ΟΙΑΚΙΣΜΟΙ (24)
Τέλος ἐποχῆς
Τέλος ἐποχῆς
Εἶναι κοινὴ αἴσθησις πλέον παντὸς ἔχοντος ἐπαφὴν μὲ τὴν τρέχουσαν πραγματικότητα ὅτι σ᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο βρισκόμαστε: Τέλος ἐποχῆς!
Τὸ τέλος τοῦτο κατὰ κάποιους (καὶ δὲν ἀναφέρομαι εἰς τὸν στενὸν κύκλον ἐκείνων τῶν … “γύφτικων γαμβρῶν”, ποὺ αἴφνης ἐξωβελίσθησαν ἐκτὸς κοινοβουλευτικοῦ νυμφῶνος) ἀπετέλεσε δυστύχημα, αἴφνης δὲ ἡ νέα αὕτη πραγματικότης τοὺς ἐχάλασε τὴν ἐπαναπαυτικὴν (ψευδ-)αἴσθησιν παρουσίας ἑνὸς στιβαροῦ πολιτικοῦ φορέως ἐθνικιστικῆς χροιᾶς…
Ἡ ἰσχὺς λοιπὸν τοῦ πλέγματος ἀναδραστικῶς καὶ ἀμοιβαίως μέχρι πρό τινος ἐνισχυτικῶς ἀνακυκλουμένων ψευδαισθήσεων, διότι περὶ τοιούτων ἐπρόκειτο, αἴφνης κατέρρευσεν διὰ μικρᾶς σεισμικῆς δονήσεως ὡσεὶ πολυόροφος πλινθόκτιστος πολυκατοικία κτισμένη ἐπὶ “χρυσῆς” ἀμμουδιᾶς ἄνευ θεμελίων…
Αἴφνης ἡ ἀπώλεια τοῦ ὑφισταμένου κοινοβουλευτικοῦ ἐρείσματος καὶ δὴ κατὰ μίαν κατακλυσμικῶς εὐνοϊκὴν συγκυρίαν πλείστων κρισίμων ἐθνικῶν καὶ κοινωνικῶν θεμάτων καὶ συναφοῦς λαϊκῆς ἀναταραχῆς προκαλεῖ τὴν ὁλικὴν ἀποσύνθεσιν τοῦ ἰδιομόρφου νοσηροῦ συμπιλήματος τῆς “Χρυσῆς Αὐγῆς”, καθὼς ἡ ἤδη προεκλογικῶς ἀρξαμένη φυγὴ κεντρικῶν προσώπων της ἐπεταχύνθη καταλυτικῶς, μόνον δὲ οἱ στενώτατοι παρατρεχάμενοι, συγγενεῖς, συνεταῖροι καί τινες τῶν πολυπληθῶν κουμπάρων (καί … κουμπάρων κουμπάρων!) τοῦ φαιδροῦ της σκοτεινοῦ “ἀρχηγοῦ”-νονοῦ πλέον συνωστίζονται εἰς τὴν εὐάριθμον σύναξιν τῶν τελευταίων θλιβερῶν ἠλικιωμένων (κυρίως πιά…) ἐκείνων χειροκροτητῶν, ποὺ ὑπὸ τὸν ἀπατηλὸν μανδύαν τοῦ “ἀγῶνος” καὶ τῶν “ἰδανικῶν” προωθοῦν, ἀκόμη καί … μέχρι νεωτέρας, τὰς καταρρεούσας μετοχὰς τοῦ διεφθαρμένου οἰκογενειακοῦ μαγαζιοῦ καὶ τῶν ἀνικάνων του ἐσχάτων (καὶ πρὸς πᾶσαν σοβαρὰν λειτουργίαν πάντως … ἀσχέτων) γραφικῶν “στελεχῶν”…
Τὶ ἀπέγιναν ἐκεῖνα τὰ πρὸ 6-7 ἐτῶν ἀνυποψίαστα πλήθη ἐνθουσιωδῶν χειροκροτητῶν; Τὰ ὁποῖα τραγικῶς ἠγνόουν (καὶ προφανῶς ἀκόμη ἀγνοοῦν, διότι ἡ ἀνεπάρκειά των ἔχει βαθείας ῥίζας καὶ δὲν θεραπεύεται ἔτσι…) ὅτι “οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος” – τὸ ὁποῖον, ὡς συνήθως κατὰ τὰς ἀδρανεῖς καὶ συνήθως δυσκινήτους μαζικὰς διαδικασίας, ἐχρειάσθησαν τόσα ἔτη νὰ τὸ ἐννοήσουν, τοὐλάχιστον εἰς τὴν συγκεκριμένην θλιβερὰν περίπτωσιν…