«Όταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο Χήθροου του Λονδίνου, επεκοινώνησα τηλεφωνικώς με την αντιπροσωπία μας στα Ηνωμένα Έθνη και ζήτησα να έλθουν σε επαφή με τον Μακάριο. Ο Μακάριος είχε ζητήσει σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Επιδίωξή μας ήταν να πείσουμε το Μακάριο να μην καταφερθή εναντίον της Τουρκίας κατά την ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
»Πράγματι, ο Οσμάν Ολτσάϊ έδωσε οδηγίες στην αντιπροσωπεία και ήλθε σε επαφή με το Μακάριο. Χάρηκε πάρα πολύ από την πρωτοβουλία του Ολτσάϊ και παρακάλεσε την τουρκική αντιπροσωπεία να διαβιβάση στην τουρκική κυβέρνηση τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και υποχρέωσής του. Όλα αυτά τα διεβίβασε ο Οσμάν Ολτσάϊ. Ο Μακάριος είχε πέσει στη θάλασσα και αναζητούσε σανίδα σωτηρίας. Έβλεπε την Τουρκία σαν δύναμη σωτηρίας. Έπρεπε λοιπόν να εκμεταλλευτούμε την αδυναμία του, πράγμα που έγινε.
»Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας ήταν θετική ως προς την εγκυρότητα της Συνθήκης Εγγυήσεως. Μέχρι τότε ο Μακάριος απέρριπτε τη Συνθήκη Εγγυήσεως [Σημείωσις: τῶν ὀλεθρίων δηλαδὴ προδοτικῶν συμφωνιῶν Ζυρίχης-Λονδίνου, ποὺ ἀδοκήτως εἶχεν ὑπογράψει τὸ 1959 ὄχι μόνον ὁ Μακάριος ἀλλὰ καὶ ὁ Κ. Καραμανλῆς – δῶρον ἀπρόσμενον γιὰ τοὺς Τούρκους, ποὺ ἦσαν τελείως ἐκτὸς παιγνίου…], υποστηρίζοντας ότι οι πρόνοιές της είναι αντίθετες προς τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών. Με την στάση του ανεγνώριζε την ισχύ μιας Συνθήκης, την οποία μέχρι πριν από λίγο απέρριπτε.»
Χθες το ημερολόγιο έδειχνε 29 Μαΐου. Πρόκειται για την θεωρούμενη από γενεές γενεών Ελλήνων ως καταραμένη μέρα, ως «αποφράδα ημέρα» της νεωτέρας ιστορίας του έθνους μας – ημέρα μεγάλης γιορτής, αντιθέτως, για τους προαιωνίους εχθρούς του Ελληνισμού, τους Τούρκους…
Η Άλωσις της Πόλεως των Κωνσταντίνων από τα βαρβαρικά στίφη των Οθωμανών Τούρκων την 29η Μαΐου του 1453, η δραματική πτώση της Βασιλεύουσας των πόλεων της μεσαιωνικής Ευρώπης, της πιο σημαντικής, από γεωστρατηγικής απόψεως, πόλεως του κόσμου όχι μόνο στα μεσαιωνικά χρόνια αλλά και στα νεώτερα, υπήρξε ένα συγκλονιστικό γεγονός που επηρέασε καθοριστικά το ιστορικό γίγνεσθαι και στιγμάτισε βαθιά την ιστορική συνείδηση και την συλλογική μνήμη πολλών λαών, ιδίως βέβαια των Ελλήνων που αισθάνθηκαν ότι ήσαν οι κύριοι – αν όχι οι αποκλειστικοί – κληρονόμοι της υπερχιλιετούς βυζαντινής αυτοκρατορίας, της πιο μακρόβιας αυτοκρατορίας που γνώρισε η ιστορία!
Η επέτειος της Αλώσεως μας προσφέρει αφορμή μίας συντόμου αναφοράς στον χαρακτήρα του μεσαιωνικού ελληνισμού και της επονομαζομένης βυζαντινής αυτοκρατορίας, της οποίας την κατάρρευση επισφράγισε η Άλωσις του 1453. Προσφέρει ωστόσο αφορμή για αναφορά όχι μόνο στον ιστορικό αντίκτυπο της Αλώσεως αλλά και στις σύγχρονες αναλογίες που, βυθισμένοι στην μακάβρια αμεριμνησία τους, αδυνατούν να συλλάβουν οι νεοέλληνες.
Ένα κρίσιμο ερώτημα που παλαιόθεν προκαλούσε διχογνωμίες μεταξύ ατόμων με ζωηρά εθνικά αισθήματα – οι οποίες δεν φαίνεται να έχουν κοπάσει (ένεκα της ιδεολογικής συγχύσεως και της ιστορικής αγνοίας) – είναι το εξής: μπορεί άραγε βασίμως να θεωρήσει κανείς ότι το βυζαντινό κράτος ήταν μία μεσαιωνική ελληνική αυτοκρατορία ή μήπως επρόκειτο για ένα κράτος άσχετο ή και εχθρικό προς τον Ελληνισμό;[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η 29η Ιουλίου του έτους 904 αποτελεί μίαν από τις τραγικότερες στιγμές της ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Ένας μουσουλμανικός στόλος Σαρακηνών επετέθη αιφνιδίως στην Θεσσαλονίκη από το μέτωπο των θαλασσίων τειχών. Η άμυνα της πόλεως απεδείχθη ανεπαρκής και αυτή η ανεπάρκεια και αδυναμία είχε ως δραματική συνέπεια την Άλωσή της από τους Άραβες. Ακολούθησαν ζοφερές ημέρες για την Θεσσαλονίκη: Φρικτές σφαγές εναντίον του ελληνικού πληθυσμού της πόλεως, εκτεταμένες δηώσεις, λεηλασίες και αιχμαλωσία 22.000 (!!!) – νεαρών κυρίως – Ελλήνων κατοίκων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι απήχθησαν βιαίως και εν συνεχεία μετεφέρθησαν με τα καράβια των Σαρακηνών προς πώλησιν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής (!), σύμφωνα με όσα μας μεταφέρει η αξιόπιστη ιστορική πηγή της εποχής, ο Ιωάννης Καμινιάτης.
Δυστυχώς η ιστορική μνήμη των νεοελλήνων αποδεικνύεται επικίνδυνα ασθενής. Οι περισσότεροι Έλληνες (και οι Θεσσαλονικείς μεταξύ αυτών) αγνοούν παντελώς την μελανή αυτή πτυχή της ιστορίας, διότι άλλως δεν εξηγείται η παντελής αδιαφορία με την οποίαν αντιμετωπίζουν την διαδικασία της συγχρόνου Αλώσεως της Θεσσαλονίκης (αμαχητί αυτήν την φορά), η οποία συντελείται με ταχείς ρυθμούς, από τους απογόνους εκείνων των Σαρακηνών, οι οποίοι συρρέουν συνεχώς στην πόλη τα τελευταία χρόνια ως δήθεν “προσφυγόπουλα”, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για εποίκους-εισβολείς-ληστές… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Τι άλλο θα δούμε! Η χώρα διανύει αναμφιβόλως τα έσχατα στάδια παρακμής, βυθισμένη σε ένα κοινωνικό κλίμα εντός του οποίου συνυφαίνονται η τραγικότης με τον σουρρεαλισμό… Η πτώση προδιαγράφεται αναπόφευκτος… Πρόκειται για μοναδική, παγκοσμίως, περίπτωση κράτους (κράτους κατ’ ευφημισμόν) το οποίο αντί να κινητοποιεί δυνάμεις για να εμποδίσει την συνεχή εισροή (εισβολή) λαθρομεταναστών στο έδαφός του, διά μέσου των διάτρητων και παντελώς αφύλακτων (ή μάλλον ανύπαρκτων), χερσαίων και θαλασσίων συνόρων του, κινητοποιεί δυνάμεις για να εμποδίσει την αποχώρησή τους!!! Όπερ και εγένετο αυτές τις μέρες με την συγκέντρωση χιλιάδων λαθροεισβολέων στα Διαβατά Θεσσαλονίκης οι οποίοι απαιτούσαν «να ανοίξουν τα σύνορα» για να προχωρήσουν βορείως, επιδιώκοντας να φθάσουν σε κάποιο πολυπόθητο προορισμό, σε κάποια χώρα της δυτικής ή της βορείου Ευρώπης.
………………….
Θα πρέπει βεβαίως να τονισθεί στο σημείο αυτό ότι, καθώς εμείς κοιτάζουμε το πρόβλημα με πανευρωπαϊκό βλέμμα και με φυλετικό κριτήριο, ουδόλως θα μας ικανοποιούσε μία λύση του τύπου «να ανοίξουν τα σύνορα για να φύγουν οι λαθρομετανάστες προς τον βορρά, αφού εκεί θέλουν να πάνε…» – επιχειρηματολογία που συχνά χρησιμοποιείται όχι μόνο από τα διάφορα αριστερά, αστοδημοκρατικά και «φιλελέφτ» κόμματα αλλ᾿ ακόμα και από κίβδηλα ψευδοπατριωτικά κόμματα και οργανώσεις, που κατ᾿ αρχήν αδυνατούν να συλλάβουν την ουσία του προβλήματος, που δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο εντός του φυλετικού-πανευρωπαϊκού πλαισίου.
Κατά τρόπον εκπληκτικό, για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο, σε μία μάλιστα εποχή γενικευμένης οικονομικής δυσπραγίας, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ταξίδεψαν, ταλαιπωρήθηκαν (και περαιτέρω εκινδύνευσαν άμεσα, υφιστάμενοι εκτεταμένην επίθεση χημικού πολέμου κατ’ εντολήν του ανθελληνικού καθεστώτος), προσερχόμενοι από πόλεις και χωριά, από κάθε σημείο της Ελλάδος, ακόμα και από το εξωτερικό. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων κατόρθωσαν λοιπόν να συγκεντρωθούν τρεις φορές μέσα σ᾿ έναν χρόνο εἰς ογκωδέστατα συλλαλητήρια, που παρόμοιά τους δεν έχουν ποτέ γίνει στην Ελλάδα τουλάχιστον κατά την τελευταίαν εικοσαετία – πρώτα στην Θεσσαλονίκη, κατόπιν στην Αθήνα και, την περασμένη Κυριακή, ξανά στην Αθήνα, διαδηλώνοντας με πάθος την αφοσίωσή τους στον αγώνα για την Τιμή της Πατρίδος, διατρανώνοντας με δυναμισμό την θέληση και την αποφασιστικότητά τους να αντισταθούν στην συντελουμένη ιστορική ΠΡΟΔΟΣΙΑ!
Και σ’ αυτό το συλλαλητήριο, της 20ης Ιανουαρίου 2019 στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών, τα συγκεντρωμένα πλήθη ήσαν τεράστια, πιθανότατα μεγαλύτερα ακόμα και από τα πλήθη του προηγουμένου συλλαλητηρίου των Αθηνών (οι επίσημες ανακοινώσεις της συριζαϊκής αστυνομίας περί 60.000 ανθρώπων μόνον γέλωτα προκαλούν…) και μάλιστα παρά τις σαφείς προσπάθειες του ανθελληνικού καθεστώτος να παρεμποδίσει την προσέλευση του κόσμου, θέτοντας φραγμούς και προκαλώντας καθυστερήσεις στα λεωφορεία, ακόμη παρά την συνήθη «επιστράτευση» των κουρδισμένων παρακρατικών αναρχο-αλητών και, τελικώς, παρά την πρωτοφανή σε όγκο και διάρκεια ρίψη (ληγμένων!) δακρυγόνων και λοιπών επικινδύνων χημικών ουσιών ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (πρβλ. https://www.protothema.gr/greece/article/857663/sullalitirio-gia-ti-makedonia-epistoli-tis-enosis-ellinon-himikon-pros-ton-tsipra-gia-ti-hrisi-dakrugonon/) εναντίον του λαϊκού πλήθους αδιακρίτως, ακόμα και εναντίον μικρών παιδιών και ηλικιωμένων, προκειμένου πάσῃ δυνάμει να διαλύσουν το συλλαλητήριο! Ωστόσο ειδοποιός διαφορά του τελευταίου συλλαλητηρίου εκ των προηγουμένων ήταν η πολύ μεγαλύτερη οργή, η ενέργεια και το πάθος που εκφράστηκε, αν όχι από το σύνολο, τουλάχιστον από ένα μεγάλο τμήμα του πλήθους, μάλιστα δε εκείνο που ήταν κυρίως συγκεντρωμένο με μέτωπο προς την Βουλή, μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, εκδηλώνοντας αξιοθαύμαστο θάρρος, δυναμισμό και μαχητικότητα.
Εκεί βρέθηκε και η ομάδα του ΑΡΜΑτος, μαχόμενη επί πολλές ώρες στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων μέσα στο μάτι του κυκλώνα, απέναντι από τις δυνάμεις καταστολής και τους πραιτωριανούς του ανθελληνικού καθεστώτος.
Όσο και αν η τελευταία πράξη της αισχρής προδοσίας του Μακεδονικού Ελληνισμού από τους ανθέλληνες της κυβερνώσας νεομαρξιστικής λέπρας, συντελουμένη διά της επικειμένης υπερψηφίσεως της ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ συμφωνίας των Πρεσπών στο κοινοβούλιο, δείχνει πλέον αναπότρεπτη, αφού με πρωτοφανείς μεθοδεύσεις – που τεκμηριώνουν το υφιστάμενο καθεστώς στυγνής κοινοβουλευτικής δικτατορίας – μίας λαομίσητης κυβερνήσεως συγκροτημένης από άθλια κομματικά ρετάλια ψυχωσικώς ιδεοληπτικών οπορτουνιστών και ποικίλης προελεύσεως τυχοδιωκτικών σκοτεινών φαυλοκρατών, με προσχηματικές διαδικασίες που γελοιοποιούν και εξευτελίζουν κάθε έννοια πολιτικών θεσμών, ξεδιάντροπα καταρρακώνοντας κάθε προσχηματική αναφορά στην δήθεν «υψίστη συνταγματική αρχή» της υποτιθεμένης «λαϊκής κυριαρχίας», αφού καθόλου δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν και απεναντίας καταπνίγεται η δυναμικώς εκπεφρασμένη βούληση της συντριπτικής πλειονότητος του ελληνικού λαού, όμως εν τούτοις τα πραγματοποιηθέντα συλλαλητήρια, και ιδίως το τελευταίο, αφήνουν ως παρακαταθήκη για το μέλλον της Ελλάδος την γέννηση ενός ανερχομένου πατριωτικού ρεύματος, που δύναται να αφυπνίσει την έως τώρα ναρκωμένη ελληνική κοινωνία!
Τα συλλαλητήρια αφήνουν επίσης ως παρακαταθήκη την σαφή εικόνα αναδείξεως, εντός αυτού του γενικού πατριωτικού ρεύματος, ενός διακριτού ρεύματος δυναμισμού νεολαίας, το οποίον αποτελεί καινούριο στοιχείο που φανερώνει ότι η δυναμική δράση ενός τύπου που έως τώρα έμοιαζε να αποτελεί αποκλειστικότητα και προνομιακό πεδίο της άκρας αριστεράς, παύει να αποτελεί μονοπώλιό της, καθώς εκδηλώνεται, πλέον, με εθνικό πρόσημο και προσανατολισμό!
Δεν αγνοούμε βεβαίως ότι η δυναμικότητα αυτή δεν αντιστοιχεί στο θυμικό και την μαχητικότητα της πλειονότητος των μετασχόντων – και δεν θα μπορούσε άλλωστε. Και μπορεί μεν τέτοιες κινητοποιήσεις να μη αποτρέπουν την ολοκλήρωση είτε αυτής της επί μέρους είτε κάποιας άλλης από τις κατά συρροήν διαπραττόμενες προδοσίες των εξωνημένων προλεταριακών ανδραπόδων της ΝΠΤΠ. Όμως για πρώτην φοράν τόσον εντόνως διαγράφεται εις τον ορίζοντα η ενδεχομένη προοπτική μιας νέας εθνικής αφυπνίσεως, η οποία, ΕΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘ᾿ ΟΣΟΝ διοχετευθεί, γαλουχηθεί, εμπεδωθεί και ανδρωθεί δεόντως και κατά την προσήκουσαν τάξιν και διάκρισιν, θα δυνηθεί να αποτελέσει το θεμέλιον μιας σωτηρίου αληθούς ανακάμψεως και ανορθώσεως του Έθνους, παραδειγματίζοντας την κλονιζομένην Ευρώπην και οδηγώντας μπροστά προς μίαν φυλετικήν αναγἐννησιν!
Το ΑΡΜΑ καλεί τα μέλη και τους φίλους του να συμμετάσχουν δυναμικά στο αυριανό (20.1.2019) παλλαϊκό εθνικό συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών, με σκοπό την ακύρωση της κατάπτυστης προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών που ετοιμάζεται, κατ’ εντολήν ξένων δυνάμεων και με την ευκαιριακή σύμπραξη αθλίων αργυρωνήτων κοινοβουλευτικών ρεταλιών, να υπογράψει η ανθελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στη βούληση της συντριπτικής πλειονότητος του ελληνικού λαού, ενάντια στην εθνική τιμή και αξιοπρέπεια, ενάντια στην τρισχιλιετή ιστορία του μακεδονικού Ελληνισμού, ενάντια στα διαχρονικά και απαράγραπτα εθνικά δίκαια των Ελλήνων!
8.11.2018: Η προαιώνια Ελληνική Γη της Βορείου Ηπείρου δέχτηκε στους κόλπους της έναν λεβέντη, τον Κωνσταντίνο Κατσίφα ∙ έναν φλογερό πατριώτη που έπεσε νεκρός από δόλια πυρά της Αλβανικής Αστυνομίας για έναν και μόνο σκοπό και πόθο: για την εθνική του υπερηφάνεια και για την Τιμή της Ελληνικής Σημαίας, αυτού του ιερού συμβόλου της ενδόξου πατρίδος μας που τόσοι και τόσοι άλλοι ελληνόφωνοι Ελλαδίτες είτε το χλευάζουν, είτε το απαξιώνουν, ακόμη και το καίνε…
Ξεπερνώντας τους εξονυχιστικούς συνοριακούς ελέγχους και τα ποικίλα εμπόδια των αλβανικών αρχών, βρεθήκαμε κι εμείς, μαζί με θερμό πλήθος χιλιάδων Ελλήνων, στο χωριό Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου, για να αποχαιρετίσουμε τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, το άξιο αυτό παλικάρι του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού που πέρασε πια στο πάνθεον των ηρωικών μορφών της ελληνικής ιστορίας.
Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Αξίζει απλώς να επαναλάβουμε προς Τιμήν του, την βαθυστόχαστη ρήση του Ιουλίου Έβολα:
Το Αίμα των Ηρώων είναι ιερό∙
πιο ιερό από το μελάνι των σοφών
και τις προσευχές των πιστών
Ακολουθούν μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες από την κηδεία του Κων/νου Κατσίφα.
Ζ. Ζάεφ: «Οι προϋποθέσεις όμως είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία.»
Σε νέα κρίσιμη φάση διέρχεται το «Μακεδονικό Ζήτημα» μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος που διεξήχθη στα Σκόπια την περασμένη Κυριακή, με το ερώτημα: «Ναι» ή «Όχι» στην συμφωνία των Πρεσπών με την Ελλάδα ως προϋπόθεση για την ένταξη της χώρας σε Ν.Α.Τ.Ο και Ε.Ε.. Είναι προφανές ότι, με την συμμετοχή να μην έχει ξεπεράσει το 37% του εκλογικού σώματος, το δημοψήφισμα στερείται παντελώς νομιμοποιήσεως, καίτοι εξ αρχής το αποτέλεσμά του δεν εθεωρείτο δεσμευτικό για την κυβέρνηση Ζάεφ. Το αποτέλεσμα αυτό δεν χαροποίησε καθόλου τον αμερικανονατοϊκό παράγοντα, ούτε βεβαίως τους μανδαρίνους της €.€. καθώς και τις κατά τόπους πολιτικές μαριονέτες και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους (για την ακρίβεια τους πάγωσε), δεδομένου ότι, αμφότεροι οι ανωτέρω, επεχείρησαν παντοιοτρόπως να επηρεάσουν, ή μάλλον να πειθαναγκάσουν, τους σκοπιανούς ψηφοφόρους, τασσόμενοι απροκαλύπτως υπέρ του «Ναι», παρεμβαίνοντας έτσι ενεργώς σε εσωτερικό ζήτημα ξένης χώρας, ουδόλως φροντίζοντας να τηρήσουν μία προσχηματική έστω ουδετερότητα, την ίδια ώρα μάλιστα που οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., επιδεικνύοντας παροιμιώδη υποκρισία κατηγόρησαν και εξακολουθούν να κατηγορούν τον ρωσικό παράγοντα για παρασκηνιακές παρεμβάσεις υπέρ του «Όχι»! Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσοι και ποιοί σημαίνοντες παράγοντες δυτικών χωρών (πρωθυπουργοί, νυν και πρώην πρόεδροι, υπουργοί εξωτερικών κλπ,) παρήλασαν από τα Σκόπια ή έκαναν δημόσιες δηλώσεις για το θέμα, λες και τα Σκόπια έγιναν αίφνης το κέντρο του κόσμου! Αυτή από μόνη της η διαπίστωση υποδηλώνει το μέγεθος του διακυβεύματος, ήτοι, την κρίσιμη γεωπολιτική, γεωστρατηγική και γεωοικονομική σημασία της συγκεκριμένης περιοχής για διεθνές σύστημα εξουσίας, στο πλαίσιο των τεραστίων ανακατατάξεων και των παγκοσμίου δυναμικής ανταγωνισμών που τεκταίνονται στον ευρύτερο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και που εξακολουθούν να βρίσκονται εν εξελίξει.
Όπως συνέβη και στα προηγούμενα μεγάλα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν κατά της ιστορικών διαστάσεων κυβερνητικής προδοσίας στο μακεδονικό ζήτημα, ομάδα του ΑΡΜΑτος ήταν παρούσα και στο τελευταίο επεισοδιακό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη κατά την ημέρα της εκεί πρωθυπουργικής ομιλίας με αφορμή την έναρξη της φετινής Δ.Ε.Θ..
Καθώς έχει πια παρέλθει πάνω από μία εβδομάδα από την ημέρα του συλλαλητηρίου, όπου μάλιστα βρεθήκαμε επί πολλές ώρες στο επίκεντρο του μετώπου των ταραχών, βιώνοντας άμεσα τα όσα συνέβησαν, μπορούμε να καταθέσουμε κάποιες παρατηρήσεις, διαπιστώσεις και σκέψεις πάνω στα όσα διεδραματίσθησαν.
Η αντεθνική κυβερνητική κομπανία έκανε το παν κατά τις ημέρες που προηγήθησαν του συλλαλητηρίου, ώστε να αποθαρρύνει και να τρομοκρατήσει όσους σκόπευαν να παραστούν σ’ αυτό, διαδίδοντας ότι θα γίνουν επεισόδια (ο ορισμός της «αυτοεκπληρουμένης προφητείας», αφού τέτοιες ήταν οι κυβερνητικές εντολές προς την αστυνομία που τα προκάλεσε!), αφήνοντας επίσης να διαρρεύσει το πόσες χιλιάδες αστυνομικών δυνάμεων θα επιστρατεύονταν για την αντιμετώπιση των διαδηλωτών και την προστασία του – «κινηματικού», όπως κάποτε συνήθιζε να αυτοπροσδιορίζεται – Alexis (ο οποίος μάλιστα κάποτε δεσμευόταν πως θα καταργούσε τα ΜΑΤ…) και βέβαια κινητοποιώντας τις γνωστές φίλιές της παρακρατικές ομάδες αναρχοτραμπούκων που, όταν πρόκειται για την προστασία της ροζ κυβερνητικής μαφίας, αποδεικνύονται στην πράξη οι πιο πιστοί πραιτωριανοί του διεφθαρμένου κράτους και στυλοβάτες της ανθελληνικής εξουσίας του.
Όσοι έχουν περάσει από τα δημοκρατικά σχολεία της συγχρόνου Ελλάδος έχουν σαφή γνώση της «πολιτικώς ορθής» ιστοριογραφικής παραδόσεως που έχει επικρατήσει και της εν γένει ιστορικής προσεγγίσεως και αξιολογήσεως όσον αφορά τα κρίσιμα πολιτικά, στρατιωτικά και διπλωματικά γεγονότα των αρχών του ταραχώδους 20ου αιώνος, περιόδου κατά την οποία δεσπόζει, αναμφιβόλως, η πολιτική φυσιογνωμία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Δεν θα προκαλούσε έκπληξη λοιπόν αν θα λέγαμε ότι η επίσημη ιστοριογραφική άποψη εμφανίζεται υπέρμετρα μεροληπτική και εγκωμιαστική υπέρ του εν λόγω Κρητικού πολιτικού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως εθνάρχης και ο οποίος, διόλου τυχαίως, προβάλλεται από το σύνολο σχεδόν των συγχρόνων πολιτικών, ιστορικών και δημοσιογράφων (του …δημοκρατικού τόξου) ως το απόλυτο πρότυπο πολιτικού ανδρός και ως γενάρχης όσων αυτοπροσδιορίζονται είτε ως «φιλελεύθεροι» είτε ως «δημοκρατικοί»… Αντιστρόφως η αυτή κατεστημένη ιστοριογραφική τάση έχει πλήρως δαιμονοποιήσει την αντίπαλη του Βενιζέλου ιστορική φυσιογνωμία της ιδίας περιόδου, ήτοι, τον πρίγκηπα και εν συνεχείᾳ βασιλέα, Κωνσταντίνο Α΄.
Ἐπὶ τῇ χθεσινῇ ἐπετείῳ τῆς ἀπροκαλύπτως προδοτικῆς ὁμιλίας τοῦ Μακαρίου εἰς τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ (19η Ἰουλίου 1974, πρβλ. https://www.armahellas.com/?p=22670) ὡς καὶ τῆς σημερινῆς τῆς ἀμέσως ἐπακολουθησάσης τουρκικῆς εἰσβολῆς (20ή Ἰουλίου 1974) καὶ τῆς συναφοῦς ἐπιδρομῆς τῆς καταστροφικῆς Μεταπολιτεύσεως διὰ τῆς ἐπανόδου τοῦ ἐθνολετῆρος Κ. Καραμανλῆ τὴν 24ην Ἰουλίου 1974, παραπέμπομεν εἰς τὸ προηγούμενον σχετικόν μας συνοπτικὸν δημοσίευμα http://www. armahellas.com/?p=22700
σειρᾶς συνεντεύξεων τοῦ Ἐτζμέλ Μπαρουτσού, Ἁρμοδίου Κυπριακῶν Ὑποθέσεων παρὰ τῷ Ὑπουργείῳ Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας τὸ 1974, δημοσιευθείσης εἰς τὴν ἐφημερίδα «ΜΙΛΙΕΤ» τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐν εἴδει ἱστορικῶν ἀναμνήσεων ὑπὸ τίτλον «ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ»: 
»Πράγματι, ο Οσμάν Ολτσάϊ έδωσε οδηγίες στην αντιπροσωπεία και ήλθε σε επαφή με το Μακάριο. Χάρηκε πάρα πολύ από την πρωτοβουλία του Ολτσάϊ και παρακάλεσε την τουρκική αντιπροσωπεία να διαβιβάση στην τουρκική κυβέρνηση τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και υποχρέωσής του. Όλα αυτά τα διεβίβασε ο Οσμάν Ολτσάϊ. Ο Μακάριος είχε πέσει στη θάλασσα και αναζητούσε σανίδα σωτηρίας. Έβλεπε την Τουρκία σαν δύναμη σωτηρίας. Έπρεπε λοιπόν να εκμεταλλευτούμε την αδυναμία του, πράγμα που έγινε. 
