Η ανατολίτικη υποκουλτούρα ως μέσον ψυχικής διαβρώσεως
Μετά τις επιθέσεις στην Βαυαρία – με εκρηκτικά σε μία περίπτωση, με γιαταγάνι (!) σε άλλη – από φανατικούς αιμοσταγείς ισλαμιστές δολοφόνους (που εισέδυσαν στην Ευρώπη με το status του «πρόσφυγα») και την επίθεση με πιστόλι του παράφρονος “Ιρανoγερμανού” που φαίνεται τελικώς ότι είναι μάλλον …Σύριος (και που τα μ.μ.ε. βιάστηκαν να παρουσιάσουν ως …«ακροδεξιό») ήρθε η επίθεση σε ρωμαιοκαθολικό ναό στο χωριό Saint-Etienne-du Rouvray της Νορμανδίας, πλησίον της Ρουέν, για να επισφραγίσει με εντυπωσιακό τρόπο ένα μπαράζ, καθημερινών σχεδόν, επιθέσεων, που μοιάζει να μην έχουν τελειωμό. Όλα αυτά τα αιματηρά και φρικαλέα περιστατικά εντάσσονται σε έναν μεγάλο θρησκευτικό-πολιτισμικό πόλεμο, ο οποίος στην ουσία αποτελεί σύγχρονη έκφραση ενός μακραίωνου εθνοφυλετικού πόλεμου, ανάμεσα στην αφροασιατική Ανατολή και την αριοευρωπαϊκή Δύση.
Στα χρόνια της εθνοαποδομητικής περιόδου της μεταπολιτεύσεως, κατά τις εθνικές επετείους (με εξαίρεση βέβαια την «γιορτή του πολυτεχνείου»…) είναι διαπιστωμένο ότι οι όποιες εορταστικές εκδηλώσεις μνήμης λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια π.χ. της σχολικής ζωής, ούτε κατ’ ελάχιστον συνάδουν με το πνεύμα των σχετιζόμενων ιστορικών γεγονότων, ούτε ασφαλώς οι εορταστικές εκδηλώσεις εκπληρώνουν τον πραγματικό σκοπό τους, δηλαδή την καλλιέργεια και τόνωση της εθνικής συνειδήσεως και του εθνικού φρονήματος των μαθητών. Δεν θα αποτελούσε υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι, με εξαίρεση όσους (ολίγους) εκ των μαθητών επιδίδονται σε προσωπική έρευνα για το ιστορικό πλαίσιο, η συντριπτική πλειονότητα των υπολοίπων εξέρχονται των αιθουσών εκδηλώσεων σε πλήρη σύγχυση, αποπροσανατολισμό και άγνοια, χωρίς συνήθως να έχουν καταλάβει καν περί τίνος πρόκειται… Πολλές οι αναλογίες αυτής της καταστάσεως καλλιεργουμένης συγχύσεως που έχει ως θύματα τους μαθητές, με την επίσης σκοπίμως καλλιεργούμενη σύγχυση που επιδιώκεται στο πλαίσιο της επικοινωνιακής διαχειρίσεως, από πλευράς Μ.Μ.Ε. και πολιτικών προσώπων, των προσφάτων πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων στις Βρυξέλλες (και προηγουμένως στο Παρίσι), λαμβανομένων υπ’ όψιν, αν μη τι άλλο, των επισήμων ανακοινώσεων των διαφόρων εκπροσώπων πολιτικών φορέων, ευρωπαίων «ηγετών», κλπ.
Ὁ ἐκλεκτὸς μας συναγωνιστὴς Π.Γ. μᾶς ἀπέστειλε πρό τινος τὸ ἑξῆς ἐνδιαφέρον καὶ κατατοπιστικώτατο ἄρθρο, ποὺ ἀποκαλύπτει ἁπτῶς εἰς τὶ ποιότητος χέρια συνήθως καταλήγει ἡ … “λαοπρόβλητος” ἐξουσία τῆς Δημοκρατίας, τῆς ὁποίας ὅλα τὰ σχετικὰ μορφώματα καὶ ὑπανθρώπινα πλέγματα εἶναι πάντοτε, εὐλόγως, φανατικοὶ ἀμύντορες:
Λίγο πριν την κηδεία, είχε στηθεί ένα άνευ προηγουμένου σκηνικό: Τεράστιες αφίσες, επεξεργασμένες μέσω φωτομοντάζ, είχαν τοιχοκολληθεί στην εκκλησία San Giovanni Bosco και σε όλες τις γύρω περιοχές, που απεικόνιζαν τον θανόντα μεγαλομαφιόζο ντυμένο στα λευκά σαν άλλο Πάπα, με ένα μεγάλο σταυρό να κρέμεται στο στήθος του, πάνω από το Κολοσσαίο και την Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όπου αναγραφόταν «Vittorio Casamonica Ο Βασιλιάς της Ρώμης». Σε άλλη γιγαντοαφίσα υπήρχε η επιγραφή: «Κατέκτησες τη Ρώμη, Τώρα θα κατακτήσεις και τον Παράδεισο».
Παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα, αναρωτιέσαι αν όλα αυτά πράγματι συμβαίνουν ή αν βιώνεις ένα κακό όνειρο, έναν εφιάλτη. Και μόλις επαληθεύεις ότι, δυστυχώς, βρίσκεσαι σε κατάσταση ξύπνιου, διερωτάσαι με τρόμο αν ο παρών πληθυσμός που (ακόμα, καταχρηστικώς) φέρει την ονομασία «ελληνικός λαός», έχει υποστεί κάποιου είδους συλλογική λοβοτομή… Διότι δεν μπορεί διαφορετικά να ερμηνευθεί η ολική απάθεια της κοινωνίας, η παρατηρούμενη γενική αφασία και παραλυσία, ενώπιον του φάσματος της διαφαινομένης στον εγγύς χρονικό ορίζοντα, απολύτου εθνικής καταστροφής, καταστροφής επιπέδου γενοκτονίας!
Και δεν αναφερόμαστε στις αλλεπάλληλες, αναρίθμητες πλέον, παλινωδίες της (…αναβαπτισμένης μετά τις τελευταίες εκλογές!) κυβέρνησης-τσίρκου, αυτού του κακόγουστου θιάσου φρενοβλαβών που έχει εξευτελίσει το – ήδη προ πολλού καταρρακωμένο – διεθνές κύρος της χώρας, όπως πολύ θεαματικά αποκαλύφθηκε για μία ακόμη φορά, με το πρόσφατο φιάσκο της φαρσοκωμικής παρουσίας του σαλτιμπάγκου που παριστάνει τον (τάχα «αριστερό») τάχα πρωθυπουργό, στο forum του ιδρύματος που διευθύνει ο αλήστου μνήμης τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Bill Clinton (εκείνος ο εβραιόδουλος πρόεδρος των Η.Π.Α. που έφτασε στο σημείο να βομβαρδίσει ακόμα και ευρωπαϊκό έδαφος!), ενώπιον χρηματιστών, επενδυτών και ομοειδών παρατρεχάμενων (του G. Soros και του G.A.P. συμπεριλαμβανομένων!), με οικοδέσποινα την (επιφανή εκπρόσωπο της ελλαδικής πλουτοκρατίας) Γιάννα Αγγλοπούλου (!), όπου παρά το εμφανές στήσιμο (και γλύψιμο) και τις αβανταδόρικες ερωτήσεις του Clinton, έβαζε το ένα αυτογκόλ μετά το άλλο μέσα σε γενικό γέλωτα του ακροατηρίου… Αναφερόμαστε κυρίως στην συνεχιζόμενη εφαρμογή της πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων» που συνεπάγεται τον, με αμείωτη ένταση, συντελούμενο εποικισμό της χώρας από στίφη μεσανατολικών μουσουλμάνων που, αφού πρώτα κατακλύζουν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (που έχουν αφεθεί στην μοίρα τους), διεκπεραιώνονται, με την αρωγή του ελλαδικού κράτους, στην Αθήνα, όπου κατακλύζουν πλατείες, πάρκα και στάδια, μετατρέποντάς τα σε υπαίθρια αφοδευτήρια και ουρητήρια – πραγματικές υγειονομικές βόμβες! Οι δε χειρισμοί της κυβέρνησης περιορίζονται στην προσπάθεια διασποράς των τριτοκοσμικών εποίκων προκειμένου το πρόβλημα να φαντάζει όσο το δυνατόν μικρότερο (κατά τόπους) ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες να διαταραχθεί ο βαθύς ύπνος της, ούτως ή άλλως ναρκωμένης, κοινής γνώμης των ραγιάδων…
Ωστόσο, με μεγάλη έκπληξη διαβάσαμε στην ηλεκτρονική έκδοση της (συστημικής) φυλλάδας «Πρώτο Θέμα» (της 3/20/2015) μία παραδόξως ρεαλιστική ανταπόκριση-κόλαφο (που υπογράφει μία Ρομίνα Ξύδα, με τίτλο: «24 ώρες με τους πρόσφυγες στην πλατεία Βικτωρίας – Εικόνες τριτοκοσμικές και μια κυβέρνηση αμήχανη»), όπου με γλαφυρό τρόπο περιγράφεται η οικτρή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο κέντρο των Αθηνών. Αναδημοσιεύουμε ακολούθως το κείμενο, αυτούσιο, μαζί με κάποια επίσης αξιοπρόσεκτα σχόλια αναγνωστών, στην προέκταση του άρθρου.