Μπόχα και δυσωδία: ιδού η δημοκρατία!

Πραγματοποιήθηκε λοιπόν – και τύποις – η αναγγελία των επικειμένων βουλευτικών εκλογών. Το προεκλογικό κλίμα είναι περίεργο, αινιγματικό και άκρως τοξικό. Ως προς την αινιγματικότητα συμβάλλει ίσως και το γεγονός ότι οι επερχόμενες εκλογές (οι πρώτες) πρόκειται να διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής (που προεξοφλεί αδυναμία σχηματισμού κυβερνήσεως και συνεπώς επαναληπτικές εκλογές ως μονόδρομο). Ταυτόχρονα ένα υπόγειο – και μάλλον βουβό – κύμα λαϊκής οργής κοχλάζει λόγω των συσσωρευμένων προβλημάτων, των αλλεπάλληλων εθνικών ταπεινώσεων και της οικονομικής εξαθλιώσεως αλλά δυσκολεύεται να βρει διέξοδο και τρόπο εκφράσεως. Η αίσθηση πολιτικού αδιεξόδου είναι διάχυτη και πνιγηρή.

Η τοξικότητα εσχάτως υπερχείλισε με την αποκαλυφθείσα καταγγελία  γυναίκας-στελέχους του ΠΑΣΟΚ για βιασμό και ξυλοδαρμό από ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν παραβλέπει κανείς τον ύποπτο χρονισμό της αποκαλύψεως, που αναδύει οσμή προεκλογικής σκοπιμότητoς αφού πράγματι το σκανδαλιστικό της υποθέσεως συνέτεινε στην επισκίαση κάθε άλλου θέματος, μονοπωλώντας την ατζέντα της δημοσιογραφικής επικαιρότητος, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα ουσιώδη. Ανέδειξε ωστόσο η υπόθεση αυτή και την μεγίστη υποκρισία της περί «δικαιωματισμού» υστερίας της  αριστεράς, που βρέθηκε τώρα να λούζεται τα καμώματα ενός ημικρετινώδους celebrity-θεατρίνου, ανίδεου περί την πολιτική, τον οποίο προώθησε και ανέδειξε στην ευρωβουλή προς άγραν ψήφων και μόνο: τώρα εισπράττει μοιραία – και δικαίως – τα επίχειρα…   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

ΒΟΡΕΙΝΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ [18 β]

Παρουσιάζουμε σήμερα καὶ τὸ γ΄ μέρος τῆς ἐκδηλώσεώς μας τῆς 19ης Μαρτίου 2023,  ποὺ κυρίως συνίστατο εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ Στεφάνου Γκέκα καταληκτικὴν ὁμιλίαν.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΒΟΡΕΙΝΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ [18 α]

Παρουσιάζουμε κατ᾿ ἀρχὰς τὸ α΄ μέρος τῆς ἐκδηλώσεώς μας τῆς 19η;Μαρτίου 2023, ποὺ συμπεριλαμβάνει:
    1.  Τὴν ὁμιλίαν τοῦ Dr. Alexander Jacob, τῆς ὁποίας τὸ κείμενον καὶ τὴν μετάφρασιν παραθέτουμε ἐδῶ. Κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ μέρους αὐτοῦ τῆς ἐκδηλώσεως προεβάλλετο ἐκ παραλλήλου πρὸς τὴν ὁμιλίαν σὲ διαφάνειες τόσον τὸ ἀγγλικὸν κείμενον ὅσον καὶ ἡ  (ἐπίσης ἐδῶ παρατιθεμένη) μετάφρασίς του. 
     2.  Τὸν ἐπακολουθήσαντα διάλογον μεταξὺ Στεφάνου Γκέκα καὶ Dr. Alexander Jacob, μὲ συμμετοχὴν καὶ τοῦ κοινοῦ.
    Παραθέτουμε κατωτέρω καὶ τὸν διάλογον αὐτὸν  εἰς ἑλληνικήν μετάφρασιν.
 
    Τὸ β΄ μέρος τῆς ἐκδηλώσεως δὲν πρόκειται νὰ δημοσιευθῇ.
 
    Τὸ γ΄ μέρος ἦτο ἡ ὑπὸ τοῦ Στεφάνου Γκέκα καταληκτικὴ ὁμιλία, ἥτις καὶ λίαν συντόμως θὰ ἀναρτηθῇ ὡς “ΒΟΡΕΙΝΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ [18 β]”
 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ – ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

” ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ – ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
 
… «Η εκπαίδευση είναι ένα όπλο, οι συνέπειες του οποίου εξαρτώνται από το ποιος το κρατά στα χέρια του και σε ποιον το έχει στραμμένο».

Εκμεταλλευόμενοι την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι μαθητές στην διδακτέα ύλη, οι ξεδιάντροποι ινστρούχτορες, ελέω μιας κυβέρνησης που θεωρεί σημαντικότερο «να πολεμάει τον νατιβισμό», που αδιαφορεί για την αλήθεια, την ψυχική υγεία των μαθητών και απαξιώνει την εκπαίδευση, αφού ο μορφωμένος μαθητής θα γίνει πολίτης ενώ ο παραμορφωμένος μαθητής θα γίνει υπήκοος, οι ινστρούχτορες λοιπόν αυτοί, εγκληματούν.

Παρουσιάζουν στους μαθητές τις δικές τους πολιτικές ατζέντες, σαν κοινωνικές νόρμες. Χωρίς κανένα επιχείρημα, ταΐζουν αξιώματα τα νέα παιδιά αντί τεκμηριωμένης κι εμπεριστατωμένης μορφώσεως.
…
Η ιστορία αυτή βεβαίως δεν αφορά την ομοφυλοφιλία, αυτή είναι μόνον ο καμβάς. Είναι το πρόσχημα. Αυτό που ενοχλεί, είναι πως η αρρενωπότητα είναι χαρακτηριστικό εκείνων που δεν υποτάσσονται με ευκολία, εκείνων που έχουν ως φυσικό ένστικτο την αντίδραση σε πράγματα που δεν πιστεύουν. Η αρρενωπότης είναι μια ασφαλιστική δικλείδα της φύσεως απέναντι στην διάβρωση και με στόχο την επιβίωση.”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΚΥΠΡΟΣ 1967

“…Προφανῶς οἱ ἀνασφάλειες τῆς προσφάτως τότε ἐγκαθιδρυθείσης στρατιωτικῆς κυβερνήσεως κατέστειλαν κάθε σθένος ἀντιστάσεως – ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἡ ἀπουσία σαφοῦς, ἀκλονήτου καὶ ἀσφαλοῦς ἰδεακοῦ ἕρματος καὶ ἀταλαντεύτου ἐσωτέρας πυξίδος… Ἐλλείψεις τραγικαί, καθὼς καὶ τότε ἀλλὰ καὶ ἄλλως λίαν προσφάτως ἀπεδείχθη – ἂν τυχὸν θὰ ὑπῆρχεν ἀνάγκη τέτοιας ἀποδείξεως γιὰ κάποιους!

ΔΙΔΑΓΜΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΣ ΥΠΕΣΚΑΜΜΕΝΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΟΥ 1821…”

                                                                                               

῾”…H αποστολή της περίφημης ελληνικής Μεραρχίας «Μενέλαος» στην μαρτυρικήν Κύπρο κατά το πρώτον εξάμηνον του 1964 συνιστά έως σήμερα την μοναδική περίπτωση, κατά την οποίαν το καχεκτικό ελληνόφωνο κρατικό μόρφωμα, το ως «εθνικό κέντρο» φερόμενο, εφάρμοσε ολοκληρωμένη υψηλή Στρατηγική με σκοπόν την προστασία της Κύπρου από την τουρκική επιβουλή και την ένταξή της στον εθνικόν κορμόν. Η αποστολή της Μεραρχίας, τμηματικά και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, σε συνδυασμό με τα εκτεταμένα οχυρωματικά έργα που εκτελούντο παράλληλα, απετέλεσε για τα τότε ισχύοντα δεδομένα έναν στρατιωτικοπολιτικόν άθλον. Οταν, τον Οκτώβριον του 1964 η Μεραρχία «Μενέλαος» άγγιξε την προβλεπόμενην οροφήν του Πίνακα Οργάνωσης και Υλικού της, με 8.300 άνδρες (σχετικό έγγραφο κατάστασης ΓΕΕΘΑ 24/10/1964), συνιστούσε μια θανάσιμη απειλή έναντι οποιασδήποτε πιθανής τουρκικής αποβατικής δύναμης, γεγονός το οποίον αναγνώριζαν πρώτοι και καλύτεροι οι ίδιοι οι … δήθεν αρειμάνιοι και λαγόκαρδοι Τούρκοι, όπως προκύπτει από πληθώρα στοιχείων της εποχής….”

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η διαχρονικώς ύπουλη τακτική του τουρκικού επεκτατισμού, από το Ματζικέρτ έως σήμερα.

Στο βιβλίο «Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού και η διαδικασία εξισλαμισμού της Μικράς Ασίας», ο διαπρεπής βυζαντινολόγος Σπύρος Βρυώνης περιγράφει τα γεγονότα που ακολούθησαν την καταστροφική μάχη του Ματζικέρτ και την επακόλουθη πλημμυρίδα των Τουρκομάνων στην Μικρά Ασία. Πάγια τακτική των πρωτοτούρκων ήταν η διενέργεια συνεχών, μικρής κλίμακος, ληστρικών επιθέσεων με σκοπό την λεηλασία, κυρίως της ανοχύρωτης υπαίθρου και των ασθενώς οχυρωμένων πόλεων της Μικράς Ασίας. Αυτές οι επιθέσεις ήταν μεν συνεχείς αλλά ταυτόχρονα τόσο μικρής κλίμακας ώστε να μην προξενούν την δυναμική αντίδραση της κεντρικής εξουσίας της Κωνσταντινουπόλεως. Η τακτική αυτή μετεβάλετο όταν η θνήσκουσα αυτοκρατορία βρισκόταν σε περιόδους εσωτερικών συγκρούσεων, οπότε οι Τούρκοι επετίθεντο εκ του ασφαλούς και σε περισσότερο οχυρωμένες πόλεις τις οποίες και καταλάμβαναν καθώς ο αυτοκρατορικός στρατός ήταν απασχολημένος με τις εσωτερικές έριδες.    

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[17]

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΛΟΓΙΑΣ

Ο ιδεαλισμός διακηρύττει: “Ο κόσμος είναι παράσταση της νόησης” δηλονότι η Ύπαρξη (κόσμος) είναι συμβεβηκός της Ουσίας (νόηση).

Ο υλισμός διακηρύττει: “η συνείδηση είναι αντανάκλαση της ύλης” δηλονότι η Ύπαρξη (συνείδηση) είναι συμβεβηκός της Ουσίας (ύλη).

Τοιουτοτρόπως ιδεαλισμός και υλισμός είναι ομόσημες ιδεολογίες, που διά μέσου αντιστοίχως των προπατόρων τους, του ορθολογισμού (νοησιαρχίας)                           και του εμπειρισμού (αισθησιοκρατίας), ανάγονται στον μεσαιωνικό

ουσιοκρατικό Σχολαστικισμό.

Εκτός από ομόσημες, ο ιδεαλισμός και ο υλισμός είναι εξ ίσου ψευδείς ιδεολογίες. Διότι όπως η Οντολογική επανάσταση απέδειξε, η Ύπαρξη δεν είναι συμβεβηκός

αλλά ουσία της Ουσίας.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

  Σὰν σήμερα, 21 Φεβρουαρίου 1913, ἡ ἡρωικὴ καὶ θριαμβευτικὴ ἀπελευθέρωσις τῶν Ἰωαννίνων.

Σαν σήμερα, προ 110 ετών, ο ελληνικός στρατός, κατόπιν πολύμηνης πολιορκίας, εισήλθε θριαμβευτής στην πόλη των Ιωαννίνων, τερματίζοντας τα 483 χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας! Τα Ιωάννινα ήταν η τελευταία μεγάλη πόλη η οποία κατελήφθη από τον ελληνικό στρατό κατά τον Α’ βαλκανικό πόλεμο. Κύριος λόγος αυτής της καθυστερήσεως ήταν οι πραγματικά πανίσχυρες οχυρώσεις του οθωμανικού στρατού οι οποίες περιέβαλλαν την πόλη: τα οχυρά του Μπιζανίου. Ο ελληνικός στρατός δαπάνησε ποταμούς αίματος προσπαθώντας επί μήνες να εκπορθήσει τα οχυρά, διενεργώντας κατά μέτωπο επιθέσεις (εξορμώντας από νότο). Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες και τις λυσσώδεις επιθέσεις, τα οχυρά παρέμεναν απόρθητα.

Μία προσπάθεια υπερκεράσεως των οχυρών από έναν, σχετικώς απροστάτευτο αλλά εξαιρετικώς δύσβατο τομέα, πραγματοποιήθηκε από την περιοχή του Μετσόβου από ένα σώμα εθελοντών, τους περίφημους Γαριβαλδινούς, στο οποίο σώμα είχε καταταγεί ως εθελοντής ο σπουδαίος νεοέλληνας ποιητής Λορέντζος Μαβίλης μαζί με άλλους ενθουσιώδεις αγωνιστές, οι οποίοι, κυρίως λόγω της υπερβάσεως του ηλικιακού ορίου κατατάξεως, δεν είχαν γίνει δεκτοί στον επίσημο ελληνικό στρατό. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ὁ θάνατος τοῦ (ἰσραηλίτου) δημάρχου Ἰωαννιτῶν καὶ κάποιες τραγικὲς πτυχὲς τῆς ἱστορίας τῆς πόλεως.

Κατά την διάρκεια της μακραίωνης οθωμανικής σκλαβιάς έλαβαν χώρα πολλές αντιτουρκικές εξεγέρσεις σε ολόκληρο τον υπόδουλο ελληνικό κόσμο, οι περισσότερες ωστόσο τοπικού χαρακτήρος. Οι δύο σημαντικότερες ίσως εξεγέρσεις των πρώτων αιώνων της οθωμανικής κυριαρχίας, που είχαν μάλιστα ευρύτερη εμβέλεια και προσδοκούσαν και να προκαλέσουν δυτική παρέμβαση, ήσαν εκείνες που υποκινήθηκαν από τον μητροπολίτη Τρικάλων Διονύσιο, τον επονομαζόμενο και φιλόσοφο (για τους εχθρούς του «σκυλόσοφο»), έναν φωτισμένο ιερωμένο, δυναμικό επαναστάτη και φλογερό πατριώτη. Η πρώτη ξέσπασε το 1600, ενώ η δεύτερη και σπουδαιότερη το 1611. Ο ιθύνων νους και οργανωτής της εξεγέρσεως, Διονύσιος ο φιλόσοφος, είχε ως κύριο στόχο την κατάληψη της πόλεως των Ιωαννίνων, η οποία αποτελούσε το διοικητικό κέντρο της Ηπείρου και της δυτικής Ελλάδος γενικότερα.

,,,

Σύμφωνα με την πάγια παράδοση των Ιουδαίων, η κοινότης των «περιουσίων» την πόλεως των Ιωαννίνων, σε πλήρη σύμπνοια με τις οθωμανικές αρχές, διεδραμάτισε καίριο ρόλο στην αποτυχία του επαναστατικού κινήματος και στην σύλληψη και την βασανιστική θανάτωση του εθνομάρτυρος Διονυσίου. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Οἱ ἀπειλὲς «θὰ ἔρθουμε μιὰ νύχτα», ὁ σεισμὸς καὶ τὸ ἀρχετυπικὸ σχῆμα: ΥΒΡΙΣ-ΜΗΝΙΣ-ΝΕΜΕΣΙΣ

«Θα έρθουμε μια νύχτα».

Αυτή ήταν η προσφιλής φράση που ο υπερφίαλος μεγαλομανής νεο-οθωμανός πρόεδρος Ερντογάν (καθώς και το κουρδισμένο επιτελείο των δουλοπρεπών υποτακτικών του) ως σύγχρονος σουλτάνος ιταμώς εκστόμιζε σε καθημερινή σχεδόν βάση εναντίον της Ελλάδος, εκδηλώνοντας απροκάλυπτη απειλή στρατιωτικής εισβολής που, κατά πολλούς, πράγματι προετοίμαζε και σκόπευε να υλοποιήσει το επόμενο διάστημα, ώστε να δημιουργήσει κάποια στρατιωτικά ή/και εδαφικά τετελεσμένα, τα οποία προσδοκούσε να χρησιμοποιήσει προπαγανδιστικώς στο εσωτερικό της χώρας του προκειμένου να αποκομίσει προεκλογικά οφέλη, φανατίζοντας και συσπειρώνοντας την εκλογική του βάση, δηλαδή τα στίφη των ανθελληνικών μαζών της Ανατολίας, και να ανα(σ)τρέψει τα εις βάρος του προγνωστικά εν όψει των τουρκικών εκλογών (που ήταν κανονικά προγραμματισμένες για τον ερχόμενο Μάιο).

Όμως, ὦ του θαύματος! – ήταν η ώρα της πιο βαθειάς νύκτας (ακριβώς τότε που άπαντες κοιμούνται!) όταν στην Ανατολία ήλθε απρόσκλητος, εν είδει τρομεράς Νεμέσεως, και επέπεσε ο πιο ισχυρός και αδυσώπητος στρατός: ο … Εγκέλαδος. Δύο συγκλονιστικοί σεισμοί εκδηλώθηκαν κατά μήκος του νοτίου ρήγματος της Ανατολίας, που σε λίγα λεπτά σάρωσαν τα πάντα, ισοπεδώνοντας ολόκληρες πόλεις, κατεδαφίζοντας χιλιάδες πολυόροφα κτήρια ως τραπουλόχαρτα, μετατρέποντας πολυπληθείς περιοχές σε σωρούς ερειπίων – αποκαλύπτοντας ολική καταστροφή, τέτοια που ούτε μέρος της θα ήταν δυνατόν να επέλθει ακόμα κι αν είχαν (υποθετικώς) εξαπολυθεί προς τα εκεί όλα τα πυρομαχικά και τα εκρηκτικά βλήματα που διαθέτει στα αποθέματά του ο ελληνικός στρατός!     [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]