Εθνικά θέματα

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ 1955: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Τα γεγονότα της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη είναι γνωστά στον ελληνικό λαό. Ή ελπίζουμε ότι είναι γνωστά, καθ’ όσον οι ποταπές, δουλικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών προσπαθούν με κάθε τρόπο να σβήσουν από τις μνήμες των Ελλήνων τα εγκλήματα των Τούρκων κατά του ελληνικού έθνους. Αυτό που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν γνωρίζει, είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα γεγονότα και η προδοτική αβελτηρία της τότε ελληνικής κυβέρνησης του βαρέος ασθενούντος Παπάγου, χωρίς βέβαια η ασθένεια του να αποτελεί την οποιαδήποτε δικαιολογία.

Με την ονομασία «Σεπτεμβριανά» έμεινε στην ιστορία ο οργανωμένος εξοντωτικός διωγμός της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, εξ ου και η ονομασία, που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά της ζωής και των περιουσιών των Ελλήνων, λεηλατώντας και πυρπολώντας ελληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεία και βεβηλώνοντας εκκλησίες ακόμα και νεκροταφεία. Αφορμή έδωσε μια βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη, που αποδείχτηκε στην συνέχεια ότι ήταν σκηνοθετημένη προβοκάτσια από την ίδια την τουρκική κυβέρνηση.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η πληθυσμιακή άλωση της Ευρώπης από την αλλόφυλη λαίλαπα και ο ρόλος της 5ης φάλαγγας των προδοτών!

Είτε το αντιλαμβάνεται κανείς είτε όχι, η κολοσσιαίων διαστάσεων επιχείρηση συστηματικού εποικισμού της Ευρώπης από αλλοφύλους (κατ’ ουσίαν πρόκειται για την υλοποίηση του “Σχεδίου Kalergi”, που προβλέπει την αντικατάσταση των γηγενών λευκών Ευρωπαίων – στις ίδιες τις ευρωπαϊκές πατρίδες τους – από Αφρικανούς και Ασιάτες εποίκους, που ψευδεπίγραφα βαπτίζονται «πρόσφυγες», με τελικό στόχο την διαμόρφωση κοινωνιών-μιγάδων!), εξελίσσεται μεθοδικώς, χωρίς ουσιαστική ανάσχεση, παρά τις κατά τόπους αντιδράσεις που προκαλεί σε πολιτικό επίπεδο αυτή η ριζική πληθυσμιακή μεταβολή, ορατή συνέπεια της οποίας είναι η εκλογική άνοδος κομμάτων που προβάλλουν θέσεις περιορισμού της μεταναστεύσεως. Ωστόσο, ακόμα και στις χώρες στις οποίες κάποια κόμματα με αντιμεταναστευτικές προεκλογικές διακηρύξεις αποκτούν πρόσβαση στην διακυβέρνηση (όπως, επί παραδείγματι, στην Ιταλία), η πολιτική περιορισμού των μεταναστευτικών ροών είναι αναιμική και κατ’ ουσίαν ανεπαρκής, διότι το μόνο που καταφέρνουν οι κυβερνήσεις αυτές είναι απλώς να θέτουν κάποια επιβραδυντικά εμπόδια στις επιχειρήσεις «διάσωσης», που εργολαβικά διεκπεραιώνουν οι διάφορες (εγκληματικές), παχυλά χρηματοδοτούμενες από υπόπτους χορηγούς, ΜΚΟ. Οσάκις, δε, αυτές οι εγκληματικές συμμορίες με τα ψευτοανθρωπιστικά προσωπεία αντιμετωπίζουν κάποια εμπόδια στο εγκληματικό τους έργο, σκούζουν προς πάσα κατεύθυνση, υπονομεύοντας ποικιλοτρόπως όσους ξεσκεπάζουν στην εγκληματική δράση τους. Στην Ιταλία στην οποία ανεφέρθημεν, η μη κυβερνητική οργάνωση SOS Méditerranée στηλίτευσε πρόσφατα την πολιτική περιορισμών που επιβάλλονται σε πλοία «ανθρωπιστικών» οργανώσεων τα οποία διεξάγουν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης μεταναστών διότι αυτοί οι περιορισμοί συνεπάγονται «μεγάλη» επιπλέον οικονομική επιβάρυνση… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΙΣ 1974: Ὁ θρίαμβος τοῦ Ψεύδους καὶ τῆς Προδοσίας!

Ἡ προδοτικὴ Μεταπολίτευσις ἔχει ἑδραιωθῆ ἐπὶ μεγίστων ψευδῶν καὶ Προδοσιῶν· ὅπως δὲ ἡ ῥίζα της, ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι κι οἱ καρποί της: Νέα ψεύδη συνεχῶς ἐπισωρεύονται ἐπὶ τῶν παλαιῶν ποὺ ξεφτίζουν, νέαι ἀλλεπάλληλοι Προδοσίαι συντηροῦν, συμπληροῦν κι ἐπιρρωνύουν παλαιάς, ἡ δὲ οἵα προσποιητὴ «ἀνανέωσις» προσώπων δὲν ἀποτελεῖ τι ἄλλο ἢ περιοδικὴν ἐπανενσάρκωσιν τῆς παλαιᾶς Σήψεως εἰς καινοφανῆ ἔκδοχα τοῦ παλαιοῦ φυράματος, ἴσως μὲν «ἀνανεωτικὰ» ὡς περισσότερον ἐξωφθάλμως, ἀπροκαλύπτως καὶ ὠμῶς ἐκπροσωποῦντα τὴν Σῆψιν, ὅμως τῶν ὁποίων σταθερῶς ἡ ἰσχὺς καὶ τὸ κράτος ἀπαρεγκλίτως εἶναι ὑπαρξιακῶς συνυφασμένα πρὸς τὴν ὁλικὴν καὶ εἰδικήν, γενικήν τε καὶ κατὰ τὰ μέρη σύγχυσιν καὶ ἀποπροσανατολισμόν, ποὺ μάλιστα κατ᾿ ἀνάγκην γίνονται ὁλονὲν καὶ χονδροειδέστερα: Εἰς τὸ εὐαγὲς τοῦτο ἔργον ἔχουν τὴν συμπαράστασιν τῶν προδοτικῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, χαίρουν δ᾿ εὐγνωμόνως καὶ τῆς ὑψηλῆς ἐπιστασίας τῶν παγκοσμίων Κέντρων τοῦ Συστήματος, ἐμφανῶν τε καὶ ἀφανῶν.

Παρουσιάζομεν σήμερον ἐκ νέου τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀπὸ ἐτῶν ἔχουμε συγκεντρώσει περὶ τῆς Μεγάλης Προδοσίας τοῦ 1974, ἥτις καὶ ἀπετέλεσεν τὴν ἀναγκαίαν σκηνοθεσίαν τῆς ἐπανόδου τῶν ἐπαγγελματιῶν βρυκολάκων τῆς Πατρίδος ὅπως τὴν εἶχον ἀπὸ ἐτῶν ἤδη φαντασθῆ κι ἐκφράσει διάφοροι καὶ δὴ ἐξόχως οἱ Κ. Καραμανλῆς καὶ Ἀνδρέας Γ. Παπανδρέου (ὁ τελευταῖος διὰ σειρᾶς ἄρθρων του εἰς ἀμερικανικὸν περιοδικόν, καθὼς πρὸ 45 περίπου ἐτῶν εἶχεν ἀποκαλύψει ὁ «Ἐλεύθερος Κόσμος»).
Ἡ κατάχωσις τῶν στοιχείων καὶ μαρτυρίων τῆς Προδοσίας ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν θεμελιώδης διὰ τὴν ὑπόστασιν τῆς Μεταπολιτεύσεως: Ἤδη πρὸ τῆς παρελεύσεως διμήνου ἀπὸ τῆς ἐπανόδου τοῦ μιαροῦ Δημοκρατικοῦ Θιάσου ἀντικατεστάθησαν τὰ στελέχη τῶν ἐν Κύπρῳ σταθμευόντων ἑλληνικῶν στρατιωτικῶν τμημάτων, κατὰ δὲ τὴν 15ην Σεπτεμβρίου διετάχθησαν τὰ ἄρτι ἀφιχθέντα στελέχη ὅπως συντάξωσιν ἐκθέσεις περὶ τῶν κατὰ τὴν εἰσβολὴν καὶ πρὸ ταύτης διαδραματισθέντων, τὰ ὁποῖα βεβαίως ἐκεῖνοι δὲν ἠδύναντο καθόλου νὰ γνωρίζουν!!! Καὶ οὐ μόνον τοῦτο ἀλλὰ διετάχθη καὶ ἡ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ τῶν παλαιῶν ἐκθέσεων, τῶν ὑπὸ τῶν αὐτοπτῶν καὶ αὐτουργῶν μαρτύρων συνταχθεισῶν… ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Βορεινὰ Σαλπίσματα 24

Σήμερα, 25ην Μαρτίου 2024, παρουσιάζεται ἄνευ ἐπεξεργασίας ἢ περικοπῶν ἡ ἐπετειακὴ ὁμιλία τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ ΑΡΜΑτος Στεφάνου Γκέκα, δοθεῖσα μόλις ὀλίγας ὥρας πρὸ τῆς ἀναρτήσεως, ἤτοι ψὲς 21:00 στὰ γραφεῖα Θεσσαλονίκης τοῦ «Ἱεροῦ Λόχου» (καὶ ἐν πραγματικῷ χρόνῳ ἐπίσης ὑπὸ τοῦ «Ἱεροῦ Λόχου» μεταδοθείσης), κατόπιν εὐγενοῦς προσκλήσεως τοῦ τελευταίου.

Στὸ 10:33 λεπτὸν ἐκ παραδρομῆς λέγεται «τέταρτον» ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ «δεύτερον» θερμοδυναμικὸν ἀξίωμα. [Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ σημειωθήτω ὅτι ἡ ἀξιωματικὴ τυποποίησις/μαθηματικοποίησις τῆς Θερμοδυναμικῆς ὑπῆρξεν ἔργον (1909) τοῦ σπουδαίου (γερμανοτραφοῦς) Ἕλληνος μαθηματικοῦ Κωνσταντίνου Καραθεοδωρῆ, βασισθέντος ἀποκλειστικῶς ἐπὶ τῆς γεωμετρικῆς συμπεριφορᾶς τῆς διαφορικῆς ἐξισώσεως τοῦ Pfaff καὶ τῶν λύσεών της.]

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Σὰν σήμερα, 21 Φεβρουαρίου 1913, ἡ ἡρωικὴ καὶ θριαμβευτικὴ ἀπελευθέρωσις τῶν Ἰωαννίνων.

Σαν σήμερα, προ 111 ετών, ο ελληνικός στρατός, κατόπιν πολύμηνης πολιορκίας, εισήλθε θριαμβευτής στην πόλη των Ιωαννίνων, τερματίζοντας τα 483 χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας! Τα Ιωάννινα ήταν η τελευταία μεγάλη πόλη η οποία κατελήφθη από τον ελληνικό στρατό κατά τον Α’ βαλκανικό πόλεμο. Κύριος λόγος αυτής της καθυστερήσεως ήταν οι πραγματικά πανίσχυρες οχυρώσεις του οθωμανικού στρατού οι οποίες περιέβαλλαν την πόλη: τα οχυρά του Μπιζανίου. Ο ελληνικός στρατός δαπάνησε ποταμούς αίματος προσπαθώντας επί μήνες να εκπορθήσει τα οχυρά, διενεργώντας κατά μέτωπο επιθέσεις (εξορμώντας από νότο). Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες και τις λυσσώδεις επιθέσεις, τα οχυρά παρέμεναν απόρθητα.

Μία προσπάθεια υπερκεράσεως των οχυρών από έναν, σχετικώς απροστάτευτο αλλά εξαιρετικώς δύσβατο τομέα, πραγματοποιήθηκε από την περιοχή του Μετσόβου από ένα σώμα εθελοντών, τους περίφημους Γαριβαλδινούς, στο οποίο σώμα είχε καταταγεί ως εθελοντής ο σπουδαίος νεοέλληνας ποιητής Λορέντζος Μαβίλης μαζί με άλλους ενθουσιώδεις αγωνιστές, οι οποίοι, κυρίως λόγω της υπερβάσεως του ηλικιακού ορίου κατατάξεως, δεν είχαν γίνει δεκτοί στον επίσημο ελληνικό στρατό. Ο εξοπλισμός του σώματος των Γαριβαλδινών περιελάμβανε τα πεπαλαιωμένα τυφέκια Gras τα οποία είχαν χωρητικότητα μόνο μίας σφαίρας (!) η οποία προωθούνταν από μαύρη πυρίτιδα αποκαλύπτοντας έτσι την θέση του χειριστή κατά την εκπυρσοκρότηση, μειονεκτήματα που τα σύγχρονα τότε τυφέκια Mouser που χρησιμοποιούσε ο οθωμανικός στρατός δεν είχαν.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Σφηκοφωλιὰ σκοπιανῶν ψευδομακεδόνων καὶ μανιακῶν ἀνθελλήνων: Συνῆλθαν σὲ κρυφὸ συνέδριο στὴν Θεσσαλονίκη!!!

Διεξήχθη προ ημερών, στις 21 Οκτωβρίου, στο ξενοδοχείο Holiday Inn της Θεσσαλονίκης συνέδριο με την ονομασία “2023 Θεσσαλονίκη, Φόρουμ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων”. Η διοργάνωσή του έγινε από τις ψευδομακεδονικές οργανώσεις “Krste Misirkov- Μακεδονική Κίνηση Προώθησης της Μητρικής Γλώσσας” και “United Macedonian Diaspora”.

Η πρώτη οργάνωση, υπό την μορφή Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, ιδρύθηκε στην Αριδαία τον Νοέμβριο του 2018 μετά την υπογραφή της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών, προς την οποία βεβαίως η αντινατιβιστική, “πατριωτική”, κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει να συμμορφώνεται αφού βεβαίως άφησε πρώτα την συνεπή, όσον αφορά αυτό το κομμάτι, στις ιδεοληψίες της, κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να την υπογράψει και να επιβαρυνθεί με το πολιτικό κόστος της αποφάσεως. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν: η ισχύς, οι συμβολισμοί και η σημειολογία της εκκινήσεως μίας επονείδιστης και εθνοπροδοτικής “διαπραγμάτευσης”…

Καθόλου τυχαία δεν ήταν η επιλογή (με πρωτοβουλία της τουρκικής πλευράς, προφανώς, που πάντα δίνει μεγάλο βάρος στους συμβολισμούς και στην σημειολογία της ισχύος) να πραγματοποιηθεί η «διερευνητική» συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας (Γεραπετρίτη και Φιντάν αντιστοίχως), κοντά στην θλιβερή επέτειο του αφανισμού του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως κατά τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, οπότε (με αποκορύφωση την 6η Σεπτεμβρίου 1955) έλαβε χώρα το, ενορχηστρωμένο από το τουρκικό κράτος και εκτελεσμένο από τους όχλους των μογγολοειδών, πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Πόλεως, συνέπεια του οποίου ήταν: δολοφονίες, μαζικοί ξυλοδαρμοί, βιασμοί και εκτεταμένες καταστροφές περιουσιών Ελλήνων, που ανάγκασαν τα μέλη της άλλοτε ακμαίας Ελληνικής κοινότητος της Κωνσταντινουπόλεως να εγκαταλείψουν τις περιουσίες και το βιός τους και να καταφύγουν στην Ελλάδα. Αφορμή στάθηκε μία σκηνοθετημένη από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (όπως φάνηκε εκ των υστέρων) προβοκάτσια: έκρηξη βόμβας στην οικία του Ατατούρκ Μουσταφά Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη (τουρκικό προξενείο), γεγονός που πυροδότησε το προσχεδιασμένο πογκρόμ.

Δεν θα αναφερθούμε στο ιστορικό των διωγμών που υπέστησαν οι Έλληνες της Πόλεως κατά τα Σεπτεμβριανά του 1955 – παραπέμπουμε γι’ αυτό σε παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις μας: ( «Σεπτεμβριανά» – Ἡ ἐξόντωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως.και ΜΝΗΜΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955 )

θα επισημάνουμε, ωστόσο, την καλλιέργεια της ιστορικής αμνησίας περί τα γεγονότα των διωγμών εναντίον του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως (χαρακτηριστική η ουδέτερη και επιμελώς λειασμένη αναφορά του Δένδια στα Σεπτεμβριανά).   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ρόδος καὶ ἐθνικὴ ἀσφάλεια – Τὰ αὐτογκὸλ τῆς κυβερνήσεως Μητσοτάκη (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)

     Ἀπὸ τὴν σελίδα https://slpress.gr/

Η έλλειψη κουλτούρας εθνικής ασφάλειας στην Ελλάδα διαπιστώνεται περισσότερο όταν συμβαίνουν εκκωφαντικά γεγονότα. Οι ατελείωτες πυρκαγιές, οι εκρήξεις στο στρατόπεδο πυρομαχικών της Νέας Αγχιάλου και η διαρροή φωτογραφίας με απόρρητο στρατιωτικό χάρτη, από το Γραφείο Τύπου του ίδιου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι διαδοχικά γεγονότα που προκαλούν σοβαρές ανησυχίες σε ό,τι αφορά την εθνική ασφάλεια. Ιδιαιτέρως όταν στα δύο ανωτέρω εμπλέκεται ο σκληρότερος πυρήνας της, που είναι το στράτευμα, κανονικά θα έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμός.

Οφείλουμε λοιπόν να αναζητήσουμε τους λόγους για τον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα στα αλληλένδετα θέματα πυρκαγιών και εθνικής ασφάλειας. Δυστυχώς, όπως θα διαπιστώσουμε, οι ευθύνες πέφτουν επάνω στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Συγκεκριμένα:[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Η ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Στις αρχές του 20ου αιώνα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ζούσαν 3 έως 4,4 εκατομμύρια Έλληνες.
Ένας στους έξι περίπου κατοίκους της τότε Τουρκίας ήταν Έλληνες. Οι Νεότουρκοι του Κεμάλ που ήρθαν στην εξουσία μετά τις σημαντικές εδαφικές απώλειες της οθωμανικής Τουρκίας στους Βαλκανικούς πολέμους, σχεδίασαν την μετατροπή του πολυεθνικού τους κράτους σε ένα μονοεθνικό τουρκικό με στοχευμένες δημογραφικές «παρεμβάσεις». Η μετάβαση του πολυεθνικού κράτους σε τουρκικό μονοεθνικό πραγματοποιήθηκε
με τις μεθόδους της αφομοίωσης, της αστικής εξάπλωσης, της απέλασης, του εκτοπισμού, της εκρίζωσης και βέβαια της προσφιλέστερης μεθόδου των Τούρκων, της γενοκτονίας.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΚΥΠΡΟΣ 1967

“…Προφανῶς οἱ ἀνασφάλειες τῆς προσφάτως τότε ἐγκαθιδρυθείσης στρατιωτικῆς κυβερνήσεως κατέστειλαν κάθε σθένος ἀντιστάσεως – ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἡ ἀπουσία σαφοῦς, ἀκλονήτου καὶ ἀσφαλοῦς ἰδεακοῦ ἕρματος καὶ ἀταλαντεύτου ἐσωτέρας πυξίδος… Ἐλλείψεις τραγικαί, καθὼς καὶ τότε ἀλλὰ καὶ ἄλλως λίαν προσφάτως ἀπεδείχθη – ἂν τυχὸν θὰ ὑπῆρχεν ἀνάγκη τέτοιας ἀποδείξεως γιὰ κάποιους!

ΔΙΔΑΓΜΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΣ ΥΠΕΣΚΑΜΜΕΝΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΟΥ 1821…”

                                                                                               

῾”…H αποστολή της περίφημης ελληνικής Μεραρχίας «Μενέλαος» στην μαρτυρικήν Κύπρο κατά το πρώτον εξάμηνον του 1964 συνιστά έως σήμερα την μοναδική περίπτωση, κατά την οποίαν το καχεκτικό ελληνόφωνο κρατικό μόρφωμα, το ως «εθνικό κέντρο» φερόμενο, εφάρμοσε ολοκληρωμένη υψηλή Στρατηγική με σκοπόν την προστασία της Κύπρου από την τουρκική επιβουλή και την ένταξή της στον εθνικόν κορμόν. Η αποστολή της Μεραρχίας, τμηματικά και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, σε συνδυασμό με τα εκτεταμένα οχυρωματικά έργα που εκτελούντο παράλληλα, απετέλεσε για τα τότε ισχύοντα δεδομένα έναν στρατιωτικοπολιτικόν άθλον. Οταν, τον Οκτώβριον του 1964 η Μεραρχία «Μενέλαος» άγγιξε την προβλεπόμενην οροφήν του Πίνακα Οργάνωσης και Υλικού της, με 8.300 άνδρες (σχετικό έγγραφο κατάστασης ΓΕΕΘΑ 24/10/1964), συνιστούσε μια θανάσιμη απειλή έναντι οποιασδήποτε πιθανής τουρκικής αποβατικής δύναμης, γεγονός το οποίον αναγνώριζαν πρώτοι και καλύτεροι οι ίδιοι οι … δήθεν αρειμάνιοι και λαγόκαρδοι Τούρκοι, όπως προκύπτει από πληθώρα στοιχείων της εποχής….”

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η διαχρονικώς ύπουλη τακτική του τουρκικού επεκτατισμού, από το Ματζικέρτ έως σήμερα.

Στο βιβλίο «Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού και η διαδικασία εξισλαμισμού της Μικράς Ασίας», ο διαπρεπής βυζαντινολόγος Σπύρος Βρυώνης περιγράφει τα γεγονότα που ακολούθησαν την καταστροφική μάχη του Ματζικέρτ και την επακόλουθη πλημμυρίδα των Τουρκομάνων στην Μικρά Ασία. Πάγια τακτική των πρωτοτούρκων ήταν η διενέργεια συνεχών, μικρής κλίμακος, ληστρικών επιθέσεων με σκοπό την λεηλασία, κυρίως της ανοχύρωτης υπαίθρου και των ασθενώς οχυρωμένων πόλεων της Μικράς Ασίας. Αυτές οι επιθέσεις ήταν μεν συνεχείς αλλά ταυτόχρονα τόσο μικρής κλίμακας ώστε να μην προξενούν την δυναμική αντίδραση της κεντρικής εξουσίας της Κωνσταντινουπόλεως. Η τακτική αυτή μετεβάλετο όταν η θνήσκουσα αυτοκρατορία βρισκόταν σε περιόδους εσωτερικών συγκρούσεων, οπότε οι Τούρκοι επετίθεντο εκ του ασφαλούς και σε περισσότερο οχυρωμένες πόλεις τις οποίες και καταλάμβαναν καθώς ο αυτοκρατορικός στρατός ήταν απασχολημένος με τις εσωτερικές έριδες.    

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]