Φιλοσοφία/Κοσμοθεωρία

«Ἡ δύναμις τῶν λέξεων συνδέεται μὲ τὰς εἰκόνας ποὺ προκαλοῦν τὴν ἀναπόλησίν των καὶ εἶναι ἐντελῶς ἀνεξάρτητος ἀπὸ τὴν πραγματικήν των σημασίαν. Αἱ λέξεις, τῶν ὁποίων ἡ ἔννοια εἶναι ἀνεπαρκέστερον προσδιωρισμένη, ἐνεργοῦν πολλάκις μὲ ἔντασιν, ὡς λ.χ. αἱ λέξεις «δημοκρατία», «σοσιαλισμός», «ἰσότης», «ἐλευθερία» κ.λ.π. τῶν ὁποίων ἡ ἔννοια εἶναι τόσο ἀσαφής, ὥστε ὁλόκληροι τόμοι δὲν ἀρκοῦν διὰ νὰ τὴν καθορίσουν. Καὶ ὅμως μία πραγματικῶς μαγικὴ δύναμις συνδέεται μὲ τὰς μικρὰς συλλαβάς των, ὣς ἂν περιεῖχον τὴν λύσιν ὅλων τῶν προβλημάτων. Συνενώνουν ποικίλους ὑποσυνειδήτους πόθους καὶ τὴν ἐπιθυμίαν πραγματοποιήσεώς των». Gustave Le Bon

Κι όμως ουδείς κατόρθωσε να δώσει τον ορισμό οιασδήποτε των εννοιών και λέξεων τούτων. «Ελευθερία» είναι μια λέξη, η οποία προϋποθέτει ότι υπήρξε ή υπάρχει ή δύναται να υπάρξει μία πραγματικότητα, εις την οποία υφίσταται καθ’ εαυτή η «ελευθερία». Τέτοια πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξε ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει, για τον απλούστατο λόγο ότι πάσα ελευθερία του ενός περιορίζει αναγκαστικά τις ελευθερίες των άλλων, διότι επί της ελευθερίας των άλλων πρόκειται ν’ ασκηθεί. Υπάρχουν στην πραγματικότητα «ελευθερίες» (στον πληθυντικό) αλληλοσυγκρουόμενες, αλληλοπεριοριζόμενες ή αλληλοκαταργούμενες αλλά δεν υπάρχει «ελευθερία».

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Στὴν ἀκαδημαϊκὴ βιβλιογραφία τῶν πολιτικῶν ἐπιστημῶν ὁ Ἐθνικοσοσιαλισμὸς συγκαταλέγεται στὰ συγκεντρωτικὰ καθεστῶτα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ ἀντικρατισταὶ φιλελεύθεροι, ὅταν ἀναφέρωνται σὲ συστήματα μὲ ἰσχυρὸ κρατικὸ παρεμβατισμό, ἀντιμετωπίζουν τὸν κομμουνισμὸ καὶ τὸν Ἐθνικοσοσιαλισμὸ σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ συστήματα ποὺ ἐκπηγάζουν καὶ διέπονται ἀπὸ τὶς ἴδιες ἀξίες.

Αὐτὸ ποὺ ἐσκεμμένως παραβλέπεται ἀπὸ τοὺς φιλελευθέρους καὶ προπαγανδιστικῶς δὲν μελετᾶται στὶς πολιτικὲς ἐπιστῆμες εἶναι τὸ ἐξῆς: Ὁ Ἐθνικοσοσιαλισμὸς λαμβάνεται ὡς κρατισμός, ὄχι γιατὶ ἀπαγορεύει τὴν ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία (ὅπως συμβαίνει στὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα), ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀποτελεῖ τὸ ΜΟΝΑΔΙΚΟ παράδειγμα ἐπιτυχημένου μοντέλου μὲ ἔντονο τὸν κρατικὸ παρεμβατισμό.

Ὁπότε, ἀντὶ σήμερα ὁ Ἐθνικοσοσιαλισμὸς νὰ ἀποτελῇ τὸ πρότυπο μιᾶς ὁλοκληρωμένης φιλοσοφικῆς-πολιτικῆς κοσμοθεάσεως μὲ  οἰκονομικὲς ἐπίσης προεκτάσεις, λοιδορεῖται συστηματικῶς τόσον ἀπὸ τοὺς φιλελευθέρους ἰδεοληπτικοὺς ἀντικρατιστὰς  ὅσον καὶ ἀπὸ τοὺς ἀριστερούς, ποὺ ἐπανειλημμένως ἀποτυγχάνουν παταγωδῶς νὰ ἐφαρμόσουν τὴν ἀντιφυσικὴ δογματικὴ θεωρία τους στὸν πραγματικὸ κόσμο.

Ἱστορικῶς, ὁ Ἐθνικοσοσιαλισμὸς εἶναι τὸ μοναδικὸ πολιτικὸ σύστημα τοῦ 20^οῦ αἰῶνος τὸ ὁποῖο δὲν κατέρρευσε ἐκ τῶν ἔσω (ὅπως συνέβη μὲ τὸν κομμουνισμὸ καὶ τὶς καπιταλιστικὲς δημοκρατίες) ἀλλ᾿, ἀπεναντίας, χρειάστηκε νὰ ἐπιστρατευθῇ ὁλόκληρος ὁ πλανήτης ἐναντίον τῆς Ἐθνικοσοσιαλιστικῆς Γερμανίας προκειμένου νὰ τὸν καταπνίξουν βιαίως καὶ διὰ τῆς μεγίστης ἀνθρωποσφαγῆς, βάσει τῆς ὁποίας κατόπιν, ὡς ἀπόλυτοι πλέον κύριοι τῆς προπαγάνδας καὶ τῆς ἱστοριογραφίας, δαιμονοποιοῦν τὸν Ἐθνικοσοσιαλισμό, ἀσυστόλως ψευδολογοῦντες, πλαστογραφοῦντες καὶ διαστρέφοντες γεγονότα, νοήματα, παραδόσεις, λαοὺς καὶ συνειδήσεις. Ὁ Χίτλερ μισήθηκε τόσο πολὺ ἀπὸ τὸ πολιτικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς του διότι, μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ στὴν πράξη, παρεβίαζε τὴν καθιερωμένη ἀντιστροφὴ ἀξιῶν καὶ προτεραιοτήτων, ποὺ στὸ ἀποκορύφωμά της καταντάει στὴν πρακτική, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ «ἡγέτες» πλουτίζουν καὶ ὁ λαὸς δυστυχεῖ.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]