτικά ή οικονομικά ισχυρών. Αποτελεί βέβαια γεγονός ότι εδώ και χρόνια η ελληνική δικαιοσύνη εμφάνιζε ρωγμές, ότι πολλαπλασιάζονταν τα σημάδια σήψεως (χρηματισμοί, σκοπιμότητες, κυκλώματα, κλπ), σημάδια σήψεως ανάλογα με αυτά που μαστίζουν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία εν συνόλω. Υπήρχε ωστόσο η υποψία, ή μάλλον, η (ψευδ-)αίσθηση ότι, καίτοι η κορυφή της δικαστικής ιεραρχίας διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση (άρα είναι εξ ορισμού ευάλωτη στις όποιες πιέσεις της εκτελεστικής εξουσίας), η συντριπτική πλειονότης των δικαστών ίστατο εν τούτοις στο ύψος του καθήκοντός της, διατηρώντας ένα στοιχειώδες επίπεδο αμεροληψίας, ευσυνειδησίας και ακεραιότητος, όπως επέβαλλε αυτός ο κρίσιμος θεσμικά ρόλος. Τα όσα όμως συνέβησαν τους τελευταίους μήνες – και εξακολουθούν να συμβαίνουν, παρά τις συντριπτικές (ακούσιες) αποκαλύψεις που μεσολάβησαν, δια στόματος του (έως πρό τινος γραμματέως του υπουργικού συμβουλίου και επί δεκαετίες στενού συνεργάτου του θλιβερού πρωθυπουργού) Μπαλτάκου – απέδειξαν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο θεσμός της δικαιοσύνης είναι όχι απλώς ένας ακόμη θεσμός που διέρχεται κρίση, αλλά
Μέσα στη γενικότερη μαυρίλα της εποχής, εντοπίσαμε μία ενδιαφέρουσα είδηση που, αν μη τι άλλο, αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, καθώς συνιστά σαφή ένδειξη ότι σημαντική μερίδα του ελληνικού λαού, παρά την συστηματική πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από την καταιγιστική οπτικοακουστική προπαγάνδα των κρατούντων μ.μ.ε. του Συστήματος, διατηρεί αξιοσημείωτη οξυδέρκεια και καχυποψία απέναντι στα όσα οι αφέντες της «ενημέρωσης» του σερβίρουν ως «αλήθεια». Πρόκειται για τα στοιχεία μίας ερεύνης που θα μπορούσε να περιγραφεί ως το παγκόσμιο «βαρόμετρο» του αντιεβραϊσμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία της διεθνούς αυτής ερεύνης, φαίνεται ότι, την πρώτη θέση στην Ευρώπη σε επίπεδα εκφράσεως του αντισημιτισμού (αντισιωνισμού) καταλαμβάνει η Ελλάδα! Παραθέτουμε, εν συνεχεία, αυτούσιο το σχετικό δημοσίευμα: (πηγή: http://www.lifo.gr) […]
“Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν με βιολιά και με ζουρνάδες γύφτοι, οβραίοι, αράπηδες, πασάδες{…}”
Πόσο πολύ η επαίσχυντη κατάντια της συγχρόνου Ελλάδος επαληθεύει τα ποιητικά λόγια του εθνικού μας βάρδου Κωστή Παλαμά… Ο Παλαμάς έγραψε τον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”, το κορυφαίο αυτό έργο της νεοελληνικής λογοτεχνίας απ’ όπου προέρχεται ο παραπάνω στίχος, το 1899, δηλαδή την επαύριον της εθνικής ταπεινώσεως του ’97. Στο έργο αυτό ενώ περιγράφεται αλληγορικώς η κατάπτωση και η αμεριμνησία του αλλοτριωμένου όχλου της Πόλεως, προ της Αλώσεως, ουσιαστικά στηλιτεύεται η επονείδιστη κατάπτωση του Ελληνισμού όχι μόνο της εποχής κατά την οποία γράφει ο ποιητής, αλλά, πολύ περισσότερο, της συγχρόνου μας εποχής, της εποχής της απολύτου προδοσίας από πλευράς «αρχόντων» και του απολύτου αφελληνισμού από πλευράς των θλιβερών «υπηκόων» του Γραικυλιστάν. Γιατί, πόσο πιστότερη απόδοση του εθνικού εξευτελισμού θα μπορούσε να υπάρξει δεδομένων των ευλόγων συμπερασμάτων που προκύπτουν από ενδεικτικά περιστατικά όπως το πολύ πρόσφατο με τον αποκλεισμό της αθίγγανης, παρ’ ολίγον υποψηφίας ευρωβουλευτού με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, Σουλεϊμάν Σαμπιχά;[…]
Για όσους δεν το γνωρίζουν – καθώς έχει επικρατήσει η μάλλον ηλίθια τάση, κάθε μέρα του έτους να είναι παγκοσμίως αφιερωμένη σε κάτι – σας πληροφορούμε ότι η σημερινή ημέρα (21 Μαρτίου) είναι αφιερωμένη: στην οικιακή οικονομία, στην ποίηση, στον ύπνο και στην καταπολέμηση του «ρατσισμού» και των διακρίσεων. Και αν για τα πρώτα τρία είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν έχετε ακούσει απολύτως τίποτε, για το τελευταίο είναι βέβαιο ότι έχετε βαρεθεί να ακούτε σήμερα σχετικές αναφορές στα μ.μ.ε., για εκδηλώσεις, αφιερώματα, δράσεις, «χάπενινγκς» κλπ, κλπ. Διόλου τυχαία όλα αυτά, στην εποχή της επιβεβλημένης, δια της καταιγιστικής προπαγανδίσεως του τεχνητού ψευδοιδεολογήματος του «αντιρατσισμού», διαδικασίας γενοκτονίας και αφανισμού των ευρωπαϊκών εθνών… Η ψευδοέννοια του «ρατσισμού» αναγορεύεται σε κάτι σημαντικότερο από την ποίηση, κάτι για το οποίο σφυροκοπούμεθα με συνεχή αφιερώματα, ενώ για την ποιητική δημιουργία ούτε καν αναφορά! O Tempora, O Mores!!!Εμείς, ευκαιρίας δοθείσης και σε πείσμα του γενικού προπαγανδιστικού κατακλυσμού, νιώθουμε την ανάγκη να αναδημοσιεύσουμε, τιμής ένεκεν, το συγκλονιστικό, άκρως προφητικό (και πάντοτε επίκαιρο) απόσπασμα (Λόγος, 8ος, ο «Προφητικός») από το συγκλονιστικό έργο «Ο δωδεκάλογος του γύφτου», του εθνικού μας βάρδου Κωστή Παλαμά, του αθανάτου αυτού ποιητού που εξέφρασε τόσο μοναδικά και αυθεντικά το αληθινό πνεύμα της Αιωνίου Ελλάδος!
[…]
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Διανύουμε αναμφιβόλως μια περίοδο εξαιρετικώς κρίσιμη για την Ελλάδα, τόσο στο επίπεδο της εσωτερικής πολιτικής καταστάσεως όσο και στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων. Οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σημαντικές και τα γεγονότα, οι ζυμώσεις και οι διαδικασίες που εκτυλίσσονται καθημερινώς (των οποίων οι παρενέργειες είναι απρόβλεπτης δυναμικής) τόσο πυκνά, ώστε μετά βίας καταφέρνει να τα παρακολουθεί ακόμα και ένας οξυδερκής και υποψιασμένος παρατηρητής. Πολύ περισσότερο μοιάζει αδύνατον να μπορέσει να αντιληφθεί την σημασία και τις επιπτώσεις τους ο απλός λαός, ο οποίος διατηρείται σε μόνιμη κατάσταση αποχαυνώσεως, υπό την επίδραση των αναισθητικών που του παρέχονται σε μόνιμη βάση από τα αμαρτωλά καθεστωτικά μ.μ.ε.
Στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων της χώρας, που ατυχώς επισκιάζονται από τα πρωτοφανή τεκταινόμενα της εσωτερικής πολιτικής σκηνής, συντελούνται εθνικές προδοσίες ολκής. Αθέατα, στα μουλωχτά, όλα τα εθνικά θέματα οδηγούνται σε επονείδιστες διευθετήσεις.{…}
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας, τόσο σε σχέση με το ζήτημα της ασυδοσίας των (όπως όλα δείχνουν) κατευθυνόμενων από το Σύστημα και τις υπηρεσίες του, αναρχοαριστεριστών τρομοκρατών, όσο και σε σχέση με το ζήτημα της εκ μέρους της κυβερνήσεως ευθείας χειραγωγήσεως της Δικαιοσύνης με προφανή σκοπό την απηνή καταδίωξη κάθε εκφράσεως εθνικού φρονήματος, είναι πράγματι εντυπωσιακά. Είναι εντυπωσιακά όχι μόνον επειδή αποκαλύπτουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ανθελληνικού Συστήματος εξουσίας που κρύπτεται πίσω από το απατηλό προσωπείο της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας», αλλά διότι ο τρόπος με τον οποίο αυτή η αποκάλυψη προβάλλει είναι τόσο χονδροκομμένος και τόσο οφθαλμοφανής, ώστε ακόμα και οι πλήρως εξηλιθιωμένες από το πολυετές οπτικοακουστικό σφυροκόπημα ψευδολογίας, μάζες τηλεθεατών, ακροατών και αναγνωστών των μ.μ.ε., είναι εύκολο να την διαπιστώσουν!
Δεν είναι επιχειρηματίας, δεν παράγει κανένα προϊόν, δεν πουλάει τίποτα. Παίζει τα λεφτά του και τα λεφτά των άλλων που τον εμπιστεύονται. Ο λόγος για τον γνωστό κερδοσκόπο Τζώρτζ Σόρος, ο οποίος μετά την «ευγενική» και όλο «ανθρωπιστικά αισθήματα» προσφορά του προ δύο μηνών στην περιοχή της Ναούσης και αφού αντιμετωπίστηκε επαρκώς με την αρνητική απάντηση της τοπικής κοινωνίας, ξαναφορά την «αρνίσια προβιά» και ξαναχτυπά με νέα «επίθεση φιλίας», αυτήν την φορά στην Θεσσαλονίκη (πάλι στην Μακεδονία;).
Για μια ακόμα φορά,ο αλκοολικός ανθέλληνας δήμαρχος Θεσσαλονίκης,προκαλεί με την συμπεριφορά του αφού εβρισκόμενος σε συνέδριο του Οικονομικού Επιμελητηρίου των Σκοπίων,παραχώρησε συνέντευξη με φόντο επιγραφή όπου αναγραφόταν “Economic Chamber Of 'Macedonia'” δηλαδή “Οικομικό Επιμελητήριο 'Μακεδονίας'”.Σύμφωνα με τους ανθρώπους του περιβάλλοντος του Μπουτάρη,ο δήμαρχος δεν πρόσεξε την επιγραφή.Προφανώς και δεν είδε την επιγραφή αφού οποιοσδήποτε άνθρωπος εβρισκόμενος υπό την επήρεια μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ δεν μπορεί να διακρίνει απολύτως τίποτα,πόσω μάλλον μία μεγάλη προκλητικότατη επιγραφή.Για την “ελληνική”τράπεζα η οποία ήταν μεγάλος χορηγός του συνεδρίου,όπως φαίνεται ξεκάθαρα στην φωτογραφία,δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τίποτα καθώς είναι γνωστός ο ύποπτος,ύπουλος και αντεθνικός χαρακτήρας των τραπεζών παγκοσμίως.
Νεκρός έπεσε ένας 43χρονος υπαρχιφύλακας,της υπηρεσίας συνοριακής φύλαξης στα ελληνοαλβανικά σύνορα,μετά απο συμπλοκή με αλβανούς λαθραλιείς.Ο άτυχος αστυνυνομικός κατά την διάρκεια περιπολίας στην περιοχή της Μικρής Πρέσπας ήρθε αντιμέτωπος,μαζί με δύο ακόμα συναδέλφους του,με δύο οπλισμένους με καλάσνικοφ αλβανούς λαθραλιείς, οι οποίοι βρίσκονταν κρυμμένοι σε καλύβα και οι οποίοι αντιλαμβανόμενοι την παρουσία αστυνομικών δεν δίστασαν να ανοίξουν πύρ,τραυματίζοντας θανάσιμα τον άτυχο πατέρα ενός 12χρονου κοριτσιού.Στην συνέχεια της συμπλοκής ένας εκ των δύο άλλων αστυνομικών κατάφερε να εξουδετερώσει,τραυματίζοντας θανάσιμα και τους δύο αλβανούς.
Σήμερα,επίσης,σε κεντρικό σημείο του Φαλήρου και νωρίς το μεσημέρι,αστυνομικοί δέχθηκαν επίθεση με καλάσνικοφ από ληστές,οι οποίοι κατάφεραν να διαφύγουν τις συλλήψεως.
Πόσοι ακόμα χαμηλά,σε σημείο εξαθλιώσεως,αμοιβόμενοι αστυνομικοί πρέπει να δολοφονηθούν για να συνειδητοποιήσει η ηγεσία της ελληνικής αστυνομίας ότι οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των δολοφονιών είναι οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι;
Όλα αυτά τα περιστατικά,βεβαίως,συμβαίνουν την ώρα που η ηγεσία της ελληνικής αστυνομίας υπό την καθοδήγηση του υπουργού ΠΡΟ-ΠΟ Ν.Δένδια,σε συνδυασμό με την νομική προστασία του επερχομένου αντιρατσιστικού νόμου, έχει επιδοθεί σε ένα απίστευτο κυνήγι μαγισσών,προσπαθώντας να ανακαλύψει θύλακες “ακροδεξιάς τρομοκρατίας”.
Παρατηρώντας τα ελληνόφωνα φαρσοκωμικά ανδρείκελα της σημερινής πολιτικής σκηνής του τόπου, και καθώς αρκετοί εξ αυτών, «εθνικίζοντες», επικαλούνται με στόμφο και τους αρχαίους προγόνους (…εδώ γελάνε!) εν είδει πατριωτικού καθήκοντος, ας δούμε λίγο πως διέγραψε τον τύπο του ιδεώδους πολιτικού ανδρός ο Πλάτων – και ας τον συγκρίνουμε με τους συγχρόνους Χατζηαβάτηδες του θεάτρου σκιών «Ελληνική δημοκρατία». Η αφετηρία και η πρωταρχική προϋπόθεση του νέου τύπου πολιτικού ανδρός του «φιλοσόφου-πολιτικού» είναι τόσον η καθολική και φιλοσοφική γνώση όσο και η ηθική του διάστασις, η αρετή. Ο Πλάτων μορφώνει ήθος προτού μορφώση πολιτικήν, σε αντίθεση προς τους δοξομανείς νέους της αριστεράς των Αθηνών, οι οποίοι εκπροσωπούνται διά του Καλλικλέους εις τον «Γοργία» και οι οποίοι προσέρχονται εις την πολιτική απαράσκευοι και απροετοίμαστοι.
Παρακολουθούμε επί σειρά ημερών να εκτυλίσσεται – και χθες τα ξημερώματα να κορυφώνεται – μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία πολιτικής διώξεως, η οποία από μόνη της ξεσκεπάζει με απροκάλυπτο πια τρόπο την κολοσσιαίων διαστάσεων Απάτη που συμπυκνώνεται στον ψευδεπίγραφο τίτλο: «Ελληνική Δημοκρατία», οι υποκριτικές διακηρύξεις των σάπιων θιασωτών της οποίας (περί ελευθερίας της εκφράσεως, περί ανεκτικότητας στην αντίθετη άποψη, περί πλουραλισμού, κ.λπ.) αποδεικνύονται γελοία φενάκη, που νομοτελειακώς και απροκαλύπτως αυτοαναιρείται οσάκις γίνεται αντιληπτό ότι κινδυνεύει η σαθρή παντοκρατορία της «δημοκρατίας». Τότε είναι που ο κοινοβουλευτικός θίασος, τα χθαμαλά φερέφωνα και οι αφανείς σκοτεινοί σπόνσορές του βγάζουν το οικτρά μακιγιαρισμένο προσωπείο της «δημοκρατίας», αποκαλύπτοντας το αποκρουστικό τους πρόσωπο, αυτό των δολίων και υπό ενός διεθνούς σκοτεινού Συστήματος συμφερόντων εντεταλμένων και συντονιζομένων τυράννων.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Τείνει να εξελιχθεί σε ρουτίνα που σχεδόν παύει πλέον να προκαλεί έκπληξη ακόμα και σε όσους, εις πείσμα της γενικευμένα αποβλακωτικής και αποπροσανατολιστικής λειτουργίας του ποδοσφαιρικού θεάματος που, μεσούντος του θέρους, βρίσκεται στο ζενίθ του, επιμένουν να παρακολουθούν τα πολιτικά τεκταινόμενα. Αναφερόμαστε στο κολοσσιαίων διαστάσεων σκάνδαλο, δίπλα στο οποίο τα απειράριθμα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα διαφθοράς του φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος ωχριούν! Πρόκειται για το σκάνδαλο του απολύτου εξευτελισμού του σημαντικότερου πολιτειακού θεσμού, του θεσμού της δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης που άλλοτε εθεωρείτο αδέκαστη και ακεραία – ύστατο καταφύγιο του κάθε αδικουμένου πολίτου απέναντι στην αυθαιρεσία των πολιτικά ή οικονομικά ισχυρών. Αποτελεί βέβαια γεγονός ότι εδώ και χρόνια η ελληνική δικαιοσύνη εμφάνιζε ρωγμές, ότι πολλαπλασιάζονταν τα σημάδια σήψεως (χρηματισμοί, σκοπιμότητες, κυκλώματα, κλπ), σημάδια σήψεως ανάλογα με αυτά που μαστίζουν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία εν συνόλω. Υπήρχε ωστόσο η υποψία, ή μάλλον, η (ψευδ-)αίσθηση ότι, καίτοι η κορυφή της δικαστικής ιεραρχίας διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση (άρα είναι εξ ορισμού ευάλωτη στις όποιες πιέσεις της εκτελεστικής εξουσίας), η συντριπτική πλειονότης των δικαστών ίστατο εν τούτοις στο ύψος του καθήκοντός της, διατηρώντας ένα στοιχειώδες επίπεδο αμεροληψίας, ευσυνειδησίας και ακεραιότητος, όπως επέβαλλε αυτός ο κρίσιμος θεσμικά ρόλος. Τα όσα όμως συνέβησαν τους τελευταίους μήνες – και εξακολουθούν να συμβαίνουν, παρά τις συντριπτικές (ακούσιες) αποκαλύψεις που μεσολάβησαν, δια στόματος του (έως πρό τινος γραμματέως του υπουργικού συμβουλίου και επί δεκαετίες στενού συνεργάτου του θλιβερού πρωθυπουργού) Μπαλτάκου – απέδειξαν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο θεσμός της δικαιοσύνης είναι όχι απλώς ένας ακόμη θεσμός που διέρχεται κρίση, αλλά
