Ζούμε σε μιαν εποχή κατά την οποίαν τα πάντα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Μπορεί βεβαίως το περιεχόμενο θεμελιωδών εννοιών όπως: καλό/κακό, σωστό/λάθος, όμορφο/άσχημο, ανέκαθεν να ήταν (και να παραμένει) κατά βάσιν υποκειμενικό, εξαρτώμενο από τις αξιολογήσεις των εκάστοτε πρωταγωνιστών του ιστορικού γίγνεσθαι και επηρεαζόμενο από την οπτική γωνία των παρατηρητών της ιστορίας και των γεγονότων, στις ημέρες μας ωστόσο τίθενται πλέον υπό αμφισβήτηση όχι μόνον έννοιες όπως οι παραπάνω, που δύνανται να θεωρηθούν «σχετικές», αλλά κυριολεκτικώς κάθε τι! Πλέον καλούμαστε κάθε στιγμή να πείσουμε για και να αποδείξουμε τα αυτονόητα, τα αυταπόδεικτα, τα πρωτογενή…
Άρθρο του περιβόητου πολιτικάντη, θέση και φύσει προδότου και νυν επιτρόπου μεταναστευτικής πολιτικής, εσωτερικών υποθέσεων και ιθαγένειας της Ε.Ε. στην ιστοσελίδα “Politico” όπου μεταξύ άλλων φαιδρών. επιδοκιμάζει την αντιλευκή προπαγάνδα της εν λόγω σελίδος.
Μέλος του ΑΡΜΑτος βρέθηκε προ ημερών στην Πολωνία και συμμετείχε στην εντυπωσιακή, τόσο σε όγκο όσο και σε δυναμισμό, πορεία εθνικιστών που πραγματοποιήθηκε το κέντρο της Βαρσοβίας, πρωτεύουσας της χώρας.
Στην παρακάτω ανταπόκρισή του από την Πολωνία, ο συναγωνιστής, μας μεταφέρει την άμεση εμπειρία του από την μεγαλειώδη αυτή πορεία που τρομοκράτησε το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο (και πέραν της Πολωνίας) καθώς και την γενικότερη εικόνα που απεκόμισε, με βάση τις επαφές που είχε με Πολωνούς εθνικιστές, για το εξαιρετικώς ελπιδοφόρο κλίμα, υπέρ των εθνικών-φυλετικών και παραδοσιακών ιδεών, που διαμορφώνεται στην σημαντική αυτή χώρα της Β.Α. Ευρώπης με τον υπερήφανο λαό και την πολυκύμαντη ιστορία:
Η Πολωνία είναι μια χώρα η οποία κατέχει περίοπτη θέση στην νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία καθώς έχει υπάρξει, όχι μια, αλλά δύο φορές, ο σωτήρας της Ευρώπης! Η πρώτη φορά ήταν το 1683 όταν ο Ιωάννης Σομπιέσκι με τους φτερωτούς του Ουσάρους, το βαρύ ιππικό της Πολωνίας, έσπασε την δεύτερη πολιορκία της Βιέννης, ανακόπτοντας την οθωμανική προέλαση προς τον Βορρά και την Δύση. Η δεύτερη φορά ήταν το 1920 όταν ο στρατηγός Πιλσούτζκι απέκρουσε με επιτυχία, στην μάχη της Βαρσοβίας, την εισβολή του ερυθρού στρατού, αναγκάζοντας τον Λένιν να παραδεχτεί την πανωλεθρία που υπέστη. Ωστόσο, λιγότερο από δύο δεκαετίες αργότερα, η Γαλλία μαζί με την Βρετανική αυτοκρατορία, με αφανή, ως γνωστόν, σιωνιστική υποκίνηση, χρησιμοποίησαν την Πολωνία ως πρόφαση για την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο οποίος επέφερε τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες.
A filmteam from the Norwegian television followed the Nordic Resistance Movement from 2016 until today and produced this documentary, where leading and other key members are interviewed. The narration follows the most reported of their demonstrations in several scandinavian cities, the series of events that led to the recent and scandalous ban of the movement in Finland and some other of NMR’s activities. The production has been approved by the NMR and despite the obvious attempt to disqualify and smear the organization the result is relatively objective.
(Swedish/Svenska)
Dokumentär från den Norska Television som följer NMR från 2016 tills idag. Ledningen och andra viktiga medlemmar intervjuas med bakgrund de viktigaste demonstrationerna som ägde rum i olika städer i Skandinavien, alla händelser som ledde till den nyligen förbud av organisationen i Finland samt andra intressanta aktiviteter. Filmen är godkänd från NMR och trotts det uppenbara försöket att smutskasta och diskvalificera rörelsen är resultatet förhållandevis objektiv.
Σε αρκετούς είναι γνωστό το διπλό πείραμα κατά το οποίο, αν μεν κανείς επιχειρήσει να τοποθετήσει εντός σκεύους με καυτό νερό έναν βάτραχο, ο βάτραχος, αισθανόμενος αμέσως την υψηλή θερμοκρασία του νερού ως επικίνδυνη για την ζωή του, με ένα γρήγορο άλμα τινάσσεται έξω από το καυτό νερό για να σωθεί. Ο ίδιος όμως βάτραχος, εφ’ όσον τοποθετηθεί σ᾿ ένα δοχείο με χλιαρό νερό, σε θερμοκρασία δηλαδή που του είναι ευχάριστη, δεν θα κάνει καμμίαν απόπειρα να απομακρυνθεί καθώς σιγά-σιγά θερμαίνεται το νερό, ακόμη και όταν η θερμοκρασία του προοδευτικώς φθάσει σε επικινδύνως υψηλά επίπεδα. Ο βάτραχος στην περίπτωση αυτή ουδόλως επιχειρεί να απομακρυνθεί (καίτοι δύναται ανέτως να το πράξει) εν όσῳ το νερό συνεχώς θερμαίνεται και γίνεται καυτό, μέχρι που το νερό φθάνει σε σημείο βρασμού, βράζοντας τελικώς εντός του σκεύους τον βαθμηδὸν αδρανοποιημένο και μουδιασμένο βάτραχο, ο οποίος, ευρισκόμενος σε πλήρη χαύνωση, αδυνατεί να αντιληφθεί τις μικρές προοδευτικές θερμοκρασιακές αυξήσεις του νερού, ώσπου, παραμένοντας εντελώς αδρανής και απραγής, μη ξεκινώντας καμμίαν απόπειραν αποδράσεως, υποκύπτει εις το μοιραίον, καταλήγων ως βάτραχος βραστός στην κατσαρόλα…
Η κινηματογραφική ταινία “Ανθρωποκτονία” (“Homicide”) του θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ντέιβιντ Μάμετ (DavidMamet) προβλήθηκε στις αίθουσες το 1991 και, αν και πέρασε σχετικά απαρατήρητη, τουλάχιστον στην χώρα μας, θεωρείται ως μια από τις καλύτερες του συγκεκριμένου δημιουργού. Πέρα από την ενδιαφέρουσα πλοκή, τις στιβαρές ερμηνείες, και τον χαρακτηριστικό τραχύ, ρεαλιστικό διάλογο του Μάμετ, η ταινία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αποτελεί μια μελέτη του πολύ σημαντικού θέματος της αναζήτησης της (φυλετικής) ταυτότητας του ατόμου και των συνεπειών της αμφισβήτησης/απόρριψης αυτής της ταυτότητας. Αν και η ταινία καταπιάνεται με το θέμα αυτό από την οπτική γωνία ατόμων εβραϊκής καταγωγής, αφού και ο Μάμετ είναι Εβραίος, μπορούν ωστόσο να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα, ιδιαίτερα αν αντιπαραβάλουμε την όλη διαδικασία της αναζήτησης της εβραϊκής ταυτότητας και των συνεπειών της αμφισβήτησης της με την αντίστοιχη διαδικασία και τις αντίστοιχες συνέπειες στον λευκό πληθυσμό.
Πέρα όμως από το κεντρικό θέμα της ταινίας, η “Ανθρωποκτονία” είναι ένα σημαντικό σημείο αναφοράς στον χώρο της έβδομης τέχνης καθώς αποτελεί ίσως την μοναδική περίπτωση κινηματογραφικής ταινίας δημιουργημένης από έναν καταξιωμένο Εβραίο καλλιτέχνη, στην καρδιά του Χόλυγουντ, η οποία αφήνει κάτι παραπάνω από ανοιχτά υπονοούμενα σχετικά με την εμπορική εκμετάλλευση και την κολοσσιαία απάτη που έχει στηθεί γύρω από το περίφημο “Ολοκαύτωμα”, προφανώς εκφράζοντας τα βασανιστικά ερωτήματα και τις ανησυχίες του δημιουργού της. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο ίδιος ο τίτλος της ταινίας (Homicide) παραπέμπει σε λογοπαίγνιο του “Ολοκαυτώματος” (Genocide). [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Διακινήθηκε σε πολλές ιστοσελίδες και ιστολόγια μία φωτογραφία την οποία κι εμείς αναδημοσιεύουμε ως προθήκη του παρόντος κειμένου. Η φωτογραφία προκάλεσε ποικίλα σχόλια, ως επί το πλείστον οργισμένα, πράγμα εύλογο και αναμενόμενο, δε
δομένου ότι το εικονιζόμενο θέμα, εντός του περιβάλλοντος σκηνικού και ιδωμένο υπό το φως του ιστορικού και γεωγραφικού του πλαισίου, με όλες τις
σημειολογικές συμπαραδηλώσεις και εθνοπολιτισμικές φορτίσεις που το προσδιορίζουν, φαντάζει από σουρεαλιστικό έως εξωφρενικό!
Σύμφωνα με τα μέσα που δημοσίευσαν την εν λόγω φωτογραφία, αυτή προέρχεται από πρόσφατη μαθητική παρέλαση, η οποία έλαβε χώρα στην πόλη της Ξάνθης ως μέρος των εορτασμών της επετείου απελευθερώσεως της πόλης από την Βουλγαρική κατοχή. Στην φωτογραφία εικονίζονται μουσουλμάνες μαθήτριες παρελαύνουσες, υπό την ελληνική σημαία, ομοιόμορφα ενδεδυμένες, έχοντας όμως στο κεφάλι τους την μουσουλμανική μαντήλα!!!
Πριν καταθέσουμε της δικές μας απόψεις περί του θέματος, είναι απαραίτητο να προηγηθούν μερικές σημαντικές ιστορικές και εθνολογικές πληροφορίες για την περιοχή της Θράκης. Θα αναφερθούμε λοιπόν στο παρελθόν της περιοχής όσο πιο συνοπτικά γίνεται.
Σκέψεις γιὰ τὸ νόημα καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ Ἀγῶνος, στὸ κατῶφλι ἑνός νέου ἔτους.
