
Σε προηγούμενη καταχώρηση αναφερθήκαμε στην δεινή θέση εξαρτήσεως και υποτελείας στην οποία οδήγησε την χώρα μας η γκανγκστερική κλίκα των πολιτικάντηδων της μεταπολιτεύσεως, η οποία εγκαθίδρυσε ένα φαύλο καθεστώς πελατειακής κομματοκρατίας, αναδεικνύοντας ως «ταγούς» τους πιο σάπιους εκπροσώπους της πιο σάπιας γενιάς, της «γενιάς του πολυτεχνείου». Εστιάσαμε ειδικώς στον οικονομικό τομέα, ο οποίος αυτή την περίοδο βρίσκεται στο προσκήνιο της επικαιρότητος, υπενθυμίζοντας τις βαρύτατες ευθύνες που φέρουν αμφότερα τα κόμματα της συμφοράς που δυναστεύουν την πατρίδα μας, εναλλασσόμενα στην εξουσία, από το 1974 και εντεύθεν.
Πέραν όμως των υπαρκτών ευθυνών της μεταπολιτευτικής πολιτικαντικής μαφίας που καταλήστεψε την χώρα, οδήγησε σε αποβιομηχάνιση, σε συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής (άρα σε αδυναμία εξασφαλίσεως διατροφικής αυτάρκειας), καταδικάζοντας την Ελλάδα σε απόλυτο, εξωγενή οικονομική εξάρτηση, θα πρέπει παράλληλα να επισημανθεί η θεμελιωδώς διαστροφική φύση των δομών και λειτουργιών του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, η απροκάλυπτα τοκογλυφική αρπακτική διάθεση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτού που πολύ εύστοχα με μια λέξη έχει περιγραφεί ως ΕΜΠΟΡΟΚΡΑΤΙΑ.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]