Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[4]
ΦΥΛΟΓΟΝΙΑ
Όσοι πιστεύουν ότι κατάγονται από τον πίθηκο, πράγματι κατάγονται από τον πίθηκο.
῾”…Γη και Ον πυκνώνουν παράλληλα. Ο φλοιός της γαίας καθίσταται ολοένα σταθερότερος, το Ον έχει πλέον αύρα καθώς η ψυχή εμβαπτίζεται στο νού ως συνείδηση. Είναι ο καιρός της πυκνής ψυχής, το ον υπάρχει ως έτερο και ταυτό, δηλαδή ως διακριτά όντα. Περιβάλλον τους η γειτονιά της γης, ο Ήλιος στην κοσμική επίδραση του οποίου υποκύπτουν, οι πλανήτες που γίνονται ειμαρμένη τους. Τα όντα αποκτούν φύση. Πυρώδη, κατόπιν αεριώδη, υδατώδη, ρευστή, γαιώδη και ιδού ενσαρκώθηκε ο Άνθρωπος. Το σώμα, υλικό κέλυφος του ανθρώπου υπόκειται στους νόμους της γης. Το πνεύμα, αιθερία λέμβος, στους νόμους των άστρων, την Ανάγκη. Η ψυχή του, αιθερικό σώμα, είναι το εκμαγείο του ουρανού, το αποτύπωμα της Ειμαρμένης. Ο νους του, η έκφανση του Όντος, το ίχνος του θεού. Το ον που υποστασιοποιείται είναι το Ριζικό Γένος του Ανθρώπου, η Αιθερία Φυλή. Ο άνθρωπος, με διάπλαση βαθμιαία προσαρμοζόμενη στο γήινο περιβάλλον, υπέρτερη των πλέον εξελιγμένων ειδών εκείνης της περιόδου, διακρίνεται ριζικά από αυτά. Είναι έμφρων και όρθιος. Έμφρων γιατί μόνος αυτός φέρει το θείο χάρισμα του νού. Όρθιος γιά ν’αγκαλιάζει με την μεταίσθηση του τον πότνιο ουρανό, τον πατέρα του. Είναι ο πρωτόπλαστος, ο άνω θρώσκων….”