Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ
Η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, για τα δεδομένα της μεταπολεμικής Ευρώπης, έχει μεταβάλει άρδην την καθημερινότητα σχεδόν του συνόλου των Ευρωπαίων. Πέρα από τις αναφορές θανάτων και κρουσμάτων, τις επιδημιολογικές αναλύσεις και τις σπουδές πάνω στις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, με τις οποίες μας βομβαρδίζουν καθημερινώς, υπάρχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα προσέγγιση στην όλη κατάσταση, που έχει να κάνει με τις κοινωνιολογικές προεκτάσεις του φαινομένου, καθώς μας έχει παρουσιαστεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μελέτη των αντιδράσεων της μάζας αλλά και της πολιτικής των “δημοκρατικών” κυβερνήσεων της Ευρώπης απέναντι σε μια γενικευμένη κρίση.
Σε σχέση με τον τρόπο που λειτουργεί η μάζα έχουν γραφεί τόσα πολλά από μεγάλους στοχαστές του παρελθόντος που οποιαδήποτε ανάλυση δεν έχει να προσθέσει τίποτα το καινούργιο. Ο μεγάλος Γκουστάβ Λε Μπον (Gustave Le Bon) στο μνημειώδες έργο του “Η ψυχολογία των μαζών” (Psychologie des Foules) παρατηρεί ότι ο συλλογικός δείκτης ευφυίας ενός όχλου σαφώς υπολείπεται του μέσου όρου ευφυίας των μελών του. Δεν απαιτούνται περαιτέρω αναλύσεις. Ας παρατηρήσουμε απλώς ότι η ενδελεχής μελέτη της ψυχολογίας και των τρόπων αντιδράσεως των μαζών, δεδομένου και του κρισίμου ρόλου της μάζας στα “δημοκρατικά” πολιτεύματα, καθιέρωσε την διδασκαλία των σχετικών, ιδιαιτέρως σημαντικών, μαθημάτων στα πανεπιστήμια στα οποία φοιτούν οι επαγγελματίες πολιτικοί,
Ὀφείλω κατ᾿ ἀρχὰς νὰ διευκρινίσω ὅτι, καθὼς ἡ παροῦσα λῆψις ἐγένετο ἤδη τὴν 14ην Φεβρουαρίου, δὲν περιλαμβάνει σχολιασμὸν τῆς παρούσης ἐκρηκτικῆς καταστάσεως ἐν σχέσει πρὸς τὴν νέαν φᾶσιν τῆς ἐπιχειρουμένης ἐξ ἀνατολῶν εἰσβολῆς βαρβάρων [πρβλ. 
…Και ξαφνικά όλοι ξύπνησαν · και αντελήφθησαν ότι η Τουρκία “διεξάγει υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, εργαλειοποιώντας τους μετανάστες”, για να διαλέξω μίαν από τις πομπώδεις αλλ᾿ επιτηδευμένα εθελοτύφλου “ανθρωπιστικής” αποχρώσεως εκφράσεις που χρησιμοποιούν τις τελευταίες ημέρες οι διάφοροι δημοσιολογούντες αναλυτές, πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι. Μόνο που ό,τι τώρα συμβαίνει στον Έβρο και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου συμβαίνει αδιαλείπτως εδώ και πολλά χρόνια! Όσοι όμως, όπως εμείς, δεν έχουμε πάψει να κραυγάζουμε με κάθε μέσο (μία απλή παρατήρηση της σχετικής συχνότητος των σχετικών με το θέμα αναρτήσεων στην παρούσα ιστοσελίδα από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της το αποδεικνύει) για τον θανάσιμο κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάς – και όλη η Ευρώπη – από το εξ ανατολών αφροασιατικό μεταναστευτικό τσουνάμι, λοιδορούμασταν και χαρακτηριζόμασταν “φασίστες” και “ρατσιστές”, άρα και εξ ορισμού κατά τα κρατούντα συστημικὰ και προδοτικά ΜΜΕ αναξιόπιστοι, κινδυνεύοντας μάλιστα και να διωχθούμε ποινικώς, δυνάμει του καθεστώτος ανελευθερίας και νομικής τρομοκρατίας που καθιερώθηκε κυρίως με την θέσπιση του “αντιρατσιστικού νόμου”.
Τῷ 1910 ἱδρύθη ἐν Ἀθήναις ὁ Ἐκπαιδευτικὸς Ὅμιλος, τοῦ ὁποίου σκοπός ἦτο ἡ διὰ τοῦ Δελτίου του προβολὴ τῆς λεγομένης δημοτικῆς, ἡ προπαγάνδισις ὑπὲρ αὐτῆς καὶ γενικώτερον ἡ καθιέρωσις-ἐπιβολή της εἰς τὴν νεοελληνικὴν γλωσσικὴν πραγματικότητα. 
Ένα από τα βασικά ψευδοεπιχειρήματα των εμπνευστών της προσφυγικής απάτης, για να επιτευχθεί η αποδοχή από τις μάζες του εποικισμού και της καταστροφής της Ευρώπης και όλης της λευκής ανθρωπότητος, είναι πως τάχα οι μετακινήσεις πληθυσμών “προσφύγων” και “μεταναστών” είναι αναπόφευκτες λόγω των “πολέμων”, των “κακουχιών”, της “δυστυχίας” αλλά και της παγκοσμιοποιήσεως που, σε συνδυασμό με την μοντέρνα τεχνολογία, έχουν διευκολύνει τις μετακινήσεις προς όλα τα σημεία της Γης. Οπότε δεν πρέπει να μας προβληματίζει η ευκολία με την οποία κάτοικοι του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές, του Νίγηρα, του Σουδάν και πολλών άλλων κρατών που βρίσκονται αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, και την Ευρώπη γενικώς, καταφθάνουν στην πόρτα μας και ζητούν “άσυλο”, έχοντας προηγουμένως διασχίσει τον μισό πλανήτη. Ούτως ή άλλως τα σύνορα μεταξύ των κρατών δεν έχουν πια σημασία, είμαστε όλοι “πολίτες της Γης”, μας λένε οι παπαγάλοι του διεθνισμού και του μίσους απέναντι στους λευκούς.
Ταφή του ήρωος καταδρομέως Γεωργίου Κατσάνη 46 έτη μετά τον θάνατό του κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο – Ανταπόκριση από την κηδεία και τις εκδηλώσεις στην γενέτειρά του, Σιδηρόκαστρο Σερρών.
Μεταστοιχειῶν κατὰ τὸ πνεῦμα τοῦ ἑπομένου ποιήματος, ἐνεπνεύσθην στιγμιαίως καὶ περιγράφω τὴν (μετα)φυσικότητα τοῦ πράγματος ἐκ τῆς ὑπερτοξικῆς πλησμονῆς σπαρακτικῶν ὀφιοσφαδαγμῶν…
Στην σχιζοφρενική εποχή απολύτου παρακμής που διανύουμε η συχνότης άκρως εξωφρενικών και αντιφατικών φαινομένων είναι τόσο υψηλή που πλέον αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητος και αρχίζουν να περνούν απαρατήρητα από τις μάζες. Για παράδειγμα, μπορεί τα μέλη μιας συμμορίας Αλγερινών που παρουσιάζονται ως “πρόσφυγες” να έχουν συλληφθεί κυριολεκτικώς εκατοντάδες φορές για τα ίδια αδικήματα αλλά να συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθερα και να δρουν ανενόχλητα, εάν εξαιρέσουμε τις λίγες ημέρες παραμονής στο κρατητήριο που συνεπάγεται κάθε επαναλαμβανόμενη σύλληψή τους. Aπό την άλλη, ένας καταστηματάρχης που υπερασπίζεται την περιουσία του απέναντι σε κάποιο άθλιο περιθωριακό στοιχείο που προσπαθεί να τον ληστέψει μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος εάν έχει την ατυχία ο ληστής να ανήκει σε κάποια αγιοποιημένη “ευπαθή” ομάδα… Μπορεί ένας αστυνομικός που υπέπεσε στο “αδιανόητο έγκλημα” του ραπίσματος ενός μικρού παραβατικού αθίγγανου να κινδυνεύει να χάσει την δουλειά του και να διωχθεί ποινικώς, ενώ οι αναρίθμητες συμμορίες των “Ρομά” κλέβουν, ληστεύουν, σκοτώνουν και τρομοκρατούν χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο. Mπορεί να τελούνται οργανωμένες εν ψυχρώ δολοφονίες αθώων ανθρώπων στο όνομα της ελεύθερης επιλογής, ενώ δράστες ειδεχθών εγκλημάτων να αποφυλακίζονται μετά από 5 έτη εγκλεισμού, το πολύ, πάλι στο όνομα της ελευθερίας! Και τι πιο αντιφατικό και παράλογο από το κυρίαρχο δόγμα της εποχής σύμφωνα με το οποίο όλοι είναι διαφορετικοί αλλά ταυτοχρόνως ίσοι;
“Ιερά οργή” και αγανάκτηση κατέλαβε προ ημερών σύμπαντα τα συστημικά μ.μ.ε. με αφορμή ένα βίντεο που διέρρευσε, στο οποίο ομάδα τριών αστυνομικών εμφανίζεται να ελέγχει έναν νεαρό (αθίγγανο) στην περιοχή του Μενιδίου, οπότε, κατά την διάρκεια του ελέγχου, εις εκ των αστυνομικών φαίνεται να ρίχνει δυο φάπες στον αθίγγανο (δίχως να είναι γνωστό τί έχει προηγηθεί…). 
εξ ανατολών βαρβαρικό εποικισμό. Κάθε μέρα, ακόμα και κάτω από εξαιρετικώς αντίξοες καιρικές συνθήκες, μεσούντος του χειμώνος, καταφθάνουν δεκάδες βάρκες με εκατοντάδες αφρικανούς και ασιάτες αλλοφύλους εποίκους, για την άφιξη και περισυλλογή των οποίων το Λιμενικό Σώμα δεν παραλείπει να μας ενημερώνει με καθημερινά δελτία τύπου, κομπάζοντας σχεδόν για το δήθεν “έργο” της “διάσωσης” που επιτελεί! Κάθε μέρα μουσουλμανικός πληθυσμός ισοδύναμος τουλάχιστον με τον πληθυσμό ενός ολοκλήρου χωριού εισέρχεται στην επικράτεια της Ελλάδος. Ανυπολόγιστος είναι ο αριθμός των ορδών που εισβάλλουν και από τα χερσαία σύνορα στον Έβρο!