Τα κατοικίδια ως υποκατάστατα των παιδιών
Παραθέτουμε αυτούσια την εισαγωγή άρθρου που προσφάτως αναρτήθηκε σε μια από τις αμέτρητες ιστοσελίδες περί κατοικιδίων, ή αλλιώς «ζώων συντροφιάς», που έχουν πλημμυρίσει το διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια:
«Η γάτα σας είναι ισότιμο μέλος της οικογένειάς σας. Είναι το παιδί σας, ο φίλος σας, η φίλη σας, ένα πλάσμα που σας έχει ζήσει και στα καλά και στα άσχημα. Κι όμως, είναι εκεί για εσάς, για να ακούει τα παράπονά σας, να σας ανέχεται όταν κάνετε κάτι εκνευριστικό και να απολαμβάνει την ζεστασιά της αγκαλιάς σας. Είναι σαν ένα μικρό μωράκι που σας έχει ανάγκη. Μάλιστα, πολλές είναι οι συμπεριφορές της που μοιάζουν με τα ανθρώπινα μωρά, γι’ αυτό μάλλον θεωρείτε το γατόνι σας το τετράποδο παιδί σας.»
Το άρθρο κλείνει ως εξής: «Τελικά οι γάτες και τα μωρά δεν διαφέρουν και πολύ – είναι τα πιο όμορφα και αγνά πλάσματα του κόσμου, απλά οι γάτες έχουν γούνα και μουστάκια!»
Προφανώς το περιεχόμενο του κειμένου είναι ανάξιο σχολιασμού από στοιχειωδώς λογικώς σκεπτόμενους ανθρώπους, εκτός εάν εκληφθεί ως απόπειρα σαρκασμού της ψυχοπάθειας των «φιλόζωων», κάτι που δεν είναι. Εάν όμως δεν είναι σατιρικό, ούτε το αποκύημα της φαντασίας ενός παρανοϊκού εγκεφάλου, μήπως εντάσσεται στα πλαίσια μιας εκστρατείας προπαγάνδας, τεραστίων διαστάσεων, με στόχο – ποιον άλλον; – την βιολογική εξόντωση των λευκών; [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]