Συγκρούσεις, καταστροφές, λεηλασίες, νεκροὶ καὶ ἀνάπτυξη ἐθνοφυλακῆς στὶς Η.Π.Α. ποὺ διολισθαίνουν γοργὰ πρὸς τὸ ἀπόλυτο πολυφυλετικὸ χάος!
Εκτεταμένες ταραχές ξέσπασαν – και συνεχίζουν εδώ και μέρες να μαίνονται με κλιμακούμενη ένταση και με νέες αναφορές σε νεκρούς και τραυματίες – σε πολλές πόλεις των Η.Π.Α. εξ αφορμής του θανάτου ενός 46χρονου νέγρου από έναν (λευκό) αστυνομικό στην πόλη Minnealopis της πολιτείας Minnesota κατά την διαδικασία συλλήψεως του πρώτου. Οι ενεχόμενοι αστυνομικοί φέρονται (σύμφωνα με βίντεο που κυκλοφόρησε) να πίεσαν υπέρμετρα το κεφάλι του προσαγόμενου στο έδαφος, προσπαθώντας να του περάσουν χειροπέδες, κατά τρόπο που δυσχέραινε την αναπνοή του, επιφέροντας τελικώς τον θάνατό του. Η στάση του αστυνομικού περιγράφηκε ως “άσκηση υπέρμετρης αστυνομικής βίας” από τα μ.μ.ε., που έσπευσαν να εκδώσουν καταδικαστική ετυμηγορία εις βάρος του αστυνομικού, χαρακτηρίζοντας το περιστατικό, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, ένα ακόμη “ρατσιστικό” έγκλημα… Το πόσο …“ρατσιστής” είναι βέβαια ο κατηγορούμενος αστυνομικός μπορεί να γίνει αντιληπτό από το γεγονός ότι είναι παντρεμένος με γυναίκα ασιατικής καταγωγής, από το Λάος… Επίσης, αξίζει να παρατηρηθεί ότι, ουδέποτε λαμβάνουν δημοσιογραφική έκταση φόνοι αστυνομικών από κακοποιούς, ιδίως όταν, όπως είναι το σύνηθες, το θύμα είναι λευκός και ο θύτης ανήκει κάποια “μειονότητα”. Τότε το έγκλημα δεν λαμβάνει διαστάσεις δημοσιότητος και σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζεται “ρατσιστικό”… Μόνον όταν το θύμα ανήκει σε “μειονότητα” χαρακτηρίζεται το έγκλημα “ρατσιστικό”, ακόμα και αν συμβεί ο θύτης-αστυνομικός να προέρχεται επίσης από “μειονότητα”!
Εν τούτοις κατά πρόσφατο δημοσίευμα της Washington Post το 2015 π.χ. οι αστυνομικοί σκότωσαν διπλάσιους λευκούς απ’ ό,τι μαύρους πολίτες, αφού το 50% των θυμάτων της αστυνομίας ήταν λευκοί έναντι 26% μαύρων και τούτο παρά την τελείως δυσανάλογη μερίδα μαύρων εγκληματιών: Έτσι συμφώνως προς στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης που κοινοποιεί η Heather MacDonald στην Wall Street Journal το 2009 κατά τις στατιστικές του υπουργείου Δικαιοσύνης το 62% των ληστειών, το 57% των φόνων και το 45% των επιθέσεων στις 75 μεγαλύτερες κομητείες της χώρας διεπράχθη από μαύρους, παρ’ ότι οι μαύροι αποτελούν το 15% του πληθυσμού αυτών των περιοχών. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
In the previous episode of Aristogenesis we presented an overview of the early Indo-Europeans, the early Aryans. We followed their migrations from their first well-documented areas of appearance, at the steppes North of the Black and the Caspian Sea about 4.000 BC, into the whole of the European continent and to southwestern Asia. The coming of the Aryans was the most dramatic event in the history of the European continent and has for ever changed the anthropological landscape by re-defining and re-forming Europe into our Aryan Fatherland. The conquest and transformation of Europe was gradual and continued through millennia, as the different branches of the Aryan people came forth, developed their individual cultures by imposing the central patriarchal and upward, to Sky and Light, oriented features of their own character and tradition on the earlier inhabitants, thus evolving along more or less separate paths. The numerous Aryan tribes, seeds of the forthcoming nations and civilizations, sprang out and grew up as branches of the great oak of our race, and despite their accumulated differences and variations, they have always shared common fundamental characteristics and a uniquely distinct worldview manifest in their religious attitudes, their mythology and cosmogony and their philosophic contemplations: This remains only true as long as and at the extent that our peoples retain their basic racial purity, and also remain “true to themselves”, as dictated as a central imperative by the Tradition and the greatest Aryan sages: from Heraklit, Pindar and Apollo’s central directive in Delphi (“know thy self”), where he had slain the subterrestrial snake-monster of the pre-Aryan chthonic cult, and from the eugenic “Laws of Manu” in ancient India down to the Neoplatonic esoteric teachings of sages such as of Meister Eckehardt or Scottus Erigena and down to Goethe and Schiller. This essential authenticity and truthfulness to ourselves amounts to becoming conscious of and reaffirming our racial character: a character that derives from a common vibrant, imperishable and form giving inner centre: The eternal Soul of our Race.
Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για το φαινόμενο Χίτλερ, ως επί το πλείστον υπό το ανεστραμμένο πρίσμα του ιουδαϊκού κατεστημένου – και, ως εκ τούτου, δεν έχουμε σκοπό να αναπτύξουμε καμμιάν “απολογία” σχετικά με τα έργα και τις ημέρες του ούτε και να προσπαθήσουμε να ενδιατρίψουμε στις όποιες “ναζιστικές βαναυσότητες” έλαβαν χώρα κατά την διάρκειαν του μεγάλου πολέμου, όπως στρεβλώς και μονομερώς καταλογίζουν οι πολέμιοι των ευρωπαϊκών εθνικών ιδεωδών.
Überall also, wo etwas Typisches und Typenzeugendes aufsteht, wirkt der Mann als die zeugende Ursache. Zwei der größten männlichen Akte der Geschichte aber heißen Staat und Ehe.
Αποτελεί σύνηθες φαινόμενο, να ακούμε από διάφορες προσωπικότητες αλλά κι εκπροσώπους ποικίλων φορέων να ομιλούν περί της κρίσεως που διέρχεται ο σημερινός πολιτισμός ή για την έκπτωση των αξιών που μέχρι πρό τινος οδηγούσαν την ανθρωπότητα σε μια σχετικώς «ομαλή» πορεία, χωρίς ν᾿ αντιλαμβάνονται τις περισσότερες φορές (εάν ευθέως δεν εμφορούνται από δόλο) ότι και οι ίδιοι είναι φορείς αυτής της εκτροπής, εναρμονιζόμενοι ψυχῇ τε και σώματι με το πνεύμα και τις επιταγές της συγχρόνου αντικοσμικής και απάνθρωπης Καταπτώσεως και των ψυχονοητικών και πολιτιστικών συμπλεγμάτων της.
ις ποδάρες διαφόρων αφρικανών μεταναστών, τους οποίους καλεί στην έδρα του στο Βατικανό, μη χάνοντας ευκαιρία για εμετική ορθοπολιτική πρ
