MIDWINTER SOLSTICE
At the 21st of December the duration of Sunlight reaches its minimal length and the world experiences the shortest day of the year only to embark on a new journey the very next day, a gradual increase of the duration of daylight that will reach its highest point, its zenith, at the 21st of June when this calendarian circle will be fulfilled and a new one will commence. This phenomenon has been degraded nowadays to a mare astrological incident superficially observed and poorly comprehended by the modern scientific world and, even worst, to a meaningless and alien occasion for the shallow thinking population of the western world.
Σχεδόν ποτέ δεν βλέπω τηλεόραση. Πρόσφατα όμως βρέθηκα τυχαία σε κάποιο σπίτι με τηλεόραση που αναμετάδιδε εκπομπή του ακροδεξιού αστροφυσικού,καθηγητού του Πανεπιστημίου Πατρών, συγγραφέα και στελέχους του ΛΑΟΣ Χρήστου Γουδη στο τηλεοπτικό κανάλι του Καρατζαφέρη. Η εκπομπή προσπαθούσε να εμφανίσει ως ιστορικό γεγονός την “γέννηση του Χριστού” και να εμφανίσει ως πραγματικά ιστορικά γεγονότα όλα όσα γράφουν τα Ευαγγέλια σχετικά με αυτήν.
Στην εκπομπή αναφέρθηκε ως υπαρκτό ιστορικό γεγονός μέχρι και η “σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη”!
Όμως,το συγκεκριμένο “γεγονός” δεν αναφέρεται σε καμία απολύτως ιστορική πηγή, παρά μόνο στο Ευαγγέλιο του Εβραίου τελώνη (φοροεισπράκτορα) Λευί, που μας εμφανίζεται με το όνομα “Ματθαίος”. Το “γεγονός” μάλιστα δεν αναφέρεται σε κανέναν από τους άλλους τρεις Ευαγγελιστές, ούτε φυσικά στον Ιουδαίο ιστορικό Φλάβιο Ιώσηπο , που περιέγραφε αναλυτικά τα γεγονότα της εποχής και ήταν σύγχρονος τών Ευαγγελιστών Λουκά και Ιωάννη.
Ο άφρων σχετικισμός και η ανεπίγνωστη ακηδία των συνηθισμένων ανθρώπων της εποχής μας, ως προς την αξιολόγηση των ποιοτήτων των ηχητικών αλληλουχιών που αποκαλούμε «μουσική», αποτελούν τα πιο αντιπροσωπευτικά χαρακτηρολογικά γνωρίσματα που αποκαλύπτουν σ’ όλη την αποκρουστική του υπόσταση τον ΥΠΑΝΘΡΩΠΟ. Αμέσως γίνονται αντιληπτά από την ευκολία με την οποία θεωρείται απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο και, ως εκ τούτου, αποδεκτό για κάποιον “διαπρεπή” π.χ. πολιτικό, συγγραφέα, διανοούμενο κ.λ.π, να απολαμβάνει “σκυλάδικα” και να ξεφαντώνει με τσιφτετέλια, ή η άνεση με την οποία μπορούν να σεβασθούν και να δεχτούν ως «αξιόλογο καλλιτέχνη» έναν μουσικό ο οποίος, επί παραδείγματι, είναι ταυτοχρόνως ένας άξεστος γύφτος ή ένας διεστραμμένος κίναιδος.