Η πολυδιαφημισμένη “ελεύθερη διακίνηση ιδεών” οδηγεί πρώτα στην ελεύθερη διακίνηση αριστερής προπαγάνδας και μετά στην ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών. Όπως γενικά …
Ζ. Ζάεφ: «Οι προϋποθέσεις όμως είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία.»
Σε νέα κρίσιμη φάση διέρχεται το «Μακεδονικό Ζήτημα» μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος που διεξήχθη στα Σκόπια την περασμένη Κυριακή, με το ερώτημα: «Ναι» ή «Όχι» στην συμφωνία των Πρεσπών με την Ελλάδα ως προϋπόθεση για την ένταξη της χώρας σε Ν.Α.Τ.Ο και Ε.Ε.. Είναι προφανές ότι, με την συμμετοχή να μην έχει ξεπεράσει το 37% του εκλογικού σώματος, το δημοψήφισμα στερείται παντελώς νομιμοποιήσεως, καίτοι εξ αρχής το αποτέλεσμά του δεν εθεωρείτο δεσμευτικό για την κυβέρνηση Ζάεφ. Το αποτέλεσμα αυτό δεν χαροποίησε καθόλου τον αμερικανονατοϊκό παράγοντα, ούτε βεβαίως τους μανδαρίνους της €.€. καθώς και τις κατά τόπους πολιτικές μαριονέτες και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους (για την ακρίβεια τους πάγωσε), δεδομένου ότι, αμφότεροι οι ανωτέρω, επεχείρησαν παντοιοτρόπως να επηρεάσουν, ή μάλλον να πειθαναγκάσουν, τους σκοπιανούς ψηφοφόρους, τασσόμενοι απροκαλύπτως υπέρ του «Ναι», παρεμβαίνοντας έτσι ενεργώς σε εσωτερικό ζήτημα ξένης χώρας, ουδόλως φροντίζοντας να τηρήσουν μία προσχηματική έστω ουδετερότητα, την ίδια ώρα μάλιστα που οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., επιδεικνύοντας παροιμιώδη υποκρισία κατηγόρησαν και εξακολουθούν να κατηγορούν τον ρωσικό παράγοντα για παρασκηνιακές παρεμβάσεις υπέρ του «Όχι»! Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσοι και ποιοί σημαίνοντες παράγοντες δυτικών χωρών (πρωθυπουργοί, νυν και πρώην πρόεδροι, υπουργοί εξωτερικών κλπ,) παρήλασαν από τα Σκόπια ή έκαναν δημόσιες δηλώσεις για το θέμα, λες και τα Σκόπια έγιναν αίφνης το κέντρο του κόσμου! Αυτή από μόνη της η διαπίστωση υποδηλώνει το μέγεθος του διακυβεύματος, ήτοι, την κρίσιμη γεωπολιτική, γεωστρατηγική και γεωοικονομική σημασία της συγκεκριμένης περιοχής για διεθνές σύστημα εξουσίας, στο πλαίσιο των τεραστίων ανακατατάξεων και των παγκοσμίου δυναμικής ανταγωνισμών που τεκταίνονται στον ευρύτερο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και που εξακολουθούν να βρίσκονται εν εξελίξει.
Βιώνοντας και παρατηρώντας την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η δυτική Ευρώπη, ένα βασικό ερώτημα που σίγουρα έχει απασχολήσει τους υγιώς σκεπτόμενους Ευρωπαίους αφορά την προέλευση του απύθμενου μίσους προς τις δυτικές κοινωνίες, τον δυτικό πολιτισμό, τον δυτικό άνθρωπο που επιδεικνύει η διαφόρων αποχρώσεων αριστερά. Είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον μάλιστα το γεγονός ότι το μίσος αυτό είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερο ανάμεσα στα διάφορα ρεύματα της “προοδευτικής” “ανανεωτικής”, γνωστής και ως “ροζ” αριστεράς, καθώς και σε αναρχικού τύπου περιθωριακές ομάδες, συγκριτικά με τα όποια λίγα κόμματα ή μεμονωμένα άτομα είναι προσκολλημένα στον ορθόδοξο μαρξισμό. Το ερώτημα σχετικά με το μίσος της αριστεράς είναι ακόμα πιο φλέγον στην χώρα μας, καθώς η παρακμή του πολιτικού συστήματος που επιταχύνθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έφτασε στο σημείο μηδέν, δηλαδή στην επίσημη παράδοση της εξουσίας στην αριστερά μέσῳ “δημοκρατικών διαδικασιών”.
Όπως συνέβη και στα προηγούμενα μεγάλα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν κατά της ιστορικών διαστάσεων κυβερνητικής προδοσίας στο μακεδονικό ζήτημα, ομάδα του ΑΡΜΑτος ήταν παρούσα και στο τελευταίο επεισοδιακό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη κατά την ημέρα της εκεί πρωθυπουργικής ομιλίας με αφορμή την έναρξη της φετινής Δ.Ε.Θ..
Καθώς έχει πια παρέλθει πάνω από μία εβδομάδα από την ημέρα του συλλαλητηρίου, όπου μάλιστα βρεθήκαμε επί πολλές ώρες στο επίκεντρο του μετώπου των ταραχών, βιώνοντας άμεσα τα όσα συνέβησαν, μπορούμε να καταθέσουμε κάποιες παρατηρήσεις, διαπιστώσεις και σκέψεις πάνω στα όσα διεδραματίσθησαν.
Η αντεθνική κυβερνητική κομπανία έκανε το παν κατά τις ημέρες που προηγήθησαν του συλλαλητηρίου, ώστε να αποθαρρύνει και να τρομοκρατήσει όσους σκόπευαν να παραστούν σ’ αυτό, διαδίδοντας ότι θα γίνουν επεισόδια (ο ορισμός της «αυτοεκπληρουμένης προφητείας», αφού τέτοιες ήταν οι κυβερνητικές εντολές προς την αστυνομία που τα προκάλεσε!), αφήνοντας επίσης να διαρρεύσει το πόσες χιλιάδες αστυνομικών δυνάμεων θα επιστρατεύονταν για την αντιμετώπιση των διαδηλωτών και την προστασία του – «κινηματικού», όπως κάποτε συνήθιζε να αυτοπροσδιορίζεται – Alexis (ο οποίος μάλιστα κάποτε δεσμευόταν πως θα καταργούσε τα ΜΑΤ…) και βέβαια κινητοποιώντας τις γνωστές φίλιές της παρακρατικές ομάδες αναρχοτραμπούκων που, όταν πρόκειται για την προστασία της ροζ κυβερνητικής μαφίας, αποδεικνύονται στην πράξη οι πιο πιστοί πραιτωριανοί του διεφθαρμένου κράτους και στυλοβάτες της ανθελληνικής εξουσίας του.
http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/709391_erci-doylemporio-kala-organomeno-kerdoys-misoy-dis-eyro ΚΑΙ http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/709610_aytos-einai-o-doylemporos-egkefalos-tis-erci-poy
Την ίδια εποχή ποὺ οι ολέθριες επιπτώσεις της αδιακόπου μαζικής λαθροεποικιστικής εισβολής του αφρικανικού και ασιατικού υπερπληθυσμού πλήττουν τους σαστισμένους συμπατριώτες μας, οι οποίοι βιώνουν ή γίνονται γνώστες αλλεπαλλήλων συγκλονιστικών περιστατικών (δολοφονιών, ληστειών, βιασμών, κ.λπ.), όπως το πρόσφατο θλιβερό περιστατικό της δολοφονίας αμέριμνου Έλληνα φοιτητή στον λόφο του Φιλοπάππου (ένα μόνο από τα άπειρα καθημερινά ανάλογα περιστατικά αλλοδαπής κακουργηματικής βίας, που όμως συνήθως δεν τυγχάνουν πάντοτε αναλόγου δημοσιογραφικής καλύψεως), ο οποίος δέχτηκε ληστρική-δολοφονική επίθεση από αδίστακτη συμμορία αλλοδαπών κακοποιών, αποτελούμενη από τουλάχιστον δύο Πακιστανούς και έναν Ιρακινό. Όπως απεδείχθη μετά την σύλληψή τους, οι υπάνθρωποι αυτοί, καίτοι είχαν εισέλθει λαθραίως στην Ελλάδα ως … «πρόσφυγες», καίτοι ήσαν σεσημασμένοι για σωρεία εγκληματικών ενεργειών, καίτοι μάλιστα είχαν συλληφθεί στο παρελθόν από την αστυνομία, όχι μόνον δεν είχαν φυλακισθεί αλλά ούτε καν εκινήθησαν διαδικασίες απελάσεώς των από την χώρα!
Όσοι έχουν περάσει από τα δημοκρατικά σχολεία της συγχρόνου Ελλάδος έχουν σαφή γνώση της «πολιτικώς ορθής» ιστοριογραφικής παραδόσεως που έχει επικρατήσει και της εν γένει ιστορικής προσεγγίσεως και αξιολογήσεως όσον αφορά τα κρίσιμα πολιτικά, στρατιωτικά και διπλωματικά γεγονότα των αρχών του ταραχώδους 20ου αιώνος, περιόδου κατά την οποία δεσπόζει, αναμφιβόλως, η πολιτική φυσιογνωμία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Δεν θα προκαλούσε έκπληξη λοιπόν αν θα λέγαμε ότι η επίσημη ιστοριογραφική άποψη εμφανίζεται υπέρμετρα μεροληπτική και εγκωμιαστική υπέρ του εν λόγω Κρητικού πολιτικού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως εθνάρχης και ο οποίος, διόλου τυχαίως, προβάλλεται από το σύνολο σχεδόν των συγχρόνων πολιτικών, ιστορικών και δημοσιογράφων (του …δημοκρατικού τόξου) ως το απόλυτο πρότυπο πολιτικού ανδρός και ως γενάρχης όσων αυτοπροσδιορίζονται είτε ως «φιλελεύθεροι» είτε ως «δημοκρατικοί»… Αντιστρόφως η αυτή κατεστημένη ιστοριογραφική τάση έχει πλήρως δαιμονοποιήσει την αντίπαλη του Βενιζέλου ιστορική φυσιογνωμία της ιδίας περιόδου, ήτοι, τον πρίγκηπα και εν συνεχείᾳ βασιλέα, Κωνσταντίνο Α΄.