Convivencia and Propaganda
“>
Convivencia” is a Spanish word that means in direct translation coexistence, being together or better living together used to describe the era of medieval 13th century muslim occupied Spain when Spaniards, Arabs and Jews lived together in the urban centers of the Iberian peninsula under the rule of the Arab conquerors. Despite its neutral literal meaning it was recently very eloquently used in a well-filmed documentary of British production to describe the “peaceful” coexistence of these three folks and racial groups and express it as an achievement and even more as an ideal goal for the present and future coexistence of these people in modern Europe. This documentary was a very convincing piece of propaganda recently showed in television which, as usually is the case, neglected historical truth, disorientated the dull European audience (to which it was addressed), made false assumptions and iradical conclusions which undoubtedly were never noticed by the naïve spectators who once more fell victims of the “documentary’s” superficial seriousness, pompous language and thrilling scenery of medieval Spain. Our means of reaching people are very restricted but it is our duty to stand up to these lies anyway we can and never allow these poisonous filth unanswered anyway possible, and no means of response is “weak” or “inadequate”, only a non-response is such…
Mr. Stefanos Gekas speech in the 2007 White World’s Forum in Moscow.
Σχεδόν ποτέ δεν βλέπω τηλεόραση. Πρόσφατα όμως βρέθηκα τυχαία σε κάποιο σπίτι με τηλεόραση που αναμετάδιδε εκπομπή του ακροδεξιού αστροφυσικού,καθηγητού του Πανεπιστημίου Πατρών, συγγραφέα και στελέχους του ΛΑΟΣ Χρήστου Γουδη στο τηλεοπτικό κανάλι του Καρατζαφέρη. Η εκπομπή προσπαθούσε να εμφανίσει ως ιστορικό γεγονός την “γέννηση του Χριστού” και να εμφανίσει ως πραγματικά ιστορικά γεγονότα όλα όσα γράφουν τα Ευαγγέλια σχετικά με αυτήν.
Στην εκπομπή αναφέρθηκε ως υπαρκτό ιστορικό γεγονός μέχρι και η “σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη”!
Όμως,το συγκεκριμένο “γεγονός” δεν αναφέρεται σε καμία απολύτως ιστορική πηγή, παρά μόνο στο Ευαγγέλιο του Εβραίου τελώνη (φοροεισπράκτορα) Λευί, που μας εμφανίζεται με το όνομα “Ματθαίος”. Το “γεγονός” μάλιστα δεν αναφέρεται σε κανέναν από τους άλλους τρεις Ευαγγελιστές, ούτε φυσικά στον Ιουδαίο ιστορικό Φλάβιο Ιώσηπο , που περιέγραφε αναλυτικά τα γεγονότα της εποχής και ήταν σύγχρονος τών Ευαγγελιστών Λουκά και Ιωάννη.
Ο άφρων σχετικισμός και η ανεπίγνωστη ακηδία των συνηθισμένων ανθρώπων της εποχής μας, ως προς την αξιολόγηση των ποιοτήτων των ηχητικών αλληλουχιών που αποκαλούμε «μουσική», αποτελούν τα πιο αντιπροσωπευτικά χαρακτηρολογικά γνωρίσματα που αποκαλύπτουν σ’ όλη την αποκρουστική του υπόσταση τον ΥΠΑΝΘΡΩΠΟ. Αμέσως γίνονται αντιληπτά από την ευκολία με την οποία θεωρείται απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο και, ως εκ τούτου, αποδεκτό για κάποιον “διαπρεπή” π.χ. πολιτικό, συγγραφέα, διανοούμενο κ.λ.π, να απολαμβάνει “σκυλάδικα” και να ξεφαντώνει με τσιφτετέλια, ή η άνεση με την οποία μπορούν να σεβασθούν και να δεχτούν ως «αξιόλογο καλλιτέχνη» έναν μουσικό ο οποίος, επί παραδείγματι, είναι ταυτοχρόνως ένας άξεστος γύφτος ή ένας διεστραμμένος κίναιδος.