Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΨΕΥΣΗ
ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ
Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος;
Όχι, διότι η γέννηση είναι Φύση και η Φύση είναι Αναγκαιότητα.
Αν η Φύση ήταν Ελευθερία,
τότε θα μπορούσαμε να επιλέξουμε την Αθανασία.
Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως σημειώθηκε έξαρση του κινήματος του Φιλελληνισμού. Χιλιάδες Ευρωπαίοι ρομαντικοί εραστές της κλασσικής αρχαιότητος δεν δίστασαν να εγκαταλείψουν την, για τους περισσότερους από αυτούς, ήρεμη ζωή της δυτικής Ευρώπης και να ταξιδέψουν στην μαχόμενη τότε Ελλάδα ώστε να πολεμήσουν ως απλοί στρατιώτες στην πρώτη γραμμή του αγώνος της Εθνεγερσίας.
…
Στην πρώτη κιόλας σελίδα ο Νίτσε ονοματίζει τους Έλληνες τον «πιο ανθρώπινο λαό της αρχαιότητος», ο οποίος χαρακτηριζόταν «από μια ιδιάζουσα βαναυσότητα» και «έναν πόθο τίγρης για καταστροφή». Σε μία αποστροφή του λόγου του περιγράφει την περισσότερο αποτρόπαια εικόνα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η οποία συνοψίζει όλο του τον συλλογισμό, και είναι η κακοποίηση του σώματος του νεκρού Έκτορος από τον μεθυστικά εξαγριωμένο θριαμβευτή Αχιλλέα.
… Αυτή η αινιγματική σκηνή της Ιλιάδος φανερώνει κατά τον Νίτσε ότι στους Έλληνες, όχι μόνο δεν ήταν μεμπτή η απελευθέρωση του μίσους, αλλά αντίθετα ήταν αναγκαία προκειμένου να καταλαγιάσει η οργή και η μήνις. Η τρομερή βαναυσότης αναδεικνύει την αλογόκριτη αυθεντικότητα του ήρωος, ο οποίος, μετά την «θεραπεία» του μίσους του, δεν διστάζει να προβεί σε κάτι επίσης εκπληκτικό, που αποτελεί μία από τις συγκλονιστικότερες και συνάμα συγκινητικότερες σκηνές της Ιλιάδος: να κλάψει μαζί με τον χαροκαμένο ικέτη Πρίαμο, τον χαμό του ηρωικού του αντιπάλου!
… Επιστρέφοντας στον καιρό της Ελληνικής Επαναστάσεως, τον καιρό που οι ρομαντικοί δυτικοευρωπαίοι έβλεπαν μονάχα αγροίκους των ορέων, μία αντίστοιχη έκρηξη αρχαίας αυθεντικότητος έλαβε χώρα, αυτή τη φορά σε συλλογικό επίπεδο.
Η συλλογική λύτρωση από την οργή των τετρακοσίων ετών ήταν γεγονός τόσο συγκλονιστικό, ώστε αντί να γίνει προσπάθεια αποκρύψεως ή αποσιωπήσεως χάριν της κρατούσης ηθικής ή και κάποιας πολιτικής σκοπιμότητος, απετέλεσε έμπνευση συγγραφής του “Ύμνου εις την Ελευθερίαν”, ο οποίος χωρίς ίχνος μεταμελείας έγινε και εθνικός ύμνος.
Η ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΛΟΓΙΑΣ
Δαρβίνος: “Αν μπορούσε να αποδειχθεί, ότι υπάρχει κάποιο όργανο
που δεν θα έχει σχηματισθεί από πολυάριθμες,
διαδοχικές, μικρές σωρευτικές τροποποιήσεις,
η θεωρία μου θα κατέρρεε ολοσχερώς”.
Νόμος του Μέντελ: “Τα κληρονομικά χαρακτηριστικά μεταβιβάζονται
αποκλειστικώς διά μέσου διακριτών, ασυνεχών
και απολύτως αμεταβλήτων δομικών στοιχείων του γενετικού υλικού”.
(Τα δομικά αυτά στοιχεία απεκλήθησαν γονίδια)
Νόμος του Ντε Βρις: “Η μετάλλαξη δεν είναι αποτέλεσμα πολυάριθμων, διαδοχικών, μικρών σωρευτικών τροποποιήσεων,
αλλά ενός γενετικού άλματος που λαμβάνει χώρα εντός του γονιδίου
και ούτω πως μεταβάλλει ριζικά τα χαρακτηριστικά αυτού,
τα οποία εκείθεν κληροδοτούνται αμετάβλητα στους απογόνους”.
Δεδομένου, ότι ο Μέντελ προηγείται μόλις και ο Ντε Βρις έπεται αμέσως του Δαρβίνου, ιδού πώς ο Δαρβινισμός
απεβίωσε σχεδόν ταυτόχρονα με τον ιδρυτή του.
Τὴν 25ην Αὐγούστου ἀνηρτήθη τὸ 15ον ἐπεισόδιον τῆς κυρίας σειρᾶς τοῦ διαύλου, μὲ τὴν κυρίαν ὁμιλίαν τῆς ἐκδηλώσεως τῆς 20ῆς Αὐγούστου 2022 διαρκούσης τῆς θερινῆς κατασκηνώσεως τοῦ Ἅρματος σὲ τοποθεσία τοῦ Ὀλύμπου.
Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ
ΧΑΪΝΤΕΓΚΕΡ – ΧΑΪΖΕΝΜΠΕΡΓΚ – ΓΚΕΝΤΕΛ
ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ 1927 -1931
ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
“Αν πιστεύεις ότι αυτό που πιστεύεις είναι αληθές, τότε είναι ψευδές”
Όπως ο βροτός συνειδητοποιεί τον θάνατο του λίγες στιγμές μετά την τελευτή του, έτσι και ένας πολιτισμός που δεν είναι παρά ιστορικός μακρο-οργανισμός συνειδητοποιεί τον θάνατο του μια κοσμική στιγμή αργότερα από το συμβάν δηλονότι με καθυστέρηση μιας ιστορικής περιόδου. Τοιουτοτρόπως, ενώ ο Δυτικός πολιτισμός απεβίωσε με την υπερκαινοφανή πληθωριστική έκρηξη του ΒΠΠ, ένα σχεδόν αιώνα αργότερα δεν έχει εισέτι κατανοήσει την τελευτή του.
Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι η κοινωνία μας μαστίζεται από γενικευμένη βία κάθε είδους, που κλιμακώνεται ανεξέλεγκτα. Δολοφονίες, βιασμοί, ληστείες και άλλα συναφή περιστατικά βαρειάς εγκληματικότητος αποτελούν καθημερινά φαινόμενα που δεν προλαβαίνουν ούτε να τα καταγράφουν και δημοσιοποιούν οι συντάκτες του αστυνομικού ρεπορτάζ, ενώ παλαιότερα ένα μόνο τέτοιο γεγονός αποτελούσε την είδηση του μηνός ή και του έτους ακόμη!
Σχεδόν κάθε μέρα πληροφορούμαστε για την εκτέλεση ενός ακόμα «συμβολαίου θανάτου» – αναρίθμητα τα σχετικά περιστατικά στο ατελείωτο ντόμινο αλληλοεκκαθαρίσεων του «κόσμου της νύχτας», όπου άνθρωποι πέφτουν νεκροί από ριπές πολυβόλων μέρα μεσημέρι σε πολυσύχναστα μέρη, σε μιάν ατελείωτη μάχη επικρατήσεως μαφιόζων και νταβατζήδων, που διαγκωνίζονται για κυριαρχία στην πιο σκοτεινή πλευρά του κοινωνικού περιθωρίου και της παραοικονομίας. Τον πόλεμο αυτών των αποβρασμάτων η αστυνομία απλώς τον παρακολουθεί από θέσεως (αμετόχου) παρατηρητού, σαν να μη την αφορά το γεγονός ότι στρατιές ενόπλων κακοποιών περιπολούν στον αστικό ιστό διευθύνοντας ολοκλήρους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής και κάνοντας ό,τι θέλουν χωρίς κανένα φραγμό, ως κράτος εν κράτει! Σκηνές και καταστάσεις που άλλοτε θεωρούνταν αντιπροσωπευτικές της χειρότερης εκδοχής του λατινοαμερικανικού υποκόσμου, τις οποίες συναντούσε κανείς μόνο στις άθλιες φαβέλες των βραζιλιάνικων μεγαλουπόλεων, όπου συνωστίζονται απόκληροι μιγάδες, ή στις συγκρούσεις μαφιόζων και ναρκεμπόρων στο Μεξικό και την Κολομβία είναι πλέον καθεστώς στην Ελλάδα (και σε όλη την Ευρώπη)!
Χρόνο με τον χρόνο οι διεστραμμένοι ξεσαλώνουν όλο και περισσότερο. Και παράλληλα το κλίμα γενικής – και κυρίως καθεστωτικής – όχι απλώς ανοχής αλλά και επισήμου ευνοίας και, ανοιχτής πια, υπέρ του κιναιδισμού, υποστηρίξεως γίνεται πιο ισχυρό, απόλυτο, καθολικό και ανενδοίαστο!
Φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο η επισημότητα της παρουσίας των πολιτικών δυνάμεων του κοινοβουλίου στο αισχρό πανηγύρι επιδειξιμανίας που αποκαλείται «gay-pride»! Τα κόμματα της συμφοράς είχαν τοποθετήσει επίσημα περίπτερα, μοίραζαν φυλλάδια και ένας εσμός από πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων, βουλευτές (και υπουργοί ακόμη) φρόντισαν να επιδείξουν εμφατικά την παρουσία τους εκεί, να φωτογραφηθούν με πλατιά χαμόγελα «υπερηφάνειας», χαριεντιζόμενοι και σαλιαρίζοντας με διάφορους(ες) περσόνες του τύπου που ο λαός συνήθιζε να αποκαλεί «ντιγκιντάνγκες»… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ
Η Πολιτεία του Ήλιου
Αφήστε τα βιβλία και την Γη
και υψώστε το βλέμμα σας στον Ουρανό.
Εκεί θα δείτε τα Φύλα, τις Φυλές, την Πολιτεία.
Τα δύο Φύλα:
ο Βασιλεύς Πατήρ Ήλιος-Απόλλων,
η Βασίλισσα Μήτηρ Σελήνη-Άρτεμις.
Τα τρία τέκνα τους οι τρεις Φυλές της Γαίας:
Λαμπρή (Ηλιακή-Λευκή-Καυκασοειδής),
Ωχρή (Σεληνιακή-Κίτρινη-Μογγολοειδής),
Τεφρή (Χθόνια-Μέλαινα-Νεγροειδής).
Στην Πολιτεία,
Βασιλεύς-Πατήρ ο Ήλιος, γεννήτωρ του Φάους.
Βασίλισσα-Μήτηρ η Σελήνη, έσοπτρον του Φάους.
Τέκνα οι τρεις Φυλές της Γαίας, γόνοι του Φάους,
εκάστη κατά το μέτρο του Ηλιακού Λόγου που της αναλογεί.
Η Λαμπρή Φυλή τέκνο του Ηλίου, εκπομπός του Φάους.
Η Ωχρή Φυλή τέκνο της Σελήνης, ανακλαστήρ του Φάους.
Η Τεφρή Φυλή τέκνο της Γαίας, απορροφητήρ του Φάους.
Αίμα είναι το Πνεύμα των Φυλών
και η Αιμομειξία είναι Βέβηλη.
Εκείνοι που πιστεύουν πως κατάγονται από τον Πίθηκο
πράγματι κατάγονται από τον Πίθηκο.
Ό, τι δεν απαντά σε όλα,
δεν απαντά σε τίποτα.
Η Σβάστικα απαντά σε όλα
“Ψωμί, Παιδεία, Ἐλευθερία” – ἢ τὰ ἀκριβῶς ἄκρως ἀντίθετα;
Ἡ ἤδη προϋπάρχουσα σύγχυσις κι ἐπιμόλυνσις ἐννοιῶν καὶ ἰδεολογημάτων μετὰ τὴν ἐθνολετήριον Μεταπολίτευσιν τοῦ σημαδιακοῦ 1974, ἔχουσα ἔκτοτε ἀποχαλινωθῆ πλήρως καὶ καλπάσει ὀλεθρίως, οὕτω δὲ καὶ πολλαπλῶς προξενήσει ἀνήκεστον βλάβην εἰς τὸν νοῦν, τὴν ψυχὴν, τὸν λόγον καὶ τὴν ἐν γένει ὑγείαν τῶν θρηνωδῶς (αὐτο)ταλανιζομένων κατοίκων αὐτῆς τῆς χώρας, ἀποτελεῖ καὶ τὸ ῥιζικὸν αἴτιον τῆς ὁλικῆς καὶ ἐπὶ παντὸς χρεωκοπίας τῆς χώρας.
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης,
ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽
ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.
Ἀριστοτέλους “Ποιητική”, Βιβλίο ΣΤ΄, 1449b 24-28
“Ερχόμαστε πολύ αργά για τους θεούς και πολύ νωρίς για το Είναι!”
Martin Heidegger
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΟΥ ΝΤΑΒΟΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ
μεσούσης τ ῆς ὀντολογικῆς ἐπαναστάσεως.
Αν ο Διαφωτισμός ορίζεται
ως το ιδεολογικό μωσαϊκό των ρευμάτων της Νεωτερικότητας συλλήβδην,
δηλονότι Εμπειρισμός και Ορθολογισμός, Ιδεαλισμός και Υλισμός,
Ωφελιμισμός και Θετικισμός, Φιλελευθερισμός και Σοσιαλισμός,
μετά την Οντολογική Επανάσταση
των Χάιντεγκερ, Χάιζενμπεργκ, Γκάιντελ
των ετών 39 – 43 Α.π. (1927- 1931),
ο Διαφωτισμός δεν είναι παρά ιδεολογικό σκύβαλο,
ένα περίψημα της Ιστορίας.
Η ιδεολογία εξωθεί προς ένα καρκινικό ιστορικό βηματισμό.
Ο ιδεολόγος είναι ο οπισθοβάτης της Ιστορίας
και τα πολιτικά κόμματα, καρκινικά ιδεολογικά αποτιτανώματα.
Ο ΑΡΙΟΣ ΠΡΟ-ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΘΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Γιατί ο υλιστής είναι υλιστής; Διότι είναι φιλοσοφικά αστοιχείωτος.
Στο ερώτημα: “Η μη-Ύλη υπάρχει;” Απαντά υπερηφάνως “Όχι!”
Δηλονότι, “το μη-Όν δεν υπάρχει”: Παρμενίδης από 2.500 ετών.
Άρα ο υλιστής είναι ένας δογματικός μεταφυσικός.
Γιατί ο υλιστής είναι φιλοσοφικά αστοιχείωτος;
Διότι μετά τον ανωτέρω συλλογισμό, παραμένει υλιστής.