Αρθρογραφία Στεφάνου Γκέκα

Ἐτήτυμα Ψέγματα (9)

“Ψωμί, Παιδεία, Ἐλευθερία” – ἢ τὰ ἀκριβῶς ἄκρως ἀντίθετα;

 

Ἡ ἤδη προϋπάρχουσα σύγχυσις κι ἐπιμόλυνσις ἐννοιῶν καὶ ἰδεολογημάτων μετὰ τὴν ἐθνολετήριον Μεταπολίτευσιν τοῦ σημαδιακοῦ 1974, ἔχουσα ἔκτοτε ἀποχαλινωθῆ πλήρως καὶ καλπάσει ὀλεθρίως, οὕτω δὲ καὶ πολλαπλῶς προξενήσει ἀνήκεστον βλάβην εἰς τὸν νοῦν, τὴν ψυχὴν, τὸν λόγον καὶ τὴν ἐν γένει ὑγείαν τῶν θρηνωδῶς (αὐτο)ταλανιζομένων κατοίκων αὐτῆς τῆς χώρας, ἀποτελεῖ καὶ τὸ ῥιζικὸν αἴτιον τῆς ὁλικῆς καὶ ἐπὶ παντὸς χρεωκοπίας τῆς χώρας.

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἡ “φυλὴ τῆς φυγῆς” – καὶ ἡ πλαδαρὰ φυλὴ τῶν “μαμάκηδων”!

Ἀνατομία τῆς ἐρημοποιήσεως…

Ἡ οἵα ἐξωτερικῶς ἐκδηλουμένη ἀρρυθμία, ἀ-ταξία καὶ παθολογία εἶναι πάντα ῥιζωμένη στὰ σωθικὰ μέσα τοῦ ὑπὸ γενικωτάτην ἔννοιαν συνολικοῦ καθεστῶτος, καταστάσεως (status quo) δηλαδή, τόσον τῆς κοινωνίας συνολικῶς ὅσων καὶ τῶν ἐπὶ μέρους ἀτόμων του ἀλλὰ καὶ τοῦ πῶς αὐτὰ διαβαθμίζονται, βάσει τὶ εἴδους κριτηρίων.

Ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχὴ πλήρους Ἀντιστροφῆς. Ἡ παντοειδὴς συνεπῶς καὶ ποικίλων διαβαθμίσεων καὶ μειξοποικιλιῶν Γυφτιὰ καὶ ὁ ἀπὸ πάσης ἀπόψεως βιοψυχικὸς ἀπόπατος καὶ βοῦρκος ἔχουν “βρεῖ τὴν ὑγειά τους” κι αἰσθάνονται ἀχαλίνωτοι κι ἀνεξέλεγκτοι. Αὐτὸς ὁ βιοψυχικὸς Βοῦρκος, συχνὰ πολλῷ χείρων καὶ ἐκείνου τῶν ἤδη νεωστὶ εἰσβαλλουσῶν ἀφρασιατικῶν καὶ ἀραβοσημιτικῶν ὀρδῶν, ἀλλοιώνει πρὸς ἀντίστοιχον οἰκτρότητα καὶ αὐτὸ τὸ γεωγραφικὸν τοπίον.

Ἡ πάλαι ποτὲ ὡραία καὶ θεσπεσία Ἑλλὰς μετατρέπεται οὕτω τάχιστα εἰς ἀπέραντον σκουπιδότοπον, τόσον ἐντὸς τῶν ἐν πολλοῖς τριτοκοσμικοῦ τύπου ἄχαρων καὶ ἀσφυκτικῶς σκυροδετημένων πόλεων ὅσον, ἀλλοίμονον, καὶ κατὰ τὴν μὴ ἀστικὴν περιοχήν. Οἱ Ταμτᾶκοι ποὺ πιὰ ἐγίναν “ἄρχοντες”, περιφέροντες τὴν ἀθλίαν των ἀναξίαν ὕπαρξιν ἀνὰ τὴν χώραν πετοῦν ἀνέτως ὅ,τι πλαστικὸν περιτύλιγμα τῶν καταβροχθισμάτων τους (ἀλλὰ καὶ τῆς βρασμένης μέσα στὶς οἰστρογονοῦχές τους πλαστικὲς φιάλες, ποὺ κατὰ ἑκατομμύρια ἔχουν σκορπίσει σὲ κάθε σπιθαμὴ γῆς, σούπας βακρηριδίων ποὺ οἱ γραικύλοι πίνουν θεωρώντας την “νερό”…) ἀπὸ τὰ παράθυρα τοῦ αὐτοκινήτου των ἢ τοῦ τραίνου, μολὐνοντας τὰ πάντα ὡσὰν τὶς μύγες καὶ χωρὶς ἴχνος διακρίσεως (ἄλλως τε τόσος ἀγὼν διεξάγεται κατὰ τῶν διακρίσεων!), σεβασμοῦ ἢ στοιχειώδους ἀνθρωπίνης αἰδοῦς…

Οὕτω ὁ περιβόητος “ἀνθρωπισμὸς” τάχιστα καὶ ἀνεπιστρεπτὶ ἐγκαθιδρύει παντοῦ καὶ παντὶ τρόπῳ τὸν ὑπανθρωπισμόν… Ὁ δὲ ὑπανθρωπισμὸς ἀλλοιώνει τὸ κοινωνικόν, πολιτιστικόν, πολιτικόν, ἀστικόν, μουσικὸν ἀλλὰ καὶ φυσικὸν περιβάλλον κατὰ τὰ φύσει οἰκεῖά του ἀποκρουστικὰ ἀντι-πρότυπα. Ἀντίστοιχος καὶ ἔτι ἀηδεστέρα εἶναι καὶ ἡ ἀκατάσχετος ἀσυδοσία βοθρικῶν ὑπάρξεων εἰς τὸν διαδικτυακὸν χῶρον…   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΟΙΑΚΙΣΜΟΙ (24)

Τέλος ἐποχῆς

 

Εἶναι κοινὴ αἴσθησις πλέον παντὸς ἔχοντος ἐπαφὴν μὲ τὴν τρέχουσαν πραγματικότητα ὅτι σ᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο βρισκόμαστε: Τέλος ἐποχῆς!

Τὸ τέλος τοῦτο κατὰ κάποιους (καὶ δὲν ἀναφέρομαι εἰς τὸν στενὸν κύκλον ἐκείνων τῶν … “γύφτικων γαμβρῶν”, ποὺ αἴφνης ἐξωβελίσθησαν ἐκτὸς κοινοβουλευτικοῦ νυμφῶνος) ἀπετέλεσε δυστύχημα, αἴφνης δὲ ἡ νέα αὕτη πραγματικότης τοὺς ἐχάλασε τὴν ἐπαναπαυτικὴν (ψευδ-)αἴσθησιν παρουσίας ἑνὸς στιβαροῦ πολιτικοῦ φορέως ἐθνικιστικῆς χροιᾶς…

Ἡ ἰσχὺς λοιπὸν τοῦ πλέγματος ἀναδραστικῶς καὶ ἀμοιβαίως μέχρι πρό τινος ἐνισχυτικῶς ἀνακυκλουμένων ψευδαισθήσεων, διότι περὶ τοιούτων ἐπρόκειτο, αἴφνης κατέρρευσεν διὰ μικρᾶς σεισμικῆς δονήσεως ὡσεὶ πολυόροφος πλινθόκτιστος πολυκατοικία κτισμένη ἐπὶ “χρυσῆς” ἀμμουδιᾶς ἄνευ θεμελίων…

Αἴφνης ἡ ἀπώλεια τοῦ ὑφισταμένου κοινοβουλευτικοῦ ἐρείσματος καὶ δὴ κατὰ μίαν κατακλυσμικῶς εὐνοϊκὴν συγκυρίαν πλείστων κρισίμων ἐθνικῶν καὶ κοινωνικῶν θεμάτων καὶ συναφοῦς λαϊκῆς ἀναταραχῆς προκαλεῖ τὴν ὁλικὴν ἀποσύνθεσιν τοῦ ἰδιομόρφου νοσηροῦ συμπιλήματος τῆς “Χρυσῆς Αὐγῆς”, καθὼς ἡ ἤδη προεκλογικῶς ἀρξαμένη φυγὴ κεντρικῶν προσώπων της ἐπεταχύνθη καταλυτικῶς, μόνον δὲ οἱ στενώτατοι παρατρεχάμενοι, συγγενεῖς, συνεταῖροι καί τινες τῶν πολυπληθῶν κουμπάρων (καί … κουμπάρων κουμπάρων!) τοῦ φαιδροῦ της σκοτεινοῦ “ἀρχηγοῦ”-νονοῦ πλέον συνωστίζονται εἰς τὴν εὐάριθμον σύναξιν τῶν τελευταίων θλιβερῶν ἠλικιωμένων (κυρίως πιά…) ἐκείνων χειροκροτητῶν, ποὺ ὑπὸ τὸν ἀπατηλὸν μανδύαν τοῦ “ἀγῶνος” καὶ τῶν “ἰδανικῶν” προωθοῦν, ἀκόμη καί … μέχρι νεωτέρας, τὰς καταρρεούσας μετοχὰς τοῦ διεφθαρμένου οἰκογενειακοῦ μαγαζιοῦ καὶ τῶν ἀνικάνων του ἐσχάτων (καὶ πρὸς πᾶσαν σοβαρὰν λειτουργίαν πάντως … ἀσχέτων) γραφικῶν “στελεχῶν”…

Τὶ ἀπέγιναν ἐκεῖνα τὰ πρὸ 6-7 ἐτῶν ἀνυποψίαστα πλήθη ἐνθουσιωδῶν χειροκροτητῶν; Τὰ ὁποῖα τραγικῶς ἠγνόουν (καὶ προφανῶς ἀκόμη ἀγνοοῦν, διότι ἡ ἀνεπάρκειά των ἔχει βαθείας ῥίζας καὶ δὲν θεραπεύεται ἔτσι…) ὅτι “οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος” – τὸ ὁποῖον, ὡς συνήθως κατὰ τὰς ἀδρανεῖς καὶ συνήθως δυσκινήτους μαζικὰς διαδικασίας, ἐχρειάσθησαν τόσα ἔτη νὰ τὸ ἐννοήσουν, τοὐλάχιστον εἰς τὴν συγκεκριμένην θλιβερὰν περίπτωσιν…

Ὅμως δὲν ἐπλανήθησαν μόνον τὰ πλήθη – ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ πολλοί, τῶν ὁποίων ἡ διακριτικὴ ἱκανότης θὰ ἔδει νὰ εἶναι πολὺ διεισδυτικωτέρα ἐκείνης τοῦ πλήθους…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΟΙΑΚΙΣΜΟΙ (23)

Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς σημαδιακῆς γιὰ τὸν Ἐθνοκοινοτισμὸν μας ἐπετείου τῆς 20ῆς Ἀπριλίου, ἀνασύρω κι ἀναπλάθω ἐκ τῶν παλαιῶν μου σημειωμάτων τὸν πυρῆνα ἑνὸς ποιήματος, ποὺ εἶχα γράψει πρὸ 25ετίας περίπου καὶ ἐξ ἀφορμῆς τότε τῶν πρώτων πυρπολήσεων Ἑλληνικῶν Σημαιῶν ὑπὸ τῶν ἀνόων καὶ ἀλόγων ἀναρχικῶν ἀνδραπόδων τοῦ Συστήματος.

 

 

 

 

 

ΤΟ ΛΑΒΑΡΟΝ

 

Σ᾿ εἶδα μέσ᾿ στῶν δαιμόνων τῆς Ἀσίας νὰ ὑποστέλλεσαι τὰ οὐρλιαχτά,

ἀφιονισμένων ὑπὸ τῆς Σιὼν τῶν τέκνων, γιὰ αἷμ᾿ Ἀρίων διψασμένων

– ὣς τοῦ Ehrenburg τὴν λύσσα οἱ ὁμόφυλοί του μπολσεβῖκοι κομισάριοι μπολιάζαν

ὡσὰν ὀχιὲς πεντάλφαδες τὸ σὰν τὸ αἷμά τους κοινὸ φαρμάκι Μαμμονᾶ ξεχύνοντας    

ἐχίδνης ὥσπερ ἰοβόλον παρακέντρισμα γιὰ τῆς Ἀσίας τὸν πανάρχαιο φθόνο

πρὸς τοῦ Ἀρίου τοῦ ἀνωτρόπου πνεύματος τὴν ἡλιόστροφον ὑπεροχήν

– ψηλὰ σ᾿ ἐσένα, ὦ Ἡλιακοῦ Σταυροῦ Λάβαρο θεϊκό, τὴν ἀΰλως σαρκωμένην,

στὴν δώρειον τοῦ προπυργίου μετόπην ὡς τῆς Εὐρώπης κέαρ παλλομένην…

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Οἰακισμοὶ (0)

Τὸ κάτωθι ἄρθρον, γραφὲν ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ 2000, 1,5 ἔτος μετὰ τὸ Παγκόσμιον Συνέδριον τοῦ Φιλύρου Θεσσαλονίκης, ἐδημοσιεύθη κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ αὐτοῦ ἔτους (2000) εἰς τὸ 5ον τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «ΒΟΡΕΙΟΝ ΣΕΛΑΣ» τὸ ὁποῖον ἐξέδιδον. Συναφῆ πρὸς τὸ κεντρικὸν μήνυμα τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ἔγραψα καὶ πρὶν καὶ μετά, κάποια καὶ εἰς ἑβδομαδιαίαν ἐφημερίδα, ἔχων μάλιστα ἤδη ξεκινήσει ἀπὸ τὸ πρῶτον τεῦχος τῶν «Τετραδίων Ἐθνικοῦ Σοσιαλισμοῦ» τὸ 1981, ὅπου εἶχα συγγράψει τὸ κύριον ἄρθρον ὑπὸ τίτλον «Περὶ τοῦ Ἡρωικοῦ Ἤθους» ὑπὸ ψευδώνυμον «Στέφανος Ράγκος».

Τὸ ἀναδημοσιεύω λοιπὸν σήμερον 25ην Μαρτίου 2019 μετ᾿ ἐλαχίστων ἀλλαγῶν, κυρίως χάριν σαφηνείας, ἐντάσσων τοῦτο ἀναδρομικῶς εἰς τὴν σειρὰν τῶν «Οἰακισμῶν» – ἀναγκαίως ἄρα ὡς ἔχον τάξιν 0 (μηδέν).

Ἄξιον ἐπίσης ἰδιαιτέρας παρατηρήσεως ἀποτελεῖ ἡ διὰ τοῦ αὐτοῦ τεύχους παρουσιασθεῖσα πρώτη ἱδρυτικὴ διακήρυξις τοῦ ΑΡΜΑτος, ἔστω κι ἂν ἐκεῖ ἡρμηνεύθη τὸ πρῶτον ὡς «Ἀντιδιεθνιστικὴ Ῥῆξις – Μαχητικὴ Ἀνάταξις», ἑρμηνεία ποὺ κατόπιν ἐγκατελείφθη κατὰ τὸ τυπικόν μας Ἱδρυτικὸν Συνέδριον τοῦ Ὀλύμπου κατὰ τὸ Μέγα Ἡλιοστάσιον τοῦ 2002 καὶ τὴν μετ᾿ οὐ πολὺ παρουσίασιν τῆς Πολιτικῆς Διακηρύξεως τοῦ Ἅρματος.

Τὸ Λάβαρον τοῦ Ἅρματος εἶχεν ἤδη καθιερωθῆ κατὰ τὸ προαναφερθὲν Παγκόσμιον Συνέδριον, βλ. https://www.youtube.com/watch?v=4CNZYfHp3qU

 

Ἡ Κλεφτουριά, τὸ ᾿21 κι Ἐμεῖς

Ἐλευθερία ἢ Δουλεία;

Ἔχει πλέον καταστῆ κοινότατος τόπος, κάτι σὰν τὸ “ἁλληλούϊα” τῆς λειτουργίας τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος, ἡ ἀνόητος ἐπανάληψις τῆς ὑποβολιμαίας χριστιανο-μεσανατολικῆς θεωρίας πὼς “οἱ λαοὶ δὲν ἔχουν νὰ χωρίσουν τίποτε, εἶναι μόνον οἱ πολιτικὲς ἡγεσίες Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας ποὺ εὐθύνονται γιὰ τὶς συγκρούσεις – καὶ θά πρέπει κάποτε, χάριν τῆς εἰρήνης, νὰ ξεχάσουμε σφαγὲς καὶ ὠμότητες ποὺ διεπράχθησαν πρὶν πολλὰ χρόνια καὶ γενιές”!

Ἐκ παραλλήλου δὲ προβάλλουν ἀπατηλῶς καὶ χειραγωγικῶς ὡς ζήτημα πρώτης ἐπιλογῆς τὸ πλαστὸν δίλημμα: “Πόλεμος ἢ Εἰρήνη;”…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΠΡΟΔΟΣΙΑ 1974 ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΙΣ – Ἡ Προδοσία γεννοβολάει Προδοσίαν!

Κατωτέρω ἀναδημοσιεύομεν τὴν ἀπὸ 20ῆς Ἰουλίου 2015 ἐπετειακὴν ἀνάρτησίν μας, προστίθεντες κυρίως ἐνίας νέας παραπομπάς/συνδέσμους ΑΛΛΑ καὶ σημαντικὸν Παράρτημα εἰς τὸ τέλος.

Σὰν σήμερα, τὴν 20ὴν Ἰουλίου 1974, στὰ πλαίσια ἑνὸς σκοτεινοῦ προδοτικοῦ σχεδίου συνεννοήσεως, ἐξεκίνησεν ὁ “Ἀττίλας” τὴν βάρβαρη κι ἀνταξίαν τῶν μογγολικῶν παραδόσεων εἰσβολήν του στὴν Κύπρο. Κατ᾿ ἐκείνην οἱ “Ἕλληνες” προδόται συνέπραττον μετὰ τῶν Τούρκων, μὲ ἀντάλλαγμα τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς τὴν … ποθητὴν ἐπάνοδον τῆς κυνοβουλευτικῆς Δεινοκρατίας εἰς τὴν Πατρίδα μας, τὴν γνωστὴν ὡς “Μεταπολίτευσιν”… Προδοσία σχεδὸν ἀπροκάλυπτος: τὴν προτεραίαν τῆς εἰσβολῆς, ὁ δόλιος ῥασοφόρος πολιτικάντης Μακάριος εἶχεν ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ ἐκτάκτως ἐπὶ τούτῳ συγκληθέντος Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. κυριολεκτικῶς προσκαλέσει καὶ παρακαλέσει τοὺς Τούρκους νὰ εἰσβάλουν ἀμέσως, διότι “ἡ Ἑλλὰς τὸ εἶχεν ἤδη πράξει”, ὅπως ὁ ἴδιος θρασύτατα ἡρμήνευσε πρὸ τῆς διεθνοῦς κοινότητος τὴν ἀνατροπήν του καὶ τὸν διορισμὸν τοῦ ἥρωος Νικολάου Σαμψὼν τὴν 15ην Ἰουλίου (βλ. 19η Ἰουλίου 1974 ​: ὁ “ἐθνάρχης” τῶν Ἑλληνοκυπρίων Μακάριος προσκαλεῖ τὸν Ἀττίλα!!!), ἐπικαλούμενος καὶ τὰς προδοτικὰς συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) τοῦ ἐθνοπροδότου Κ. Καραμανλῆ, βάσει τῶν ὁποίων ἡ Τουρκία διὰ πρώτην φορὰν εἰσήγετο ὡς ἰσότιμος διαπραγματευτὴς εἰς τὰς ἑλληνοβρεττανικὰς συνομιλίας, ἰσοτίμως καθισταμένη καὶ “ἐγγυητρία δύναμις” (οἱ Τουρκοκύπριοι ἀπετέλουν τότε μόλις τὸ 18% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Κύπρου).

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἐθνοκοινοτικὴ Ἠχώ – Συνέντευξις τοῦ ἡγέτου τοῦ ΑΡΜΑτος Στεφάνου Γκέκα, ληφθεῖσα ἐν Δανίᾳ τὴν 27ην Ἀπριλίου τ.ἔ.

Παρουσιάζουμε συνέντευξιν τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ ΑΡΜΑτος Στεφάνου Γκέκα, ὅπου σχολιάζεται ἡ δραματικὴ ἐν Εὐρώπῃ κρατοῦσα κατάστασις συνεπείᾳ τῆς ὑπὸ τοῦ Συστήματος ὠργανωμένης ἀλλοφύλου εἰσβολῆς, ἡ ὁποία ἐν συναρτήσει πρὸς τὴν ριζικὴν Ἀντιστροφὴν τῶν Ἀξιῶν καὶ τὴν διαστροφικὴν συνθλιβὴν ἀρχεγόνων ἐνστίκτων τοῦ Ἀρίου ἀνθρώπου καὶ δὴ τοῦ Ἀρίου ἀνδρὸς ὁδηγεῖ τὴν Φυλήν μας πρῶτον μὲν εἰς ψυχονοητικὸν ἐξανδραποδισμόν, δι᾿ αὐτοῦ δὲ τελικῶς καὶ εἰς πλήρη βιολογικὴν κατάπνιξιν καὶ ἀφανισμόν.

Παράγων ἀνασχετικὸς τυχὸν ἀποφασιστικῆς ἀντιδράσεως καὶ ὑποστηρικτικὸς τῆς τρεχούσης Παρακμῆς καὶ καταπτώσεως ἀποδεικνύεται καὶ ἡ ἐγγενὴς δειλία τῆς πλειοψηφίας τῶν “ἐθνικῶν” πολιτικῶν κινημάτων τὰ ὁποῖα, στερούμενα ἀληθῶν Ἀρχῶν καὶ Τιμῆς, προβαίνουν εἰς καιρίας ὑποχωρήσεις καὶ ἰδεολογικὰς κυβιστήσεις, πρὸς τὰ ἔσω παριστανομένας ὡς “τακτικισμοὺς” καὶ “πολιτικὰς στρατηγικάς”. 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἐτήτυμα Ψέγματα (1)

article-1387965-0B383EFE00000578-682_634x905 Ἀνταποκρινόμενος εἰς αἴτημα συναγωνιστῶν καὶ φίλων, ἐγκαινιάζω ἐδῶ μίαν νέαν στήλην, ὅπου ἐνίοτε θὰ σχολιάζω σποραδικῶς κάποια ἀπὸ τὰ ἐπίκαιρα θέματα, χωρὶς ποτὲ νὰ ἐπιδιώκω πληρότητα οὔτε ἀκόμη καὶ σχετικήν, ἀφοῦ ἐκ τῶν πραγμάτων δὲν προλαβαίνω – ἀλλὰ καὶ οὔτε ἔγκειται ἀκριβῶς ἐκεῖ ὁ ῥόλος μου. Ἐξ ἄλλου, ὁ δειγματικὸς σχολιασμὸς καὶ οἱ ψέξεις (ψέγματα), ἀφοῦ στὸν βαθύτατα νοσηρό μας σύγχρονο κόσμο δὲν ὑπάρχουν ἀφορμὲς πολλῶν σχολίων ποὺ νὰ εἶναι κάτι ἄλλο παρὰ ψέγματα καὶ στηλιτεύματα, ἀρκοῦν ὡς ἐτήτυμος (: συνεπὴς πρὸς τὴν ἀλήθειαν) τροχιοδεικτικὴ ἀναφορὰ καὶ ὡς πυξίς.

 

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]