Timeo Danaos et dona ferentes

Η απάτη είναι συνυφασμένη με την ιστορία του ανθρώπου και κυρίως με την ιστορία ορισμένων φυλών στων οποίων τα βιολογικά χαρακτηριστικά, όπως αυτά διαμορφώθηκαν διά μέσου χιλιετιών εξελίξεως, έχει αποτυπωθεί η ροπή προς την εξαπάτηση. Διόλου τυχαίως, η εμφάνιση της απάτης ως πράξεως στον δυτικό πολιτισμό, είτε στο επίπεδο του ατομικού μικροκόσμου είτε στο επίπεδο ολοκλήρων κοινωνιών, απαντάται όλο και συχνότερα καθώς απομακρυνόμαστε χρονικώς από την εποχή της μεγάλης ακμής της Δύσεως, (πολύ) προ της ελεύσεως του Χριστιανισμού, εξαιρώντας κάποιες ιστορικές περιόδους αναλαμπής. Μάλιστα στην σύγχρονη εποχή, ιδίως μεταπολεμικώς, η πνευματική αλλά και βιολογική καταβαράθρωση της Δύσεως είναι τόσο ραγδαία ώστε δεν θα αποτελούσε υπερβολή η θεώρηση όλου του κατασκευασμένου προσωπείου της «πραγματικότητος» ως μιας κολοσσιαίων διαστάσεων ΑΠΑΤΗΣ.   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η πολύκροτη δίκη του Kyle Rittenhouse που «διέφυγε» της προσοχής των ελλαδικών μ.μ.ε.

Προ ολίγων ημερών ολοκληρώθηκε, με την ανακοίνωση της αποφάσεως του δικαστηρίου, μία δίκη που καθήλωσε (και πόλωσε) την Αμερικανική κοινή γνώμη και μονοπώλησε το ενδιαφέρον των Αμερικανικών μ.μ.ε. – αν και στην Ελλάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη! Επρόκειτο για μία δίκη που διεξήχθη στην πολιτεία του Wisconsin των ΗΠΑ, με κατηγορούμενο τον Kyle Rittenhouse,  έναν 17χρονο λευκό Αμερικανό, ο οποίος, κατά την διάρκεια των επεισοδίων του Αυγούστου του 2020, όταν δηλαδή ήταν στο αποκορύφωμά τους οι ταραχές και οι λεηλασίες των αράπηδων του κινήματος Black Lives Matter (…και των ασπράπηδων συνοδοιπόρων τους), κυνηγούμενος από έναν όχλο ταραξιών που τον στοχοποίησε, καθώς είχε αναλάβει καθήκοντα φυλάξεως μιας επιχειρήσεως που κινδύνευε από λεηλασίες, πυροβόλησε τρεις εκ των εναντίον του επιτιθεμένων ανδρών, σκοτώνοντας τους δύο και τραυματίζοντας τον έναν.

Ας θυμηθούμε συνοπτικώς την σειρά των γεγονότων και την πορεία της δίκης μέχρι την αθώωση του Kyle Rittenhouse: [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ θλιβερὴ ἀπώλεια μίας σημαντικῆς Ἑλληνίδος καλλιτέχνιδος καὶ ἡ θλιβερὴ ἀκηδία τῶν μ.μ.ε.

Μία σημαντική απώλεια έγινε γνωστή προ ημερών (18.11.2021), αφορώσα στον χώρο του ελληνικού πολιτισμού. Απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών η διεθνούς φήμης, σπουδαία Ελληνίδα μεσόφωνος, επί πολλά έτη καθηγήτρια και αντιπρύτανις στην φημισμένη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου διατελέσασα, Δάφνη Ευαγγελάτου. Η διεθνώς καταξιωμένη μουσικός ερμήνευσε σημαντικά έργα των κορυφαίων ευρωπαίων συνθετών και συνέπραξε με τις σπουδαιότερες ορχήστρες παγκοσμίως. Έχοντας μεγάλο ρεπερτόριο, το οποίο περιελάμβανε και πολλά ελληνικά έργα, η Δάφνη Ευαγγελάτου ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πολύ σημαντικές λυρικές σκηνές.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στην Δάφνη Ευαγγελάτου, παραπέμπουμε στην συγκλονιστική καταγραφή της στο yutube (από το 1987, στην μακρινή Ιαπωνία), όπου ερμηνεύει τα μαγευτικά “Μαγιοβότανα” του Μ. Καλομοίρη σε στίχους Κωστή Παλαμά: https://www.youtube.com/watch?v=nGRqEScKSVY&list=RDnGRqEScKSVY&index=3

 

 [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Το ηρωικό Σκρα του 1ου Π.Π. και μία μεταγενέστερη κομμουνιστική θηριωδία που αποσιωπάται.

Το Σκρα είναι ένα ορεινό χωριό στην ελληνοσκοπιανή μεθόριο, επί του όρους Πάικο. Παρά το μικρό μέγεθός του είναι ιδιαίτερα γνωστό λόγω της σημαντικότατης μάχης που διεξήχθη σ’ εκείνη την περιοχή κατά τον Α’  παγκόσμιο πόλεμο ανάμεσα στις δυνάμεις της Αντάντ και τις δυνάμεις των κεντρικών αυτοκρατοριών, στην πραγματικότητα ανάμεσα στον ελληνικό στρατό (εκ μέρους της Αντάντ) και τον Βουλγαρικό στρατό (εκ μέρους των κεντρικών αυτοκρατοριών). Επρόκειτο για την σφοδρότερη και φονικότερη μάχη του λεγομένου μακεδονικού μετώπου. Οι ελληνικές δυνάμεις με απαράμιλλο ηρωισμό, που κατέπληξε τους Γάλλους επιτελείς, κατάφεραν μετά από σκληρές και φονικότατες μάχες να εκπορθήσουν την ορεινή εκείνη τοποθεσία την οποία ήλεγχε ο βουλγαρικός στρατός έχοντάς την τόσο καλά οχυρωμένη (πέραν της φυσικής οχυρώσεως που διέθετε) ώστε εθεωρείτο απόρθητη. Γαλλικές δυνάμεις σε παλαιότερες επιχειρήσεις στην ίδια περιοχή δεν είχαν καταφέρει τίποτε. Ο ελληνικός στρατός όμως, εμφορούμενος από πατριωτική ορμή, καθώς στην ουσία υπεράσπιζαν την γη της Μακεδονίας από την Βουλγαρική επιβουλή, για μια ακόμη φορά συνέτριψε τους Βουλγάρους, καταλαμβάνοντας την στρατηγικής σημασίας τοποθεσίας του Σκρα.

Το Σκρα, όμως, εκτός από τόπο θριάμβου της πολεμικής αρετής των Ελλήνων κατά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε και τόπος μαρτυρίου ένεκα της ανάνδρου σφαγής αγνών Ελλήνων από τους αιμοδιψείς ανθέλληνες κομμουνιστές οι οποίοι στο μέρος αυτό διέπραξαν ορισμένα από τα φρικτότερα εγκλήματα που διέπραξαν κατά την ανταρσία του συμμοριτοπολέμου.

 [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Περὶ τῶν Ἀ-θιγγάνων, τυπικῶν ἐκπροσώπων τῶν ἀχαλινώτων πλέον Τσαντάλα…

Προ ολίγων ημερών – και επί σειρά πολλών ημερών – στην επικαιρότητα των ειδήσεων, σ’ όλα τα μ.μ.ε. της χώρας, κυριάρχησαν οι παρενέργειες ενός, όχι εντελώς απροσδοκήτου, περιστατικού: της μακράς και επεισοδιακής καταδιώξεως, από αστυνομικούς, μίας τριμελούς σπείρας παραβατικών Αθιγγάνων, που οδηγούσαν ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, καταδίωξη η οποία είχε αιματηρή κατάληξη αφού, στην προσπάθεια των Αθιγγάνων να εμβολίσουν τις μοτοσυκλέτες των αστυνομικών που τους κατεδίωκαν, πατώντας τους αστυνομικούς προκειμένου να διαφύγουν, οι τελευταίοι αντέδρασαν ανοίγοντας πυρ για να προστατευθούν, ανακόπτοντας την πορεία του οχήματος εναντίον τους (που ήδη παρέσερνε τις μοτοσυκλέτες τους), με συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό του ενός εκ των τριών νεαρών Αθιγγάνων που επέβαιναν στο κλεμμένο όχημα.

Κάτι ιδιαιτέρως αξιοπρόσεκτο σε σχέση με το περιστατικό αυτό είναι ότι, στις συζητήσεις και τις αναλύσεις που λάμβαναν χώρα τις ημέρες που ακολούθησαν το αιματηρό συμβάν, μπορούσε κανείς να παρατηρήσει την κραυγαλέα αντίθεση ανάμεσα αφ’ ενός στην κυρίαρχη (και εμφανώς συντονισμένη) γραμμή παρουσιάσεως και αναλύσεως των γεγονότων εκ μέρους των καθεστωτικών μέσων «ενημερώσεως» και αφ’ ετέρου στην ολωσδιόλου διαφορετική διάθεση της «κοινής γνώμης» όπως μπορούσε ευλόγως να διαπιστώσει κανείς παρατηρώντας και μόνο τα αυθόρμητα σχόλια των αναγνωστών στα ηλεκτρονικά fora τα οποία οι ηλεκτρονικές εφημερίδες και οι ενημερωτικές ιστοσελίδες επιτρέπουν συνήθως να αναπτύσσονται στην προέκταση των ηλεκτρονικών δημοσιευμάτων τους.  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Γιατί ὄχι καὶ «μισορρομαϊσμός»;

Ἡ Συνομοσπονδία τῶν εὐπαθῶν ἔχει μάθει καλὰ τὸ παραμῦθι, ἤτοι τὴν αὐτιστικὴ  γλῶσσα τῆς ἰδεολογικῆς «ὀρθότητος» καὶ βαδίζει τὴν πεπατημένη, στὰ ἴχνη τῶν προηγηθέντων «ῥατσισμοῦ», «σεξισμοῦ», «ὁμοφοβίας» καὶ λοιπῶν «φοβιῶν». Ἀναφέρεται λοιπὸν σὲ «περιστατικὰ δολοφονιῶν», μάλιστα «ῥατσιστικοῦ μίσους», εἰς βάρος ἀποκλειστικῶς τῆς κοινότητός των.

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἐπίκαιρες διεθνεῖς παραπομπές.

1. The Spiritual Significance of the White Stag Killed by Police in Britain:

A rare white deer was shot dead by police after it was spotted running through the streets of a town. People in Bootle, Merseyside were shocked when they saw the wild animal roaming about on Sunday morning. The RSPCA said it had advised police to “leave the deer as it would make its own way back home” eventually. But Merseyside Police said officers decided to euthanise the deer after growing concerns it might be dangerous for motorists and pedestrians.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ο σφαγιασμός Βρετανού βουλευτού από Σομαλό και οι αφελείς ψευδαισθήσεις περί «πολυπολιτισμικής» συνυπάρξεως…

Αμέτρητα είναι τα περιστατικά δολοφονικών επιθέσεων ισλαμιστών οι οποίοι βρίσκονται στην Ευρώπη υπό το καθεστώς του «πρόσφυγα» ή  του «μετανάστη». Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, δράστες των δολοφονικών επιθέσεων είναι μουσουλμάνοι μετανάστες (ασιατικής ή αφρικανικής καταγωγής) οι οποίοι είναι πολιτογραφημένοι στις ευρωπαϊκές χώρες διαμονής τους, ακόμα και μετανάστες δεύτερης γενιάς, άτομα δηλαδή που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν στην Ευρώπη, έχοντας διέλθει όλα τα στάδια της δήθεν «προσαρμογής» και «ενσωμάτωσης», έχοντας δεχθεί τις επιδράσεις της («δημοκρατικής», «πολυπολιτισμικής») «εκπαίδευσης» και του ιδεολογικού σφυροκοπήματος περί κοινωνικής «ανεκτικότητας» και «αλληλεγγύης»! Τα θύματα βεβαίως όλων αυτών των επιθέσεων είναι πάντοτε ντόπιοι λευκοί Ευρωπαίοι.

Αν και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μεγάλο ποσοστό των μουσουλμάνων, που, υπό όλες αυτές τις ιδιότητες, διαβιούν στις Ευρωπαϊκές χώρες, διαπνέονται από θρησκευτικό φανατισμό, μισαλλοδοξία, επιθετικότητα και διακατέχονται από ένα βαθύ υπαρξιακό μίσος εναντίον του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, τον οποίο θέλουν να καταστρέψουν, αναδεικνύοντας στην θέση του το Ισλάμ, αυτό ουδόλως πτοεί τους Ευρωπαίους ψευδοανθρωπιστές: πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, διανοουμένους, ακόμα και μεγάλη μερίδα των απλών πολιτών, που εξακολουθούν να βρίσκονται καθισμένοι πάνω στο σύννεφο των «πολυπολιτισμικών» ψευδαισθήσεων και των αυταπατών τους περί «ανεκτικότητας» και «συνύπαρξης».  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Περὶ ΝΑΤΟ…

Ὅταν κάποιος διὰ τῆς ἀσπονδύλου καὶ δουλοπρεποῦς του στάσεως καὶ συμπεριφορᾶς εἰς ὅλους τοὺς τόνους καὶ δι᾿ ὅλων τῶν μέσων στέλνει παντοῦ τὸ σῆμα/μήνυμα, πὼς εἶναι ἕτοιμος νὰ κάμῃ τὰ πάντα προκειμένου ν᾿ ἀποφύγῃ οὐ μόνον θερμὴν ἀλλ᾿ ἔστω καὶ ψυχρὰν σύγκρουσιν, πὼς εἶναι φοβικὸς καὶ τὸ “καλὸ παιδὶ” τῆς γειτονιᾶς, ὁ ὑπερ“πολιτισμένος” γλυΚούλης ποὺ ὁ καθεὶς μπορεῖ ν᾿ ἀπειλῇ, νὰ προσβάλλῃ, νὰ ἀγνοῇ ἐπιδεικτικῶς χωρὶς οὕτω κἂν νὰ διακινδυνεύῃ τὸ παραμικρὸν ἀπὸ ἕνα τέτοιο “καλὸ παιδί”, τότε ἡ πρώτη καὶ κυρία εὐθύνη διὰ τὴν ἐπὶ ἴσοις ὅροις ἀντιμετώπισιν τῆς ὁλονὲν καὶ αὔθαδέστερον διεκδικούσης Τουρκίας καὶ τοῦ ὑπὸ τῆς δειλίας καὶ τοῦ ἄγχους νὰ εἶναι πάντα τὸ “καλὸ παιδὶ” κατατρυχομένου ὑποψηφίου θύματός της, τοῦ καταϊδρωμένου ἐνδοτικοῦ δειλοῦ Γραικύλου, δὲν εἶναι οὔτε τοῦ ΝΑΤΟ (ἔστω κι ἂν εἰδικῶς τοῦτο ὡς “Συμμαχία” θὰ ὤφειλε βεβαιότατα στοιχειώδη ἀντικειμενικότητα…) οὔτε καὶ κανενὸς ἄλλου τρίτου – ἀλλὰ πρώτιστα τῆς συνόλου συνομοταξίας τῶν τρωκτικῶν πού, κακῇ τῇ μοίρᾳ, ἐκπροσωποῦν τὴν χώραν…

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Martin Heidegger: Ὁ κορυφαῖος φιλόσοφος τοῦ 20οῦ αἰῶνος καὶ ἡ σχέσις του μὲ τὸν Ε/Σ.

Σαν σήμερα, 26 Σεπτεμβρίου του 1889, γεννήθηκε ένας από τους  σημαντικότερους στοχαστές του 20ου αιώνος – για πολλούς, ο κορυφαίος! Πρόκειται για τον Γερμανό φιλόσοφο Martin Heidegger, συγγραφέα του εμβληματικού «Είναι και Χρόνος», έργου που αποτελεί σταθμό στην οντολογική σκέψη, καθώς και πολλών άλλων σημαντικότατων έργων που σφράγισαν την σύγχρονη οντολογία, αισθητική, φιλοσοφία της ιστορίας και επηρέασαν βαθιά πολλούς άλλους φιλοσόφους, όπως ενδεικτικώς τα έργα: «Τι είναι Μεταφυσική», «Η προέλευση του έργου τέχνης», «Εισαγωγή στην Μεταφυσική» κ.λπ.

Αν και ελάχιστοι τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αξία του Martin Heidegger ως φιλοσόφου, οι επιθέσεις που δέχτηκε μεταπολεμικώς υπήρξαν σφοδρότατες και δεν έπαυσαν ώς τον θάνατό του! Ο λόγος για την συνεχή αμφισβήτησή του ως προσωπικότητος και την αδυσώπητη πολεμική που εισέπραξε μεταπολεμικώς ήταν ότι είχε διαπράξει ένα βαρύτατο «έγκλημα καθοσιώσεως»: επί εθνικοσοσιαλιστικής διακυβερνήσεως υπήρξε μέλος του N.S.D.A.P. (Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών) και, επιπροσθέτως, είχε δεχθεί για σύντομο διάστημα (στην αρχή της Ε/Σ διακυβερνήσεως) την θέση του Πρύτανη στο πανεπιστήμιο του Freiburg [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Βορεινά Σαλπίσματα [12]

 

Μὲ μεγάλη καθυστέρησι ἀναρτᾶται κι ἐδῶ ἡ τελευταία ἐκπομπὴ τῶν Βορεινῶν Σαλπισμάτων, ἡ ὁποία ἤδη ἀπὸ τῆς ἑσπέρας τῆς 9ης Σεπτεμβρίου ἔχει ἀνεβῆ στὸ ΥΤ.

Θὰ παραθέσω…

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Περὶ τοῦ Μίκη Θεοδωράκη…

Λειτούργησε λοιπόν η μουσική του Θεοδωράκη ως μία αντίρροπη δύναμη σε μία εν γένει τάση εξοριενταλισμού της νεοελληνικής κοινωνίας.

Μπορεί μάλιστα συναφώς να παρατηρήσει κανείς ότι, αφ’ ότου ο Θεοδωράκης έπαψε να δημιουργεί και έφυγε από το μουσικό προσκήνιο,  κυριάρχησε πλέον στις μάζες ολοκληρωτικώς η ερεβώδης γυφτοκουλτούρα των αθιγγανοτσιφτοσκυλάδικων, όπως τραγικά διαπιστώνουμε σήμερα.

Η μουσική του Θεοδωράκη είχε καταφανώς επικό χαρακτήρα. Πολλές μελωδίες του ήταν γραμμένες σε ρυθμό εμβατηρίου! Στο αριστουργηματικό ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ υπάρχει ακόμη και μέρος γραμμένο σε ρυθμό τσάμικου! Με την δωρική μάλιστα φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση η μουσική του Θεοδωράκη απογειώθηκε, βρίσκοντας την τέλεια εκφραστική απόδοση ενός ελληνοπρεπούς ηχοχρώματος, λιτού και αρρενωπού.

Έτερο μεγάλο κεφάλαιο της διαδρομής του Θεοδωράκη ήσαν οι πολιτικές ιδέες και ο στοχασμός του. Οι περισσότερες από αυτές, όπως τουλάχιστον αποτυπώνονται σε συνεντεύξεις και κείμενά του, ήταν αναμφιβόλως υγιείς – έστω κι αν ταυτόχρονα έκρυβαν τεράστιες αντιφάσεις. Αν είναι κάτι εντελώς ακατανόητο στα κατά καιρούς λεγόμενά του, αυτό είναι κυρίως το ότι παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός σε μία πολιτική ταυτότητα (την κομμουνιστική)  η οποία, κατά τα λοιπά, του ήταν ουσιαστικά εντελώς ξένη! Αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του!

Ο Θεοδωράκης έθεσε το μεγάλο του ταλέντο και το θείο χάρισμα της μουσικής δημιουργικότητάς του στην υπηρεσία μίας ιδεοληψίας, που αντιπροσώπευε τον απόλυτο αντίποδα της ουσίας της μουσικής του!

Πρόβλεψη: Με την επιθετικά αντεθνική-εθνομηδενιστική τροπή της ελληνικής αριστεράς, σε λίγα χρόνια η μουσική του Θεοδωράκη θα καταγγέλλεται ως εθνικιστική ή και φασιστική…

  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]