Ἡ δυσωδία τῆς διαστροφῆς καὶ τοῦ κιναιδισμοῦ ἔχει κατακλύσει τὴν χώρα!
Ενώ ο τουρκικός στόλος αλωνίζει στο Αιγαίο, διεξάγοντας μεγάλης κλίμακος στρατιωτικές αεροναυτικές ασκήσεις καθώς και παράνομες έρευνες με ωκεανογραφικά σκάφη που σαρώνουν τον υποθαλάσσιο χώρο σε περιοχές του κεντρικού Αιγαίου, ακόμα και λίγο έξω από την Χαλκιδική, χωρίς καμία αντίδραση από την Ελλάδα (!),
…ενώ ο εποικισμός της χώρας από τις μουσουλμανικές ορδές ασιατών και αφρικανών κλιμακώνεται σταθερά, με την συνεχή συστηματική διάχυση και διασπορά των εποικιστικών μαζών σε ολόκληρη την επικράτεια – των ευάλωτων μεθοριακών περιοχών μη εξαιρουμένων (!),
…ενώ η παράνοια των «υγειονομικών μέτρων» δείχνει να μην έχει τέλος, με την οικονομική ζωή να έχει πλήρως παραλύσει και τον ψυχισμό των πολιτών να έχει κυριολεκτικώς σμπαραλιαστεί, εθισμένοι καθώς έχουν καταστεί οι πολίτες σε συνθήκες μίας παρατεταμένης ιδιότυπης δικτατορίας που απλώς επιτρέπει πολύ βολικά να υλοποιούνται ανεμπόδιστα (λόγω εγκλεισμού και απαγορεύσεων) όλα τα αντεθνικά μέτρα που, υπό άλλες συνθήκες, αν δηλαδή γίνονταν πλήρως αντιληπτά, θα προκαλούσαν οργισμένες αντιδράσεις,
…ενώ συμβαίνουν όλα αυτά,
βρώμα και δυσωδία έχει καλύψει όλη την χώρα – μπόχα ανυπόφορη, προερχομένη μάλιστα από τα ανώτατα στρώματα της κοινωνίας! Χιονοστιβάδα οι αλλεπάλληλες αποκαλύψεις, που ξεπερνούν και την πιο νοσηρή φαντασία, διαγράφοντας ένα σκηνικό εξαπλώσεως της επιθετικής ανωμαλίας, του κιναιδισμού, της παιδεραστίας και των κάθε λογής σεξουαλικών διαστροφών, ήτοι, μίας γενικευμένης αχαλίνωτης πλέον παθογενείας, η οποία διαπερνά, οριζοντίως και καθέτως, την σάπια νεοελληνική κοινωνία, έχοντας όμως ως προφανή κύρια πηγή της την υποτιθεμένη κοινωνική, οικονομική, πολιτική και «πολιτιστική» «ελίτ» της χώρας! [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Βρισκόμαστε σε μία εποχή, κατά την οποία, η αφελληνισμένη κάστα πολιτικάντηδων που ασκεί την εξουσία στο ελλαδικό κράτος, ουδόλως ενδιαφέρεται για την προκοπή, την ευημερία και την μακροημέρευση του ελληνικού έθνους, ούτε βεβαίως γοητεύεται από το ένδοξο παρελθόν και τις προαιώνιες παραδόσεις του. Αντ’ αυτού, η υποτιθεμένη πολιτική «ηγεσία», με σκόπιμο και διαρκώς εντεινόμενο τρόπο, υπονομεύει εκ βάθρων τον ελληνισμό, τόσο σε πνευματικό όσο και σε βιολογικό επίπεδο. Οι υπονομευτικές ενέργειες δεν περιορίζονται σε πρακτικά διαχειριστικά ζητήματα∙ αφορούν και το επίπεδο της σημειολογίας επίσης, αφού στις εθνοαποδομητικές επιλογές των εξουσιαστών πολύ συχνά είναι ευδιάκριτος ο συμβολισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου είδους συμβολισμού ήταν η επιλογή του τόπου υπογραφής της προδοτικής συμφωνίας εκχωρήσεως της ελληνικής ιστορικής ταυτότητας της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς (Πρέσπες). Η επιλογή των Πρεσπών (από τους κομμουνιστές που προώθησαν την προδοτική συμφωνία) ως τόπου υπογραφής της κατάπτυστης “συμφωνίας”, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν, αφού η ευρύτερη περιοχή των Πρεσπών απετέλεσε ένα από τα τελευταία προπύργια του συμμοριτισμού το 1949 καθώς εκεί δόθηκαν οι τελευταίες μάχες που επισφράγισαν την στρατιωτική συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας από τον ελληνικό εθνικό στρατό. Ωστόσο βλέπουμε ότι η τακτική της βεβηλώσεως ιστορικών τοποθεσιών, όπου έλαβαν χώρα αιματηροί εθνικοί αγώνες, δεν αποτελεί προνόμιο της εμετικής ροζ αριστεράς, καθώς στην ίδια γραμμή κινείται και η εξ ίσου άθλια αστική δεξιά, η οποία, με περισσή μάλιστα υποκρισία, συνηθίζει, με τρόπο αισχρά φαρισαϊκό και κίβδηλο, να διακοσμεί την εξόχως αντεθνική πολιτική της με κούφιες λέξεις όπως «εθνικό καθήκον», «πατριωτισμός», κλπ, που τίποτε απολύτως δεν σημαίνουν σε όσους υποκριτικώς τις προφέρουν, αποβλέποντας απλώς και μόνον στην αισχρή εξαπάτηση των αφελών ψηφοφόρων και χειροκροτητών τους… 
Στις 3 Οκτωβρίου του 2020 δόθηκε στην δημοσιότητα η τρίτη εγκύκλιος του Πάπα Φραγκίσκου (
Προ ολίγων ημερών γίναμε (τηλε)θεατές της εισβολής ενός οργισμένου «όχλου» εντός του μεγάρου όπου στεγάζεται το αμερικανικό κογκρέσο (Καπιτώλιο) στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, Ουάσιγκτον. Πέρα από τις ατέρμονες ορθοπολιτικές φλυαρίες και τις ανακυκλούμενες κοινοτοπίες που αναπαράγουν τα συστημικά μ.μ.ε., εκφράζοντας την «αγανάκτηση», τον «αποτροπιασμό» και την «ανησυχία» τους για την «ολισθηρή» ατραπό στην οποία εισήλθε η «πρώτη μεγάλη σύγχρονη δημοκρατία» και επί πολλές δεκαετίες κυρίαρχη παγκόσμια υπερδύναμη, θεωρούμενη «υπόδειγμα» πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας, το πράγματι εντυπωσιακό αυτό γεγονός αποκαλύπτει, στους οξυδερκείς παρατηρητές, το βαθύτατο πολλαπλό χάσμα που σοβεί εντός του εθνοτικού, φυλετικού και πολιτισμικού μωσαϊκού, που ονομάζεται «αμερικανική κοινωνία». Η ετερογενής σύσταση του πληθυσμού των ΗΠΑ, η πολυφυής εθνοπολιτισμική υπόσταση και ιδιάζουσα πολιτειακή δομή αυτής της χώρας, επί των οποίων στηρίχθηκε η συγκρότηση και εξέλιξη των πολιτικών θεσμών και η μεγέθυνση της ισχύος της, την οποία προέβαλλε και επεξέτεινε, με διάθεση, μάλιστα, επιβολής, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ιδίως μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, συνιστούν μία πραγματικότητα που μας υποχρεώνει να αναλύσουμε προσεκτικά και να ερμηνεύσουμε εις βάθος τα πρόσφατα γεγονότα, καθώς αποτελούν πιθανότατα το προανάκρουσμα μετασχηματισμών ιστορικών διατάσεων και παγκοσμίου εμβελείας. 
Ὁ κατωτέρω σύνδεσμος παρέχει μίαν λίαν ἐνδιαφέρουσαν καὶ ἄκρως ἀποκαλυπτικὴν εἰκόνα τῆς καταστάσεως τῆς πατρίδος μας ἐν ἔτει 2020:
Ενώ ο ανεκδιήγητος νεοφιλελεύθερος (δηλαδή νεο-αριστερός) πρωθυπουργός του “ελληνικού κράτους” αποκαλεί τους κατευθυνόμενους εμπρηστές της Μόριας “υπερδραστήριους μετανάστες”, κηρύσσει τον πόλεμο στον “νατιβισμό”
Κατά το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο η πατρίδα μας βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία (οδηγούμενη τελικώς, κατά τα φαινόμενα, υπό την πίεση ΗΠΑ και Γερμανίας, σε ταπεινωτικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις με διακύβευμα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο), πολλοί δημοσιολογούντες κατακρίνουν – δικαίως – την παθητική στάση που τηρεί η Ελλάς. Οι δημοσιολογούντες αυτοί, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, θεωρούνται «εθνικώς σκεπτόμενοι», συγκρίνουν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος με την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας κατά τον μεσοπόλεμο, ονομάζοντάς την, “πολιτική κατευνασμού”. Ταυτοχρόνως, προσπαθώντας να προσδώσουν εγκυρότητα στους σχολιασμούς τους, ταυτίζουν εντελώς άστοχα τον Ερντογάν με τον Αδόλφο Χίτλερ. Η ταύτιση αυτή, όπως θα σχολιαστεί παρακάτω, γίνεται διότι όλες οι σύγχρονες ιδεολογίες συμπίπτουν στην αυθαίρετη αντίληψη σύμφωνα με την οποία, ο μεγάλος αυτός άνδρας του 20ου αιώνος ταυτίζεται με το απόλυτο “κακό”.