Είναι δυνατόν εν καιρώ οικονομικής κρίσης, οπότε αναστέλλονται χιλιάδες προσλήψεις σε έναν στενάζοντα από τίς συστηματικές κοινοβουλευτικές καταχρήσεις δημόσιο τομέα,να αναστέλλονται οι ποινές βαρέων ποινικών καταδίκων δια να προσληφθούν σε δημόσιοκαι Ο.Τ.Α. ;
Είναι δυνατόν εν καιρώ ακραίας και ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας να αποφυλακίζονται έμποροι ναρκωτικών και λησταί δια να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς δημοσίων έργων;
Είναι δυνατόν εν καιρώ σφυροκοπήματος μέτρων άκρας λιτότητος, περικοπών επιδομάτων και συντάξεων κ.ο.κ. να χαρίζονται τα χρέη εμπόρων ναρκωτικών;
Αν και αρκετά κοινότυπη, η έκφραση «η ιστορία επαναλαμβάνεται» μοιάζει να επαληθεύεται με τρόπο χαρακτηριστικό στην περίπτωση της Ελλάδος.
Παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα τον θλιβερό Ελληνοαμερικανό … πρωθυπουργό της Ελλάδος να περιδιαβαίνει τις ευρωπαϊκές και όχι μόνον πρωτεύουσες και να συναντά ξένους ηγέτες εκλιπαρώντας τους, εν είδει ζητιάνου, προκειμένου να αποσπάσει κάποια υπόσχεση, έστω, για οικονομική και πολιτική εκ μέρους των βοήθεια και στήριξη. Παντού γίνεται δεκτός με (σχετική, φαινομενική τουλάχιστον) κατανόηση, πλην όμως, ουδείς των ευρωπαίων πολιτικών ηγετών δείχνει πρόθυμος να συνδράμει εμπράκτως. Εν τω μεταξύ, η οικονομική κατάσταση και η διεθνής θέση της χώρας μας επιδεινώνεται συνεχώς με τον κλοιό να σφίγγει επικίνδυνα…
Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό το σκηνικό;
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία της χώρας πραγματικά δεν εκπλήσσει κανέναν. Από το 1974 και μετά οι πολιτικάντηδες έκαναν ό, τι μπορούσαν για να πριονίσουν τα θεμέλια κάθε υγιούς αναπτυξιακής βάσης που υπήρχε μέχρι τότε υποθηκεύοντας το μέλλον και την κυριαρχία των Ελλήνων. Στον οικονομικό τομέα όπου και εστίασαν μυωπικά την προσοχή τους και έριξαν το περισσότερο βάρος απέτυχαν οικτρά. Τα τελευταία τριάντα χρόνια η εταιρία Ελλάς Α.Ε. έχει περισσότερα έξοδα απ’ ότι έσοδα και δανείζεται σαν να μην υπάρχει αύριο για να καλύψει τις ανάγκες της. Εν μέσω δε και τηςδιεθνούς οικονομικής κρίσεως η έλλειψη αξιοπιστίας του ελληνικού κράτουςαποτρέπει τους δανειστές (καιδυνάστες) των εθνών να μας δανείσουν και άλλα χρήματα για να καλύψουμε τις τρέχουσες ανάγκες μας.
Το τεράστιο έλλειμμα της χώρας ήταν γνωστό και η αδιέξοδος αυτή κατάσταση είχε προβλεφθεί από πολλούς απλά η βραχυπρόθεσμη, κοντόφθαλμη, κερδοσκοπική δράση των πολιτικάντηδων, που δεν οφείλεται μόνο στις εγκληματικές, καιροσκοπικές τους επιλογές αλλά περισσότερο στην δομική παθογένεια του κοινοβουλευτισμού και στην ζοφερή ασυδοσία του καπιταλισμού και του ελεύθερου εμπορίου, επιτάχυνε την πορεία προς την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κάστρου με τα σαθρά θεμέλια…
Παρά την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβερνήσεως να οδηγήσει την χώρα σε μια «βελούδινη πτώχευση», εξαπολύοντας τα σκληρά, έξωθεν επιβαλλόμενα, οικονομικά …
Τα προσωπεία και οι διαχωριστικές γραμμές του καπιταλισμού, του “σοσιαλισμού” και της δημοκρατίας συνθλίβονται, πλέον, ραγδαίως – δίχως, όμως, να έχει καθόλου ο απονευρωμένος και μουδιασμένος λαός το σθένος και την δύναμη να κοιτάξει κατάματα την αληθινή μορφή που ανέκαθεν κρυβόταν πίσω από αυτά. Όχι δε μόνον επειδή δειλώς αποστρέφεται να νιώσει τον φόβο του αύριο, αλλά κυρίως επειδή κατά βάθος γνωρίζει ότι είναι συνένοχος σε ό,τι λαμβάνει χώρα γύρω του. Η Ελλάδα χάνει την όποια εθνοφυλετική υπόστασή της, το δε κράτος έχει μετατραπεί σε μία ανώνυμη (και ψευδώνυμη!) εταιρεία υπό πτώχευση, όπου εναλλάσσονται οι βασικοί μέτοχοι ζητιανεύοντας δάνεια· και η κοινωνική εντροπία κι η εθνική αποσύνθεση σ’ όλα τα επίπεδα εκτραχύνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ας κοιτάξουμε, σταχυολογικά, δύο θέματα ανάμεσα σε δεκάδες παρόμοια που αφορούν στις τελευταίες εξελίξεις στην οικονομία, τα οποία και μάλιστα μας προϊδεάζουν για την επερχόμενη πλήρη δικτατορία των κεφαλαιοκρατών. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Σε προηγούμενη καταχώρηση αναφερθήκαμε στην δεινή θέση εξαρτήσεως και υποτελείας στην οποία οδήγησε την χώρα μας η γκανγκστερική κλίκα των πολιτικάντηδων της μεταπολιτεύσεως, η οποία εγκαθίδρυσε ένα φαύλο καθεστώς πελατειακής κομματοκρατίας, αναδεικνύοντας ως «ταγούς» τους πιο σάπιους εκπροσώπους της πιο σάπιας γενιάς, της «γενιάς του πολυτεχνείου». Εστιάσαμε ειδικώς στον οικονομικό τομέα, ο οποίος αυτή την περίοδο βρίσκεται στο προσκήνιο της επικαιρότητος, υπενθυμίζοντας τις βαρύτατες ευθύνες που φέρουν αμφότερα τα κόμματα της συμφοράς που δυναστεύουν την πατρίδα μας, εναλλασσόμενα στην εξουσία, από το 1974 και εντεύθεν.
Πέραν όμως των υπαρκτών ευθυνών της μεταπολιτευτικής πολιτικαντικής μαφίας που καταλήστεψε την χώρα, οδήγησε σε αποβιομηχάνιση, σε συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής (άρα σε αδυναμία εξασφαλίσεως διατροφικής αυτάρκειας), καταδικάζοντας την Ελλάδα σε απόλυτο, εξωγενή οικονομική εξάρτηση, θα πρέπει παράλληλα να επισημανθεί η θεμελιωδώς διαστροφική φύση των δομών και λειτουργιών του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, η απροκάλυπτα τοκογλυφική αρπακτική διάθεση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτού που πολύ εύστοχα με μια λέξη έχει περιγραφεί ως ΕΜΠΟΡΟΚΡΑΤΙΑ.
Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος στο πεδίο της οικονομίας επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις σταθερές θέσεις μας αναφορικά με τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί την ανθρωπότητα το παγκόσμιο μεταπολεμικό πολιτικοοικονομικό σύστημα εξουσίας. Εις ό,τι αφορά ειδικότερα τα της Ελλάδος, επαληθεύονται πανηγυρικώς οι θέσεις που εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζουμε σχετικώς με την δεινή και εντελώς επισφαλή θέση της χώρας, στα πλαίσια αυτού του διεθνούς συστήματος, ως αποτέλεσμα της εγκληματικά αντεθνικής πολιτικής που ακολούθησε το αισχρό, ξενόδουλο και απολύτως προδοτικό καταστημένο της μεταπολιτεύσεως, οδηγώντας την χώρα στην απόλυτο εξάρτηση (εν είδει δευτερεύοντος γραναζιού του δυτικού καπιταλισμού), στην ταπείνωση και την χρεωκοπία.
Στην τελική ευθεία της ψήφισής του εισέρχεται το νέο, ολέθριο, εθνοκτόνο νομοσχέδιο που αφορά την με ευνοϊκούς όρους χορήγηση της Ελληνικής ιθαγενείας σε μεγάλη μερίδα αλλοδαπών μεταναστών, από αυτούς που εισέβαλαν στη χώρα μας τα περασμένα χρόνια, νομοσχέδιο που παράλληλα ανοίγει διάπλατα την πόρτα της χώρας σε νέα κύματα εν αναμονή εισβολέων και τελικά στην ριζική αλλοίωση της εθνολογικής συνθέσεως του πληθυσμού της χώρας, δια των συνεχών μελλοντικών νομιμοποιήσεων μεταναστών, ων ουκ εστίν αριθμός…
Αυτήν ακριβώς την συγκυρία διάλεξε η κορυφή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας για να δείξει το πιο αποκρουστικό πρόσωπο του διεθνιστικού χριστιανισμού που αντιπροσωπεύει.
Το μεταναστευτικό ζήτημα έχει βρεθεί εσχάτως στο προσκήνιο της επικαιρότητος λόγω της προθέσεως της πασοκικής «νέας διακυβέρνησης» να προωθήσει εσπευσμένα νέο (εθνοκτόνο) νόμο ο οποίος θα καθιστά πολύ εύκολες και ευνοϊκές τις προϋποθέσεις για την χορήγηση της Ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες, γεγονός που αυτομάτως θα παγιώσει την ήδη συντελεσθείσα αλλοίωση της εθνολογικής βάσεως της χώρας, θα οδηγήσει σε κρίσιμη μεταβολή του εκλογικού σώματος και, το σπουδαιότερο, θα πυροδοτήσει περαιτέρω κλιμάκωση του κατακλυσμικού μεταναστευτικού ρεύματος, δεδομένου ότι η Ελλάς θα καταστεί ο υπ’ αρίθμ. ένα πόλος έλξεως των απειράριθμων απανταχού εξαθλιωμένων τριτοκοσμικών