Δύο αυγουστιάτικες ειδήσεις που αποκαλύπτουν ακραία πολιτική και κοινωνική σήψη.

Είναι γνωστό από παλιά στους δημοσιογραφικούς κύκλους το κλισέ ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου ελλείμματος, τα δημοσιογραφικά αντίμετρα προσέλκυσης του κοινού παρέπεμπαν συνήθως στην θεματολογική σταθερά που συνοψίζεται στο εγγυημένο τρίπτυχο εντυπωσιασμού: «αίμα, σπέρμα, στέμμα»… 

Κάτι όμως έχει αλλάξει, καθώς φαίνεται, διότι τα όσα συμβαίνουν ήδη κατά το πρώτο 10ημερό αυτού του Αυγούστου εμφανίζουν όχι ένα έλλειμμα αλλά, απεναντίας, έναν καταιγισμό ειδήσεων (με ρυθμό πολυβόλου!). Οι πλείστες εξ αυτών παραμένουν, βεβαίως, ενταγμένες στον προαναφερθέντα θεματολογικό άξονα: «αίμα» (βλέπε δολοφονίες), «σπέρμα» (βλέπε σεξουαλικά εγκλήματα κι σκάνδαλα), «στέμμα» (βλέπε ίντριγκες και σκάνδαλα της εξουσίας).  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Η κατάρρευσις της βιολογίας και της αισθητικής

Προ ολίγων ημερών ο πρέσβης της Γαλλίας στις ΗΠΑ παρέθεσε δεξίωση στα πλαίσια του εορτασμού της ημέρας της Βαστίλης (σημαίνοντος γεγονότος της Γαλλικής Επαναστάσεως – κομβικού σημείου στην ιστορία της Δύσεως και συγκεκριμένα στην πορεία της προς τον όλεθρο). Ανάμεσα στους επισήμους αντιπροσώπους της κυβερνήσεως Μπάιντεν ήσαν και οι δύο ιδιαιτέρως προβεβλημένοι «διεμφυλικοί» (trans) υπουργοί, κορυφαία στελέχη της «Λοάτκι» κοινότητος των ΗΠΑ και «λαμπρά παραδείγματα» της DEI (Diversity-Equity-Inclusion) κουλτούρας, ή ορθότερα DIE κατά τον Jordan Peterson και άλλους, που έχει ενστερνιστεί η εν ελευθέρα πτώσει προς την άβυσσο βρισκόμενη Δύση. Ενδεδυμένα με φορέματα και γόβες (οι εμετικές φωτογραφίες των περί ων ο λόγος αναπαράγονται με μεγάλη επιφύλαξη λόγω της κραυγάζουσας αντιαισθητικότητος που αναδύουν), τα ψυχανώμαλα αυτά όντα, ένα εκ των οποίων (ονόματι “Rachel” Levine) είναι Ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (!!!),  φωτογραφήθησαν περιχαρείς ανάμεσα στους άλλους καλεσμένους του πρέσβη.  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΙΣ 1974: Ὁ θρίαμβος τοῦ Ψεύδους καὶ τῆς Προδοσίας!

Ἡ προδοτικὴ Μεταπολίτευσις ἔχει ἑδραιωθῆ ἐπὶ μεγίστων ψευδῶν καὶ Προδοσιῶν·  ὅπως δὲ ἡ ῥίζα της, ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι κι οἱ καρποί της:  Νέα ψεύδη συνεχῶς ἐπισωρεύονται ἐπὶ τῶν παλαιῶν ποὺ ξεφτίζουν, νέαι ἀλλεπάλληλοι Προδοσίαι συντηροῦν, συμπληροῦν κι ἐπιρρωνύουν παλαιάς, ἡ δὲ οἵα προσποιητὴ «ἀνανέωσις» προσώπων δὲν ἀποτελεῖ τι ἄλλο ἢ περιοδικὴν ἐπανενσάρκωσιν τῆς παλαιᾶς Σήψεως εἰς καινοφανῆ ἔκδοχα τοῦ παλαιοῦ φυράματος, ἴσως μὲν «ἀνανεωτικὰ» ὡς περισσότερον ἐξωφθάλμως, ἀπροκαλύπτως καὶ ὠμῶς ἐκπροσωποῦντα τὴν Σῆψιν, ὅμως τῶν ὁποίων σταθερῶς ἡ ἰσχὺς καὶ τὸ κράτος ἀπαρεγκλίτως εἶναι ὑπαρξιακῶς συνυφασμένα πρὸς τὴν ὁλικὴν καὶ εἰδικήν, γενικήν τε καὶ κατὰ τὰ μέρη σύγχυσιν καὶ ἀποπροσανατολισμόν, ποὺ μάλιστα κατ᾿  ἀνάγκην γίνονται ὁλονὲν καὶ χονδροειδέστερα:  Εἰς τὸ εὐαγὲς τοῦτο ἔργον ἔχουν τὴν συμπαράστασιν τῶν προδοτικῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, χαίρουν δ᾿  εὐγνωμόνως καὶ τῆς ὑψηλῆς ἐπιστασίας τῶν παγκοσμίων Κέντρων τοῦ Συστήματος, ἐμφανῶν τε καὶ ἀφανῶν.

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[10]

Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ

ΧΑΪΝΤΕΓΚΕΡ – ΧΑΪΖΕΝΜΠΕΡΓΚ – ΓΚΕΝΤΕΛ

ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ 1927 -1931

ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 

“Αν πιστεύεις ότι αυτό που πιστεύεις είναι αληθές, τότε είναι ψευδές”

 

Όπως ο βροτός συνειδητοποιεί τον θάνατο του λίγες στιγμές μετά την τελευτή του, έτσι και ένας πολιτισμός που δεν είναι παρά ιστορικός μακρο-οργανισμός συνειδητοποιεί τον θάνατο του μια κοσμική στιγμή αργότερα από το συμβάν δηλονότι με καθυστέρηση μιας ιστορικής περιόδου. Τοιουτοτρόπως, ενώ ο Δυτικός πολιτισμός απεβίωσε με την υπερκαινοφανή πληθωριστική έκρηξη του ΒΠΠ, ένα σχεδόν αιώνα αργότερα δεν έχει εισέτι κατανοήσει την τελευτή του.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ὁ ἀξιακός/αἰσθητικὸς ἐκβαρβαρισμός, ἡ μουσικὴ ἐξαχρείωση καὶ κακογουστιά, αἰτιακὴ βάση τῆς ἐν ἐκρήξει κοινωνικῆς σήψεως καὶ ἀλητείας!

Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι η κοινωνία μας μαστίζεται από γενικευμένη βία κάθε είδους, που κλιμακώνεται ανεξέλεγκτα. Δολοφονίες, βιασμοί, ληστείες και άλλα συναφή περιστατικά βαρειάς εγκληματικότητος αποτελούν καθημερινά φαινόμενα που δεν προλαβαίνουν ούτε να τα καταγράφουν και δημοσιοποιούν οι συντάκτες του αστυνομικού ρεπορτάζ, ενώ παλαιότερα ένα μόνο τέτοιο γεγονός αποτελούσε την είδηση του μηνός ή και του έτους ακόμη!

Σχεδόν κάθε μέρα πληροφορούμαστε για την εκτέλεση ενός ακόμα «συμβολαίου θανάτου» – αναρίθμητα τα σχετικά περιστατικά στο ατελείωτο ντόμινο αλληλοεκκαθαρίσεων του «κόσμου της νύχτας», όπου άνθρωποι πέφτουν νεκροί από ριπές πολυβόλων μέρα μεσημέρι σε πολυσύχναστα μέρη, σε μιάν ατελείωτη μάχη επικρατήσεως μαφιόζων και νταβατζήδων, που διαγκωνίζονται για κυριαρχία στην πιο σκοτεινή πλευρά του κοινωνικού περιθωρίου και της παραοικονομίας. Τον πόλεμο αυτών των αποβρασμάτων η αστυνομία απλώς τον παρακολουθεί από θέσεως (αμετόχου) παρατηρητού, σαν να μη την αφορά το γεγονός ότι στρατιές ενόπλων κακοποιών περιπολούν στον αστικό ιστό διευθύνοντας ολοκλήρους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής και κάνοντας ό,τι θέλουν χωρίς κανένα φραγμό, ως κράτος εν κράτει! Σκηνές και καταστάσεις που άλλοτε θεωρούνταν αντιπροσωπευτικές της χειρότερης εκδοχής του λατινοαμερικανικού υποκόσμου, τις οποίες συναντούσε κανείς μόνο στις άθλιες φαβέλες των βραζιλιάνικων μεγαλουπόλεων, όπου συνωστίζονται απόκληροι μιγάδες, ή στις συγκρούσεις μαφιόζων και ναρκεμπόρων στο Μεξικό και την Κολομβία είναι πλέον καθεστώς στην Ελλάδα (και σε όλη την Ευρώπη)!

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Το ξεσάλωμα των κιναίδων και η κίνηση του εκκρεμούς.

Χρόνο με τον χρόνο οι διεστραμμένοι ξεσαλώνουν όλο και περισσότερο. Και παράλληλα το κλίμα γενικής  – και κυρίως καθεστωτικής – όχι απλώς ανοχής αλλά και επισήμου ευνοίας και, ανοιχτής πια, υπέρ του κιναιδισμού, υποστηρίξεως γίνεται πιο ισχυρό, απόλυτο, καθολικό και ανενδοίαστο!

Φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο η επισημότητα της παρουσίας των πολιτικών δυνάμεων του κοινοβουλίου στο αισχρό πανηγύρι επιδειξιμανίας που αποκαλείται «gay-pride»! Τα κόμματα της συμφοράς είχαν τοποθετήσει επίσημα περίπτερα, μοίραζαν φυλλάδια και ένας εσμός από πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων, βουλευτές (και υπουργοί ακόμη) φρόντισαν να επιδείξουν εμφατικά την παρουσία τους εκεί, να φωτογραφηθούν με πλατιά χαμόγελα «υπερηφάνειας», χαριεντιζόμενοι και σαλιαρίζοντας με διάφορους(ες)  περσόνες  του τύπου που ο λαός συνήθιζε να αποκαλεί  «ντιγκιντάνγκες»…  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[9]

Σήμερα 21η Ἰουνίου καὶ στὶς 12:13 μ.μ. ἀκριβῶς συμβαίνει τὸ κοσμικὸ φαινόμενο τοῦ θερινοῦ Ἡλιοστασίου, κατὰ τὸ ὁποῖον ἡ κλίσις τοῦ ἄξονος τῆς γῆς (23,44 μοῖρες) εὐνοεῖ βέλτιστα τὴν ηὐξημένην φωτεινότητα ἐπὶ τοῦ βορείου ἡμισφαιρίου μας, καθὼς τότε ὁ ἄξων διέρχεται διὰ τοῦ εἰς τὸ ἐπίπεδον περιηλίου τροχιᾶς ὑπὸ τῆς διακέντρου (ἡλίου-γῆς) ὁριζομένου καθέτου ἐπιπέδου καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ ὁποίου προβολὴ παρουσιάζει ταλάντωσιν μεταξὺ + καὶ – 23,44 μοιρῶν (ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ τὸ ἐπίπεδον περιφορᾶς κάθετον)  – κατὰ δὲ τὴν ἱερὰν ἀκριβῶς στιγμὴν τοῦ Ἡλιο-στασίου αὐτὴ ἡ (κατὰ τὸ κάθετον διακεντρικὸν ἐπίπεδον φαινομένη) προβολὴ τοῦ ἄξονος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄξων, διότι τότε ἀκριβῶς διασχίζει αὐτὸ τὸ ἐπίπεδον καὶ ἡ προβολὴ στιγμιαίως ἵσταται καὶ ἄρχεται πάραυτα κινουμένη ἀντιθέτως, πρὸς τὴν κάθετον θέσιν (0 μοῖρες), ὁπότε θὰ ἔχουμε τὴν φθινοπωρινὴν ἰσημερίαν.
       Βεβαίως καθ᾿ ἑαυτὴ ἡ κλίσις τοῦ γηίνου ἄξονος ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ τὸ ἐπίπεδον περιφορᾶς της κάθετον παραμένει ἀναλλοίωτος·  διὰ τὴν ἀκρίβειαν μεταβάλλεται μακροσκοπικῶς (βραδύτατα)  μεταξὺ  21,8° καὶ 24,4° κατὰ τὸν λεγόμενον κύκλον τοῦ Milanković περιόδου 41 χιλιετιῶν.   


     Ἀντὶ ἄλλου ἀφιερώματος ἀναρτᾶται τὸ συναφὲς τοῦτο κείμενο τοῦ Ἴωνος Φιλίππου:
 
 
 

Η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ

 

 

Η Πολιτεία του Ήλιου

 

Αφήστε τα βιβλία και την Γη

και υψώστε το βλέμμα σας στον Ουρανό.

Εκεί θα δείτε τα Φύλα, τις Φυλές, την Πολιτεία.

Τα δύο Φύλα:

 ο Βασιλεύς Πατήρ Ήλιος-Απόλλων,

η Βασίλισσα Μήτηρ Σελήνη-Άρτεμις.

Τα τρία τέκνα τους οι τρεις Φυλές της Γαίας:

 Λαμπρή (Ηλιακή-Λευκή-Καυκασοειδής),

Ωχρή (Σεληνιακή-Κίτρινη-Μογγολοειδής),

Τεφρή (Χθόνια-Μέλαινα-Νεγροειδής).

Στην Πολιτεία,

Βασιλεύς-Πατήρ ο Ήλιος, γεννήτωρ του Φάους.

Βασίλισσα-Μήτηρ η Σελήνη, έσοπτρον του Φάους.

Τέκνα οι τρεις Φυλές της Γαίας, γόνοι του Φάους,

εκάστη κατά το μέτρο του Ηλιακού Λόγου που της αναλογεί.

 

Η Λαμπρή Φυλή τέκνο του Ηλίου, εκπομπός του Φάους.

Η Ωχρή Φυλή τέκνο της Σελήνης, ανακλαστήρ του Φάους.

Η Τεφρή Φυλή τέκνο της Γαίας, απορροφητήρ του Φάους.

 

Αίμα είναι το Πνεύμα των Φυλών

και η Αιμομειξία είναι Βέβηλη.

 

Εκείνοι που πιστεύουν πως κατάγονται από τον Πίθηκο

πράγματι κατάγονται από τον Πίθηκο.

 

Ό, τι δεν απαντά σε όλα,

δεν απαντά σε τίποτα.

 

Η Σβάστικα απαντά σε όλα

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Τουρκισμός: μία διαχρονικὴ ὑπαρξιακὴ ἀπειλὴ γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ οἱ ὀψίμως ἀγωνιοῦντες «ἀναλυτές» τῶν τουρκοκάναλων. Ἀντιφάσεις καὶ τραγικότητα.

Ενώ η κοινή γνώμη στην Ελλάδα κοντεύει να ξεχάσει ότι μαίνεται ένας φρικώδης πόλεμος στην Ουκρανία (ο οποίος δεν θέλει πολύ για να εξελιχθεί σε παγκόσμιο), έχει επίσης ξεχάσει τον (σχεδόν μονοθεματικά κυρίαρχο επί μήνες στα δελτία ειδήσεων) κορωνοϊό, έχει ξεχάσει την εξωφρενική ακρίβεια, έχει ξεχάσει ακόμα και την …Πισπιρίγκου, αίφνης αρχίζει όψιμα να αγωνιά ενώπιον της εικόνας μίας Τουρκίας που κλιμακώνει επικίνδυνα τις προκλήσεις της εναντίον της χώρας μας, αμφισβητώντας ανοιχτά την κυριότητα της Ελλάδος επί των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, απαιτώντας πλήρη αποστρατιωτικοποίησή τους (εν όσῳ η ίδια διατηρεί τεράστιο αποβατικό στόλο στα μικρασιατικά παράλια έτοιμο να τα καταλάβει) και απειλώντας απροκάλυπτα με πολεμική επίθεση!

Αυτή η αδυσώπητη πραγματικότητα δεν είναι όμως καθόλου καινούρια! Ίσχυε με τον ίδιο τρόπο και τότε που ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Κώστας Καραμανλής) χαριεντιζόταν με τους Τούρκους και έκανε κουμπαριές και γλέντια με τον Ερντογάν, όπως και τότε που ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Γ. Α. Παπανδρέου) επίσης χαριεντιζότανε με τους Τούρκους και χόρευε ζεϊμπεκιές εν ονόματι της «ελληνοτουρκικής φιλίας»,  όπως και τότε που ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Κων. Μητσοτάκης, πατέρας του νυν πρωθυπουργού) λάμβανε όλος χαρά και υπερηφάνεια το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας «Ιπεκτσί», όπως και, πιο πρόσφατα, ήταν ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Α. Τσίπρας) που δήλωνε ότι δεν χρειαζόμαστε στρατό και εξοπλισμούς, ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, κ.λπ..

Η τουρκική απειλή εναντίον του Ελληνισμού είναι προαιώνια, διαχρονική και υπαρξιακή. Πρωτοεμφανίστηκε πίσω στο μακρινό 1071   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἐτήτυμα Ψέγματα (9)

“Ψωμί, Παιδεία, Ἐλευθερία” – ἢ τὰ ἀκριβῶς ἄκρως ἀντίθετα;

 

Ἡ ἤδη προϋπάρχουσα σύγχυσις κι ἐπιμόλυνσις ἐννοιῶν καὶ ἰδεολογημάτων μετὰ τὴν ἐθνολετήριον Μεταπολίτευσιν τοῦ σημαδιακοῦ 1974, ἔχουσα ἔκτοτε ἀποχαλινωθῆ πλήρως καὶ καλπάσει ὀλεθρίως, οὕτω δὲ καὶ πολλαπλῶς προξενήσει ἀνήκεστον βλάβην εἰς τὸν νοῦν, τὴν ψυχὴν, τὸν λόγον καὶ τὴν ἐν γένει ὑγείαν τῶν θρηνωδῶς (αὐτο)ταλανιζομένων κατοίκων αὐτῆς τῆς χώρας, ἀποτελεῖ καὶ τὸ ῥιζικὸν αἴτιον τῆς ὁλικῆς καὶ ἐπὶ παντὸς χρεωκοπίας τῆς χώρας.

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[8]

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

 

Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης,

ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽

ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.

Ἀριστοτέλους “Ποιητική”, Βιβλίο ΣΤ΄, 1449b 24-28

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Σαν σήμερα, στις 28 Μαΐου του 1924, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ποιητής Ιωάννης Πολέμης

Σαν σήμερα, στις 28 Μαΐου του 1924, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλλην ποιητής Ιωάννης Πολέμης. Ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ποιητικής γενιάς του 1880 και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή του. Το 1888 μοιράστηκε με τον Κωστή Παλαμά το πρώτο βραβείο στον Φιλαδέλφειο Διαγωνισμό ενώ τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών το 1918. Ως χαρακτήρ ήτο ευγενής, ευαίσθητος και ρομαντικός, “αιωνίως ερωτευμένος” όπως εύστοχα τον είχε χαρακτηρίσει ο Δημήτρης Χατζόπουλος που τον είχε επισκεφθεί στο σπίτι του για να του πάρει συνέντευξη. 

Τον αυθεντικό εθνικό προσανατολισμό του ποιητού και τα πηγαία πατριωτικά αισθήματα εκφράζει θαυμάσια το έξοχο και πασίγνωστο ποίημά του “Τί είναι η πατρίδα μας;” όπως και το “Σπασμένα Μάρμαρα” που αναδημοσιεύουμε κατωτέρω:[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἡ ὁμιλία Μητσοτάκη στὸ ἀμερικανικὸ κογκρέσο, ὁ κίβδηλος (καθεστωτικός) «πατριωτισμὸς» καὶ μία θλιβερὰ ἐπέτειος (29η Μαΐου).

Ζούμε αναμφιβόλως σε μία εποχή τελείας συγχύσεως εννοιών, αλλοιώσεως νοημάτων και πλήρους ιδεακού αποπροσανατολισμού, εποχήν κατά την οποία κυριαρχεί η έλλειψη έστω και στοιχειώδους ακεραιότητος στους χαρακτήρες και δη η απουσία προσωπικοτήτων που να διαθέτουν υπαρξιακό έρμα και άξονα πνευματικής κατευθύνσεως.

Μια εκ των πλέον στρεβλωμένων και κακοποιημένων ιδεών είναι, δίχως άλλο, η έννοια του «πατριωτισμού». Την οποία επικαλούνται σχεδόν άπαντες, καίτοι στην  πράξη την αναιρούν αυτοστιγμεί! Εξόχως χαρακτηριστικό παράδειγμα τοιαύτης αλλοιώσεως – για να κυριολεκτήσουμε, μνημείο αυταναιρέσεως –  υπήρξε η πρόσφατος «πανηγυρική» και πολυπαινεμένη ομιλία πρωθυπουργού της Ελλάδος στο αμερικανικό κογκρέσο, που θεωρήθηκε (από τα εγχώρια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια αλλά και από την επιφανειακώς κρίνουσα κοινή γνώμη) ως «μεγάλη επιτυχία» του τελευταίου, δεδομένου του ευνοϊκού κλίματος που συνήντησε κατά τις επαφές του με σημαίνοντες παράγοντες του αμερικανικού κατεστημένου, ιδίως όμως έχοντας νωπές τις εντυπώσεις της άκρως ευμενούς υποδοχής της ομιλίας του υπό των μελών του αμερικανικού νομοθετικού σώματος.

 [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]