Περισσότερα από τριάντα έτη έχουν περάσει από το 1914 , όταν είχα τη μικρή συμβολή μου , ως εθελοντής , στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος επιβλήθηκε στο Ράιχ.
Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες η αγάπη και η πίστη στους ανθρώπους μου έχουν καθοδηγήσει όλες τις σκέψεις μου, τις ενέργειες και τη ζωή μου. Μου έδωσαν τη δύναμη για να λάβω τις δυσκολότερες αποφάσεις με τις οποίες θα μπορούσε να έρθει αντιμέτωπος ένας θνητός άνθρωπος. Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες έχω ξοδέψει τη δύναμή μου και την υγεία μου.
Είναι αναληθές ότι εγώ ή οποιοδήποτε άλλος στη Γερμανία θέλησε τον πόλεμο το 1939. Ήταν επιθυμητός και προκλήθηκε από τους διεθνείς πολιτικούς , είτε εβραϊκής προέλευσης , είτε εργαζόμενους για τα εβραϊκά συμφέροντα. Έχω υποβάλει πάρα πολλές προσφορές για τον περιορισμό και τον έλεγχο των εξοπλισμών, που οι επόμενες γενιές δεν θα είναι τόσο άνανδρες για να μην τις λάβουν υπόψη, ώστε να αποδοθεί η ευθύνη για το ξέσπασμα αυτού του πολέμου σε εμένα. Ούτε ποτέ είχα επιθυμήσει ,ότι, μετά από τον τρομερό πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, θα υπήρχε έστω ένα δευτερόλεπτο ενάντια είτε στην Αγγλία , είτε την Αμερική. Οι αιώνες θα περάσουν, αλλά από τα ερείπια των πόλεων και των μνημείων μας , το μίσος θα αυξηθεί εκ νέου , ενάντια στους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι και θα πρέπει να ευχαριστήσουμε για όλο αυτό: τον διεθνή εβραϊσμό και τους υποτελείς του.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
“ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ελέω Θεού, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και οικουμενικός Πατριάρχης.
Ιερώτατε Μητροπολίτα Μολδαβίας, υπέρτιμε και έξαρχε πλαγηνών, εν αγίω πνεύματι αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ, και ευγενέστατοι άρχοντες οι εν τη Επαρχία ταύτη αυτόχθονες τε και ημεδαποί· τιμιώτατοι πραγματευταί· χρησιμώτατοι πρόκριτοι των αυτόθι ευλογημένων Ρουφετίων, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί εκάστης τάξεως και θαθμού, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμίν, και ειρήνη παρά Θεού!
Αυτές τις μέρες πού τά παραπετάσματα των «κατά συνθήκην ψευδών» και της συμμορφωτικής υποκρισίας διαρρηγνύονται, καθώς ασυγκράτητα ξεκινούν, επί τέλους, σαφείς αντηχήσεις αδαμάστου εθνικής ιδιοσυγκρασίας και αξιοπρεπείας ανά την Ευρώπην δειλά-δειλά να καταλύουν την ζωτικώς γι’ αυτά τά ουσιώδη ψεύδη-δεσμά προϋποτιθεμένη ομοιογένεια τής καθολικής δουλικότητος και, υπό την επιφάνειαν, της εν τώ βάθει «χημικής αδιαφορίας» τών κατά τόπους βασάλλων της «Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων», επ’ ωφελεία, πάντως, της δημιουργίας κλίματος εθνικής αναγεννήσεως και φυλετικής αυτοσυνειδήσεως μεταξύ των Λαών της Ευρώπης, ευρισκόμεθα αίφνης κατ’ αυτόν τον τρόπον πρό της αναδύσεως ενός νέου τοπίου και διαμορφώσεως ενός μέχρι τούδε αδιανοήτου Σκηνικού. Σπίθες αυτής της επί δεκαετίες καταπιεσμένης και διά πρωτοφανούς συστηματικής πλύσεως εγκεφάλου κατασυκοφαντημένης Συνειδητότητος, αίφνης και εκ μη αναμενομένων κατευθύνσεων (Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, Γ. Φίσερ, διάφοροι γερμανοί δημοσιογράφοι κ.ο.κ.), αναδύονται ή ενίοτε εκτοξεύονται, προς πανικόβλητον έκπληξιν των ηθικολογούντων εβραΐσκων φαρισαίων, πού περιοδεύοντες επιτηρούν επί των πολυπληθών ανδρεικέλων της Παλαιάς (κρατούσης) Τάξεως. Εν όσω δε οι Γιωργάκηδες κι οι Κωστάκηδες διακηρύσσουν την ανάγκη να «συμμορφωθή» ο Σαντάμ, παίζοντας υποκριτικότατα μέχρις εμετού τον δουλικό τους ρόλο στο στημένο Παγκόσμιο ιλαροτραγικό δημοκρατικό θέατρο σκιών, με τον νέγρο βοηθό του ημίβλακος «πλανητάρχου» να παρουσιάζη, αντί των προεξηγγελμένων «συνταρακτικών ντοκουμέντων» του, μίαν καταγραφήν τετριμμένου τηλεφωνικού κουτσομπολιού λοχαγών και φωτογραφίες υποτιθεμένων «αποθηκών χημικών» (γιατί, λοιπόν, δεν πήγαν να τις βρούν;), τον δε Άγγλο πρωθυπουργό, επαληθεύοντας τον παραδοσιακό για την θέσιν και την χώραν του ρόλον … κολλητηριού του πλανηταρχούντος εβραιοκινήτου υπερατλαντικού Καραγκιόζη, να μας «κατατροπώνη» επιδεικνύων ως «ντοκουμέντο» την εργασίαν ενός φοιτητού (!!!), «αφανής ήρως» παραμένει το μουδιασμένον ανώνυμον κοινόν του στημένου «Καραγκιόζ μπερντέ»: οι ευτυχείς ραγιάδες του Συστήματος, ο παθητικός συμμέτοχος – η αδρανής μάζα. Και η εγγενής της αλλά και, πρό παντός, εκ Συστήματος (…), μέσω των ποικιλλωνύμων ηθικοδιδασκάλων και παιδαγωγών του και διά των Μ.Μ.Ε. καλλιεργημένη ηλιθιότης των παθητικώς συνεργούντων τηλεκατευθυνομένων αυτών μαζών.
Το ανθρώπινο σώμα ως γνωστόν συνίσταται από ένα σύνολο συστημάτων· συστήματα ρυθμίζοντα την πίεση της καρδιάς, την θερμοκρασία του σώματος, την αναλογία χημικών στοιχείων στο αίμα και πλήθος άλλων, τα οποία συνδέονται δια μέσου νευρικών ινών με τον εγκέφαλο προσπαθώντας να διατηρήσουν τον ανθρώπινο οργανισμό σε μια κατάσταση ισορροπίας. Το ανθρώπινο σώμα, μυαλό αλλά και συμπεριφορά έχουν την εγγενή τάση να διατηρούν μια ισορροπία εντός στενών ορίων και όταν αυτή διαταράσσεται διαθέτουν μηχανισμούς για την επαναφορά στην προτέρα κατάσταση. Αυτή η κατάσταση ισορροπίας και η αντίδραση στην απορρύθμισή της ονομάζεται ομοιόσταση και συναντάται σε όλα τα ανοικτά και αυτορυθμιζόμενα συστήματα, από τα βακτήρια μέχρι τον βάτραχο, τον ανθρώπινο οργανισμό, τις οικογένειες, τις κοινωνίες και τους πολιτισμούς και ισχύει τόσο στο επίπεδο φυσικής λειτουργίας όσο και στις σύνθετες ψυχολογικές λειτουργίες.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Διαχρονικά εάν θέλαμε να ανιχνεύσουμε το φαινόμενο που γεννήθηκε στα έδρανα του κοινοβουλίου της αστικής γαλλικής επανάστασης του 1789 και ονομάσθηκε αριστερά δεν θα δυσκολευόμασταν να σταθούμε στο παράδειγμα του Ομηρικού Θερσίτη. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του. Ο Θερσίτης ήταν ο μόνος ίσως αρνητικός χαρακτήρας του Τρωϊκού Πολέμου. Μέσα στο στρατόπεδο των Ελλήνων ήταν καθαρά παρασιτικό στοιχείο, ένας δειλός που συνέχεια έβριζε, προκαλούσε και συνεχώς προκαλούσε με την τόσο αντιηρωϊκή συμπεριφορά του.
Η κακή του ψυχή ίσως οφειλόταν και στην πολύ άσχημη εξωτερική του εμφάνιση. Ήταν αλλοίθωρος, κουτσός και στραβοπόδαρος με ελάχιστα μαλλιά στο κεφάλι του. Η παρουσία του κρίνεται ικανή και αναγκαία σε ένα έλλογο δημιούργημα όπως τα Ομηρικά Έπη. Οι άνθρωποι αρνητικά χρειάζεται να ιδούν το πιθανό κατάντημά τους τη στιγμή που θα σταματήσουν την μίμηση του ηρωϊκού ιδεώδους. Τη μίμηση των ανωτέρων οντοτήτων αυτού του Σύμπαντος. Ο Θερσίτης αντιπροσωπεύει την αρνητικότητα, ίσως όχι με την έννοια που της έδωσε ο Φουκώ. Την αρνητικότητα ως άρνηση προόδου, ως φυλάκιση στην παρούσα διάσταση, στην στείρα ευδαιμονία ενός παρόντος χωρίς παρελθόν και αύριο. Ο Θερσίτης υβρίζει τον Αγαμέμνονα και τις τρώει από τον Οδυσσέα. Η «αριστερά» εδώ είναι η πρώτη προσπάθεια του ελλόγου ανθρώπου να ιδεί ότι δεν χρειάζεται αγώνας ,ίσως δεν χρειάζονται και ηρωϊκά ιδεώδη. Οι μάζες μπορεί να περνούν καλά απλά εξωτερικεύοντας ως ατάκτως ερριμμένως όσες σκέψεις και συναισθήματα οικοδομούν μία απλή ζωή που λίγο απέχει από την στοιχειώδη ζωώδη αντίστοιχη.
Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι διττός.Από την μία πλευρά φιλοδοξεί να υπενθυμίσει ότι η εργατική τάξη είναι η τάξη της ιεράς εκμετάλλευσης της γήϊνης ύλης-αυτή ακριβώς η διαχείριση της γήϊνης ύλης καταδεικνύει ότι μέσα στην ύλη κρύβονται συμβολικά όλες οι οντικές δυνάμεις που οδηγούν στον κόσμο των Αρείων.Ο δεύτερος σκοπός αυτής της εργασίας μόλις και χρειάζεται να ειπωθεί.Θα ήθελα να αποκαλύψω την μεγαλύτερη πνευματική,φιλοσοφική ίσως,απάτη που εξυφάνθη μέσα στην ιστορία του πνεύματος.Η μαρξιστική δήθεν εργατική τάξη είναι η έσχατη προσπάθεια του σιωνιστικού ιαχβισμού να κοιμήσει τους εργάτες και να κρύψει από μπροστά τους το δρόμο της ανώτερης οντολογικής αποστολής τους και να τους καταστήσει ευτελισμένους θηρευτές και ζητιάνους στα ψίχουλα των δήθεν αντιπάλων καπιταλιστών-και λέω δήθεν διότι μπροστά στον ιαχβέ όπως έχουμε πολλαπλώς αποδείξει και οι καπιταλιστές και οι κομμουνιστές χαίρονται το ίδιο γιατί είναι το ίδιο και αυτό φαίνεται στις ημέρες μας όπου η μαζοποίηση και η ωφελιμιστική αποβλάκωση είναι κοινή και σε προλετάριους και σε καπιταλιστές.
Ο Hajo Hermann (1913-2010) υπήρξε ένας εξαίρετος Γερμανός πιλότος της Luftwaffe, ο οποίος διακρίθηκε, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για την απαράμιλλη γενναιότητά του ως διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και για την καινοτόμο τακτική αεράμυνας που ανέπτυξε. Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε με την δικηγορία και δη με υποθέσεις πολιτικών δικαιωμάτων, αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση πατριωτών και Αρνητών Ολοκαυτώματος, κατηγορηθέντων για παραβίαση των κατά της ελευθερίας του λόγου στρεφομένων γερμανικών νόμων. Μέχρι και τον θάνατό του, σε ηλικία 97 ετών, παρέμεινε απόλυτα πιστός στους συναγωνιστάς του, την κληρονομιά του και τα ιδανικά της νιότης του. [διαβάστε περισσότερα]
Hajo Herrmann (1913-2010) was an outstanding German Luftwaffe pilot who also distinguished himself during the Second World War as a courageous air force commander and innovative air defense tactician. After the war he built a new career as an attorney, and became known for his role in civil rights cases, defending patriots and so-called “Holocaust deniers” accused of violating German laws against free speech. Until his death at the age of 97, he remained steadfastly loyal to his people, his heritage, and the ideals of his youth.
Όσοι παρακολουθούν στενά την δραστηριότητα στα μ.μ.ε. είναι βέβαιον ότι έχουν επισημάνει μεταξύ των εκπροσώπων του δημοσιογραφικού κατεστημένου εκείνους τους κονδυλοφόρους που αποτελούν σταθερούς, συστηματικούς και συνήθως προκλητικούς, πολεμίους κάθε ιδέας που συνδέεται με τις έννοιες: φυλή, έθνος, πατρίδα, παράδοση, κλπ. Μεταξύ αυτών των δημοσιογραφικών ερπετών ασφαλώς συμπεριλαμβάνεται και μάλιστα πολύ ψηλά στην λίστα, ο προκλητικός Σταύρος Θεοδωράκης. Η εξέταση και μόνο της θεματολογίας των κακόγουστων ρεπορτάζ του, αρκεί για να αποκαλύψει τον ρόλο που έχει αναλάβει ως μόνιμος υποστηρικτής λαθρομεταναστών, γύφτων, σεξουαλικώς διεστραμμένων και κάθε παρακμία εντός της κοινωνίας.
Επέτειος της «εξεγέρσεως του πολυτεχνείου» σήμερα και για πολλοστή φορά θα περισσέψουν τα «δάκρυα» και η «συγκίνηση» για τα «παιδιά που χάθηκαν», για τους «ηρωικούς αγωνιστές της δημοκρατίας» και οι λοιπές χιλιοαναμασημένες μπούρδες , τα χονδροειδή ψεύδη και οι αναπόδεικτες τερατολογίες οι οποίες θα ανακυκλωθούν και φέτος, όπως και κάθε χρόνο, σε τηλεοπτικά αφιερώματα, επετειακά ένθετα εφημερίδων, σχολικές γιορτές , κλπ.
Πρόκειται για ένα τερατώδες παραμύθι του οποίου το μέγεθος το ξεπερνά μόνον ο μύθος του λεγομένουΕβραϊκού Ολοκαυτώματος , καθότι ο μύθος του «Ολοκαυτώματος» έχει παγκόσμια απήχηση, ενώ ο μύθος του πολυτεχνείου επινοήθηκε αποκλειστικώς για εσωτερική κατανάλωση, στο πλαίσιο της παγίας τακτικής της αριστεράς για την κατασκευή ψευδοηρώων και τελικώς ετέθη στην υπηρεσία της διακομματικής μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας που εδώ και 36 χρόνια καταδυναστεύσει την Ελλάδα, δεδομένου ότι, ουσιαστικά, στον μύθο του πολυτεχνείου στηρίχθηκε εξολοκλήρου το επαίσχυντο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολιτεύσεως το οποίο, όπως άπαντες πλέον αντιλαμβάνονται, διέλυσε την Ελλάδα, φέρνοντάς την στο σημερινό χάλι της οικονομικής χρεωκοπίας, της διεθνούς ανυποληψίας, της αμυντικής αδυναμίας, της πολιτισμικής παρακμής, της ηθικής εξαχρειώσεως, της δημογραφικής καταρρεύσεως …
Περισσότερα από τριάντα έτη έχουν περάσει από το 1914 , όταν είχα τη μικρή συμβολή μου , ως εθελοντής , στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος επιβλήθηκε στο Ράιχ.
Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες η αγάπη και η πίστη στους ανθρώπους μου έχουν καθοδηγήσει όλες τις σκέψεις μου, τις ενέργειες και τη ζωή μου. Μου έδωσαν τη δύναμη για να λάβω τις δυσκολότερες αποφάσεις με τις οποίες θα μπορούσε να έρθει αντιμέτωπος ένας θνητός άνθρωπος. Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες έχω ξοδέψει τη δύναμή μου και την υγεία μου.
Είναι αναληθές ότι εγώ ή οποιοδήποτε άλλος στη Γερμανία θέλησε τον πόλεμο το 1939. Ήταν επιθυμητός και προκλήθηκε από τους διεθνείς πολιτικούς , είτε εβραϊκής προέλευσης , είτε εργαζόμενους για τα εβραϊκά συμφέροντα. Έχω υποβάλει πάρα πολλές προσφορές για τον περιορισμό και τον έλεγχο των εξοπλισμών, που οι επόμενες γενιές δεν θα είναι τόσο άνανδρες για να μην τις λάβουν υπόψη, ώστε να αποδοθεί η ευθύνη για το ξέσπασμα αυτού του πολέμου σε εμένα. Ούτε ποτέ είχα επιθυμήσει ,ότι, μετά από τον τρομερό πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, θα υπήρχε έστω ένα δευτερόλεπτο ενάντια είτε στην Αγγλία , είτε την Αμερική. Οι αιώνες θα περάσουν, αλλά από τα ερείπια των πόλεων και των μνημείων μας , το μίσος θα αυξηθεί εκ νέου , ενάντια στους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι και θα πρέπει να ευχαριστήσουμε για όλο αυτό: τον διεθνή εβραϊσμό και τους υποτελείς του.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ο Hajo Hermann (1913-2010) υπήρξε ένας εξαίρετος Γερμανός πιλότος της Luftwaffe, ο οποίος διακρίθηκε, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για την απαράμιλλη γενναιότητά του ως διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και για την καινοτόμο τακτική αεράμυνας που ανέπτυξε. Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε με την δικηγορία και δη με υποθέσεις πολιτικών δικαιωμάτων, αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση πατριωτών και Αρνητών Ολοκαυτώματος, κατηγορηθέντων για παραβίαση των κατά της ελευθερίας του λόγου στρεφομένων γερμανικών νόμων. Μέχρι και τον θάνατό του, σε ηλικία 97 ετών, παρέμεινε απόλυτα πιστός στους συναγωνιστάς του, την κληρονομιά του και τα ιδανικά της νιότης του. 
Όσοι παρακολουθούν στενά την δραστηριότητα στα μ.μ.ε. είναι βέβαιον ότι έχουν επισημάνει μεταξύ των εκπροσώπων του δημοσιογραφικού κατεστημένου εκείνους τους κονδυλοφόρους που αποτελούν σταθερούς, συστηματικούς και συνήθως προκλητικούς, πολεμίους κάθε ιδέας που συνδέεται με τις έννοιες: φυλή, έθνος, πατρίδα, παράδοση, κλπ. Μεταξύ αυτών των δημοσιογραφικών ερπετών ασφαλώς συμπεριλαμβάνεται και μάλιστα πολύ ψηλά στην λίστα, ο προκλητικός Σταύρος Θεοδωράκης. Η εξέταση και μόνο της θεματολογίας των κακόγουστων ρεπορτάζ του, αρκεί για να αποκαλύψει τον ρόλο που έχει αναλάβει ως μόνιμος υποστηρικτής λαθρομεταναστών, γύφτων, σεξουαλικώς διεστραμμένων και κάθε παρακμία εντός της κοινωνίας.