Φύση και Σκοτεινή Εποχή

Σε όποιον εντός του διαθέτει έναν πυρήνα υγιούς πνευματικότητος, τα κέντρα του σε στοιχειώδη ισορροπία και ματιά που διατηρεί την διαύγειά της, εις πείσμα του ομιχλώδους και συγκεχυμένου χαρακτήρος της εποχής, η διαπίστωση περί της νοσηρότητος και της παρακμιακής φύσεως του συγχρόνου κόσμου της νεωτερικότητος επιβάλλεται αφ᾿ εαυτής ως προφανής αλήθεια και δίχως να χρήζει περαιτέρω τεκμηριώσεως. Η εντύπωση αυτή γίνεται εντονώτερη και συνεπώς δυνάμει αντιληπτή από ολοένα και ευρύτερες μάζες καθώς κινούμαστε προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, τα αληθινά αυτά προπύργια του εκφυλισμού, στα ανήλιαγα των οποίων σοκάκια οι μάζες των υπνοβατούντων σέρνουν σπασμωδικά, ακανόνιστα και άσκοπα την συγκεχυμένη τους ύπαρξη μέχρις ότου σβήσουν και χαθούν, δίχως να έχουν ποτέ τολμήσει να στρέψουν την ματιά τους προς τα ᾿πάνω. Εκεί η εκφυλιστική αυτή τάση έχει διαβρώσει και μολύνει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, κάθε δομικό στοιχείο της ατομικής και κοινωνικής ζωής, αλλοιώνοντας τον πρωταρχικό της χαρακτήρα και μετατρέποντάς την σε νέο φορέα παρακμής και διαστρεβλώσεως. Εντός αυτού του περιβάλλοντος καλείται ο σημερινός νέος να καλλιεργήσει και εκδηλώσει τα θετικά του στοιχεία, να ανακαλύψει και, ερχόμενος σε σύγκρουση ριζική με την κατεστημένη τάξη που τον καλεί σε αποστασία και διάλυση μέσα στους αγελαίους συμμορφωτικούς κανόνες του μεγαλοαστικού χάους, να ακολουθήσει το μονοπάτι που του έχει ανατεθεί.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ο λαθροεποικισμός κλιμακώνεται ξανά! Θα συνεχίσουν οι Έλληνες να παρακολουθούν απαθείς τον εν εξελίξει αφελληνισμό;

«Χαμός στην Θεσσαλονίκη από παράνομους μετανάστες: Μπαίνουν ανενόχλητοι από τον Έβρο και πάνε μόνοι τους στην αστυνομία».

Διαβάζοντας προ ολίγων ημερών την παραπάνω εξωφρενική είδηση η πρώτη σκέψη ήταν ότι ίσως επρόκειτο για ψευδή ή παραφουσκωμένη είδηση (τα λεγόμενα «fake news»).  Περνώντας ωστόσο κανείς μπροστά από το κτήριο της Αστυνομικής Διευθύνσεως Θεσσαλονίκης, στην δυτική είσοδο της πόλης, η εικόνα που προ ολίγων ημερών αντίκριζε με τα ίδια του τα μάτια (δεν έχουμε κανένα λόγο να υποθέσουμε ότι κάτι έχει αλλάξει εν τω μεταξύ…), ξεπερνάει κατά πολύ τις περιγραφές των μ.μ.ε.! Πράγματι λοιπόν, όπως μπορούμε με ασφάλεια να επιβεβαιώσουμε, ένα απροσδιόριστο πλήθος λαθρομεταναστών (αποτελούμενο αποκλειστικώς από νεαρούς άνδρες κεντροασιατικής ως επί τo πλείστον προελεύσεως, Αφγανούς, Πακιστανούς, κλπ)  στοιβάζεται τις τελευταίες μέρες έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης. Γιατί άραγε; Όσο κι αν ακούγεται σουρεαλιστικό, όλοι αυτοί οι εκεί συρρέοντες τριτοκοσμικοί, προσέρχονται εθελουσίως, απαιτώντας να …συλληφθούν!!! Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Σπεύδουν μόνοι τους στην Αστυνομία για να συλληφθούν. Κι αν ευλόγως έχετε μείνει αποσβολωμένοι, εξηγούμε ευθύς αμέσως την αιτία – κάτι που μόνο στο δύσμοιρο Ελλαδιστάν θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει. Η εξήγηση είναι ότι, οι λαθρομετανάστες, διά της «συλλήψεώς» των, καταγράφονται από τις αρχές και κατόπιν λαμβάνουν εγγράφως άδεια παραμονής στην Ελλάδα διαρκείας ενός μηνός!

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΟΙΑΚΙΣΜΟΙ (22)

20ῆς Ἀπριλίου 2018

Καθὼς ὁ Λευκὸς κόσμος τελεῖ ἀθλίως ὑπόδουλος ὑπὸ τὰ πνευματικὰ καὶ ψυχονοητικὰ δεσμὰ τῆς πλήρους Συγχύσεως καὶ ἠλιθίως αὐταπαρνητικῆς ἀλλοπροσαλλοσύνης, βαλτωμένος εἰς ἕνα ἀνακυκλούμενον ἐκφυλισμόν, ἀνατροφοδοτούμενον ὑπὸ τῆς ἰδίας του θανασίμου βαρύτητος ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν διοχετευομένων τοξικῶν προϊόντων ἀλλοτριώσεως, ἀπονεγρισμοῦ, ἐκγυφτισμοῦ κι ἐξιουδαϊσμοῦ, συνήθως δ᾿ αἰσθανόμενος παντελῶς ἀνήμπορος νὰ προβάλῃ ἔστω καὶ τὴν ἐλαχίστην οὐσιώδη ἀντίδρασιν, παραδεδομένος εἰς τὴν δειλὴν ἡττοπάθειαν καὶ τὴν ἐγωπαθῆ ὑποτακτικότητα τοῦ ψυχικῶς συντετριμμένου καὶ ἠτιμασμένου ἰδιοτελοῦς δούλου ποὺ ἐλπίζει τὴν εὔνοιαν ἢ καὶ τὰ μέγιστα ὀφέλη ἐκ τοῦ στυγεροῦ του αὐθέντου, μία ἀκόμη 20ὴ Ἀπριλίου ἀνέτειλε φέρουσα τὸν ἰδιαίτερον ἐκεῖνον βαρὺν συμβολισμόν, διὰ τὴν συντήρησιν τοῦ ὁποίου ἀκουσίως τὸ ἴδιον τὸ Σύστημα μεριμνᾷ – καθὼς ἀείποτε οἱ ποικίλοι του ἰνστρούχτορες, ἱεροκήρυκες καὶ λοιποὶ κομπάρσοι του δίκην ἀπολύτου «ἠθικοῦ» σκιάχτρου καὶ ἀπαραβιάστου φοβήτρου προφέρουν κυρίως ἕνα ὄνομα πρὸς ἀποσόβησιν καὶ ἀποτροπὴν καὶ τῆς σκέψεως ἀκόμη παραμικρᾶς ἀνδρείας ἀντιδράσεως εἰς τὴν μακαβρίως διὰ τὸν Λευκὸν Ἄνθρωπον ἐξελισσομένην Ὕβριν τῆς ἀλλοτριωτικῆς του ὑποταγῆς καὶ διαστροφῆς κατὰ τὰς ἐπιταγὰς τῆς ἐπιβεβλημένης δουλικῆς του «ὀρθότητος»: Μεταβαίνων εἰς παλαιότερόν μου παρόμοιον ἐπετειακὸν μήνυμα (20ῆς Ἀπρ. 2015, https://www.armahellas.com/?p=15186), ὁ συμβολισμὸς λοιπὸν τῆς ἡμέρας συνδέεται πρὸς …

«… τὰ γενέθλια τοῦ πλέον κατασυκοφαντημένου καὶ διεστρεβλωμένου ἀνδρὸς τῆς συγχρόνου Ἱστορίας: τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ.

Τὸ ἀβυσσαλέον ἰουδαϊκόν–ταλμουδικὸν ἐναντίον του μῖσος ἔχει δυστυχῶς πλήρως συσκοτίσει καὶ δηλητηριάσει τὴν κρίσιν, τὴν σκέψιν καὶ τὰ συναισθήματα τοῦ μεταπολεμικοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου, κατὰ τρόπον ποὺ αὐτὸ ἐχρησίμευσεν εἰς τοὺς ἀστροφόρους πράκτορας τοῦ ἐνεργοῦ Θανάτου νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν ὡς ἐφαλτήριον διὰ τὴν ὁλικὴν, πλέον, ἐκρίζωσιν κάθε ὑγιοῦς ζωτικοῦ ἐνστίκτου, συναισθήματος καὶ σκέψεως, κάθε στοιχειώδους βιολογικῆς καὶ πνευματικῆς ἐρριζώσεως εἰς τὰ ἴδια νάματα καὶ πηγὰς Ζωῆς, Παραδόσεως καὶ Ὑπάρξεως.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ὁ ἀκομβίωτος …«στρατάρχης», ἡ σημειολογία τοῦ ραγιαδισμοῦ καὶ ἡ δύναμις τῆς αἰσθητικῆς.

Η σημειολογία ή σημειωτική, όπως προτιμούν πλέον να την ονομάζουν οι ειδικοί του συγκεκριμένου επιστημονικού κλάδου (αντιγράφοντας εκ του εισαγωγικού κειμένου του ιστοτόπου της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας: http://hellenic-semiotics.gr/) ορίζεται ως: «[…] η επιστημονική περιοχή που μελετάει σε βάθος όλα τα φαινόμενα του πολιτισμού στις σημερινές κοινωνίες, αλλά και στις κοινωνίες του παρελθόντος, ως συστήματα σημείων. Αντικείμενα μελέτης της σημειωτικής είναι ανάμεσα σε άλλα η καθημερινή συμπεριφορά, τα νοήματα που επικοινωνούν οι χειρονομίες και ο τρόπος ένδυσης, οι δομές της ποίησης και της λογοτεχνίας, ο τρόπος που επικοινωνούν η μουσική, η ζωγραφική και οι λοιπές τέχνες, τα μηνύματα που μας εκπέμπουν το θέατρο, ο κινηματογράφος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς και τα βιώματα από την αρχιτεκτονική και γενικότερα τον κτισμένο χώρο. […]».

Είναι πράγματι η σημειωτική, για όσους έχουν εντρυφήσει στην γοητευτικά οξυδερκή οπτική και τις μεθόδους της, ένα εργαλείο εξαιρετικώς χρήσιμο στην πορεία προσεγγίσεως και κατανοήσεως ποικίλων κοινωνικών και ιστορικών φαινομένων, της πολιτικής συμπεριλαμβανομένης – ιδίως δε αυτής! 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Τὸ AIDS τοῦ κοινωνικοῦ/πολιτιστικοῦ μαρξισμοῦ κι ἡ ἐσωτερικὴ κατάρρευση τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας…

HIV σημαίνει Human Immunodeficiency Virus, δηλαδή Ιός της Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας. Ο ιός του AIDS είναι ένας ρετροϊός, έχει δηλαδή γενετικό υλικό RNA, το οποίο με την δράση ενός ενζύμου που λέγεται αντίστροφη μεταγραφάση μετατρέπεται σε DNA για να ενσωματωθεί στο γονιδίωμα του ανθρώπου. 

Με την πάροδο του χρόνου η νόσος HIV μολύνει και εξοντώνει τα λευκά αιμοσφαίρια που λέγονται CD4+ λεμφοκύτταρα (ή “CD4+ Τ κύτταρα”) και μπορεί να αφήσει εν τέλει το σώμα ανίκανο να καταπολεμήσει κάποιες μολύνσεις και καρκινογενέσεις. Τελικώς η εκφυλιστική αυτή  νόσος κανονικώς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. 

Ίσως διερωτάται κάποιος για ποιον λόγο αναφέρονται εδώ αυτές οι πληροφορίες. Και όμως, τα τελευταία γεγονότα της ελλαδικής πραγματικότητος, όπως αποκαλύπτεται από την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών, οδηγούν χωρίς αμφιβολία οιονδήποτε είναι ακόμα εις θέσιν να σκέφτεται  στο συμπέρασμα ότι η κοινωνία έχει προσβληθεί από τον ιό του AIDS ή καλλίτερα, θέτοντας την διάγνωση με πολιτικούς όρους, έχει προσβληθεί από την ψυχική ασθένεια του κοινωνικού μαρξισμού, που κατ᾿ αναλογίαν αποτελεί το αντίστοιχο του AIDS σε επίπεδο ανθρωπίνων κοινωνιών. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

25η Μαρτίου 1821: Παλαιὰ καὶ νέα μας ἀφιερώματα.

 Ἐπὶ τῇ μεγάλῃ Ἐθνικῇ Ἐπετείῳ τῆς ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΥ πανεθνικῆς μας Παλιγγενεσίας τοῦ 1821, μετὰ 197 ἔτη, παραμένουμε ἐλάχιστοι πλέον ὡς οἱ τελευταῖοι πιστοὶ μῦσται τοῦ βαθέος καὶ ὑψηλοῦ νοήματος τῆς Ἐπαναστάσεως. 

   Πράγματι, τὸ περιεχόμενον ἐκείνου τοῦ φέροντος πνεύματος τοῦ 1821 ἐν δυνάμει ἐνέχει τὸν σπόρον ἀλλὰ καὶ τὴν ἐνέργειαν τῆς πλήρους ἐθνοκοινοτικῆς μας ἀναγεννήσεως, ἐξ οὗ κι ὁ ἐθνικός μας βάρδος Κωστῆς Παλαμᾶς ἀποτεινόμενος εἰς συνέδριον τῆς νεολαίας ΕΟΝ συνώψισε τὸ μήνυμά του ὡς ἑξῆς: 
    “Ἕνα μονάχα θὰ σᾶς ᾿πῶ, δὲν ἔχω ἀλλο κανένα
       μεθῦστε μὲ τ᾿ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα!”
     Δεδομένου ὅτι ἡ ἐπισκεψιμότης τῆς ἱστοσελίδος μας ἔχει ἐκτιναχθῆ πολὺ ἐν σχέσει πρὸς τὸ παρελθόν, ἀνασύρουμε σήμερα κάποιες ἐκ τῶν παλαιῶν μας σχετικῶν ἀναρτήσεων.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821

Η άγνοιά μας τόσο για τους υπέρ της Ανεξαρτησίας από το 1821 αγώνες της Μακεδονίας, όσο και για όλες τις μετά το 1880 μέχρι και της ενάρξεως του Μακεδονικού Αγώνος επαναστάσεις και εξεγέρσεις των βορείων Ελλήνων είναι στους περισσότερους από εμάς σχεδόν απόλυτος. Οφείλουμε να γνωρίζουμε άπαντες το ενιαίο της εθνικής πολεμικής προσπαθείας, από Δουνάβεως έως Κρήτης, ολοκλήρου του Ελληνισμού και πρέπει να αποκατασταθεί στην συνείδηση όλων μας το εύρος του αγώνος. Ο αρματολισμός και η κλεφτουριά αναστήθηκε και ανδρώθηκε στην Μακεδονία και Θεσσαλία ένεκα της ασφαλείας, την οποία παρείχαν οι σύνθετοι ορεινοί όγκοι της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Βορείου και Δυτικής/Νοτίου Θεσσαλίας. Τα ιστορικώς δε γνωστά αρματωλίκια ήσαν δεκαεπτά, άπαντα εις την Δυτική Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο και δυο μόνον εις την Αιτωλοακαρνανία. Οι εξεγέρσεις της Μακεδονίας και γενικότερα της Βορείου Ελλάδος άρχονται από το 1495, όταν επρόκειτο ο Κάρολος ο Η΄ να εκστρατεύση εναντίον της Τουρκίας. Η ορμή των εξεγερμένων ήταν τόση, ώστε ο σουλτάνος Βαγιαζήτ, αφού μετέφερε τα γυναικόπαιδα στην Ασία, ετοιμάστηκε για την μεταφορά της πρωτευούσης του. Ματαιωθείσης δε της εκστρατείας του Καρόλου, η Θράκη και η Μακεδονία σχεδόν ηρημώθησαν διά πυρός και σιδήρου. Το 1571 εξηγέρθησαν η Μακεδονία, η ηπειρωτική Ελλάς και τα νησιά μετά της Πελοποννήσου. Τότε, και παρά την ήττα της τουρκικής αρμάδας στην Ναύπακτο, 30.000 Έλληνες εκ Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής εθανατώθησαν στην Κωνσταντινούπολη. Το 1710 εξέγερση με επί κεφαλής τον Μπίτουλα εκ Πισοδερίου, υποκινούμενον υπό του Τσάρου Πέτρου του Μεγάλου. Το 1748-49 οι Ορεσίβιοι άνδρες κατέλαβαν τις βόρειες Σποράδες, εναυπήγησαν καταδρομικό στόλο και ερήμωσαν λαφυραγωγούντες τις τουρκικές παράλιες πόλεις, από Λιτοχώρου έως Ελλησπόντου. Το 1771 επανάστασις κατά τα Ορλωφικά. Επίσης το 1782, επί Τσαρίνας Αικατερίνης, εξεγείρονται τα δεκαεπτά αρματωλίκια και για πρώτη φορά απωθούν και νικούν τα τακτικά αλβανοτουρκικά στρατεύματα του Αλή Τεπελενλή. Το 1803, μετά την Ρωσοτουρκική ειρήνη, ο Αλής στρέφεται κατά των συνημμένων δεκαεπτά αρματολικίων, τα οποία ηττώνται και βρίσκουν καταφύγιο στις βορείους Σποράδες.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ “AZOV” ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ “INTERMARIUM”.

Αν αναλογιστούμε τα βασικά κίνητρα των πολιτικών φορέων που εμπλέκονται στην άσκηση της εξουσίας στον Δυτικό Κόσμο, μπορούμε εύκολα να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι οι Ιδέες στο μεταπολεμικό πολιτικό προσκήνιο έχουν σταματήσει να αποτελούν σημαντική παράμετρο της διακυβερνήσεως. Οι βασικοί πολιτικοί φορείς στην Δύση περιλαμβάνουν κάποιους δήθεν τεχνοκράτες επαγγελματίες πολιτικάντηδες διαποτισμένους μέχρι το μεδούλι από το αντιφυσικό δόγμα του εγκαλιταριανισμού, οι οποίοι μονίμως εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα οικονομικώς ισχυρών παραγόντων, οικογενειών και εταιρειών, έτσι ώστε ο τύπος του συγχρόνου πολιτικού να μην απέχει από ένα ηθοποιό-μηχανορράφο ο οποίος πουλάει τις ικανότητές του στην αγορά των εκλογικών συμπαθειών με απώτερο σκοπό να αποσβέσει την επένδυση που έγινε για την εκλογή του… Ανάμεσα σε αυτόν τον συρφετό “πολιτικών” είναι εξαιρετικώς δύσκολο έως και απίθανο να βρεθεί κάποιος ΗΓΕΤΗΣ με ακέραιες πολιτικές θέσεις, πολύ περισσότερο με αρχές κοσμοθεωρητικής τάξεως! Ειλικρινείς και υγιείς προθέσεις μπορούν ενίοτε να παρατηρηθούν σε ακτιβιστές κοινοτικών δράσεων αλλά ουδέποτε ανάμεσα σε επαγγελματίες πολιτικούς. Από τους τελευταίους άλλωστε πηγάζει ό,τι προβάλλει ως δόγμα της συγχρόνου πολιτικής επιστήμης: «Η πολιτική ως υπηρέτης της οικονομίας». Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι υπό αυτές τις συνθήκες, συνήθη κατάσταση αποτελεί η επιβολή των συμφερόντων μιας αδηφάγου γκανγκστερικής κεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας εφ’ όλης της κοινωνίας, με τρόπο αδίστακτο και ολοκληρωτικό! Όταν λοιπόν όλα τα κοινωνικά ζητήματα υποτάσσονται στο χρήμα, η οικονομία καθίσταται η βασική συνιστώσα του δημοσίου βίου, η οποία προσπαθεί να ποδηγετήσει ο,τιδήποτε άλλο: κοινοτικές και οικογενειακές σχέσεις, θρησκεία, γεωπολιτική, στρατιωτικές υποθέσεις, πολιτική. Αρχές, κοσμοθεώρηση, ιδεολογία, εθνοφυλετική ταυτότης, φαντάζουν ξεπερασμένα κατάλοιπα τα οποία χωρίς ενδιασμό θυσιάζονται στον βωμό της αγοράς… Η Ουκρανία των ολιγαρχών μέχρι πρότινος δεν αποτελούσε εξαίρεση ως προς τα ανωτέρω. Από την επανάσταση της πλατείας Μαϊντάν και μετέπειτα, τα πολιτικά τεκταινόμενα στην χώρα αυτή της ανατολικής Ευρώπης πήραν μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Φτάνει πια με τους Τούρκους! Καλύτερα πόλεμος παρά ταπείνωση!

Τα πράγματα είναι σοβαρά· πολύ σοβαρά. Καθώς πλησιάζει (τρία μόλις έτη υπολείπονται) η επέτειος συμπληρώσεως 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, ο ελληνικός λαός έχει περιέλθει σε κατάσταση τοιαύτης παρακμής και αισχρής αδυναμίας, ώστε να φαντάζει αμφίβολον εάν το ελληνικό κράτος, στην σύσταση του οποίου (κακὴν κακῶς…) εκείνη η επανάσταση οδήγησε, θα εξακολουθήσει να υπάρχει ώστε να εορτάσει την επέτειο – τουλάχιστον ως (έστω τύποις…) ελευθέρα και ανεξάρτητη πολιτεία! Και πολύ χειρότερα: φαντάζει αμφίβολη ακόμη και η επιβίωση του ίδιου του έθνους Ελλήνων, ενός έθνους με μοναδική πολιτισμική κληρονομιά και αδιάλειπτη ιστορική παρουσία άνω των 4.000 ετών!

Από το 1071 μ.Χ., οπότε τα βυζαντινά στρατεύματα υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ΄ Διογένη υπέστησαν συντριπτική και ταπεινωτική ήττα από τα σελτζουκικά στρατεύματα του Αρπ Ασλάν στην κοσμοϊστορικής σημασίας μάχη του Μαντζικέρτ, αποτέλεσμα της οποίας ήταν, ουσιαστικώς, η απώλεια για τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, που πλημμύρισε έκτοτε από τα τουρανικά φύλα, ανοίγοντας τον δρόμο για την Άλωση και της Βασιλεύουσας το 1453 μ.Χ. και την κατάκτηση ολοκλήρου της “Ρωμανίας”, ο βαρβαρικός και αιμοδιψής αυτός ασιατικός λαός, πρώτα ως Σελτζούκοι Τούρκοι και έπειτα ως Οθωμανοί Τούρκοι, δεν έπαυσε να κατατρύχει την Ελλάδα και την Ευρώπη, επιφυλάσσοντας εναντίον τους επιδρομές, εξανδραποδισμούς, σφαγές, δηώσεις, καταστροφές, μακραίωνη και ταπεινωτική δουλεία…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Θεματικὴ σειρά: “Ὁ Μῦθος τοῦ Αἵματος”

Καθώς η αντιφυλετική λαίλαπα

σαρώνει τον λευκό κόσμο, όχι μόνον διά της υπούλως διαβρωτικής πλύσεως εγκεφάλου και της συστηματικής προπαγάνδας υπέρ της φυλετικής επιμειξίας αλλά και με τρόπο απροκάλυπτο πια, διά της (δήθεν “ανθρωπιστικής”) πολιτικής των “ανοιχτών συνόρων” που κατέστησε τις ευρωπαϊκές πατρίδες αφύλακτες και διάτρητες μπροστά στα επελαύνοντα αφιονισμένα κύματα αφροασιατών λαθρεποίκων, αποτελεί αδήριτη υπαρξιακή αναγκαιότητα η επείγουσα επαναφορά της εθνοφυλετικής μνήμης και η ενεργοποίηση των ναρκωμένων φυλετικών ενστίκτων και του φυλετικού αισθητηρίου του θλιβερώς αποπροσανατολισμένου Λευκού Ανθρώπου!

Με δεδομένην την επικρατούσαν αμάθεια ή, ακόμη χειρότερο, την συχνά δοκησίσοφη ημιμάθεια και την γενικευμένη σύγχυση, η οποία παρατηρείται ακόμη και εντός των κόλπων ενός νεανικού κοινού που έχει εσχάτως κάνει την εμφάνισή του μέσω διαδικτυακής παρουσίας σε διάφορα ιστολόγια και fora σχετικά με την φυλετική ιδέα και επιστήμη, δείχνοντας ζωηρό ενδιαφέρον γύρω από τα ζητήματα αυτά, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη της εννοιολογικής διασαφηνήσεως και οριοθετήσεως και κυρίως της υποδείξεως κατευθύνσεως, με γνώμονα την εις βάθος ουσιώδη κατανόηση και συνειδητοποίηση, αλλά και η ανάγκη επίσης καταρρίψεως παντοίων αναφυομένων τσαρλατανικών δοξασιών, που προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό.
Αναλογιζόμενοι την κρισιμότητα των καιρών, ανταποκρινόμαστε στην αναγκαιότητα αυτή, εγκαινιάζοντας σειράν έργων υπό τον τίτλον “Ο Μύθος του Αίματος”, που θα περιλαμβάνει τόσο πρωτότυπες εργασίες μελών μας, όσον και μεταφράσεις ξένων έργων καθώς και πιστές ανατυπώσεις αξιολόγων παλαιών μελετών, με κοινόν άξονα την φυλετική συνειδητότητα: Ποιοί και τί είμαστε; Από που ήρθαμε και πως;
Ως αρχήν επιλέξαμε (για ευνοήτους λόγους) την επανέκδοση μίας έξοχης, ευσύνοπτης και συνάμα περιεκτικής συνόψεως υπό του Μακεδόνος αρχαιολόγου και ακαδημαϊκού Αντωνίου Κεραμοπούλου υπό τίτλον: “Η γερμανική επιστήμη περί της φυλετικής καταγωγής των αρχαίων Μακεδόνων”, η οποία, αν και εκδόθηκε το 1945, διατηρεί αναλλοίωτη την αξία της, καθιστάμενη μάλιστα, λόγω του συγκεκριμένου της θέματος, ιδιαιτέρως επίκαιρη!

E-mail  ἐπικοινωνίας: entypo-yliko@armahellas.com

ΔΡΕΣΔΗ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1945

Η ημέρα είναι Τρίτη και το ημερολόγιο δείχνει 13 Φεβρουαρίου 1945. Στην ιστορική γερμανική πόλη της Δρέσδης, παλαιά έδρα των εκλεκτόρων και βασιλέων της Σαξονίας καθώς και σημαντικό κέντρου πολιτισμού όχι μόνον της Γερμανίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης (ενδεικτικός αυτού είναι και ο χαρακτηρισμός της πόλεως ως «Φλωρεντίας του Έλβα», καθώς ήταν διακοσμημένη με πλήθος αρχιτεκτονικών μνημείων), ο μόνιμος πληθυσμός των περίπου 600.000 έχει σχεδόν διπλασιασθή, καθώς πρόσφυγες από τις ανατολικές περιοχές έχουν πλημμυρίσει την πόλη, στην προσπάθειά τους να σωθούν από τα επελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα. Μέχρι την ημέρα εκείνη η Δρέσδη ήταν η μεγαλύτερη μη βομβαρδισμένη οικοδομημένη περιοχή της Γερμανίας. Οι μόνες δύο επιθέσεις που είχε δεχτεί ως τότε η περιοχή ήσαν δύο βομβαρδισμοί των σιδηροδρομικών αποθηκευτικών χώρων, που βρίσκονταν εκτός του κέντρου της πόλεως κατά τον Οκτώβριο του 1944 και τον Ιανουάριο του 1945.

Την ημέρα εκείνη όμως αυτό επρόκειτο να αλλάξει. Στις 21:51 οι σειρήνες ηχούν. Αιτία του συναγερμού; Η εμφάνιση στους ουρανούς του πρώτου κύματος βομβαρδιστικών της βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας (RAF), το οποίο αποτελούνταν από 254 αεροσκάφη τύπου Lancaster φέροντα 500 τόνους εκρηκτικών και 375 τόνους εμπρηστικών βομβών. Προ του βομβαρδισμού θα προηγηθεί η ρίψη φωτοβολίδων μαγνησίου οι οποίες θα μετατρέψουν την νύκτα σε μέρα και η ρίψη φωτοβολίδων που θα λειτουργήσουν ως δείκτες στόχων προς συνδρομή των βομβαρδιστικών στην επιτυχή εκτέλεση του καταστροφικού τους έργου. Επίκεντρο του βομβαρδισμού θα είναι το στάδιο Ostragehege, το οποίο βρισκόταν κοντά στο μεσαιωνικό τμήμα της πόλεως.

Η διάρκεια του βομβαρδισμού από το πρώτο κύμα δεν ήταν μεγαλύτερη των οκτώ λεπτών, για τους πανικοβλημένους κατοίκους όμως της Δρέσδης, σύμφωνα όμως με μαρτυρίες επιζώντων, ήταν σαν να διήρκεσε ώρες. Επί πλέον η αντιαεροπορική άμυνα ήταν εντελώς αποδυναμωμένη, οπότε τα συμμαχικά βομβαρδιστικά εκτέλεσαν ανενόχλητα την φρικαλέα αποστολή τους. Το αποτέλεσμα ολοσχερής καταστροφή – μουσεία, καθεδρικοί ναοί, οικίες, αθλητικές εγκαταστάσεις, νοσοκομεία ισοπεδώθηκαν και οι εμπρηστικές βόμβες δημιούργησαν μία θύελλα φωτιάς.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]