Ἀνατομία τῆς ἐρημοποιήσεως…
Ἡ οἵα ἐξωτερικῶς ἐκδηλουμένη ἀρρυθμία, ἀ-ταξία καὶ παθολογία εἶναι πάντα ῥιζωμένη στὰ σωθικὰ μέσα τοῦ ὑπὸ γενικωτάτην ἔννοιαν συνολικοῦ καθεστῶτος, καταστάσεως (status quo) δηλαδή, τόσον τῆς κοινωνίας συνολικῶς ὅσων καὶ τῶν ἐπὶ μέρους ἀτόμων του ἀλλὰ καὶ τοῦ πῶς αὐτὰ διαβαθμίζονται, βάσει τὶ εἴδους κριτηρίων.
Ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχὴ πλήρους Ἀντιστροφῆς. Ἡ παντοειδὴς συνεπῶς καὶ ποικίλων διαβαθμίσεων καὶ μειξοποικιλιῶν Γυφτιὰ καὶ ὁ ἀπὸ πάσης ἀπόψεως βιοψυχικὸς ἀπόπατος καὶ βοῦρκος ἔχουν “βρεῖ τὴν ὑγειά τους” κι αἰσθάνονται ἀχαλίνωτοι κι ἀνεξέλεγκτοι. Αὐτὸς ὁ βιοψυχικὸς Βοῦρκος, συχνὰ πολλῷ χείρων καὶ ἐκείνου τῶν ἤδη νεωστὶ εἰσβαλλουσῶν ἀφρασιατικῶν καὶ ἀραβοσημιτικῶν ὀρδῶν, ἀλλοιώνει πρὸς ἀντίστοιχον οἰκτρότητα καὶ αὐτὸ τὸ γεωγραφικὸν τοπίον.
Ἡ πάλαι ποτὲ ὡραία καὶ θεσπεσία Ἑλλὰς μετατρέπεται οὕτω τάχιστα εἰς ἀπέραντον σκουπιδότοπον, τόσον ἐντὸς τῶν ἐν πολλοῖς τριτοκοσμικοῦ τύπου ἄχαρων καὶ ἀσφυκτικῶς σκυροδετημένων πόλεων ὅσον, ἀλλοίμονον, καὶ κατὰ τὴν μὴ ἀστικὴν περιοχήν. Οἱ Ταμτᾶκοι ποὺ πιὰ ἐγίναν “ἄρχοντες”, περιφέροντες τὴν ἀθλίαν των ἀναξίαν ὕπαρξιν ἀνὰ τὴν χώραν πετοῦν ἀνέτως ὅ,τι πλαστικὸν περιτύλιγμα τῶν καταβροχθισμάτων τους (ἀλλὰ καὶ τῆς βρασμένης μέσα στὶς οἰστρογονοῦχές τους πλαστικὲς φιάλες, ποὺ κατὰ ἑκατομμύρια ἔχουν σκορπίσει σὲ κάθε σπιθαμὴ γῆς, σούπας βακρηριδίων ποὺ οἱ γραικύλοι πίνουν θεωρώντας την “νερό”…) ἀπὸ τὰ παράθυρα τοῦ αὐτοκινήτου των ἢ τοῦ τραίνου, μολὐνοντας τὰ πάντα ὡσὰν τὶς μύγες καὶ χωρὶς ἴχνος διακρίσεως (ἄλλως τε τόσος ἀγὼν διεξάγεται κατὰ τῶν διακρίσεων!), σεβασμοῦ ἢ στοιχειώδους ἀνθρωπίνης αἰδοῦς…
Οὕτω ὁ περιβόητος “ἀνθρωπισμὸς” τάχιστα καὶ ἀνεπιστρεπτὶ ἐγκαθιδρύει παντοῦ καὶ παντὶ τρόπῳ τὸν ὑπανθρωπισμόν… Ὁ δὲ ὑπανθρωπισμὸς ἀλλοιώνει τὸ κοινωνικόν, πολιτιστικόν, πολιτικόν, ἀστικόν, μουσικὸν ἀλλὰ καὶ φυσικὸν περιβάλλον κατὰ τὰ φύσει οἰκεῖά του ἀποκρουστικὰ ἀντι-πρότυπα. Ἀντίστοιχος καὶ ἔτι ἀηδεστέρα εἶναι καὶ ἡ ἀκατάσχετος ἀσυδοσία βοθρικῶν ὑπάρξεων εἰς τὸν διαδικτυακὸν χῶρον… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]