Ο εικονιζόμενος Jason Arday διορίστηκε σε θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Συγκεκριμένα διορίστηκε καθηγητής κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης σε ηλικία μάλιστα 37 ετών. Αυτό που καθιστά την συγκεκριμένη πληροφορία «είδηση» συνδέεται με το γεγονός ότι στα πρώτα του χρόνια διαγνώστηκε με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού και αναπτυξιακή καθυστέρηση. Ενδεικτικό ίσως της νοημοσύνης του είναι ότι δεν μπορούσε να μιλήσει μέχρι τα 11 του χρόνια και δεν ήξερε να διαβάζει ή να γράφει μέχρι τα 18 του! Αν τώρα υποθέσουμε ότι το απόλυτο «διαβατήριο» για την τοποθέτησή του αυτή σε μία τόσο περίζηλη ακαδημαϊκή θέση συνδέεται με το γεγονός ότι ανήκει σε «μειονότητα» θα κάνουμε λάθος;
Η ορθοπολιτική δικτατορία χτύπησε κόκκινο! Και τα 14 κλασικά μυθιστορήματα του Ίαν Φλέμινγκ με κεντρικό ήρωα τον (κινηματογραφικά διάσημο) James Bond, επικαιροποιούνται προκειμένου να αφαιρεθούν εκφράσεις που η οροπολιτική δικτατορία θεωρεί “παρωχημένες” και “ρατσιστικές”! Προς τούτο έχουν αναλάβει δράση οι λεγόμενοι …«αναγνώστες ευαισθησίας»! Οι αναθεωρήσεις (ουσιαστικά λογοκρισία) έγιναν σε αρνητικές αναφορές στην ομοφυλοφιλία και στη μισογυνική γλώσσα που χρησιμοποιεί ο κινηματογραφικός χαρακτήρας του μυστικού πράκτορα 007…
[…] “εξετάσαμε τις περιπτώσεις πολλών ρατσιστικών όρων στα βιβλία και αφαιρέσαμε ορισμένες μεμονωμένες λέξεις ή τις αλλάξαμε με όρους που είναι πιο αποδεκτοί σήμερα, αλλά συμβαδίζοντας με την περίοδο που γράφτηκαν τα βιβλία”[…]
Τερατώδης νέγρος μαθητής, σε κατάσταση αμόκ, επιτίθεται και σε καθηγήτριά του επειδή του πήρε την παιχνιδομηχανή! Συνεχίζει να την γρονθοκοπεί και να την κλωτσά ακόμα και όταν είναι πεσμένη κάτω αναίσθητη! Σοκαριστικό βίντεο: https://www.protothema.gr/world/article/1343870/ipa/
Σαν σήμερα, προ 110 ετών, ο ελληνικός στρατός, κατόπιν πολύμηνης πολιορκίας, εισήλθε θριαμβευτής στην πόλη των Ιωαννίνων, τερματίζοντας τα 483 χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας! Τα Ιωάννινα ήταν η τελευταία μεγάλη πόλη η οποία κατελήφθη από τον ελληνικό στρατό κατά τον Α’ βαλκανικό πόλεμο. Κύριος λόγος αυτής της καθυστερήσεως ήταν οι πραγματικά πανίσχυρες οχυρώσεις του οθωμανικού στρατού οι οποίες περιέβαλλαν την πόλη: τα οχυρά του Μπιζανίου. Ο ελληνικός στρατός δαπάνησε ποταμούς αίματος προσπαθώντας επί μήνες να εκπορθήσει τα οχυρά, διενεργώντας κατά μέτωπο επιθέσεις (εξορμώντας από νότο). Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες και τις λυσσώδεις επιθέσεις, τα οχυρά παρέμεναν απόρθητα.
Μία προσπάθεια υπερκεράσεως των οχυρών από έναν, σχετικώς απροστάτευτο αλλά εξαιρετικώς δύσβατο τομέα, πραγματοποιήθηκε από την περιοχή του Μετσόβου από ένα σώμα εθελοντών, τους περίφημους Γαριβαλδινούς, στο οποίο σώμα είχε καταταγεί ως εθελοντής ο σπουδαίος νεοέλληνας ποιητής Λορέντζος Μαβίλης μαζί με άλλους ενθουσιώδεις αγωνιστές, οι οποίοι, κυρίως λόγω της υπερβάσεως του ηλικιακού ορίου κατατάξεως, δεν είχαν γίνει δεκτοί στον επίσημο ελληνικό στρατό. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Κατά την διάρκεια της μακραίωνης οθωμανικής σκλαβιάς έλαβαν χώρα πολλές αντιτουρκικές εξεγέρσεις σε ολόκληρο τον υπόδουλο ελληνικό κόσμο, οι περισσότερες ωστόσο τοπικού χαρακτήρος. Οι δύο σημαντικότερες ίσως εξεγέρσεις των πρώτων αιώνων της οθωμανικής κυριαρχίας, που είχαν μάλιστα ευρύτερη εμβέλεια και προσδοκούσαν και να προκαλέσουν δυτική παρέμβαση, ήσαν εκείνες που υποκινήθηκαν από τον μητροπολίτη Τρικάλων Διονύσιο, τον επονομαζόμενο και φιλόσοφο (για τους εχθρούς του «σκυλόσοφο»), έναν φωτισμένο ιερωμένο, δυναμικό επαναστάτη και φλογερό πατριώτη. Η πρώτη ξέσπασε το 1600, ενώ η δεύτερη και σπουδαιότερη το 1611. Ο ιθύνων νους και οργανωτής της εξεγέρσεως, Διονύσιος ο φιλόσοφος, είχε ως κύριο στόχο την κατάληψη της πόλεως των Ιωαννίνων, η οποία αποτελούσε το διοικητικό κέντρο της Ηπείρου και της δυτικής Ελλάδος γενικότερα.
,,,
Σύμφωνα με την πάγια παράδοση των Ιουδαίων, η κοινότης των «περιουσίων» την πόλεως των Ιωαννίνων, σε πλήρη σύμπνοια με τις οθωμανικές αρχές, διεδραμάτισε καίριο ρόλο στην αποτυχία του επαναστατικού κινήματος και στην σύλληψη και την βασανιστική θανάτωση του εθνομάρτυρος Διονυσίου. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Αυτή ήταν η προσφιλής φράση που ο υπερφίαλος μεγαλομανής νεο-οθωμανός πρόεδρος Ερντογάν (καθώς και το κουρδισμένο επιτελείο των δουλοπρεπών υποτακτικών του) ως σύγχρονος σουλτάνος ιταμώς εκστόμιζε σε καθημερινή σχεδόν βάση εναντίον της Ελλάδος, εκδηλώνοντας απροκάλυπτη απειλή στρατιωτικής εισβολής που, κατά πολλούς, πράγματι προετοίμαζε και σκόπευε να υλοποιήσει το επόμενο διάστημα, ώστε να δημιουργήσει κάποια στρατιωτικά ή/και εδαφικά τετελεσμένα, τα οποία προσδοκούσε να χρησιμοποιήσει προπαγανδιστικώς στο εσωτερικό της χώρας του προκειμένου να αποκομίσει προεκλογικά οφέλη, φανατίζοντας και συσπειρώνοντας την εκλογική του βάση, δηλαδή τα στίφη των ανθελληνικών μαζών της Ανατολίας, και να ανα(σ)τρέψει τα εις βάρος του προγνωστικά εν όψει των τουρκικών εκλογών (που ήταν κανονικά προγραμματισμένες για τον ερχόμενο Μάιο).
Όμως, ὦ του θαύματος! – ήταν η ώρα της πιο βαθειάς νύκτας (ακριβώς τότε που άπαντες κοιμούνται!) όταν στην Ανατολία ήλθε απρόσκλητος, εν είδει τρομεράς Νεμέσεως, και επέπεσε ο πιο ισχυρός και αδυσώπητος στρατός: ο … Εγκέλαδος. Δύο συγκλονιστικοί σεισμοί εκδηλώθηκαν κατά μήκος του νοτίου ρήγματος της Ανατολίας, που σε λίγα λεπτά σάρωσαν τα πάντα, ισοπεδώνοντας ολόκληρες πόλεις, κατεδαφίζοντας χιλιάδες πολυόροφα κτήρια ως τραπουλόχαρτα, μετατρέποντας πολυπληθείς περιοχές σε σωρούς ερειπίων – αποκαλύπτοντας ολική καταστροφή, τέτοια που ούτε μέρος της θα ήταν δυνατόν να επέλθει ακόμα κι αν είχαν (υποθετικώς) εξαπολυθεί προς τα εκεί όλα τα πυρομαχικά και τα εκρηκτικά βλήματα που διαθέτει στα αποθέματά του ο ελληνικός στρατός! [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου 1945 1.100 αμερικανικά και βρετανικά αεροπλάνα άδειασαν πάνω από 4.000 τόνους εμπρηστικών και εκρηκτικών βομβών, ισοπεδώνοντας στην κυριολεξία την πανέμορφη πόλη της Δρέσδης. Το 88% των κτηρίων της καταστράφηκαν, ενώ υπολογίζεται ότι πολὺ πάνω από 35.000 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους. Ο αναθεωρητής ιστορικός Ντέιβιντ Ίρβινγκ ανεβάζει τους νεκρούς σε 135.000
Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς πόσοι σκοτώθηκαν στο μεγαλύτερο έγκλημα των συμμάχων, τον βομβαρδισμό της Δρέσδης – διότι πέραν των κατοίκων της χιλιάδες άμαχοι από άλλες περιοχές είχαν καταφύγει στην πόλη στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τους Σοβιετικούς σφαγείς…
Λίγο καιρό πριν την αλλαγή του έτους μεταδόθηκε από τηλεοπτικούς σταθμούς και διαδικτυακές ενημερωτικές σελίδες η είδηση του φόνου μίας 23χρονης στην Αθήνα∙ δράστις η 17χρονη φίλη της, η οποία της κατέφερε περισσότερα από 40 κτυπήματα με μαχαίρι[1]. Η είδηση ίσως δεν θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον, με εξαίρεση, βεβαίως, τους συγγενείς και οικείους του θύματος και της δράστιδος, και θα καταγραφόταν στην μνήμη μας ως ένα ακόμη τραγικό περιστατικό από τα πολλά παρόμοια που συνέβαιναν και, δυστυχώς, θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Ποιο είναι όμως το χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου εγκλήματος που το καθιστά άξιο περαιτέρω σχολιασμού; Είναι η φύση της σχέσεως ανάμεσα στην ανήλικη και την ενήλικη κοπέλα, η οποία εκ των υστέρων απεδείχθη ότι ήταν ερωτική και άκρως αρρωστημένη καθώς, σύμφωνα με την κατάθεση της δράστιδος, το θύμα την προέτρεπε να αρχίσει να ντύνεται και να συμπεριφέρεται ως αγόρι (!), την προμήθευε με αλοιφές αύξησης τεστοστερόνης – ενώ σχεδόν την είχε πείσει και κανόνισε διαδικασίες για να προβεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου! Το κίνητρο του φόνου ήταν ερωτικό, όπως δηλαδή και στις περιπτώσεις φόνων γυναικών από τους άνδρες συντρόφους τους, οι οποίοι φόνοι καλύπτονται εκτενώς από τα μ.μ.ε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως η είδηση δεν απασχόλησε τόσο έντονα τους δημοσιογράφους… Δεν είχαμε περιγραφή του φόνου ως «γυναικοκτονίας», δεν είχαμε αρίθμηση, φερ᾿ εἰπεῖν «η 19η γυναικοκτονία φέτος στην Ελλάδα», όπως είχαμε δει σε προηγούμενα εγκλήματα – και είναι βέβαιον ότι συστηματικῶς και καθολικῶς θα βλέπουμε σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο δράστης θα είναι άνδρας… Δεν μάθαμε καν …
…
… Είναι επίσης επιτακτική και εκ των ων ουκ άνευ η αναγνώριση της βασικής αλήθειας ότι όλοι πια οι θεσμοί (ΜΜΕ, σχολεία, πανεπιστήμια, “δικαιοσύνη”, “τέχνη” κ.ο.κ.) ευθυγραμμίζονται και συντάσσονται πλήρως στρατευμένοι στην πλευρά των ωρκισμένων εχθρών της φύσεως, της υγείας και της υπάρξεως εν τέλει των λευκών Εθνών, τα οποία αποδομοῦν όχι μόνον δημογραφικώς, πολιτικώς και κοινωνικώς αλλά πρώτιστα τα διαβρώνουν κι εκφυλίζουν εκ των ένδον με μιαν ιλιγγιώδη περιδίνηση στην Άβυσσο – μιαν διαβολική κούρσα, στην οποίαν η σιέλ κεντροδεξιά του Κούλη έχει ξεπεράσει ακόμη και την ροζ αριστερά των βδελυρών συριζοτρόλ… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η πρώτη ανάρτησή μας για το νέο έτος 2023 επιλέγουμε σκοπίμως να έχει ως θέμα της την συνταρακτική εικόνα της δημογραφίας. Διότι αποτελεί ζήτημα υπαρξιακής απειλής για τον Ελληνισμό!
Άκρως ανησυχητικά είναι λοιπόν τα στατιστικά στοιχεία που προκύπτουν μετά την πρόσφατη απογραφή του «μονίμου πληθυσμού της Ελλάδος». Σύμφωνα με αυτά, ο ελληνικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 380.000! Ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία της Πατρίδος μας, δεν υπήρχε παγιωμένη τάση μειώσεως του πληθυσμού και μάλιστα τέτοιας κλίμακος!
Ενδεχομένως, επιδερμικώς κρίνοντας, θα έσπευδε κάποιος να αποδώσει το πρόβλημα αυτό στην μετανάστευση πολλών νέων Ελλήνων σε χώρες του ευρωπαϊκού βορρά κατά τα χρόνια της οικονομικής κρίσεως. Δυστυχώς το πρόβλημα είναι βαθύτερο διότι έρχεται κατά βάσιν ως αποτέλεσμα του δραματικού ελλείμματος των γεννήσεων και της απελπιστικά χαμηλής γονιμότητος του γηγενούς πληθυσμού (δείκτης γεννητικότητας). Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε από το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός εντός ενός μόλις έτους μειώθηκε κατά 39.933 λόγω της (σταθερής εδώ και δεκαετίες πια) υπεροχής των θανάτων έναντι των γεννήσεων! [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Καθώς πλησιάζει το τέλος ενός ακόμα ενιαυτού, είθισται να επιχειρείται κάποια μορφή αναδρομής σε σημαντικά γεγονότα του έτους. Εν προκειμένω είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο μια και το 2022 ήταν ένα έτος πολύ πυκνό σε γεγονότα, ιδίως σε γεγονότα διεθνούς ενδιαφέροντος και σημασίας.
Το κορυφαίο γεγονός παγκοσμίου ενδιαφέροντος που αναμφιβόλως δέσποσε κατά το έτος που πέρασε, δεδομένου ότι επέφερε ισχυρούς κραδασμούς, αλυσιδωτές αντιδράσεις και πολλαπλές παρενέργειες σε τεραστία κλίμακα, στα πεδία των διεθνών σχέσεων, των στρατηγικών ισορροπιών, της διεθνούς οικονομίας, κλπ, ήταν η ρωσο-ουκρανική πολεμική σύρραξη, της οποίας η προοπτική και η τελική έκβαση παραμένει ακόμη θολή και εν πολλοίς απρόβλεπτη. Δεν θα ασχοληθούμε επί του παρόντος με αυτή την μεγάλη σύγκρουση, που αναζωπυρώνει μία αντιπαράθεση ψυχροπολεμικής χροιάς πλανητικών διαστάσεων, με ορατό το ενδεχόμενο ακόμα και της πυρηνικής κλιμακώσεως! Είναι πολύ πιθανόν η σύγκρουση αυτή να αποτελέσει σημείο καμπής στην πορεία των μετασχηματισμών που οριοθετούν την παγκόσμια ιστορία. Έχουμε διεξοδικώς αναφερθεί σ’ αυτή την σύγκρουση σε παλαιότερες αναρτήσεις μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και σε άλλα άρθρα. Ωστόσο, στο παρόν κείμενο θα αναφερθούμε, έστω ακροθιγώς, εν είδει υπενθυμίσεως, σε ορισμένα θέματα εσωτερικού κυρίως ενδιαφέροντος, των τελευταίων εβδομάδων, τα οποία καθώς είναι πολλά και αφορούν διαφορετικές πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητος, ενδέχεται, λόγω της χρονικής επικαλύψεως του ενός επί του άλλου, να οδήγησαν σε περιορισμό της δυνατότητος του κοινού να αντιληφθεί την σημασία τους.
Η μπόχα που μας ήρθε από την Ντόχα
Μεγάλη μπόχα κατέκλυσε εσχάτως το διοικητικό κέντρο της ψευδεπιγράφου «Ευρωπαϊκής Ενώσεως». Μπόχα από πακτωλούς μαύρου χρήματος πολλών εκατομμυρίων ευρώ που, όπως όλα δείχνουν, προήλθαν από την …Ντόχα (του Κατάρ). [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η επιλεκτική ευαισθησία των ευρωατλαντικών κέντρων εξουσίας έχει καταδειχθεί πολλές φορές ιστορικώς. Απολυταρχικοί ηγέτες όπως ο Σαντάμ Χουσείν, ο Μουαμάρ Καντάφι και οι Άσαντ έτυχαν πολύ δυσμενεστέρας μεταχειρίσεως από τους Σαούντ ή τους υπολοίπους πετρομονάρχες του περσικού κόλπου για ίδια ή παρόμοια «αδικήματα». Μία χώρα η οποία βρίσκεται διαχρονικώς στο απυρόβλητο λόγω της γεωγραφικής της θέσεως είναι η Τουρκία, οι αγριότητες της οποίας έναντι όλων των λαών που καταδυνάστευσε και καταδυναστεύει επί αιώνες, ελάχιστα ταράσσουν τους κατά τα άλλα υπερευαίσθητους ευρωατλαντικούς εξουσιαστές…
Οι ωμότητες της Τουρκίας δεν αφορούν μόνο το απώτατο παρελθόν αλλά εξακολουθούν να συντελούνται μέχρι τις ημέρες μας. Αρκετά προσφάτως απεκαλύφθη η χρήση χημικών όπλων από τον τουρκικό στρατό εναντίον των Κούρδων μαχητών του P.K.K. στα βουνά του Συριακού Κουρδιστάν (η σχετική είδηση: https://slpress.gr/diethni/toyrkikes-epitheseis-me-chimika-opla-enantion-toy-pkk/).
Το εν Ελλάδι πολιτικό σύστημα, σε πλήρη σύμπνοια με τα προαναφερθέντα κέντρα αποφάσεων, αντί να προσπαθήσει να αναδείξει το θέμα ώστε να ασκηθεί πίεση στην Τουρκία, επέλεξε να σιωπήσει. Η ως άνω τακτική έναντι της Τουρκίας ήταν αυτή που συνέβαλε και στην εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως κατά τα λεγόμενα Δεκεμβριανά του 1955 καθώς και στην τραγωδία της Κύπρου το 1974.
Στο κυπριακό ζήτημα και ειδικότερα σε πτυχές της προδοσίας που επέτρεψε την κατάληψη του 40% του εδάφους της από τους Τούρκους, έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε παλαιότερα άρθρα μας, τα οποία μπορείτε να βρείτε στους ακόλουθους συνδέσμους:
«Ο ειρηνισμός θα παραμείνει ένα ιδανικό, και ο πόλεμος ένα γεγονός. Εάν η Λευκή φυλή αποφασίσει να μην τον διεξάγει πλέον, τότε οι σκουρόχρωμοι θα το κάνουν, και θα γίνουν οι αφέντες του κόσμου».
Oswald Spengler
Ακόμα και ο μεγάλος ιστορικός και φιλόσοφος Oswald Spengler που είχε διαπιστώσει, αναλύσει και ερμηνεύσει την κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού στις αρχές του περασμένου αιώνος, πιθανότατα θα αδυνατούσε να φαντασθεί τα βάθη της καταπτώσεως, το μέγεθος της παρακμής, τον απόλυτο εξευτελισμό, την ανατριχιαστική ισχύ της αυτοκτονικής μανίας της συγχρόνου Δύσεως, μόλις έναν αιώνα μετά την εποχή του.
Σίγουρα θα αδυνατούσε να φαντασθεί ότι η τότε ισχυρότατη, αν και ήδη παρηκμασμένη, Μεγάλη Βρετανία θα είχε παραδοθεί σε ορδές Πακιστανών βιαστών. Δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι η Γαλλία που κυβερνούσε με πυγμή την αραβική βόρειο Αφρική θα μετατρεπόταν σε ελεύθερο χώρο δράσεως Αλγερινών και Μαροκινών εγκληματιών. Θα του ήταν αδιανόητη η σκέψη της άνευ όρων παραδόσεως της υπερήφανης και αγέρωχης κάποτε πατρίδος του Γερμανίας σε όλες τις τριτοκοσμικές φυλές του πλανήτη. Θα του προκαλούσε θυμηδία η σκέψη ότι στην τότε αναδυόμενη παγκόσμια υπερδύναμη των Η.Π.Α. θα συνέβαινε σε μερικές δεκαετίες η πλήρης ανατροπή και οι νέγροι, που την εποχή εκείνη βρισκόταν ακόμα στην κοινωνική θέση που τους αρμόζει, θα μεταλλασσόταν σε «ιερές αγελάδες» και οι κυρίαρχοι λευκοί σε παρίες. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]